Για να καταλάβει κανείς το πόσο σημαντική ήταν για τον κόσμο
της Τότεναμ η νίκη επί της Ιντερ με 3-1, πρέπει να πάει ακριβώς δύο
χρόνια πίσω.
Τέτοιες μέρες δηλαδή το 2008, τότε που ο Χουάντε Ράμος άφηνε την Τότεναμ
με δύο μόλις πόντους στην τελευταία θέση της βαθμολογίας και ο Χάρι
Ρέντναπ
αναλάμβανε τη δύσκολη δουλειά του να χτίσει από το μηδέν.
Μέσα σε αυτούς τους
24 μήνες, τα κέρδη είναι προφανή. Η ομάδα βγήκε στο Τσάμπιονς Λιγκ, έφτασε στον
τελικό του Λιγκ Καπ, σταθεροποιήθηκε ψηλά και κυρίως παίζει καλό ποδόσφαιρο.
Στο πρόσωπο του νεαρού Γκάρεθ Μπέιλ, ενός παιδιού που αποκτήθηκε για αριστερός
μπακ, αλλά το διορατικό μάτι του Ρέντναπ τον μετέτρεψε σε αριστερό χαφ που ήδη
κοστίζει κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, η Τότεναμ βρήκε έναν σταρ που
ταιριάζει με τη φιλοσοφία της. Γιατί παραδοσιακά η ομάδα των spurs έπαιζε καλή μπάλα. Είναι στο DNA της από την εποχή του
νταμπλ του 1961 και της εκπληκτικής ομάδας του Ντάνι Μπλαντσφλάουερ και
αργότερα του τεράστιου σκόρερ Τζίμι Γκριβς που πέτυχε χατ τρικ στον πρώτο
ευρωπαικό τελικό που κατέκτησε αγγλική ομάδα (το 1963 στο 5-1 με την Ατλέτικο
Μαδρίτης) στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Επίσης η εμφάνιση με την Ιντερ ήταν βγαλμένη
από τις καλύτερες μέρες του Αρντίλες, του Χοντλ και του Ρίκι Βίγια στην
δεκαετία του 80 η Τότεναμ ήταν συνώνυμη της καλής μπάλας και του ποδοσφαίρου
που ενθουσίαζε το κοινό και πιο μετά του Γκασκόιν και του Λίνεκερ στα πρώτα
χρόνια των 90’s.
Μετά από πάρα πολύ καιρό η ομάδα όχι μόνο κερδίζει, αλλά το
κάνει εμφατικά και η προχτεσινή νίκη ήταν για τους παλαιότερους οπαδούς μία
στιγμή που ξαναγύριζε εικόνες από το παρελθόν. Και για τους καινούργιους και
τους νεότερους μία απολαυστική βραδιά που μόνο αυτά τα ευρωπαικά παιχνίδια
μπορούν να χαρίζουν στους οπαδούς! Όλα αυτά όμως με την σφραγίδα του «μάγου»
Χάρι Ρέντναπ του ανθρώπου που με το ραβδάκι του, οδήγησε την
Πόρτσμουθ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας! Το 2008 ανέλαβε την πολύ
δύσκολη αποστολή να βγάλει την Τότεναμ από την σκιά της συμπολίτισσας της
Αρσεναλ στο Βόρειο Λονδίνο! Κάτι καθόλου εύκολο αλλά ποτέ δεν άρεσαν στον
Ρέντναπ οι εύκολες αποστολές.
Ο Μο Σαλάχ έχει καταφέρει να «γράψει» ιστορία στην Premier League και η πρόσφατη ανακήρυξή του ως κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Λίγκας για τρίτη φορά, μέσω της ψηφοφορίας των ποδοσφαιρικών ρεπόρτερ, τον καθιστά μοναδικό στην ιστορία της Λίβερπουλ. Αυτό το επίτευγμα τον καθιστά επίσης μόνο τον δεύτερο παίκτη στην ιστορία της Premier League που πετυχαίνει κάτι τέτοιο, ύστερα από τον εμβληματικό Τιερί Ανρί, ο οποίος είχε την ίδια διάκριση με τη φανέλα της Άρσεναλ. Αυτή η αναγνώριση από τους δημοσιογράφους αναμένεται να επικυρωθεί με έναν ακόμα τίτλο, πιο σημαντικό: αυτόν του καλύτερου παίκτη της σεζόν μετά την ψηφοφορία των συναδέλφων του, των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στο αγγλικό ποδόσφαιρο! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Το ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα είναι απίστευτα υψηλού επιπέδου, παρά τις συνεχείς (στο όριο της γραφικότητας) επικλήσεις πολλών στο συναίσθημα πως πριν 30 ή 40 χρόνια υπήρχαν καλύτερες ομάδες και βλέπαμε πιο ωραία ματς. Η τελευταία δεκαετία μας έχει δώσει εκπληκτικούς προημιτελικούς και ημιτελικούς, σε μία διοργάνωση που παραδοσιακά ο φόβος «παρέλυε» τις αισθήσεις, μόλις έφταναν οι σύλλογοι κοντά στον τελικό! Τα δύο «επικά» παιχνίδια Μπαρτσελόνα και Ίντερ, τα οποία παρακολουθήσαμε, για εμένα είναι τα καλύτερα ποτέ σε σειρά ημιτελικών στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Και ήταν μια «ζωντανή» διαφήμιση για το ίδιο το σπορ. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Δύο εξαιρετικές εμφανίσεις, δύο μεγάλες νίκες και όλα δείχνουν πως εκτός μίας τεραστίων διαστάσεων έκπληξης, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Τότεναμ θα βρεθούν στον τελικό του EuropaLeague! Οι «κόκκινοι διάβολοι» διέλυσαν την Αθλέτικ Μπιλμπάο, σε μία από τις καλύτερες βραδιές τους εκτός έδρας, ενώ η ομάδα του Άγγελου Ποστέκογλου δέχθηκε ένα γκολ, αλλά θα είναι «έγκλημα» να αποκλειστεί. Οδεύουμε λοιπόν στον δεύτερο «εμφύλιο» σε επτά χρόνια και στον τρίτο συνολικά από το 1970 και έπειτα. Συζητάμε για τη 14η και τη 16η ομάδα της PremierLeague. Και όμως, δεν μας προξενεί εντύπωση, με το επίπεδο του αγγλικού ποδοσφαίρου να «φωνάζει» για τις διαφορές του με τους υπολοίπους. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Ένα χρόνο πριν με τη Λίβερπουλ στη φάση μελαγχολίας, οι οπαδοί «θρηνούσαν» για την αποχώρηση του Γιούργκεν Κλοπ που είχε μετατρέψει την ομάδα σε μόνιμη πρωταγωνίστρια τα τελευταία χρόνια έπειτα από μια περίοδο μετριότητας. Η εύρεση ενός νέου προπονητή έμοιαζε δύσκολη ώστε να ακολουθήσει έναν εμβληματικό άνθρωπο και η δουλειά είχε γίνει ακόμα πιο προβληματική μετά την απόφαση Αλόνσο να μείνει στη Λεβερκούζεν. Η επιλογή Σλοτ πιστώνεται στον Ριτσαρντ Χιουζ και ένα χρόνο μετά, οι μέρες που βρέθηκε στην Ολλανδία καθόρισαν την εξέλιξη αυτής της σεζόν, που τελείωσε με ένα άνετο πρωτάθλημα… Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος