Επιτυχία με «υπογραφή» Κάρσλεϊ για την Αγγλία, αλλά σημασία έχει να κάνουν καριέρα οι παίκτες!
Μία σπουδαία επιτυχία, ένα επίτευγμα που φαντάζει μεγαλύτερο, συγκριτικά με το 2023! Έτσι μπορώ να αποδώσω τη δεύτερη, συνεχόμενη κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος U21 από την εθνική Αγγλίας, η οποία έχει… λιγότερο ταλέντο, συγκριτικά με το 2023, αλλά ίδιο προπονητή και ανάλογη αγωνιστική «ταυτότητα». Ο Λι Κάρσλεϊ φέρει την «υπογραφή» του στην κατάκτηση του EURO και η ομάδα των ανδρών καλό θα ήταν να τον έχει στα υπόψιν της για το μέλλον! Ακόμη και ως βοηθό, του ικανότερου Άγγλου προπονητή για εμένα, του Έντι Χάου…
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Είναι μία σπουδαία επιτυχία αυτή που πανηγύρισε για δεύτερη, συνεχόμενη φορά η εθνική Αγγλίας, στη συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία. Δεν είναι λίγο και δεν πρέπει να θεωρείται… αμελητέα ποσότητα η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στην U21, με τα «τρία Λιοντάρια» να το πετυχαίνουν για δεύτερη, διαδοχική φορά.
Έφτασαν στον τελικό, παίζοντας καλό ποδόσφαιρο από τα προημιτελικά και έπειτα, και κέρδισαν σε ένα πολύ ωραίο ματς τη Γερμανία, αποδεικνύοντας πως η διοργάνωση δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει, από πλευράς θεάματος, μεγαλύτερους θεσμούς.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα για την Αγγλία, κατά την άποψή μου, έγκειται στο γεγονός πως έφτασε σε αυτήν την επιτυχία, με ποδοσφαιριστές που δεν ήταν οι ίδιοι, συγκριτικά με την προηγούμενη, προ διετίας. Για να βάλουμε, δηλαδή, τα πράγματα σε μία σειρά.
Τότε, πριν από δύο χρόνια, η Αγγλία είχε σε εκπληκτική κατάσταση τον Τζέιμς Τράφορντ, που πλησιάζει «σήμερα» σε μεταγραφή στη Νιούκαστλ, έχοντας… ανεβάσει με ρεκόρ «clean sheets» στην Championship την Μπέρνλι. Είχε σε φοβερή κατάσταση τον Τζάρεντ Μπράνθγουεϊτ, που μετά το τουρνουά τον ήθελε πολύ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Είχε τον Άντονι Γκόρντον, που αναδείχθηκε τότε πολυτιμότερος όλων, είχε τον Κόουλ Πάλμερ, είχε τον Λέβι Κόλγουιλ, είχε τον Γκιμπς Γουάιτ, που «σήμερα» είναι αρχηγός της Νότιγχαμ Φόρεστ, είχε τον Έμιλ Σμιθ Ρόου, που αισίως, έγινε ο δεύτερος νεότερος που κατακτά τον θεσμό, καθώς «έσπασε» το ρεκόρ του ο Ίθαν Νουανέρι.
Στα δικά μου μάτια, όσοι αναφέραμε ήταν πιο ποιοτικοί από το ρόστερ που κλήθηκε να διαχειριστεί τώρα ο Λι Κάρσλεϊ. Και όμως, τα κατάφερε. Με τον Μπίντλ βασικό γκολκίπερ, ο οποίος δεν έχει καταγράψει ακόμη συμμετοχή με την Μπράιτον. Με τον Σκοτ στα χαφ και τον εξαιρετικό Άντερσον της Νότιγχαμ, με τον Κρέσγουελ στόπερ και τον Κουάνσα ως πιο σταθερό στην άμυνά της.
Με τον Τζακ Χίνσελγουντ της Μπράιτον, που δεν έχει ακόμη ξεκάθαρη θέση στο γήπεδο, και με δεύτερη αλλαγή τον Ρόου της Μαρσέιγ, τον Μόρτον της Λίβερπουλ, που δεν μοιάζει να είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά και τον Νουανέρι της Άρσεναλ, που είναι χρηματιστηριακά ο πιο ακριβός παίκτης της ομάδας.
Θέλω να πω, λοιπόν, πως η επιτυχία της Αγγλίας μοιάζει μεγαλύτερη τώρα. Και γιατί το πήρε για δεύτερη συνεχόμενη φορά, όπως είχε κάνει και τη διετία 1982-84, και γιατί το έκανε με ένα λιγότερο ποιοτικό ρόστερ, που όμως, «έδεσε», έμαθε να συνυπάρχει και πέτυχε.
Δεν γίνεται, λοιπόν, τη συγκεκριμένη επιτυχία να μην την εναποθέσουμε στον απόλυτο βαθμό στον Λι Κάρσλεϊ. Όλα αυτά είναι «δικά» του παιδιά, συνήθισαν να παίζουν υπό τις οδηγίες του, αφομοίωσαν το στυλ παιχνιδιού του και απέκτησαν μία συγκεκριμένη, αγωνιστική «ταυτότητα».
Αν θέλετε την γνώμη μου, ο Λι Κάρσλεϊ, θα μπορούσε να συνεχίσει και στον πάγκο των ανδρών της Αγγλίας, αν δεν είχε έρθει αυτό το αποτέλεσμα από την Ελλάδα στο «Wembley». Αυτό του στέρησε τη θέση του, παρά τις συνεχόμενες νίκες στο τέλος της «υπηρεσιακής» του θητείας και κάπως έτσι, τον αντικατέστησε ο Τόμας Τούχελ. Πρακτικά, ο Γερμανός είναι υποχρεωμένος να φτάσει την Αγγλία ως το τέλος του «δρόμου» στο Μουντιάλ, καθώς το να φτάσει στην τετράδα για παράδειγμα, ήταν κάτι που πετύχαινε διαρκώς και ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ.
Μένει να δούμε αν θα πετύχει ο Τούχελ, αλλά τα δεδομένα για εμένα είναι δύο: o Λι Κάρσλεϊ είναι ο βασικότερος λόγος που δύο, διαδοχικές γενιές της Αγγλίας είναι πλήρως επιτυχημένες. Και πέραν αυτού, καλό θα ήταν στο μέλλον, η ομάδα των ανδρών να έχει έναν Άγγλο προπονητή. Ο καταλληλότερος, θεωρώ πως είναι ο Έντι Χάου, και γιατί όχι, με τον Λι Κάρσλεϊ βοηθό του…
