Πώς δύο τραγούδια των Queen έγιναν «απάντηση» στο «You ‘ll Never Walk Alone»
Ποιός θα περίμενε, ότι ένας ποδοσφαιρικό ύμνος θα γινόταν πηγή έμπνευσης των Queen, για να γράψουν δύο από τα πιο αγαπητά από το κόσμο, τραγούδια τους.
Οι Queen μόλις είχαν επιστρέψει από μια επιτυχημένη περιοδεία στην Αμερική, καθώς η μπάντα παρουσίαζε το νέο της δίσκο, στον οποίο συμπεριλαμβανόταν και το Bohemian Rhapsody. Στις 29 Μαίου του 1977 θα έκανε συναυλία στο Bringley Hall στο Στάφορντ και αυτό που συνέβη εκεί, ήταν κάτι μαγικό.
Καθώς η συναυλία έφτανε προς το τέλος της το κοινό άρχισε να τραγουδάει τον ποδοσφαιρικό ύμνο, You ‘ll Never Walk Alone. Τα μέλη της μπάντας τότε έμειναν αποσβολωμένα και καθώς κοιτάζονταν μεταξύ τους, τους ήρθε η ιδέα να γράψουν κάτι παρόμοιο στο οποίο ο κόσμος θα συμμετάσχει. Και τότε γεννήθηκαν δύο από τα πιο αγαπημένα τραγούδια τους, το «We will rock you» και το «We are the champions».
«Είχαμε μείνει αποσβολωμένοι, ξαφνιαστήκαμε. Ήταν πραγματικά μια συναισθηματική εμπειρία και νομίζω ότι αυτά τα τραγούδια κατά κάποιο τρόπο είναι συνδεδεμένα με αυτό», είχε πει ο Μπράιαν Μέι, ο κιθαρίστας των Queen σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό.
Αργότερα μάλιστα είχε πει: «Το κοινό ανταποκρινόταν σε μεγάλο βαθμό και τραγουδούσαν παράλληλα σε οτιδήποτε κάναμε. Θυμάμαι μιλούσα με τον Φρέντυ γι΄ αυτό. Του είπα ότι μπορούμε να το ξεπεράσουμε αυτό. Πρέπει να είναι κάτι, το οποίο θα είναι μέρος του σόου μας και πρέπει να καταλάβουμε το γεγονός, ότι ο κόσμος θέλει να συμμετάσχει. Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και είπαμε ότι θα είναι ενδιαφέρον».
Αμέσως μετά την συναυλία στο Στάφορντ, ο Φρέντυ Μέρκιουρι και ο Μπράιαν Μέι έγραψαν τραγούδια που νόμιζαν ότι θα ταίριαζαν με αυτό που ήθελαν. Στην αρχή ο Μέι έγραψε το «We will rock you», στο οποίο υπήρχε ένα μοτίβο stomp and clap. Ενώ στην αρχή αυτό δεν μπήκε στο αρχικό τραγούδι, αυτό το μοτίβο έγινε χαρακτηριστικό γνώρισμα του τραγουδιού, καθώς το κοινό συμμετείχε και τραγουδούσε.
Οι στίχοι του χωρίζονταν σε τρία μέρη, το πρώτο αφορούσε ένα αγόρι, το δεύτερο έναν έφηβο και το τρίτο έναν ηλικιωμένο. Στόχος του τραγουδιού ήταν να δείξει την πορεία της ζωής ενός άντρα με όχι και τόσο αισιόδοξο τρόπο.
«Έγραψα τρεις στίχους τραγουδώντας στο μικρό κασετόφωνο χειρός που είχα. Είχα στο μυαλό μου, τη δύναμη ενός ανθρώπου όσο αυτός ή αυτή μεγαλώνει. Οι τρεις στίχοι θα αφορούσαν τα τρία στάδια της ζωής, την παιδική ηλικία, την εφηβεία και τα γεράματα. Στο πρώτο στάδιο αφορούσε ένα παιδί, το οποίο ανησυχούσε, αν πρόκειται να αφήσει σημάδι στο κόσμο αυτό.
Ως έφηβοι, νιώθουμε τη δύναμη που έχουμε, το θυμό για πολλά πράγματα και την προσπάθεια να τα αλλάξουμε. Στο τελευταίο στάδιο, αφορά τα γεράματα και την αποδοχή. Μέχρι τότε έπρεπε να μαζέψεις και να επιλέξεις τους αγώνες σου για να μεγαλώσεις το αποτέλεσμά σου. Είναι η εξέλιξη κάποιου που θέλει να αλλάξει τον κόσμο, που ποτέ δεν χειρίζεται την οργή του αλλά μαθαίνει να ζει με αυτό.
Είναι το όνειρό σου και η ελπίδα και η απογοήτευση που αντιμετωπίζεις. Στο τραγούδι μου υπάρχει πάντα ένα στοιχείο ειρωνείας. «We will, we will rock you», μια κραυγή, γεμάτη από ασφάλεια και αισιοδοξία, ότι θα συνταράξουμε τα πάντα. Αλλά είναι και η πραγματικότητα, που η δύναμή μας περιορίζεται», είπε ο Μέι για τους στίχους του στην Wall Street Journal.
Για το «We are the champions», ο Μέρκιουρι είχε πει ότι όταν το έγραφε σκεφτόταν το ποδόσφαιρο, ήθελε ένα τραγούδι που το κοινό θα συμμετείχε μαζί του.
«Σκεφτόμουν το ποδόσφαιρο όταν το έγραφα. Ήθελα ένα τραγούδι συμμετοχής, κάτι που το κοινό μπορούσε να κολλήσει με αυτό. Φυσικά του έχω δώσει περισσότερη θεατρική λεπτότητα από ένα συνηθισμένο ποδοσφαιρικό τραγούδι. Υποθέτω ότι θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως δική μου εκδοχή του «I did it my way». Το καταφέραμε και σίγουρα δεν ήταν κάτι εύκολο. Δεν είχαμε κανένα κρεβάτι γεμάτο ροδοπέταλα όπως λέει και το τραγούδι», ήταν τα λόγια του Μέρκιουρι.
Το «We will rock you», έγινε το πιο διάσημο τραγούδι των Queen, λόγω του ότι την ώρα που η μπάντα έπαιζε, το κοινό συμμετείχε ρυθμικά ταυτόχρονα με το τραγούδι. Από την άλλη το «We are the champions», έγινε highlight στη συναυλία του Live Aid στο Γουέμπλεϊ, κατά την οποία το κοινό τραγουδούσε μαζί με τον Μέρκιουρι, ενώ η φωνή του την ίδια ώρα έμεινε αξέχαστη. Τέλος το «We are the champions», πλέον ακούγεται σε πολλά γήπεδα, την ώρα που μία ομάδα σηκώνει ένα τρόπαιο.
Δημήτρης Χούπης
