Τρεις χαμένες ευκαιρίες και είναι μόνο 25
07.01.2014 | 11.40
Θα ήθελα να είχα προλάβει να γράψω αμέσως μετά το σαββατιάτικο 2-0 της Αρσεναλ σε βάρος της Τότεναμ για το Κύπελλο Αγγλίας και να σταθώ στην εντυπωσιακή εμφάνιση του Τόμας Ροσίτσκι που, μετά τη μεγάλη περιπέτεια (η οποία άρχισε στο Euro 2012, στον αγώνα Τσεχίας-Ελλάδας 2-1) με τον τραυματισμό του στον αχίλλειο τένοντα, έχει κάνει μια επιβλητική επιστροφή, «προκαλώντας» τον Αρσέν Βενγκέρ να του ανανεώσει το συμβόλαιο το ερχόμενο καλοκαίρι. Λίγους μήνες δηλαδή πριν κλείσει τα 34 του. Γράφει ο Γιάννης Μπίλιος
Δεν πρόλαβα όμως. Ανοιξα τον υπολογιστή μου με την πρόθεση να γράφω για τον Τσέχο, αλλά τα νέα για τον τραυματισμό του Θίο Γουόλκοτ με αναγκάζουν να… ξεχάσω όσα έκανε (και όσα μπορεί να κάνει ακόμα) ο «μικρός Μότσαρτ» το απόγευμα του Σαββάτου του. Το θέμα πια στην Αγγλία είναι η ρήξη χιαστών που υπέστη ο κατά συνθήκη σέντερ φορ της Αρσεναλ στο ντέρμπι του Βορείου Λονδίνου, το (ένα ακόμα) Παγκόσμιο Κύπελλο που χάνει και το πόσο πλήττεται η φιλόδοξη πορεία των «gunners» από αυτό το κακό μαντάτο.
Εχω μια πολύ σκληρή (και ίσως, το ομολογώ, μικρόψυχη) λογική να μη «θρηνώ» για τραυματισμούς χρυσοπληρωμένων αθλητών που θα επανέλθουν στη δράση χωρίς να έχουν χάσει ούτε ευρώ (ή… λίρα) από το συμβόλαιό τους και έχοντας την πλήρη υποστήριξη ενός (επίσης χρυσοπληρωμένου) ιατρικού επιτελείου. Οσο υπάρχουν φουκαράδες που σακατεύονται ή σκοτώνονται σε οικοδομές και εργοστάσια για ένα ξεροκόμματο, θα θεωρώ τις «τραγωδίες» σαν αυτή του Γουόλκοτ… βόλτα στη λιακάδα.
Αλλά, από την άλλη, λες «γαμώτο». Πάνω που δήλωσε παρών ο Ροσίτσκι, έρχεται ο Γουόλκοτ να θέσει υποψηφιότητα για είσοδο στο κλαμπ των ποδοσφαιριστών που, ενώ άφησαν σοβαρό αποτύπωμα στην ποδοσφαιρική ιστορία, δεν κατάφεραν ποτέ να παίξουν σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Θα είναι, βλέπετε, το τρίτο που χάνει ο Αγγλος και μέχρι το 2018, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει…
Ηταν μόνο 17 όταν τον επέλεξε ο Σβεν Γκόραν Ερικσον για το ρόστερ του Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006. Παγκόσμια σοκ (αλλά και… ομολογία του Σουηδού για την ένδεια σε λύσεις) από μια επιλογή που δεν είχε καμία λογική. Ο μικρός Θίο δεν ήταν ούτε καν το παιδί-θαύμα τύπου Νόρμαν Γουάιτσαϊντ, ο οποίος είχε προλάβει να παίξει δύο ματς με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πριν ο Μπίλι Μπίγκαμ τον συμπεριλάβει στην αποστολή της Βόρειας Ιρλανδίας για το Μουντιάλ του 1982 σε ηλικία 17 ετών και λίγων ημερών. Ο Γουόλκοτ είχε κάνει μια γεμάτη σεζόν 2005-06 με τη Σαουθάμπτον στην Τσάμπιονσιπ, αλλά πόσο αρκετό είναι αυτό για να μπεις στους 23 της Αγγλίας σε Μουντιάλ;
Ο μικρός δεν έπαιξε καθόλου στη Γερμανία, όπως δεν έπαιξε ούτε στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Νότια Αφρική. Ηταν ο αποκλεισμός-έκπληξη αυτή τη φορά, με… δράστη τον Φάμπιο Καπέλο. Μπορεί να είχε επιλεγεί από την Umbro μεταξύ των παικτών που θα λάνσαραν τη φανέλα της Αγγλίας εν όψει Νότιας Αφρικής, αλλά τελικά φόρεσε τη φανέλα αυτή μόνο στη… διαφήμιση.
Ο Γουόλκοτ δεν θα αγωνιστεί ούτε στη Βραζιλία. Και μπορεί να είναι μόλις 25, αλλά αυτές οι τρεις ήδη χαμένες ευκαιρίες είναι πολλές. Η Αγγλία που δεν είναι τόσο πλούσια όσο άλλες ομάδες από τη μέση και μπροστά, θα περίμενε πολλά από τον παίκτη που ειδικά πέρσι (αλλά και φέτος σε πολλές περιπτώσεις) εντυπωσίασε με την ωριμότητά του.
Αλλά ο Ρόι Χότζσον έχει χρόνο να ασχοληθεί με την αντικατάστασή του. Αυτός που πρέπει να αποφασίσει άμεσα, είναι ο Αρσέν Βενγκέρ. Η Αρσεναλ οδηγεί την κούρσα και έχει τη μεγάλη ευκαιρία να επιστρέψει στους τίτλους, όμως αυτός ο τραυματισμός είναι μεγάλο πλήγμα. Ο Γουόλκοτ έκανε καλή δουλειά και ως εξτρέμ αλλά και ως προωθημένος, γι’ αυτό και επιβάλλεται να αναζητήσει ο Αλσατός στις μεταγραφές του Γενάρη μια… πολυμορφική επιθετική λύση που θα μπορεί να κάνει (σχεδόν) όσα και ο άτυχος Αγγλος. Εχει ενδιαφέρον να δούμε αν έχει άσους να βγάλει από τα μανίκια.
ΥΓ. Για τη Γιουνάιτεντ, τι να πούμε; Επαιζε με πολλές απουσίες, αλλά την είδαμε και όταν πλήρης. Δεν είναι έκπληξη πια τα διπλά στο Ολντ Τράφορντ και, αν προσέξατε, οι πανηγυρισμοί των παικτών της Σουόνσι στο τέλος είχαν τη μικρότερη ένταση σε σχέση με όσους είδαμε ως τώρα από τους παίκτες των Γουέστ Μπρομ, Εβερτον, Νιούκαστλ και Τότεναμ. Σαν να μας έλεγαν δηλαδή «σιγά το κατόρθωμα»....