Στο σκάκι της μοίρας... διάλεξε ποιο πιόνι θα είσαι
Πεπρωμένον φυγείν αδύνατον λέει μια αρχαιοελληνική παροιμία. Ποιος όμως κινεί τα νήματα της μοίρας μας; Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για να αποφύγει το πεπρωμένο του; Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να το αποδεχόμαστε με κουράγιο, όπως έκανε με απαράμιλλη γενναιότητα ο Ματ Γιάνσεν, όταν σ' ένα σταυροδρόμι της Ρώμης τον παρέσυρε μαζί με τη σύντροφό του ένα ταξί.
Ο Ματ Γιάνσεν γεννήθηκε στην περιοχή Καρλάιλ, στην Κάμπρια, στις 20 Οκτωβρίου του 1977 κι από μικρός ήταν φανατικός με την Νιουκάστλ και το ποδόσφαιρο. Ασχέτως αν υπήρξε και πολύ καλός παίκτης του ράγκμπι στα σχολικά του χρόνια. Όπως έχει δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του, αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μετά από εκείνο το 5-0 της Νιουκάστλ επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το 1995. «Είχα βρεθεί στο γήπεδο εκείνη τη μέρα με τα φιλαράκια μου φορώντας την φανέλα της αγαπημένης μου ομάδας και είδα να διαλύουμε την ομάδα του Σερ Άλεξ. Ήμουν μόλις 17 ετών και είχα ξεκινήσει να παίζω για την Καρλάιλ και τα πήγαινα πολύ καλά. Είχα μόλις βρει τι θα έκανα για την υπόλοιπη ζωή μου. Θα παίζω ποδόσφαιρο» είχε πει.
Το 1998 η Κρίσταλ Πάλας κι η πανίσχυρη Μάντσεστερ Γιουναίτεντ του Σερ Άλεξ Φέργγκιουσον, θα προσπαθήσουν διακαώς να εντάξουν στο δυναμικό τους τον 20χρονο φέρελπι επιθετικό. Αυτός όμως θα προτιμήσει τον εξασφαλισμένο χρόνο συμμετοχής και θα πάει στην Κρίσταλ Πάλας, ρίχνοντας μια μεγαλοπρεπή “χυλόπιτα” στον Σερ Άλεξ, πράγμα απίθανο για την τότε εποχή. Τα 10 γκολ σε 26 αγώνες του Γιάνσεν, έκαναν γρήγορα απόσβεση στο 1 εκατομμύριο που είχε δαπανηθεί στο πρόσωπό του και θα αναγκάσει την Μπλάκμπερν να δώσει σχεδόν 5 εκατομμύρια λίρες τον Ιανουάριο του 1999, ώστε να τον πάρει στην ομάδα της.
Ο Άγγλος επιθετικός θα αδράξει την ευκαιρία και τη σεζόν 2001-2002 το άστρο του θα λάμψει για τα καλά. Τα φανταστικά γκολ, οι όμορφες ενέργειες του θα κάνουν αισθητή τη παρουσία του στη Πρέμιερ Λιγκ. Θα κερδίσει με την ομάδα του το Λιγκ Καπ του 2002 απέναντι στη Τότεναμ και θα έχει σοβαρές πιθανότητες να ακολουθήσει, λίγους μήνες μετά την εθνική του ομάδα στο Μουντιάλ της Ν. Κορέας και της Ιαπωνίας.
Ο Έρικσον (τότε προπονητής της εθνικής Αγγλίας) θα τον επιλέξει στις 17 Απριλίου, για ένα φιλικό κόντρα στη Παραγουάη. Όμως μια γαστρεντερίτιδα δε θα του επιτρέψει να αγωνιστεί και λίγο καιρό αργότερα ο εκλέκτορας της Αγγλίας αποφάσισε πως δε θα πάρει τον Γιάνσεν στο Μουντιάλ. Ο λόγος; Αποφάσισε να μη πάρει άλλο επιθετικό κι αντ’ αυτού προτίμησε τον αμυντικό της Άρσεναλ, Μάρτιν Κίον ξεσηκώνοντας μια εγχώρια θύελλα αντιδράσεων.
Τότε ο Ματ Γιάνσεν όντας απογοητευμένος, θα πραγματοποιήσει ένα ταξίδι αναψυχής μαζί με την σύντροφό του Λούσι, στη Ρώμη. Οι δύο νέοι ζούσαν τον έρωτα τους στην ρομαντική πόλη της Ιταλίας, αφήνοντας πίσω κάθε δυσάρεστη στιγμή. Συχνά συναντάς την μοίρα σου στο μονοπάτι που αποφεύγεις και σίγουρα ο Γιάνσεν θα ευχόταν να μη περνούσε ποτέ από εκείνο το μονοπάτι. Σ' ένα στενό δρομάκι ένα ταξί θα παρασύρει το μοτοποδήλατο που οδηγούσε ο Ματ με τη Λούσι. Εκείνη θα χτυπήσει ελαφρά αλλά ο επιθετικός της Μπλάκμπερν θα μείνει σε κόμμα για 6 μήνες κι όταν ξυπνήσει δε θα ναι τίποτα ίδιο. Για την ακρίβεια, δεν μπορούσε με τίποτα να βρει ξανά τον κανονικό του “ποδοσφαιρικό” εαυτό. Η δύσκολη καθημερινότητα με ψυχολόγους δεν μπορούσε να τον βοηθήσει στο να ξαναβρεί την φόρμα του και την δύναμη που χρειάζεται για να σταθεί κάποιος, ως παίκτης, στο κορυφαίο επίπεδο. Οι συμμετοχές άρχισαν μοιραία να μειώνονται και μια πορεία σε ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών (κυρίως ως δανεικός) ήταν ο μοναδικός τρόπος για να συνεχίσει ο Γιάνσεν να κάνει αυτό που αγαπούσε. Για να προσπαθήσει να το κάνει. Ουσιαστικά η καριέρα του παίκτη τελείωσε σε εκείνο το ατύχημα στην Ρώμη κι ήταν μόλις 24 ετών. Από εκείνο το σημείο και έπειτα το μόνο που βλέπαμε απ’ τον ίδιο ήταν μερικές καλές παρενθέσεις σε ένα μέτριο και κακογραμμένο ‘ποδοσφαιρικό κείμενο’ λιγοστών συμμετοχών.
Τι θα είχε γίνει αν ο Σβεν Γκόραν Έρικσον είχε επιλέξει τον Γιάνσεν για την τελική 23αδα του Μουντιάλ του 2002 κανένας δεν το γνωρίζει και κανένας δεν θα το μάθει. Είναι από αυτές τις στιγμές που η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια σε βάρος των ανθρώπων και μέσα από αυτά, μετρά τις πραγματικές τους δυνάμεις.
Ο Πλάτωνας είχε πει πως κανείς δε μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του, ούτε ο Γιάνσεν μπόρεσε, όμως κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια του, κατάφερε να βρει την όρεξη να ασχολείται με το αντικείμενο που ήταν ερωτευμένος έστω κι από τη σκοπιά του προπονητή σε ακαδημίες μικρότερων κατηγοριών.
Η κοπέλα που του στάθηκε στις δύσκολες στιγμές κι ήταν συνοδηγός στο μοτοποδήλατο, η Λούσι, έγινε η γυναίκα του και ζουν μαζί στο Λανκασάιρ και το Σόρλεϊ, παρακολουθώντας την αγαπημένη τους ομάδα...τη Νιούκαστλ!
Μάρκος Βούρβαχης