Η σημαία της Ρέξαμ ψηλά στην Ελλάδα: Μία σελίδα στο Facebook επί 14 χρόνια, οι «ιδρυτές» της μιλούν στο England365!
Ο Θανάσης και ο Σταύρος. Ο Σταύρος και ο Θανάσης. Δύο από τους… πρώτους οπαδούς της Ρέξαμ στην Ελλάδα. Και δεδομένα οι πρώτοι που ήταν αποκλειστικά και μόνο Ρέξαμ, λαμβάνοντας την απόφαση πριν από 14 χρόνια να ιδρύσουν μία σελίδα στο Facebook! Ποιος να το περίμενε πως εν έτει 2025, η σελίδα θα έχει φτάσει τα 1500 άτομα, η απήχηση διαρκώς θα ανεβαίνει, οι Ουαλοί θα «φαντάζονται» Premier League και ο Τζέιμι Βάρντι θα πλησιάζει στο «Racecourse Ground». Μία από τις πιο ιδιαίτερες συζητήσεις και συνεντεύξεις στο England365, με τη σημαία της Ρέξαμ και αυτή της Ελλάδας μέσα στο «Wembley», σε κεντρικό πλάνο!
Πόσο ιδιαίτερη συνέντευξη… Πόσο διαφορετική συνέντευξη και συζήτηση, σε σχέση με οτιδήποτε άλλο μπορούμε να σκεφτούμε και να κάνουμε!
Διότι δεν συζητάμε για την Premier League. Συζητάμε για τη Ρέξαμ. Για μία ουαλική ομάδα, η οποία ναι μεν έχει τεράστια ιστορία, ναι μεν είναι το 3ο αρχαιότερο club στο «Νησί», αλλά έχει περάσει πολύ δύσκολα τα τελευταία χρόνια.
Βρέθηκε για 15 συνεχόμενα έτη σε ερασιτεχνικές κατηγορίες, δεν μπορούσε να ανέβει, πήγε να διαλυθεί, την κράτησε ο κόσμος της. Και «σήμερα», έχει φτάσει στο σημείο, λόγω και του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, να αποτελεί μία από τις ανερχόμενες δυνάμεις στο αγγλικό ποδόσφαιρο, με μοναδικό στόχο την επιστροφή στην Premier League!
Και επειδή παντού υπάρχουν Έλληνες, ο Δημήτρης Μανάκος βρήκε τον Θανάση Γάβρο και τον Σταύρο Νικολόπουλο. Τον Σταύρο Νικολόπουλο και τον Θανάση Γάβρο. Δύο παιδιά που μεγάλωσαν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, έγιναν… Ρέξαμ και το 2011 πήραν την «τρελή» απόφαση να ιδρύσουν μία οπαδική σελίδα των Ουαλών στο Facebook!
Να ανεβάζουν νέα, να γράφουν την γνώμη τους, να κρατούν τη σημαία της Ρέξαμ ψηλά και στο ελληνικό κοινό… Απίστευτη απόφαση, προφανώς και είναι κάτι το ιδιαίτερο. Το «μέγεθος» της σελίδας διαρκώς μεγαλώνει, οι ίδιοι παραμένουν ταπεινοί και ρομαντικοί, όπως και πριν από 14 χρόνια.
Θα πάνε στο «Racecourse Ground», θα συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν τους φίλους της Ρέξαμ, θα δούμε ξανά μελλοντικά, ελληνική σημαία στο «Wembley»! Μίλησαν για όλους και για όλα με τον Δημήτρη Μανάκο, σε μία απολαυστική συζήτηση, που δεν γίνεται να μη… γουστάρεις.
Διότι θυμίζει… παμπ, Αγγλία, μπύρα και κουβέντα για την αγαπημένη μας ομάδα, ανεξαρτήτως κατηγορία. Αλλά ας… επιστρέψουμε! «Ταπεινά και ρομαντικά», όπως λένε και τα παιδιά. Και γιατί όχι; Μακάρι, τέτοια ημέρα του χρόνου, η σελίδα να έχει διπλάσια απήχηση και η αγαπημένη τους ομάδα να παίζει στην Premier League!
Αναλυτικά, οι απαντήσεις των φίλων της Ρέξαμ (διευκρινιστικά, όπου «Θ», Θανάσης Γάβρος, όπου «Σ», Σταύρος Νικολόπουλος):
Πώς πήρατε την απόφαση να ιδρύσετε τη σελίδα;
Θ: «Ήθελα να κάνω γνωστή την ιστορία της ομάδας και στην Ελλάδα και έτσι προχώρησα στη δημιουργία της σελίδας, προκειμένου να προσελκύσω κόσμο και να μάθουν για τον σύλλογο, τον τρόπο λειτουργίας του και την ιστορία του. Μέσω της σελίδας γνώρισα και τον Σταύρο που μένει στην Αθήνα και κρατά ψηλά τη σημαία της Ρέξαμ στην πρωτεύουσα.»
Σ: «Εκείνη την εποχή άνοιξα και εγώ γύρω στο 2009 το Facebook. Η τρέλα μου, όμως, με το ποδόσφαιρο υπήρχε από πάντα και εκτός από το να ακολουθώ τις αγάπες εδώ στην Ελλάδα (ομάδα και ομάδα της γειτονιάς μου) και μάλιστα αρκετά… σκληροπυρηνικά, ναι, ήμουν ένα από τα παλιόπαιδα που τσακωνόμουν στα γήπεδα, αλλά είχα μεγάλη τρέλα να μαθαίνω για ομάδες και οπαδούς ανά τον κόσμο, αλλά η μεγάλη μου αδυναμία μέχρι και σήμερα είναι το Νησί.
Τότε που δεν υπήρχε νετ, ανέβαινα Ομόνοια και αγόραζα βρετανικά περιοδικά για ποδόσφαιρο. Με το που άνοιξα λοιπόν τα social, έκανα αμέσως παρά πολλούς φίλους από το Νησί. Ρώταγα, με ρωτούσαν και γενικά, γνώρισα πολύ κόσμο και σχετικούς με το άθλημα και τα οπαδικά.
Κάποιοι Ουαλοί, όμως, με εντυπωσίασαν με την αγάπη, επιμονή και λατρεία που είχαν για τη μικρή μου μετέπειτα αγάπη, τη Ρέξαμ. Την ήξερα και απλά από τότε άρχισα να την μελετώ περισσότερα. Άρχισα να την παρακολουθώ και μου έκανε εντύπωση η αγάπη και η αφοσίωση, παρόλο που η ομάδα ήταν στην Κόνφερενς και είχε φτάσει και μια ανάσα από τη διάλυση τότε. Έτσι, σιγά σιγά δεν χάναμε παιχνίδι που να μην παρακολουθούσαμε όταν γινόταν, είτε από ράδιο και συγχρόνως με ενημέρωση και φωτογραφίες από τους φίλους από τους αγώνες, ειδικά στα εκτός έδρας σε κάθε γωνιά της γηραιάς Ηπείρου. Και τότε μου ήρθε η ιδέα να κάνω πιο γνωστή και εδώ τη νέα μικρή μου αγάπη, φτιάχνοντας μια σελίδα.
Τότε, ήρθε και η γνωριμία με τον Θανασάκο, που βρισκόταν στην άλλη άκρη της Ελλάδας, κάπου μεταξύ Καστοριάς και Θεσσαλονίκης, και πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλον. Ο Θανάσης, σαν μικρότερος και για άλλους λόγους που αργότερα είδα σαν μεγαλύτερος, ότι έπαιζε πολύ αυτό, λόγω του Football Manager, είχε κολλήσει αυτός με την κοινή μας αγάπη και του έριξα την ιδέα ότι θέλω να φτιάξω σελίδα και μου λέει έχω ξεκινήσει ήδη μία…
Θες να σε κάνω διαχειριστή και εσένα, είμαστε δυο, μου λέει. Του λέω αμέσως ναι. Δεν το κάναμε για κανένα άλλο λόγο παρά για να κάνουμε πιο γνωστή αυτή την ιστορική ομάδα στην Ελλάδα.»
Πότε ακριβώς δημιουργήθηκε η σελίδα;
Θ: «Ήταν 1η Απριλίου 2011, όταν ανέβασα τη σελίδα επίσημα στο διαδίκτυο και άρχισα να στέλνω προσκλήσεις στους γνωστούς μου.»
Η σελίδα μετρά 14 χρόνια από την στιγμή που έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της; Μέσα σε αυτά τα χρόνια, υπήρχε κάποια περίοδος που η σελίδα ανέβηκε από πλευράς απήχησης σε μεγάλο βαθμό; Ή μήπως τώρα, έφτασε το «πικ» της;
Θ: «Μέσα στα πρώτα 3-4 χρόνια ανέβηκε με γοργούς ρυθμούς και μετά είχε έναν σταθερό αριθμό αύξησης. Σήμερα, αριθμεί κάτι παραπάνω από 1500 άτομα και έχει σταθεροποιηθεί ο αριθμός της, αν και θεωρώ πως σύντομα λόγω της δημοσιότητας θα αυξηθεί περισσότερο.»
Σ: «Υπάρχει όντως μια άνοδος τώρα, αλλά η σελίδα μας ανέβαινε σταθερά μέσα σε αυτά τα χρόνια. Έχουμε πετύχει εν μέρη αυτό που θέλαμε, να κάνουμε πιο γνωστή την ομάδα στην Ελλάδα, αλλά η σελίδα μας είχε σταθερά την στήριξη του κόσμου της Ρέξαμ από την Ουαλία και πάντα… γουστάραμε ό,τι κάναμε. Πάντα στις επιτυχίες όπως το 2013 που πήραμε το Λιγκ Τρόφι στο Wembley εναντίον της Γκρισμπι, ή όταν για τέσσερις χρονιές τις δύο ή τις τρείς κολλητά, αν θυμάμαι σωστά, που είχαμε φτάσει μια ανάσα από την άνοδο και την φυγή από την Κόνφερενς, πάντα τότε ανέβαινε λίγο παραπάνω η σελίδα, αλλά γενικά ξαναλέω η σελίδα ανέβηκε σταθερά μέσα σε αυτά τα χρόνια. Δεν ήταν τυχαίο ότι εκτός της επίσημης σελίδας της ομάδας, η σελίδα μας, μαζί με μια, άντε δύο το πολύ σελίδες από το Νησί, ήταν σταθερά μέσα στις τρεις πιο δημοφιλείς σελίδες σε ό,τι είχε να κάνει με την ομάδα.»
Υποστηρίζετε αποκλειστικά τη Ρέξαμ στην Αγγλία ή αν υπάρχει και κάποια άλλη ομάδα που έχετε συμπάθεια και θέλετε να κατακτά τον τίτλο στην Premier League;
Θ: «Προσωπικά, δεν υποστηρίζω κάποια άλλη ομάδα στο Νησί, αν και έχω μια συμπάθεια απλά για τη Νιουκάστλ.»
Σ: «Όπως είπα και νωρίτερα, εγώ προσωπικά ήμουν, και είμαι πάντα φιλικά προσκείμενος με όλες τις ομάδες του Νησιού, με ελάχιστες μόνο αντιπάθειες. Η πρώτη μου ομάδα και μιλάω από το 1988, ήταν αυτή με τους φανατικούς οπαδούς. Η Τσέλσι! Να φανταστείτε τότε μου έλεγαν όταν με έβλεπαν με το κασκόλ της, πού την βρήκες αυτήν; Στην Ελλάδα τότε ήξεραν κλασικά τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Λίβερπουλ κυρίως, και μετά λίγο Άρσεναλ, λίγο Τότεναμ λίγο Έβερτον.
Απλά είμαι λίγο μυστήριος και από τότε που άρχισαν να πέφτουν τα πολλά εκατομμύρια στην Premier League, μαζί και στην Τσέλσι με τον Ρώσο τότε, παρόλο που ήρθαν τα Champions League και τα πρωταθλήματα, παρόλο που χάρηκα, όλο αυτό με τους plastic fans που λένε και εκεί, άρχισε να μου την… σπάει.
Και έτσι, κόλλησα ακόμα περισσότερο με τις μικρές Αγγλίες από Championship και κάτω, περισσότερο.»
Έχετε επαφές με την ίδια την ομάδα, εξαιτίας της σελίδας; Έχετε επικοινωνήσει ποτέ μαζί τους;
Θ: «Δεν έχω επικοινωνήσει με την ίδια την ομάδα, δεν έχει υπάρξει κάποια επικοινωνία- ανταπόκριση, ούτε μέσω μηνυμάτων, ούτε μέσω σχολίων, προς το παρόν τουλάχιστον. Με φιλάθλους της ομάδας από τότε είχαμε αρκετή επικοινωνία, μας αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Βέβαια, υπήρχαν και οι διστακτικοί που δε μπορούσαν να διανοηθούν το 2011 ότι υπάρχουν Έλληνες που την υποστηρίζουν. Το ευτράπελο ήταν πως ένας μου είχε πει πως είμαστε οπαδοί της Τσέστερ, μισητής αντιπάλου της Ρέξαμ, και πως τους… κοροϊδεύουμε. Σε ένα φόρουμ οπαδών αυτό, το Red Passion.»
Σ: «Δεν έχουμε επαφές, κυρίως λόγω του ότι όπως και εγώ, έτσι και ο Θανάσης πιστεύω, είμαστε αρκετά ντροπαλοί, άσχετα που αυτοί σίγουρα μας παρακολουθούν. Άλλωστε, πολλές φορές κάποιοι άλλοι που μας είχαν παρακολουθήσει, μας είχαν προτείνει να κάνουμε πιο επαγγελματική τη φάση με τη σελίδα, αλλά τους είχα απαντήσει εγώ θυμάμαι, ότι εμείς ό,τι κάνουμε, το κάνουμε σαν απλοί οπαδοί και δεν επιθυμούμε κάτι παραπάνω, εκτός από το να στηρίζουμε και να κάνουμε πιο γνωστή την ομάδα.
Μάλλον, έχουμε έρθει από άλλες εποχές. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, ξαναλέω, θελήσαμε να παραμείνουμε… ερασιτέχνες. Απλοί και ρομαντικοί!»
Πόσο δύσκολο είναι να παρακολουθείτε παιχνίδια της Ρέξαμ, εξαιτίας του γεγονότος πως αγωνιζόταν σε μικρότερες κατηγορίες όλα αυτά τα χρόνια;
Θ: «Από εκείνα τα χρόνια, παρά το χαμηλό της κατηγορίας (5η κατά διαστήματα υπήρχαν links που μετέδιδαν τους αγώνες. Οπότε, όλο αυτό μεγάλωνε την φλόγα που είχα μέσα μου και ερχόμουν πιο κοντά ας πούμε με τον σύλλογο.»
Πόσες φορές έχετε βρεθεί σε αγώνα της Ρέξαμ; Έχει συμβεί αυτό μέχρι σήμερα;
Θ: «Δεν έχω βρεθεί σε αγώνα της ομάδας μέχρι στιγμής. Προκειμένου να μας τιμήσουν όμως, σήκωσαν αρκετές φορές την ελληνική σημαία σε αναμετρήσεις τους, με μεγαλύτερη διάκριση ας πούμε την ελληνική σημαία μέσα στο Wembley, σε παιχνίδι Play Off ανόδου.»
Σ: «Όλο κάτι γινόταν και όλο ανέβαλλα την επίσκεψη στο… σπίτι μας. Τελικά, τώρα πιστεύω ότι μας το φύλαγε σαν ευχάριστη έκπληξη η ομάδα να μην τη δούμε στο «Racecourse» εναντίον της Ντάρτφορντ ας πούμε, αλλά με μια μεγάλη δύναμη της Championship και όχι μόνο. Προσωπικά, την έχω δει μία φορά που θα θυμάμαι πάντα, στο «Hive Stadium» της Μπαρνέτ.
Εκεί, αφήσαμε την ελληνική σημαία μας και μπήκε σε πάρα πολλά γήπεδα και μου έδωσαν και μια δική τους πολύ όμορφη σημαία!»
Ποιο είναι το «όραμά» σας σε σχέση με τη σελίδα; Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να υλοποιήσετε μελλοντικά;
Θ: «Θα θέλαμε να υλοποιήσουμε μια εκδρομή στο Ρέξαμ μαζί με τον Σταύρο και έναν ακόμη φίλο που παρακολουθεί την ομάδα και είναι λάτρης του αγγλικού ποδοσφαίρου. Να μπούμε στο γήπεδο, να νιώσουμε από κοντά αυτή την αύρα που υπάρχει εκεί, το όλο κλίμα πριν από έναν αγώνα, πίνοντας μπύρα στην παμπ ακριβώς δίπλα στο γήπεδο, μαζί με τους ντόπιους. Το όραμά μας με τη σελίδα σιγά - σιγά υλοποιείται. Στους καινούργιους ακόλουθους προστίθενται αρκετοί Έλληνες. Το ότι ανταποκρίνονται σε αυτό που έχουμε δημιουργήσει, είναι κάτι μοναδικό και είναι αυτό ακριβώς που θέλουμε. Να μεταλαμπαδεύσουμε την ιδέα της Ρέξαμ στην Ελλάδα.»
Σ: «Εγώ θα ήθελα να συνεχίσουμε έτσι απλά και ταπεινά, και αυτό που θα ήθελα θα ήταν να πάμε μαζί με τον Θανασάκο και όσους πιστούς ακόμα θα ήθελαν να πάμε, όλοι μαζί στο Racecourse και να μας δουν μαζί.»
Μία πρόβλεψη ενόψει της νέας σεζόν… Μπορεί η Ρέξαμ να πανηγυρίσει και μία 4η συνεχόμενη άνοδο;
Θ: «Το υλικό υπάρχει. Βέβαια, ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει κατά πολύ, επομένως πρέπει να γίνουν και στοχευμένες κινήσεις παικτών. Παικτών με εμπειρία στις δύο πρώτες κατηγορίες. Εμπιστευόμαστε Ράιαν και Ρομπ! Έδωσαν όραμα και ελπίδα σε μια ολόκληρη πόλη. Είμαστε σίγουροι πως μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια θα είμαστε Premier League και θα καθιερωθούμε κιόλας.»
Σ: «Με τα παιδιά του Χόλυγουντ που… μπλέξαμε όμορφα, δεν θα μου φανεί περίεργο του χρόνου να μιλάμε για το τέταρτο back to back!»
Μία μεταγραφή που θα θέλατε ιδανικά για το ερχόμενο καλοκαίρι;
Θ: Τζέιμι Βάρντι αδιαμφισβήτητα! Παρά την ηλικία του, μπορεί να μας βοηθήσει σημαντικά σε μια άνοδο. Ένας παίκτης που γνωρίζαμε από την 5η κατηγορία, καθώς έπαιζε αντίπαλος μας τότε. Από τότε τον ήθελα στη Ρέξαμ και ελπίζω προσωπικά να υλοποιηθεί μια τέτοια μεταγραφή. Συγκεκριμένα, ένας φίλος μου, ο Παναγιώτης, τότε που πηγαίναμε σχολείο, είχε επιλέξει να υποστηρίζει Φλίτγουντ και αρκετές φορές στα διαλείμματα συζητούσαμε για τον Τζέιμι και τα κατορθώματα του…»
Σ: «Προφανώς, ο προπονητής ξέρει καλύτερα. Αλλά ναι, Βάρντι, γιατί όχι; Ποιος δεν θα τον ήθελε;»
Τελευταία και ίσως σημαντικότερη ερώτηση! Γιατί Ρέξαμ; Γιατί… μόνο Ρέξαμ;
Θ: «Στη Ρέξαμ με τράβηξε η ιστορία της και ο τότε τρόπος διαχείρισης της. Διοικούνταν από τους φιλάθλους της καθώς στο παρελθόν πήγε να εξαπατηθεί από τις διοικήσεις που είχε. Κάπου εκεί μπήκε μπροστά η Λέσχη Φίλων Ρέξαμ, αναλαμβάνοντας τα ηνία και η τοπική κοινωνία έσβησε ένα μεγάλο χρέος με τις οικονομίες που είχαν οι κάτοικοι, προκειμένου να αγωνιστεί κανονικά στο πρωτάθλημα η ομάδα. Μέσω ενός παιχνιδιού, αντίστοιχου με το Football Manager, την γνώρισα και την αναζήτησα μετά την άνοδο που πέτυχα στην Premier League. Κάτι που ίσως επαναληφθεί και στην πραγματικότητα. Επομένως, Ρέξαμ επειδή είμαστε ρομαντικοί με το ομορφότερο άθλημα στον κόσμο.»
Σ: «Γιατί αγαπάμε το Νησί και τις μικρές Αγγλίες άσχετα αν είμαστε Ουαλοί, γιατί μιλάμε για μια πολύ ιστορική ομάδα, τρίτο αρχαιότερο club στον κόσμο. Με οπαδούς πιστούς που δεν άφησαν την ομάδα ούτε να διαλύσει ούτε ποτέ μόνη στα 15 μαύρα χρόνια της Κόνφερενς, γιατί μοιάζουμε και σαν λαοί με τους Ουαλούς. Και γιατί… «It’s always sunny in Wrexham!»