Η συγκλονιστική ζωή του Τσαντ Γουίλιαμς με τη μυϊκή δυστροφία Ντουσέν - Η Άστον Βίλα και το podcast που του δίνουν δύναμη
Τι και αν σε ηλικία μόλις τριών χρονών η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι στη ζωή του Τσάντ Γουίλιαμς καθώς διαγνώστηκε με μυϊκή δυστροφία Ντουσέν... Ο ίδιος δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Συνεχίζει να αποτελεί πρότυπο θάρρους και τόλμης, ένας σύγχρονος «Rocky Balboa», που εμπνέει τους γύρω του μέσα από την αγάπη του για την Άστον Βίλα και το podcast του. Μίλησε στο England365, αποδεικνύοντας πως το θάρρος μπορεί να νικήσει κάθε περιορισμό.
Σε ηλικία μόλις τριών ετών, η ζωή του Τσάντ Γουίλιαμς άλλαξε για πάντα. Η μυϊκή δυστροφία Ντουσέν του χτύπησε απρόσμενα την πόρτα. Με οδηγό την αγάπη του για την Άστον Βίλα, για την οποία μιλάει μέσα από το podcast του, δεν λύγισε πότε, προσπερνώντας τις όποιες δυσκολίες συνάντησε στο δρόμο του. Στα 29 του χρόνια, συνεχίζει να ζεί τη κάθε μέρα με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα, σκορπίζοντας δύναμη, πίστη και χαμόγελο σε όλους γύρω του. Είναι το ζωντανό παράδειγμα οτι όσο δύσκολος κι αν είναι ο δρόμος, δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάς. Ας τον γνωρίσουμε.
Συνέντευξη στον Δαμιανό Λεπτόπουλο
Η αγάπη του για την Άστον Βίλα
«Αγάπησα την Άστον Βίλα λόγω της μητέρας μου. Το πρώτο παιχνίδι που πήγα ήταν 20 χρόνια πριν σε μια εντός έδρας ήττα από την Μάντσεστερ Σίτι με 3-1. Ενθουσιάστηκα με την ατμόσφαιρα του γηπέδου. Φυλάω ακόμα την πρώτη μπλούζα που μου είχε αγοράσει ένας φίλος μου από την μπουτίκ της ομάδας. Ο παίκτης που λατρεύω μέχρι και σήμερα είναι ο Τζόν ΜακΓκίν, ενώ δεν θα ξεχάσω ποτέ το γκόλ που σημείωσε ο Τζόν Ντουράντ ενάντια στη Μπάγερν Μονάχου στα πλαίσια του Τσάμπιονς Λίγκ την περσινή σεζόν. Η καλύτερη μου ανάμνηση είναι το 3-2 απέναντι στην Παρί Σέν Ζερμέν για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λίγκ και ας μην περάσαμε στην επόμενη φάση. Και φυσικά δεν γίνεται να μην δεν θυμάμαι την νίκη που μας ανέβασε το 2019 από την Τσάμπιονσιπ στην Πρέμιερ Λίγκ, κερδίζοντας με 2-1 την Ντέρμπι Κάουντι στον τελικό των πλέι-οφ εκείνη τη χρονιά». Απολαμβάνει να τρώει σοκολάτα όταν πηγαίνει σε κάποιον αγώνα στο «Βίλα Πάρκ» και όνειρο του είναι να δεί με τα χρώματα της ομάδας του κάποια στιγμή τον Κίλιαν Εμπαμπέ. Είναι ένα «τρενάκι του λούνα πάρκ» η Άστον Βίλα όπως την χαρακτήρισε με χαμόγελο, ενώ, σε οτι αφόρα την κακή μέχρι στιγμής εκίννησή της στο πρωτάθλημα, σχολίασε «η ομάδα στερείται ενός καλύτερου ρόστερ που θα την ανέβαζε επίπεδο, λόγω των οικονομικών περιορισμών ».
Το podcast που δίνει νόημα
«Ένας φίλος μου από το σχολείο με εγκφαλική παράλυση αποτέλεσε έμπνευση για μένα για να ξεκινήσω το δικό μου podcast. Παράλληλα συνήθιζα να βλέπω και άλλα podcast γύρω από την Άστον Βίλα. Την ίδια στιγμή στόχος μου ήταν ξεκινήσω το podcast για να ενημερώσω και να ευαισθητοποιήσω την κοινωνία για την μυϊκή δυστροφία Ντουσέν». Και συνέχισε λέγοντας «στην αρχή ήμουν νευρικός αλλά μετά από δύομιση χρόνια έχω αποκτήσει αυτοπεποίθηση, ενώ έχω μάθει παράλληλα το πώς να χειρίζομαι μια συνέντευξη αλλά και τεχνικά κομμάτια». Ο Τσάντ μέσα από τα podcast του έχει μιλήσει με παλιούς θρύλους που έπαιξαν στην Άστον Βίλα όπως ο Γκάρι Τόμσον και ο Τόνι Μόρλεϊ. Τέλος, εκτός από την ασθένεια του και την αγαπημένη του ομάδα, στόχος του μέσα από το podcast του είναι να διαδώσει το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση οτι ο κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτου αναπηρίας πρέπει να έχει πρόσβαση σε κάθε μέρος. Παραλλήλα, δεν παραλείπει να δείχνει και «φάσεις αγώνων», ειδικότερα της Άστον Βίλα όπως ανέφερε, να μιλάει πρίν και μετά τα παιχνίδια, αλλά και να κάνει συνεντεύξεις με ειδικούς καλεσμένους.
Πως είναι να ζεις με την μυϊκή δυστροφία Ντουσέν
«Είναι μια προοδευτική εκφυλίση όλων των σκελετικών μυών, ατροφούν σταδιακά όλοι οι μύες και είναι 100% θανατηφόρα», περιγράφει με ρεαλισμό. «Πρόκειται για μια εξουθενωτική κατάσταση». Σε οτι αφορά το πως περνάει τη μέρα του τόνισε οτι προσπαθεί να έχει μια τυπική καθημερινότητα όπως ο καθένας, ασχολούμενος με το podcast του δύο φορές την εβδομάδα. Πηγαίνει στο σινεμά, ενώ που και που πίνει καμιά μπύρα ή ένα ποτηράκι Jack Daniels. Παράλληλα, ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό στην εκκλησία και στην κοινότητα του. Άξιοι συμπαραστάτες σε όλη αυτή τη διαδρομή της ζωή του η μητέρα του που τον φροντίζει καθημερινά και δύο ακόμα κυρίες. «Προσπαθώ να έχω ένα θετικό σκεπτικό και να απασχολούμαι καθημερινά με κάτι, όταν περνάω δύσκολες στιγμές», εξηγεί. Τέλος, θα ήθελε τα διάφορα μέσα ενημέρωσης να μιλούν περισσότερο για τη μυϊκή δυστροφία Ντούσεν, κάνοντας περισσότερο γνωστό για το τί σημαίνει να ζείς με μια τέτοια ασθένεια.