Λίβερπουλ. Η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα της Κίνας;
06.08.2010 | 13.38
Αρχές Ιανουαρίου του 2007. Ολη η ποδοσφαιρική Αγγλία -και όχι μόνο- περιμένει να δει ποιος θα είναι ο καινούργιος ιδιοκτήτης της Λίβερπουλ. Μία από τις πιο παραδοσιακές αγγλικές ομάδες ετοιμάζεται να πουληθεί.
Επειτα από 50 χρόνια στον έλεγχο μιας «παραδοσιακής» αγγλικής οικογένειας (και όλοι γνωρίζουν τη δύναμη και την ιδιαιτερότητα της παράδοσης για τη βρετανική πραγματικότητα) μία ομάδα Αράβων επενδυτών φαίνεται ότι θα αποκτήσει τον έλεγχο της ομάδας του «μεγάλου λιμανιού», προοπτική που δεν δείχνει ευχάριστη για τους φίλους της ομάδας, κυρίως. Ομως, την τελευταία στιγμή η συμφωνία με τους Αραβες χαλάει, εξαιτίας της πρόθεσης του ιδιοκτήτη της Λίβερπουλ, Ντέιβιντ Μουρς, να εξετάσει παράλληλα και την πρόταση του Αμερικανού Ντέιβιντ Τζίλετ που ήταν πολύ περισσότερο συμφέρουσα από αυτή των Αράβων. Αν την αποδεχόταν ο Μουρς -πράγμα που τελικά έκανε- θα είχε 12 εκατ. ευρώ περισσότερο κέρδος από ό,τι θα είχε αν συμφωνούσε με τους Αραβες. Ο Αμερικανός τού είχε προσφέρει 750 ευρώ περισσότερα ανά μετοχή από όσα έδιναν οι Αραβες, προσφορά που είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον και των άλλων μετόχων της Λίβερπουλ, όπως του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού της Granada και του μεγιστάνα του κατασκευαστικού τομέα Στιβ Μόργκαν.
Ο Μουρς τελικά πούλησε. Και ο Τζίλετ, συνιδιοκτήτης της ομάδας με τον συνεταίρο του, Χικς, διαδίδει δεξιά και αριστερά ότι είναι διατεθειμένος να ρίξει στον αγγλικό σύλλογο περισσότερα χρήματα από όσα ήταν πρόθυμοι να προσφέρουν οι Αραβες. Ο Αμερικανός, μάλιστα, λίγο πριν η προσφορά του γίνει δεκτή, έστειλε επιστολή στο διοικητικό συμβούλιο της ομάδας του «Ανφιλντ» ανακοινώνοντας τη δέσμευσή του να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την ανέγερση νέου γηπέδου και απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο της κοινής γηπεδικής έδρας με την Εβερτον. Παράλληλα, δεσμεύθηκε να καλύψει τα χρέη του συλλόγου και να προσφέρει τους αναγκαίους πόρους για τη μεταγραφική ενίσχυσή του.
Σε ό,τι αφορά την ανέγερση του καινούργιου γηπέδου της ομάδας, δεν είχε γίνει σαφές αν ο Αμερικανός θα τη χρηματοδοτούσε με δικά του κεφάλαια ή θα προσέφευγε στον τραπεζικό δανεισμό. Ολα αυτά, στις αρχές του 2007. Το περσινό καλοκαίρι η διεθνής εταιρεία οικονομικών ελεγκτών KPMG ανακοίνωσε ότι στην οικονομική εικόνα της ομάδας μέχρι τον Ιούλιο του 2009 παρουσιάζεται ένα συνολικό χρέος που φθάνει τα 350 εκατομμύρια στερλίνες και αυτό παρά το γεγονός ότι το 2009 ήταν, γενικά, μία καλή χρονιά για τη Λίβερπουλ. Παρ' όλα αυτά, στο οικονομικό έτος 2008/09 η Λίβερπουλ παρουσίασε τη μεγαλύτερη ετήσια ζημία στην ιστορία της με 55 εκατομμύρια, ποσό που οφείλεται στους τόκους των 40 εκατομμυρίων ετησίως τα οποία κατέβαλε η ομάδα για να αποπληρώσει το δάνειο που πήραν οι Αμερικανοκαναδοί ιδιοκτήτες της, προκειμένου να την αγοράσουν.
Φυσικά, σύμφωνα με την αμερικανική επιχειρηματική πρακτική, φόρτωσαν την αποπληρωμή του δανείου στην ομάδα, η οποία αδυνατούσε να χρηματοδοτήσει τις φιλοδοξίες της και το μέλλον της υποθηκεύτηκε. Μάλιστα, στο πόρισμα των ελεγκτών διάβαζε κάποιος ότι «... η λειτουργία της ομάδας βασίζεται στις βραχυπρόθεσμες τραπεζικές διευκολύνσεις που της παρέχονται για την εξυπηρέτηση του χρέους της». Η συγκεκριμένη οικονομική εικόνα προέκυπτε δυόμισι χρόνια μετά τις ηχηρές διαβεβαιώσεις που έδινε και εγγράφως -μάλιστα- ο Τζίλετ, ο οποίος εδώ και ενάμιση χρόνο αναζητά αγοραστή για τη Λίβερπουλ, με μία προϋπόθεση. 'Η μάλλον, δύο. Ο αγοραστής να αναλάβει τα χρέη και ο πωλητής να αποκομίσει μεγάλο κέρδος. Φυσικά και λόγω της οικονομικής κρίσης δεν μπορούσε να βρεθεί άνθρωπος πρόθυμος να αναλάβει τόσα χρέη και να έχει και ρευστό να διαθέσει για την ενίσχυση της ομάδας. Τα πράγματα φαίνεται ότι άλλαξαν με την εμφάνιση των Κινέζων, ειδικά του Κένι Χουάνγκ.
Ο Κένι Χουάνγκ είναι Κινέζος επιχειρηματίας, επικεφαλής ενός μεγάλου κρατικού επενδυτικού κινεζικού κεφαλαίου. Η Κίνα τα τελευταία πέντε χρόνια, έχοντας πλεόνασμα κεφαλαίου και πάμφθηνης εργασίας, πραγματοποιεί διάφορες μεγάλης κλίμακας επενδύσεις. Το ποδόσφαιρο είναι μία πολύ μεγάλη αγορά, η οποία ενδιαφέρει ιδιαίτερα την κινεζική κυβέρνηση, η οποία πριν από λίγους μήνες παρουσίασε ένα μεγάλης έκτασης σχέδιο για την αναμόρφωση και την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου. Για να υποστηριχθεί ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να υπάρξει ιδανικότερος «διαφημιστής» από μία αγγλική ποδοσφαιρική ομάδα, πόσω μάλλον αν πρόκειται για μία ομάδα όπως η Λίβερπουλ.
Το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι πολύ δημοφιλές στην Κίνα και μπορεί να αποτελέσει ένα καλό παράδειγμα-οδηγό. Οι Κινέζοι είχαν -με τον Χουάνγκ- προσπαθήσει και πάλι να αποκτήσουν τη Λίβερπουλ το 2006, αλλά η τιμή πώλησης που τους είχε ζητηθεί ήταν υπερβολική. Το επενδυτικό κεφάλαιο που εκπροσωπεί ο Χουάνγκ πρέπει να σημειωθεί ότι κατέχει και το 9,9% της επενδυτικής τράπεζας Morgan Stanley. Μέσω αυτής της τράπεζας, οι Κινέζοι από τις αρχές Ιουλίου έχουν ρευστοποιήσει μετοχές και ομόλογα αξίας 350 εκατομμυρίων στερλινών. Διαθέτουν «ζεστό» χρήμα, γεγονός που δεν συμβαίνει με κανέναν άλλον από τους φημολογούμενους ενδιαφερόμενους αγοραστές και αυτό τους καθιστά αναμφισβήτητο φαβορί για την απόκτηση της Λίβερπουλ. Ειδικά όταν ο Χουάνγκ έχει συμφωνήσει με τη Royal Bank of Scotland, τον βασικό πιστωτή της Λίβερπουλ, στον οποίον η αγγλική ομάδα χρωστά τα 237 εκατομμύρια από τα 340 του συνολικού χρέους της. Η τράπεζα μπορεί να υποχρεώσει τους σημερινούς ιδιοκτήτες της Λίβερπουλ να πουλήσουν στον Χουάνγκ. Οι Χικς και Τζίλετ προσπαθούν να αποφύγουν τον Χουάνγκ, επειδή αν πουλήσουν σε αυτόν δεν θα έχουν το κέρδος που επιδιώκουν. Και κυνηγούν ένα ποσό 120-160 εκατομμύρια, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεθεί αγοραστής με τέτοιες δυνατότητες. Αλλωστε, αν υπήρχε ενδιαφερόμενος με τέτοιες οικονομικές δυνατότητες λογικά θα είχε εμφανιστεί.
Στην περίπτωση που πραγματοποιηθεί η πώληση της Λίβερπουλ έχω την εντύπωση ότι η ομάδα θα αλλάξει ταχύτητα και θα δημιουργηθεί μεγαλύτερη πίεση στους βασικούς ανταγωνιστές της στην παραδοσιακή τετράδα των μεγάλων του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ο πρώτος θετικός αντίκτυπος της πιθανής πώλησης της ομάδας στους Κινέζους είναι ότι η Λίβερπουλ καθαρίζει εντελώς από οποιοδήποτε χρέος έπρεπε να αποπληρώνει. Αρα, το μέρος των εσόδων της που πήγαινε στις τράπεζες και τους πιστωτές για την εξυπηρέτηση του χρέους θα καλύψει άλλες ανάγκες της ομάδας, όπως την αγωνιστική ενίσχυσή της, για παράδειγμα. Την ίδια στιγμή, με δεδομένο ότι η Λίβερπουλ κράτησε σχεδόν όλο τον κορμό της ομάδας και ξεφορτώνεται το μεγάλο και πολυδάπανο ρόστερ της, με την πιθανή αλλαγή ιδιοκτησίας μπορεί να κάνει 2-3 μεταγραφές πρώτης γραμμής και να γίνει ξανά πρωταγωνίστρια σε Αγγλία και Ευρώπη. Ομως, το πιο μεγάλο πλεονέκτημα μιας ομάδας αυτού του επιπέδου χωρίς χρέη είναι ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος της χρηματοδότησης για ένα καινούργιο γήπεδο. Και αυτό αλλάζει τα πάντα.