Τις προκρίσεις τις καθορίζει το χορτάρι και όχι τα λόγια και τα ονόματα και οι Σκωτσέζοι το απέδειξαν ξανά
Η Σκωτία, λοιπόν, θα είναι στο Παγκόσμιο Κύπελλο και είναι μία δικαίωση για κάποιες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες που μπορεί να μην μπαίνουν δίπλα στο πάνθεον των σπουδαίων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών που είχαν οι Χαϊλάντερς (Νταλγκλίς, Λόου, Μπρέμνερ, Λόριμερ, Γκέμιλ Σούνες, Τζόρνταν, Χάνσεν, Στράχαν, Μακόιστ) αλλά αποτελούν παράδειγμα για την αυτοθυσία την προσπάθεια και την ψυχή την οποία καταθέτουν σε κάθε παιχνίδι. Το ποδόσφαιρο επιβραβεύει και την προσπάθεια και το πόσο καλός είσαι το κρίνει μόνο το χορτάρι.
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ιστορικά η εθνική Σκωτίας όταν έρχεται η ώρα για το μεγάλο παιχνίδι ή τη μεγάλη πρόκριση, πολλές φορές δεν τα έχει καταφέρει κυρίως στις μεγάλες διοργανώσεις. Και το φοβερό είναι πως στα Παγκόσμια Κύπελλα είχε βρει έναν ολόκληρο κατάλογο από διαφορετικούς τρόπους για να αποκλείεται. Στα προκριματικά όπως τα έχει καταφέρει αυτή τη φορά έβρισκε τρόπους να περνάει αλλά στις τελικές φάσεις πάντα κάτι έλειπε!
Επειδή πάντως κάποιοι με ρωτάνε τι θα κάνει το καλοκαίρι στα τελικά και πως δεν έχει καμία τύχη, απαντάω πως συμφωνώ, αλλά η παρουσία σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση δεν έχει να κάνει με το πόσο μακριά θα πας αλλά με την εμπειρία του να τη ζήσεις. Και αυτοί οι ποδοσφαιριστές που πήραν την πρόκριση την αξίζουν πλήρως, έτσι όπως εξελίχθηκε αυτός ο όμιλος.
Ήταν μια μεγάλη δικαίωση για τον Ρόμπερτσον που δάκρυσε όταν αναφερόταν στον Ζότα, για τον 43 ετών Γκόρντον που πίστευε πως είχε χάσει κάθε πιθανότητα να πάει σε Μουντιάλ, για τον ΜακΓκίν, για τον ΜακΤόμινεϊ που απέδειξε το λάθος της Γιουνάιτεντ και στην Νάπολι, αλλά και για τους Τίρνεϊ και ΜακΛιν που πέτυχαν γκολ τα οποία θα μνημονεύονται για χρόνια!
Και φυσικά για αυτόν τον προπονητή, τον Στιβ Κλαρκ που τους πάει τώρα σε μια τρίτη διοργάνωση. Οι δύο παρουσίες στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, βρήκαν τώρα και το κερασάκι στην τούρτα με την κορυφαία στιγμή της πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο έπειτα από 28 χρόνια.
Θα περάσει στην ιστορία της χώρας ως ένας από τους πιο επιδραστικούς προπονητές όχι γιατί κάνει κάτι το φοβερά καινούργιο σε τακτικό επίπεδο, αλλά γιατί κατάφερε να βγάλει πλήρως από τους ποδοσφαιριστές του τη διάθεση για κατάθεση ψυχής!
Θέλετε όμως να δούμε τι έγινε στις παρουσίες της Σκωτίας στα Παγκόσμια Κύπελλα και πως είχε καταφέρει, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, μερικές φορές να αποκλειστεί;
Πάμε πίσω στο 1974, όπου η Σκωτία αποκλείστηκε, αν και αήττητη στον όμιλο στη διαφορά τερμάτων για μόλις ένα γκολ από τη Βραζιλία, επειδή η ίδια στον αγώνα εναντίον του Ζαΐρ έμεινε στο 2-0, σε αντίθεση με τη Βραζιλία που νίκησε με 3-0.
Στον ίδιο όμιλο ήταν και η Γιουγκοσλαβία, η οποία είχε διαλύσει τους Αφρικανούς με 9-0, με χατ-τρικ του Μπάγεβιτς σε εκείνο το παιχνίδι.
Μια Σκωτία, τότε, γεμάτη ταλέντο, με βάση τη Λιντς Γιουνάιτεντ, που είχε πάρει με περίπατο το πρωτάθλημα στην Αγγλία και είχε στην αποστολή μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής: τον Μπρέμνερ, τον Λόριμερ, τον Χάρβεϊ, τον ΜακΚουίν, τον Τζόρνταν, τον νεαρό ακόμα Νταλγκλίς, και τον περίφημο Ντένις Λόου, στο τέλος της καριέρας του.
Αποκλείστηκε αήττητη και το «εγκληματικό» ήταν πως ο προπονητής της ομάδας, Γουίλι Όρμοντ, παραδέχθηκε αργότερα ότι δεν γνώριζαν τον κανονισμό! Πως σε περίπτωση ισοβαθμίας, δηλαδή, με κάποια άλλη ομάδα, είχε σημασία η συνολική διαφορά τερμάτων.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στην Αργεντινή, η ομάδα έφυγε από τη Βρετανία με πολύ μεγάλες βλέψεις και γύρισε με κάτω το κεφάλι, όταν δεν μπόρεσε να νικήσει το Ιράν, αλλά παραλίγο να αποκλείσει την μετέπειτα φιναλίστ Ολλανδία, σε ένα επικό ματς, που ο Άρτσι Γκέμιλ σημείωσε ένα από τα ωραιότερα γκολ στην ιστορία των Μουντιάλ.
Το 1982, έχοντας στον πάγκο τον μυθικό Τζοκ Στιν, με ένα ρόστερ γεμάτο από σπουδαίους ποδοσφαιριστές, τον Σούνες, τον Νταλγκλίς, τον Χάνσεν, τον Τζόρνταν, τον Στράχαν, τον Μίλερ, τον ΜακΛις και τον ΜακΓκρέιν, αλλά πάλι έμεινε εκτός στη διαφορά τερμάτων από τη Σοβιετική Ένωση.
Απέναντί της, ήρθε ισόπαλη με 2-2 σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι στη Μάλαγα. Και οι δύο ομάδες είχαν νικήσει τη Νέα Ζηλανδία με αρκετά μεγάλα σκορ, αλλά οι Σοβιετικοί είχαν ηττηθεί από τη Βραζιλία με 2-1, ενώ οι Σκωτσέζοι με 4-1.
Το 1986 στο Μεξικό, στο τελευταίο παιχνίδι, χρειάζονταν απλώς τη νίκη απέναντι στην Ουρουγουάη, η οποία μόλις στο δεύτερο λεπτό του αγώνα έμεινε με 10 παίκτες, με την πιο γρήγορη αποβολή που έχει συμβεί ποτέ σε Μουντιάλ. Έχοντας στον πάγκο τον (μετέπειτα σερ) Άλεξ Φέργκιουσον, οι «χάιλαντερς» έπαιξαν μονότερμα τους Ουρουγουανούς, αλλά έμειναν στην ισοπαλία χωρίς γκολ (0-0) και αποκλείστηκαν!
Το 1990, έχασαν από την Κόστα Ρίκα στην πρεμιέρα, αλλά μετά νίκησαν τη Σουηδία και το μόνο που χρειαζόταν ήταν να κρατήσουν την ισοπαλία απέναντι στους Βραζιλιάνους που είχαν ήδη προκριθεί. Δέχτηκαν ένα γκολ στο τέλος και φυσικά πάλι, αποκλείστηκαν στη διαφορά τερμάτων!
Στο EURO του 1996, στην τελευταία αγωνιστική, χρειάζονταν μία νίκη επί της Ελβετίας, και ταυτόχρονα μία ήττα της Ολλανδίας αλλά με βαρύ σκορ απέναντι στην Αγγλία, κάτι που έμοιαζε σχεδόν αδύνατο. Και όμως, οι Ολλανδοί βρέθηκαν κάποια στιγμή να χάνουν από τους Άγγλους με 4-0 και η Σκωτία προηγείτο 1-0 της Ελβετίας!
Παρ’ όλα αυτά, ο Κλάιφερτ μείωσε στο «Wembley» σε 4-1 για τους «οράνιε». Το ένα γκολ που ήθελε ακόμα η Σκωτία απέναντι τους Ελβετούς δεν ήρθε ποτέ και έτσι αποκλείστηκε ξανά! Πραγματικά, τρελαίνεσαι με το πόσους διαφορετικούς τρόπους έχουν βρει ιστορικά για να μένουν εκτός!
Αυτή η τωρινή φουρνιά λοιπόν που δεν είχε ούτε κατά διάνοια το ταλέντο εκείνων των ομάδων του 1974 ή του 1978, του 1982 και του 1986, ούτε καν της ομάδας του 1996, κατάφερε να αρπάξει μια τεράστια ευκαιρία και να φέρει τον όμιλό μας τούμπα!
Ήθελε μόνο ένα αποτέλεσμα στο τελευταίο ματς και αυτή τη φορά σε σύγκριση με εκείνους που αναφέραμε παραπάνω αλλά κι άλλες φορές σε προκριματικά, μπόρεσε να αρπάξει την ευκαιρία.
Έχω κουραστεί να ακούω πως, οι Σκωτσέζοι είναι ξυλοκόποι κι εμείς ήμασταν καλύτεροι και οι Δανοί ήταν καλύτερη ομάδα και όλα τα σχετικά. Καλύτερος είναι τελικά αυτός που προκρίνεται γιατί κάτι έκανε πιο σωστά από τους υπόλοιπους και δεδομένα αυτός δεν ήμασταν εμείς, που δεν καταφέραμε να κερδίσουμε καν την Λευκορωσία δυο φορές.
Ποιοτικά αν υπολογίσουμε τους ποδοσφαιριστές έναν προς έναν, με δεδομένο επίσης τι κάναμε στην Σκωτία τον περασμένο Μάρτιο, μόλις λίγους μήνες πριν, διαλύοντάς την μέσα στην Γλασκώβη με 3-0, χάσαμε μια τεράστια ευκαιρία! Πρέπει να μάθουμε όμως και εμείς αλλά και όλες οι εθνικές ομάδες σιγά-σιγά πως η εποχή των προκριματικών αγώνων που κρατούσαν 14 ολόκληρους μήνες πλέον έχει περάσει και όλα έχουν γίνει fast track διαδικασίες οκτώ εβδομάδων που σε αυτό το κομμάτι πρέπει να είσαι έτοιμος να αρπάξεις και την παραμικρή ευκαιρία που θα σου δοθεί!
