Αλεξάντερ Χλεμπ: Ο ποδοσφαιρικός «επαναστάτης» της Λευκορωσίας
Από τον μοναδικό επιτυχημένο Λευκορώσο, στην πιο αυτοκαταστροφική επιλογή και από εκεί, στην αφάνεια που δεν συμβάδιζε με τις ικανότητές του. Ο Αλεξάντερ Χλεμπ γεννήθηκε σαν σήμερα, πριν από 39 χρόνια και η πορεία της καριέρας του, γεμίζει μελαγχολία, όσους, τον πρόλαβαν να μεγαλουργεί. Ένας αριστεροπόδαρος που έκανε ένα ολόκληρο έθνος, να ανέβει στα μάτια του ποδοσφαιρικού κόσμου.
Κάποιες χώρες στην Ευρώπη, δεν έχουν την ευλογία να «γεννούν» συνεχώς ταλέντα και ποδοσφαιριστές που μπορούν να χαράξουν την δική τους μεγάλη πορεία στα γήπεδα. Σίγουρα, η πορεία τους στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις, να μην τους δίνει και τις απαραίτητες ευκαιρίες, όμως, η αναζήτηση ενός «επαναστάτη» που θα διαφημίσει την χώρα στο άθλημα, είναι από τα μεγαλύτερα ζητήματα. Μπορεί, σαν σήμερα, την Πρωτομαγιά του 1981, ο Αλεξάντερ Χλεμπ να γεννήθηκε στο Μινσκ, της τότε Σοβιετικής Ένωσης, όμως έμελλε να γίνει το πιο όμορφο εξώφυλλο για την, σημερινή, Λευκορωσία. Η τρομερή τεχνική του κατάρτιση και το αξιοζήλευτο ταλέντο του, περιορίστηκε σε ένα παιδί που αποφάσιζε προτού σκεφτεί. Μία αυτοκαταστροφική τάση ή μία δελεαστικότατη πρόταση;
Η «απάντηση» στα παιδικά του τραύματα!
Πριν αρχίσει να μεγαλουργεί, είδε την αθώα παιδική του ηλικία, να κλονίζεται όσο λίγες και οι δυσκολίες να εμφανίζονται από το πουθενά. Η ζωή του έμελλε να αλλάξει από τα 5 του χρόνια, όταν θα συμβεί η πυρηνική καταστροφή του Τσέρνομπιλ. Τα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας δεν άφησαν ανεπηρέαστη την οικογένεια, του μετέπειτα, διεθνή, αφού θα είναι ο λόγος για τον θάνατο του πατέρα του. Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, ο Αλεξάντερ Χλεμπ ξεκίνησε να μετράει αντίστροφα για την ποδοσφαιρική καταξίωση της Λευκορωσίας. Τα πρώτα του βήματα στην Ντιναμό Μινσκ σε ηλικία 17 ετών, θα του προσφέρουν μία θέση στην (πολυαγαπημένη του) ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ ένα χρόνο αργότερα.
Το ταλέντο του θα γίνει ευδιάκριτο από τις συμμετοχές που θα πάρει και σε ηλικία μόλις 19 ετών, θα πάρει το αεροπλάνο για τη Γερμανία και θα πραγματοποιήσει την πρώτη του έξοδο από την χώρα για χάρη της Στουτγκάρδης. Η ώρα για την αφετηρία μίας μεγάλης καριέρας έχει φτάσει και το ντεμπούτο του στην εθνική Λευκορωσίας, το 2001, ήταν μόνο η αρχή σε όσα θα ακολουθούσαν. Τα 5 χρόνια παραμονής, πρόσφεραν 221 συμμετοχές με 21 γκολ και 46 ασίστ, όμως οι αριθμοί του, την τελευταία σεζόν στην Γερμανία ήταν αυτοί που έπεισαν την Άρσεναλ να δαπανήσει 15 εκ. ευρώ, το 2005 και να του προσφέρει μία θέση στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Ο Αρσέν Βενγκέρ δεν θα μπορούσε να παραβλέψει τις 18 ασίστ (!) που μοίρασε σε διάστημα 47 αγώνων αλλά και ο Χλεμπ, δεν θα έχανε την ευκαιρία να σηκώσει την σημαία της χώρας του, στα αγγλικά γήπεδα. Όμως, αυτή η αρχή του παραμυθιού, έκρυβε ένα πολύ άσχημο τέλος.
Happy 39th Birthday to Alexander Hleb 🎉
— Gunners (@Gunnersc0m) April 30, 2020
A skillful and superb dribbler of the ball, left Arsenal too soon. #AFC pic.twitter.com/mnB9VhzS2b
Η (καταστροφική) απόφαση δίχως σκέψη!
Όλα κυλούσαν ονειρικά για τον διεθνή μέσο, καθώς στα 24 του, ζούσε την απόλυτη εμπειρία της Πρέμιερ Λιγκ. Η αδυναμία του προπονητή των «κανονιέρηδων» προς το πρόσωπό του, αλλά και οι ικανοποιητικές επιδόσεις ακόμα και αν δεν βρισκόταν σε καλό «φεγγάρι», έκαναν τους τραυματισμούς του να μην τον επισκιάζουν. Σε τρεις σεζόν στο Λονδίνο, αγωνίστηκε σε 131 παιχνίδια, βρίσκοντας 11 φορές δίχτυα και 20 ασίστ ενώ, αξέχαστη είναι η συμμετοχή του, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006. Ωστόσο, αυτή η ιστορία δεν θα είχε το ανάλογο τέλος, αφού το καλοκαίρι του 2008, ο Λευκορώσος μέσος θα βρεθεί στην Βαρκελώνη για διακοπές και από το πουθενά, θα ολοκληρώσει την μετακίνησή του στην Μπαρτσελόνα για 17 εκ. ευρώ. Το πλήγμα και το σοκ στις τάξεις της Άρσεναλ ήταν αρκετά ισχυρό, με τον Αρσέν Βενγκέρ να μην καταλαβαίνει για ποιο λόγο πάρθηκε αυτή η απόφαση. Ένα συναίσθημα που ένιωσε και ο ίδιος ο Χλεμπ, αλλά ήταν πλέον αργά.
Συγκεκριμένα, ο ταλαντούχος μεσοεπιθετικός δεν είχε σκεφτεί καθόλου την απόφαση που πήρε (όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος μετέπειτα). Το μεγαλείο της Μπαρτσελόνα τον είχε «τυφλώσει» και δεν τον άφησε να αντιληφθεί, ότι στην Βαρκελώνη υπήρχαν κορυφαία ονόματα στην θέση του. Ο περιορισμένος χρόνος που θα είχε, ήταν παραπάνω από δεδομένος, αφού η παρουσία των Τσάβι, Ινιέστα, Τουρέ και Μπουσκέτς δεν θα άφηνε περιθώρια στον διεθνή άσο. Ο αποκλεισμός από την αποστολή του τελικού του 2009, ήταν η χαριστική βολή από τον Πεπ Γκουαρντιόλα στον Αλεξάντερ. Η ψυχολογία άρχισε να πέφτει όπως, η απόδοσή του και, παρόλο που βρισκόταν στην καλύτερη ηλικία για να απογειώσει την καριέρα του, τον οδήγησε σε μεταγραφή με δανεισμό. Με μόλις 3 ασίστ σε 36 αγώνες, η μόνη του, παρηγοριά, ήταν το τρεμπλ των «μπλαουγκράνα» (πρωτάθλημα, κύπελλο και champions league), με τον ίδιο να μην αισθάνεται ποτέ μέρος αυτής της επιτυχίας.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο… Μπορίσοφ!
Παρόλο που μέχρι τα 28 του χρόνια, είχε μόλις 5 μετακινήσεις, η καθοδική πορεία της καριέρας του, του πρόσφερε ένα τρομερό στατιστικό, καθώς, μέσα σε 11 σεζόν (2009-2020), κατάφερε να πάρει, συνολικά, 10 φορές μεταγραφή. Ωστόσο, αίσθηση προκαλεί η συνεχής επιστροφή στην ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ, καθώς αποκτήθηκε από την ομάδα της Λευκορωσίας 5 φορές. Συγκεκριμένα, ο πρώτος σύλλογος σε κατακτήσεις της χώρας, ήταν εκείνος που ώθησε τον έμπειρο μέσο στην Ευρώπη αλλά και αυτός που πραγματοποίησε την επανεκκίνησή του μετά την πορεία των τριών δανεισμών από την Μπαρτσελόνα. Αν και είχε αρκετές διπλές επιστροφές σε Στουτγκάρδη, Κρίλια Σοβέτοφ και Γκεντσλερμπιρλίγκι, οι «κίτρινοι» έμειναν η ομάδα όπου θα επέστρεφε συνεχώς...
Με την Κρίλια να τον αφήνει ελεύθερο και η ΜΠΑΤΕ να τον κάνει δικό της το 2018, άπαντες περίμεναν ότι η ολοκλήρωση της πορείας του στα γήπεδα ήταν κοντά και θα γινόταν με τα «κιτρινομπλέ». Μία ρήξη με την διοίκηση και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του, τον ώθησαν να φύγει με ελεύθερη μεταγραφή στην μεγάλη αντίπαλο της αγαπημένης του ομάδας, την Ίσλαχ Ράιον, όπου και θα «κρεμάσει» εντέλει τα παπούτσια του, τον Μάρτιο του 2020. Αρκετοί μίλησαν για προδοσία και κίνηση του θύμισε το καλοκαίρι του 2008, όμως αυτό, δεν ήταν αρκετό για να υποβιβάσει όσα πρόσφερε στο ποδόσφαιρο της χώρας.
Μπορεί εντός των αγωνιστικών χώρων, η εξυπνάδα και η ευφυΐα του, να ξεπερνούσε την ποδοσφαιρική φαντασία, ωστόσο, ο παρορμητισμός και οι αποφάσεις δίχως σοβαρή σκέψη, είχαν ως αποτέλεσμα τον πρόωρο αφανισμό ενός τέτοιου ποδοσφαιριστή. Σίγουρα, αυτό που κατάφερε και το έκανε πολύ καλά, ήταν να γίνει ο «επαναστάτης» της Λευκορωσίας και να υψώσει την σημαία της στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Νότης Χάλαρης
