Ένα βράδυ που ανήκει στην Ιρλανδία: Η τύχη της χαμογέλασε, το Μουντιάλ είναι… μπροστά της!
Ένα πολύ μεγάλο βράδυ βίωσε η Ιρλανδία πριν από μερικές ώρες, με τον Τρόι Πάροτ να γίνεται «εθνικός ήρωας» και να στέλνει την χώρα του στα μπαράζ, για τη συμμετοχή της στη τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2026! Τρία γκολ, «λυτρωτής» στο 96’, η θέση «έκλεισε» και οι Ιρλανδοί πλησιάζουν σε Μουντιάλ, για πρώτη φορά μετά το 2002. Ξεχνούν την «παρένθεση» του 2010, με το χέρι του Τιερί Ανρί και πιστεύουν πως η ιστορία θα δικαιώσει την προσπάθειά τους. Σε μία χώρα που «λατρεύει» τους σέντερ φορ της, ο Πάροτ οδηγεί το όνειρο. Και πλέον, εύχομαι να καταφέρουν να βρεθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, διότι είναι μία χώρα που το αξίζει στον απόλυτο βαθμό, λατρεύοντας τα σπορ και διαθέτοντας τεράστια ψυχικά αποθέματα!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Τη δεύτερη θέση στον όμιλο και, κατ’ επέκταση, τη συμμετοχή στα μπαράζ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2026 εξασφάλισε η Ιρλανδία, με μια επική νίκη 3-2 επί της Ουγγαρίας στην «Πούσκας Αρένα» της Βουδαπέστης. Ο σκόρερ-ήρωας; Ο 23χρονος επιθετικός της Άλκμααρ, Τρόι Πάροτ, που με το πρώτο του χατ-τρικ στην ανατρέπει μία κρίσιμη κατάσταση — και τη γυρίζει εντελώς υπέρ της ομάδας του, σκοράροντας το νικητήριο γκολ στο 96ολεπτό.
Παρακολουθήσαμε το απόλυτο… δράμα. Η Ουγγαρία προηγήθηκε νωρίς και διεύρυνε το προβάδισμά της στο 37ο λεπτό με τον Βάργκα.
Η Ιρλανδία, όμως, δεν λύγισε: ο Πάροτ εκτέλεσε εύστοχα πέναλτι στο 15’ για το 1-1 και έφερε την ισοπαλία ξανά στο 80’.
Και όταν όλα έδειχναν να πηγαίνουν προς τη λήξη - τότε, ο ίδιος παίκτης έκανε την προβολή και σκόραρε στο 90+6′ — για να στείλει την Ιρλανδία στα πλέι οφ, με τον κόσμο στις εξέδρες να «ξεσπά».
Η βραδιά αυτή δεν είναι απλά μια νίκη· είναι μια δήλωση. Η Ιρλανδία, μια μικρή ποδοσφαιρική χώρα, δείχνει ότι έχει ψυχή, επιμονή και το DNA του μεγάλου φορ, το οποίο ιστορικά έχει δει να αναπτύσσεται εντός και εκτός συνόρων.
Θυμηθείτε παλαιότερους σπουδαίους ποδοσφαιριστές, όπως ο Ντον Γκίβενς, ο Τζον Όλντριτζ, ο Νάιαλ Κουίν και φυσικά ο Ρόμπι Κιν έχουν σημαδέψει την πορεία της ομάδας, αλλά αυτό που πέτυχε ο Τρόι Πάροτ «γράφει» δική του ιστορία και φυσικά, «σβήνει» την ανάμνηση προ 15 ετών, με αυτό που στέρησε στην Ιρλανδία η ίδια η… τύχη, με πρωταγωνιστή τον Τιερί Ανρί.
Ναι, η τύχη μοιάζει να της έδωσε ό,τι κάποτε της πήρε. Πολλοί από εσάς θα θυμάστε τον Τιερί Ανρί και το χέρι του σε εκείνα τα μπαράζ πρόκρισης για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010…
Η Ιρλανδία δεν το ξεχνάει και παρότι αυτό που έγινε στην Ουγγαρία δεν ήταν πρόκριση, ουσιαστικά μετά από 16 χρόνια πήρε πίσω μέχρι ενός σημείου το «αίμα» της!
Παράλληλα, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι η Εθνική μας ομάδα έχει κερδίσει την Ιρλανδία τέσσερις φορές την τελευταία διετία — δύο εντός έδρας και δύο στο Δουβλίνο. Αυτό δείχνει ότι, ναι, υπάρχει ανταγωνισμός και ποιότητα, αλλά και οι αποστάσεις ανάμεσα στις εθνικές ομάδες όλο και στενεύουν.
Η Ιρλανδία είναι μία καλή ομάδα, η Εθνική μας είναι ανώτερή της, αλλά στο κομμάτι των εθνικών ομάδων, πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν και οι βραδιές! Και χθες (17/11), το βράδυ ανήκει ολοκληρωτικά στον Πάροτ και την Ιρλανδία.
Γιατί αυτό είναι το άλλο μεγάλο στοιχείο. Σε έναν κόσμο όπου παραδοσιακές δυνάμεις — Αγγλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, ακόμα και Γερμανία και Βέλγιο, που δεν είναι όσο καλές συνήθιζαν να παρουσιάζονται — μονοπωλούν την ποδοσφαιρική ελίτ, η Ιρλανδία δείχνει ότι μπορεί να μπει στην εξίσωση και να επιστρέψει σε Παγκόσμιο Κύπελλο, για πρώτη φορά μετά το 2002. Η Ιταλία, κάποτε κολοσσός, παλεύει να μη λείψει από άλλη μια μεγάλη διοργάνωση.
Το βράδυ, λοιπόν, ανήκει στη Νορβηγία. Αυτή η ομάδα, αυτός ο λαός, δεν έχει απλώς ταλέντο. Έχει ψυχικά αποθέματα, πίστη και θέληση και εύχομαι πραγματικά να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα!
