Τελικά κάτι παραπάνω ήξερε ο Κλοπ που διάλεξε τον Ζότα!

Όταν η Λίβερπουλ το καλοκαίρι του 2020 επέλεγε τον Ντιόγο Ζότα, αντιλαμβανόμασταν όλοι ότι ήταν μία επιλογή που βασιζόταν στα «θέλω» του Γιούργκεν Κλοπ. Πλέον, ο Γερμανός μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένος. Όχι μόνο γιατί έχει στο ρόστερ του έναν σκόρερ που θέλει να… ανοίγει το σκορ, αλλά γιατί την δεδομένη χρονική στιγμή είναι ο πιο φορμαρισμένος Πορτογάλος στην Ευρώπη. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.  



Τελικά κάτι παραπάνω ήξερε ο Κλοπ που διάλεξε τον Ζότα!

Επιστρέφουμε στο καλοκαίρι του 2020, όπου η Λίβερπουλ ψάχνει επιτακτικά έναν επιθετικό που έχει την αίσθηση του γκολ και μπορεί να αγωνιστεί τόσο στην κορυφή της επίθεσης, όσο και ως περιφερειακός. 

Έναν ποδοσφαιριστή που δεν θα κάνει απλώς τα «ρεπό» των Σαλάχ και Μανέ, αλλά θα μπορεί να πάρει την θέση του Ρομπέρτο Φιρμίνο ή θα κάνει τον Οριγκί να λογίζεται ως 3η κατά σειρά λύση, μιας και το επίπεδο του Βέλγου ήταν ένα σκαλί πιο κάτω από τους μεσοεπιθετικούς της Λίβερπουλ.

Οι επιλογές ήταν αρκετές και σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν και ο Σαρ και ο Βέρνερ. Δύο επιθετικοί με μεγάλη αίσθηση του γκολ, που όμως κόστιζαν ακριβά, εν αντιθέσει με τον επιθετικό των «λύκων», μιας και η Γουλβς συνηθίζει να πουλά τους ποδοσφαιριστές της σε πιο λογικές τιμές, σε σχέση με όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στο «Νησί» και στις μεταγραφές ανάμεσα σε ομάδες που εδρεύουν εκεί.

Ο Ζότα θέλει να μεταβεί στην Λίβερπουλ και το deal «κλείνει» άμεσα. Παίρνει χρόνο συμμετοχής, γίνεται σημαντικός, ξεπερνά άμεσα τον ρόλο του στο rotation και υπολογίζεται απευθείας ως μία βασική λύση.

Φτάνοντας στο 2022, διαπιστώνουμε πως ο Κλοπ εκείνο το καλοκαίρι είχε δίκιο! Ο Ζότα είναι ένας από τους πιο φορμαρισμένους επιθετικούς αυτή την στιγμή στον πλανήτη, ενώ είναι και ο ποδοσφαιριστής που αρέσκεται να ανοίγει το σκορ, περισσότερο από κάθε άλλον στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα.

Είναι μέσα σε όλες τις φάσεις και έχει ένα ταλέντο να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την σωματοδοτομή του. Σκοράρει με το δεξί, με το αριστερό, ενώ όταν αγωνίζεται στην κορυφή της επίθεσης, δεν είναι λίγες οι φορές που βρίσκεται σε θέση να απειλεί και με το κεφάλι.

Κάπως έτσι, «πλήγωσε» προχθές την Γουότφορντ, ενώ με τον ίδιο τρόπο απείλησε τους «hornets» και στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους. Σαφώς και δεν έχει το ύψος του… Ντε Μπλάσις παράδειγμα, που λέγαμε πριν από μερικά χρόνια «πώς είναι δυνατό να σκοράρει με κεφαλιά από κόρνερ», αλλά όπως και να έχει, υπολογίζεται πολύ λιγότερο σε στατικές μπάλες από τους Φαν Ντάικ, Μάτιπ και Φαμπίνιο.

Είναι λογικό, αλλά ο Πορτογάλος εκμεταλλεύεται πλήρως αυτή την «μπλαζέ» αντιμετώπιση προς το πρόσωπό του ως πλεονέκτημα. Βρίσκει δίχτυα, κάνει πως δεν ακούει και συνεχίζει να καθοδηγεί την Λίβερπουλ με ασφάλεια στον «τελικό» απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι.

Δεν είναι τυχαίο πως είναι και ο μοναδικός παίκτης που ξεπερνά - όντας Πορτογάλος - και τον Κριστιάνο Ρονάλντο στα γκολ. Έχει 20 σε όλες τις διοργανώσεις και πρόκειται για τον άνθρωπο που σε μία κακή ημέρα του Σαλάχ ή σε ένα ματς που έχει εκνευριστεί από νωρίς ο Μανέ, θα πάρει την μπάλα και θα δημιουργήσει από μόνος του επικίνδυνες καταστάσεις για τον αντίπαλο.

Συνεπώς, ο Ζότα δικαίωσε στο έπακρο τον Γιούργκεν Κλοπ και έκανε και την προσθήκη του Λουίς Ντίας να ατενίζεται με αισιοδοξία, με την λογική πως «από την στιγμή που ο Ζότα ταίριαξε, ο Ντίας που είναι καλύτερος σε συνθήκες ένας εναντίον ενός, γιατί να μην το κάνει;»

Και πράγματι έτσι είναι! Μένει να δούμε αν η Λίβερπουλ θα πανηγυρίσει μία σημαντική νίκη απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι με αυτόν στο αρχικό σχήμα. Διότι αυτός ο γίγαντας των 178 εκατοστών ζει και αναπνέει για αυτά τα ματς.

Όλοι θυμόμαστε το παιχνίδι στο «Έμιρεϊτς», όπου «ξεμπλόκαρε» την Λίβερπουλ από το 0-0 με την Άρσεναλ. Όλοι επίσης δεν θα ξεχάσουμε την ευκαιρία του με την Γουλβς. Μία φάση που αν δεν σκόραρε ο Οριγκί, ο Ζότα πιθανώς θα ήταν και ο μοιραίος της χρονιάς.

Ωστόσο, το πόρισμα δεν αλλάζει. Είναι ο «αφανής» ήρωας της Λίβερπουλ και αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη πως σε τελική ανάλυση οι «κόκκινοι» ξέρουν να αγοράζουν και το κάνουν πιο οικονομικά από τους υπολοίπους. 

Σε ενάμιση χρόνο, ο Ζότα δικαίωσε την πολιτική της ομάδας, την προσπάθειά του και τον προπονητή του που τόσο τον εμπιστεύτηκε!