Το απολαύσαμε αλλά δε γίναμε πιο σοφοί
15.12.2013 | 11.10
Το 6-3 της Μάντσεστερ Σίτι επί της Αρσεναλ ήταν η πιο απολαυστική παράσταση που έχουμε δει στην τρέχουσα έκδοση της Πρέμιερ Λιγκ –από την άποψη ότι και οι δύο ομάδες “βοήθησαν”- αλλά δεν μας έκανε σοφότερους. Δεν είδαμε δει δηλαδή κάτι που δεν είχαμε δει ως τώρα, ούτε και πρόκειται για κάποιο αποτέλεσμα που αλλάζει δεδομένα.
Η Σίτι ήταν και πάλι πολυβόλο, αλλά και πότε δεν ήταν στα εφετινά εντός έδρας; Από έξι γκολ μοίρασε σε Αρσεναλ και Τότεναμ, τέσσερα έφαγε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και συνολικά 35 είναι τα γκολ της ομάδα του Πελεγκρίνι στα μέχρι τώρα οκτώ (άπαντα νικηφόρα) ματς που έχει δώσει στο Etihad. Ας δούμε, όμως, τι θα κάνει και το Σάββατο στην έδρα της Φούλαμ, αφού η μέχρι τώρα “διαγωγή” της όταν απομακρύνεται από το άντρο της δεν είναι και η καλύτερη. Αν συνεχίσει να πορεύεται με ρυθμούς εκτός έδρας συγκομιδής ενός βαθμού ανά αγώνα (8 πόντοι σε 8 ματς ως τώρα και μάλιστα σε έδρες μικρομεσαίων) τότε δεν θα της είναι αρκετό για να στεφθεί πρωταθλήτρια ούτε το ενδεχόμενο 19/19 στο γήπεδό της.
Αυτό που επίσης επιβεβαιώθηκε, είναι ότι η τεχνική της ανωτερότητα δεν έχει ταίρι στην Αγγλία. Σχεδόν όλα τα γκολ επί της Αρσεναλ ήταν βγαλμένα λες από... γραμμή παραγωγής. Με την μπάλα να μη σηκώνεται από το γρασίδι και με τη δουλειά της προπόνησης να βγαίνει πιστά και αριστοτεχνικά σχεδόν σε κάθε επίθεση. Κι όπου χρειάστηκε κάτι περισσότερο για να γίνει η δουλειά, όπως το κτύπημα του σκόρερ-κόμπρα Κουν Αγουέρο στο πρώτο γκολ, αποδείχθηκε ότι οι δυνατότητες αυτής της ομάδας είναι ανεξάντλητες.
Βλέπεις έναν δεξιό οπισθοφύλακα (Ζαμπαλέτα) να κάνει πράγματα που θα έκανε ένας εξτρέμ. Βλέπεις έναν στόπερ (Κομπανί) να κόβει, να κάνει επιτόπια ντρίπλα και κάθετη μπαλιά για γκολ στην ίδια φάση. Βλέπεις πράγματα που, σε τέτοια έκταση, δεν τα βλέπεις από καμία άλλη ομάδα. Και μέσα σε ένα ρεσιτάλ επιθετικού ποδοσφαίρου, να βγαίνει man of the match ο αμυντικός μέσος: ο υποψήφιος για μεταγραφή της χρονιάς Φερναντίνιο.
Υπάρχει, βέβαια, και μια... σκιά στο όλο φανταχτερό σκηνικό. Η Αρσεναλ χωρίς να λάμψει, πέτυχε τρία γκολ, καταδεικνύοντας τα αμυντικά ζητήματα που έχει να λύσει ο Πελεγκρίνι. Υπάρχει επίσης πάντα το δίλημμα αν είναι προτιμότερη η αξιόπιστη μετριότητα του αντιτουριστικού Παντιλίμον ή η (αναξιόπιστη εσχάτως) κλάση του Χαρτ. Αν επανέλθει ο Αγγλος στα προπέρσινα στάνταρ, θα ξέρουμε και την πρωταθλήτρια...
Για την Αρσεναλ δεν θα ήταν τόσο τραγικά τα νέα από αυτή την εξάρα, αν δεν είχε προηγηθεί η ισοπαλία με την Εβερτον στο βόρειο Λονδίνο. Αυτός ο ένας, όλος κι όλος, βαθμός που πήρε η Αρσεναλ από τη στιγμή που... έσφιξε το πρόγραμμά της, είναι ίσως η πρώτη δικαίωση όσων πίστευαν (μεταξύ αυτών και εγώ) ότι τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ όταν έρθουν τα αγωνιστικά τεστ με τις ομάδες από τα... πάνω ράφια της βαθμολογίας.
Τα... ωραία μόλις άρχισαν για την Αρσεναλ. Ακολουθεί την άλλη Δευτέρα η επίσκεψη της Τσέλσι στο “Emirates” και οι έξοδοι –ανάμεσα σε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά- στις έδρες των Γουέστ Χαμ και Νιούκαστλ. O τίτλος πλέον της επίδοξης πρωταθλήτριας και του “φαβορί” δοκιμάζεται σοβαρά.
Προσωπικά εμπιστεύομαι την άποψη του “νοικοκύρη” (που συνήθως ξέρει όσα δεν ξέρει ο κόσμος όλος) Αρσέν Βενγκέρ ότι ήταν απλώς μια κακή μέρα, αλλά δε θυμάμαι άλλη ομάδα, πλην της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ της σεζόν 1996-97, που να έφαγε έξι γκολ σε αγώνα πρωταθλήματος και στο τέλος να κατέκτησε τον τίτλο. Με το ίδιο σκορ, το 6-3, είχε χάσει η ομάδα του Φέργκιουσον στο Σαουθάμπτον τον Οκτώβρη του ’96, αλλά στο τέλος τα κατάφερε. Ομως εκείνη η ομάδα είχε κατακτήσει ήδη τρεις τίτλους στην προηγηθείσα τετραετία και μπορούσε να διαχειρίζεται ακόμα και τη χειρότερη συμφορά. Αν και η Αρσεναλ έχει την ίδια καπατσοσύνη, θα το δούμε στην πορεία.