Και να μην ήξερε που έμπλεξε ο Κόντε, θέλει γκρέμισμα το ρόστερ για να «χτίσει» και πάλι!

Ήταν τελικά το πρόβλημα στην Τότεναμ ο Νούνο Εσπιρίτο Σάντο ή μήπως το ρόστερ της ομάδας και ο πρότερος βίος της απλώς δεν μπορεί να συγκριθεί σε καμία περίπτωση με αυτό που αντικρίζει ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης την δεδομένη χρονική στιγμή; Μάλλον το δεύτερο, με τον Αντόνιο Κόντε να χρειάζεται ένα ταξίδι στην Σλοβενία για να το διαπιστώσει! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.



Και να μην ήξερε που έμπλεξε ο Κόντε, θέλει γκρέμισμα το ρόστερ για να «χτίσει» και πάλι!

Παρακολουθώντας την Τότεναμ, η αίσθηση που προκύπτει σε κάθε αναμέτρησή της είναι πως δυσκολεύεται. Δυσκολεύεται να παράξει ποδόσφαιρο, δεν της είναι εύκολο να δημιουργήσει ευκαιρίες, ενώ ταυτόχρονα δέχεται συχνά-πυκνά «εύκολα»» γκολ, με αποτέλεσμα συνήθως να βρίσκεται να κυνηγάει το σκορ, παρά να καλείται να το υπερασπιστεί.

Το ντεμπούτο του Αντόνιο Κόντε στον πάγκο της επιβεβαίωσε κάθε τι από τα παραπάνω. Το 3-0 επί της Φίτεσε με την συμπλήρωση μισής ώρας αγώνα, έγινε με χαρακτηριστική ταχύτητα 3-2 και ένα ματς που φαινόταν πως θα μπορούσε να καταλήξει σε διασυρμό για τους Ολλανδούς, εν τέλει μετατράπηκε στο «τι θα γινόταν αν ο χρόνος ήταν περισσότερος».

Ακολούθησε η «λευκή» ισοπαλία με την Έβερτον στο Γκούντισον Παρκ, στην επιστροφή του Ιταλού προπονητή στην Premier League και εν συνεχεία ήρθε το πρώτο εντός έδρας ματς σε επίπεδο πρωταθλήματος, όπου χρειάστηκε η δεύτερη ανατροπή της Τότεναμ σε διάστημα ενός έτους, προκειμένου να επιτευχθεί το τρίποντο. Ακόμη μία νίκη δίχως την συμβολή των Σοκ και Κέιν, οι οποίοι πέρυσι συνεργάστηκαν σε 14 γκολ και φέτος με το… ζόρι, έφτασαν το «παρθενικό» τους.

Ωστόσο, η… επιτυχία του Κόντε να μην ηττηθεί σε τρία συνεχόμενα ματς σε όλες τις διοργανώσεις, πιθανότατα έκρυβε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Κάποια στιγμή τα κενά στο ρόστερ, τα ζητήματα σε κάθε «τρίτο» του γηπέδου και η ανεπάρκεια ορισμένων ποδοσφαιριστών θα έκανε την εμφάνισή της.

Και εν τέλει αυτό έγινε με τον πιο «σκληρό» τρόπο για την Τότεναμ. Με ένα ταξίδι στην Σλοβενία για να συναντήσει την «άσημη» και πρωτάρα Μούρα, η οποία μέχρι πρότινος είχε πετύχει δύο γκολ σε τέσσερα ματς στο Europa Conference League και βρισκόταν στην τελευταία θέση του ομίλου.

Αυτή ήταν που υποχρέωσε την Τότεναμ σε ήττα στην Σλοβενία. Ένα 2-1 που επετεύχθη στο 94’ και ήταν αρκετό για να αντιληφθεί κανείς πως η ποδοσφαιρική κρίση που διανύουν οι Λονδρέζοι είναι τεράστια και δεν είναι απαραίτητα… θέμα προπονητή.

Έχασε από μία ομάδα που εδρεύει σε μία μικρή πόλη της Σλοβενίας και δεν έχει ιδιαίτερες επιτυχίες στην ιστορία της. Μία πόλη που θα μπορούσε ακόμη και αν ήταν 5 φορές μεγαλύτερη να φιλοξενηθεί στο νέο Tottehnam Hotspur Stadium. Η «μικρή» λοιπόν Μούρα φρόντισε να επιβεβαιώσει με τον χειρότερο τρόπο για την Τότεναμ πως το πρόβλημα έχει ξεφύγει από ένα μέγεθος που επιδέχεται διαχείριση.

Μεγαλώνει και γίνεται πιο έντονο σε ματς που οι «βασικοί» χρειάζονται rotation. Και πολλοί που λογίζονται ως τέτοιοι, δεν βρίσκονται σε καμία περίπτωση στο επιθυμητό επίπεδο ή τέλος πάντων σε αυτό που θα χρειαζόταν η Τότεναμ, προκειμένου να πάρει και φέτος ένα εισιτήριο για κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Νομίζω πως το παράδειγμα του Ντέλε Άλι είναι υπαρκτό και μοιάζει ως το ενδεικτικότερο. Ένας ποδοσφαιριστής που αποτελεί περιουσιακό στοιχείο των «σπιρουνιών», αλλά η πορεία του την τελευταία τριετία έχει μετατραπεί από πρωταγωνιστή σε… κομπάρσου.

Όσον αφορά τον Χάρι Κέιν, το πρόβλημα είναι προφανές. Μπορεί, δεν θέλει, επιλέγει πολλές φορές παιχνίδια και αν βρει την ευκαιρία θα σκοράρει, διότι αυτό είναι το βασικό του χαρακτηριστικό. Ακόμη και αν δεν θέλει να το κάνει φέτος προφανές, φορώντας την φανέλα της Τότεναμ.

Που καταλήγουμε μετά από όλα αυτά; Στο ότι το πρόβλημα της Τότεναμ δεν ήταν ο Νούνο Εσπιρίτο Σάντο που έκανε το 3/3, δέχθηκε τρεις ήττες με 9 γκολ παθητικό, συνήλθε και ξανακύλησε… Το πρόβλημα είναι οι ποδοσφαιριστές που απαρτίζουν την Τότεναμ, η διαχείρισή τους και οι μνήμες που προκύπτουν από την κορυφή της βαθμολογίας, πέρυσι πριν τα Χριστούγεννα, με τον Ζοσέ Μουρίνιο στην ομάδα!

Το θετικό για τον Αντόνιο Κόντε είναι πως όλα αυτά, τα αντιλήφθηκε νωρίς. Είχε την δυνατότητα μέσω μίας «βαριάς» και ασήκωτης ήττας να καταλάβει τι συμβαίνει στον οργανισμό που επέλεξε να εκπροσωπήσει. Μένει να δούμε αν το μήνυμα έχει ληφθεί και αν ο Ιανουάριος θα έρθει για να αποχωρήσουν αρκετοί από το υπάρχον ρόστερ.

Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, με βάση τον τρόπο που έμαθε η Τότεναμ να κινείται στο μεταγραφικό παζάρι, οι προσθήκες μοιάζουν απαραίτητες. Ένα ολικό «χτίσιμο» και ένα μαζικό «γκρέμισμα», προκειμένου να διορθωθούν τα κακώς κείμενα.

Σε διαφορετική περίπτωση, η αναπάντεχη ήττα από τη Μούρα δεν θα είναι η εξαίρεση αλλά ένας… κανόνας που μοιάζει μαθηματικά βέβαιο πως θα… επιβεβαιωθεί και πάλι!