Οι σύλλογοι της Πρέμιερ Λιγκ κυριαρχούν στις μεταγραφές, γιατί έχτιζαν, όσο οι άλλοι γκρέμιζαν από τα 90s

Κάνοντας μία αποτίμηση για το πόσα λεφτά έχουν ξοδευτεί για μεταγραφές αυτό το καλοκαίρι και ακόμα δεν έχει βγει ο Ιούλιος, το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο. Πως σχεδόν κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει την δυναμική της Πρεμιερ Λιγκ. Η λίστα είναι ξεκάθαρη και θα μεγαλώσει η ψαλίδα και άλλο στον επόμενο ένα μήνα αλλά καλό είναι να δούμε τα νούμερα και να αντιληφθούμε πως αυτό δεν προέκυψε μέσα σε λίγα χρόνια ή σε μια πενταετία. Είναι ένα ντόμινο εξελίξεων που άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 και εκεί που τότε πανίσχυρες ήταν οι ιταλικές ομάδες και οι ισπανικές. Μέσα σε 25 χρόνια οι αγγλικοί σύλλογοι έχουν αφήσει πίσω τους πάντες και όλη η ιστορία ήταν η εξαιρετική οπτική γωνία με την οποία είδαν το θέμα των τηλεοπτικών συμβολαίων το 1992 όταν ξεκίνησε η Πρέμιερ Λιγκ. Εκεί ξεκίνησαν όλα και πάνω σε αυτό το ξεκάθαρο πλάνο έχτισαν όσο οι άλλοι γκρέμιζαν!



Οι σύλλογοι της Πρέμιερ Λιγκ κυριαρχούν στις μεταγραφές, γιατί έχτιζαν, όσο οι άλλοι γκρέμιζαν από τα 90s

Γράφει ο Maverick

Ας ξεκινήσουμε με μια λίστα με τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί μέχρι στιγμής από τις μεγάλες ποδοσφαιρικές Λίγκες έως τις 23 Ιουλίου που έγινε η τελευταία καταγραφή και είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα του πώς οδεύει το όλο σύστημα!

Πρέμιερ Λιγκ: 1,75 δισεκατομμύρια ευρώ.

Serie Α: 647,46 εκατομμύρια ευρώ.

Μπούντεσλιγκα: 464,50 εκατομμύρια ευρώ.

Λα Λίγκα: 410,70 εκατομμύρια ευρώ.

Λιγκ 1: 220,20 εκατομμύρια ευρώ.

Σαουδική Αραβική Επαγγελματική Λίγκα: 205,51 εκατομμύρια ευρώ.

Περνώντας στις ομάδες βλέπουμε πως εκείνες με τις υψηλότερες δαπάνες αγοράς είναι επτά από την Πρέμιερ Λιγκ και μόλις δύο από τη Λα Λίγκα! Η διαφορά δυναμικής σε οικονομικό επίπεδο των ομάδων στο Νησί σε σύγκριση με ολόκληρο τον ανταγωνισμό είναι τόσο μεγάλη που ανάμεσα στους είκοσι συλλόγους που έχουν ξοδέψει τα περισσότερα είναι μεγέθη όπως η Σάντερλαντ που έχει την ευχέρεια να κινηθεί σε επίπεδα που δεν μπορούν να φτάσουν σχεδόν όλες οι ομάδες της γαλλικής λίγκας πλην Παρί Σεν Ζερμέν.

Το νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο των Άγγλων με ακόμα περισσότερα χρήματα από τα προηγούμενα σε συνδυασμό με την εξαιρετική επιλογή της Premier League από το 1992-93, τα λεφτά να μοιράζονται αναλογικά και όχι μόνο στους μεγάλους έχει δημιουργήσει αυτή την δυναμική. 

Όταν το 2002 οι ομάδες ψήφισαν ξανά για το αν τα χρήματα θα συνέχιζαν να παραχωρούνται με αναλογία ακόμα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Άρσεναλ και τη Λίβερπουλ, οι τρεις κατά τεκμήριο πανίσχυρες την εποχή εκείνη πήραν το μέρος του συνόλου. Αυτό έφτιαξε ολοένα και περισσότερη οικονομική αυτάρκεια σε όλους και έτσι, ενώ τοτε, 23 χρονια πριν, ακόμα, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί είχαν μεγαλύτερα τηλεοπτικά συμβόλαια, ήταν δεδομένο πώς η ώρα των Άγγλων να καταστούν πανίσχυροι οικονομικά ερχόταν. 

Ανάλυση της εποχής στο World Soccer το καλοκαίρι του 2003 όταν ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς αγόρασε την Τσέλσι έκανε λόγο για κυριαρχία των αγγλικών ομάδων σε κάθε πίνακα οικονομικού απολογισμού μέχρι το 2011 και έτσι συνέβη ακριβώς!

Υπολογίστε πως το 1997 οι 15 από τις πιο 20 ακριβότερες μεταγραφές στον κόσμο αφορούσαν ιταλικούς συλλόγους και το 2002, 13/20 τους ισπανικούς! Τώρα πια οι αγγλικοί σύλλογοι κατέχουν τις 25 από τις 30 πιο ακριβές μετακινήσεις αυτό το καλοκαίρι έως τώρα!

Βλεποντας μια λίστα με ομάδες και το τι έχουν ξοδέψει σε ευρώ μέχρι στιγμής έως τις 23 Ιουλίου παρατηρούμε πως για να βρούμε μια ομάδα που να μην είναι αγγλική πρέπει να φτάσουμε έπειτα από τη Ρεάλ που είναι τρίτη, στην Ατλέτικο Μαδρίτης που είναι όγδοη και τη Γιουβέντους μόλις δέκατη!

Τσέλσι: 243,77 εκατομμύρια ευρώ.

Λίβερπουλ: 213,68 εκατομμύρια ευρώ.

Ρεάλ Μαδρίτης: 167,50 εκατομμύρια ευρώ.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: 153,20 εκατομμύρια ευρώ.

Μάντσεστερ Σίτι: 145,70 εκατομμύρια ευρώ.

Άρσεναλ: 142,80 εκατομμύρια ευρώ.

Τότεναμ: 140,60 εκατομμύρια ευρώ.

Ατλέτικο Μαδρίτης: 124 εκατομμύρια ευρώ.

Σάντερλαντ: 115,90 εκατομμύρια ευρώ.

Γιουβέντους: 105,90 εκατομμύρια ευρώ.

Αλ-Καντσία: 103,39 εκατομμύρια ευρώ.

Μπάγερ Λεβερκουζεν: 102 εκατομμύρια ευρώ.

Λειψια: 92 εκατομμύρια ευρώ.

Έχουμε ακόμα ένα μήνα και κάτι μπροστά μας και υπάρχουν σημαντικά ονόματα στην αγορά με κορυφαίο τον Ίσακ που ζήτησε να φύγει από την Νιούκαστλ και η μεταγραφή του θα πάει περίπου στα 150 εκατομμύρια, με τη Λίβερπουλ να είναι εκείνη που δείχνει να έχει τον πρώτο λόγο καθώς η Σαουδική Αραβία φαίνεται να μην είναι ξεκάθαρη επιλογή του. 

Υπάρχει ο Σίμονς που τον θέλει η παγκόσμια πρωταθλήτρια Τσέλσι ο Γιόκερες που έχει σχεδόν συμφωνήσει σε όλα με Άρσεναλ, ο Ντίαζ που θέλει να πάει στη Μπάγερν, ο Ρόδρι που τον θέλει με 110 εκατομμύρια η Ρεάλ (αν και η Σίτι δύσκολα θα τον δώσει με λιγότερα από 140) ο Σέσκο που τώρα θα τον βάλει στο στόχαστρο η Νιούκαστλ και ο Ροντρίγκο που ήδη εξέφρασε η Τότεναμ επιθυμία να αποκτήσει, αλλά αν φύγει ο ίδιος από τη Ρεάλ ίσως θα θέλει να πάει στη Λίβερπουλ. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ συζητά με την Άστον Βίλα για τον Γουότκινς, η Τότεναμ πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει με τον Ρομέρο για αυτό και μιλάει με την Κρίσταλ Πάλας για τον Γκέχι και τέλος ένα όνομα που αναφέρεται πολύ στη κουβέντα είναι ο Έζε.

Είναι ξεκάθαρο πως όποια κουβέντα γίνεται κάπου υπάρχει πάντα το όνομα μίας αγγλικής ομάδας, στην συζήτηση για πιθανή μεταγραφή και αυτό γιατί μέχρι και οι ομάδες που μόλις ανέβηκαν, η Λιντς, η Σάντερλαντ και η Μπέρνλι μπορούν να συζητήσουν εύκολα για παίκτες πάνω από 50 εκατομμύρια λίρες. Δηλαδή σχεδόν 70 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που στριμώχνει στη γωνία ακόμα και γίγαντες όπως η πρωταθλήτρια Ιταλίας, Νάπολι και η Γιουβέντους, η Μίλαν και η Ίντερ, η Μπάγερν και η Ντόρτμουντ.

Οι Άγγλοι, αυτό που κατάφεραν, πέτυχε δεν έτυχε, επειδή ποτέ οι μεγάλοι τους δεν είδαν στενόμυαλα την κατάσταση. Η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα (αργότερα το 2010 και η Ατλέτικο) έβαλαν στη γωνία την Βαλένθια, την Κορούνια, τους Βάσκους και τη Σεβίλλη στις αρχες του αιώνα και το πλήρωσε η Λίγκα. 

Οι ίδιες δεν έπαθαν τίποτα σημαντικό ακριβώς γιατί είχαν την δυναμική να το κάνουν αλλά οι υπόλοιπες συρρικνώθηκαν. Το ίδιο συνέβη και στην Ιταλία. Οι Γερμανοί είναι η μόνοι που αντέχουν λόγω του οικονομικού τους μοντέλου αλλά και αυτοί πλέον ακόμα και από την Σάντερλαντ μπορούν να στριμωχτούν και να πιεστούν!

Και στην ουσια αυτό θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια.