Ο Τρέβορ Φράνσις υπήρξε το παιδί θαύμα του αγγλικού ποδοσφαίρου στην δεκαετία του '70. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος που αναφέρεται στο καινούργιο βιβλίο του «Ταξίδι στα αστέρια» (Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ) σε μία άγνωστη πτυχή για το πώς προχώρησε ο Κλάφ στην ολοκλήρωση της μεταγραφής που συγκλόνισε τότε τον κόσμο!
Μόλις 15 ετών στην πρώτη ομάδα της Μπέρμιγχαμ, σκοράροντας πριν κλείσει τα 16, ο Τρέβορ Φράνσις έγινε το απόγευμα της 9ης Φεβρουαρίου του 1979 ο πρώτος Βρετανός ποδοσφαιριστής που ξεπερνούσε το φράγμα του ενός εκατομμυρίου λιρών!
Εκείνη τη μέρα πριν 37 χρόνια, όταν η Νότιγχαμ Φόρεστ, αποφάσιζε να σπάσει τα ταμεία, πληρώνοντας διπλά χρήματα από την πιο ακριβή μεταγραφή που είχε γίνει έως τότε, του Ντέιβιντ Μιλς που είχε κοστίσει στη Γουέστ Μπρόμιτς Αλμπιον 550.000 λίρες, το ποδόσφαιρο επίσημα έπαιρνε διαζύγιο από τη λογική!
Παρά τις επιτυχίες που είχε η Νότιγχαμ κατακτώντας τον τίτλο το 1978 προερχόμενη από τη δεύτερη κατηγορία, το «Σίτι Γκράουντ» δεν γέμιζε ξεπερνώντας σπάνια το φράγμα των 32.000 και ο Κλαφ εξοργιζόταν!
Σε ένα καταπληκτικό βιβλίο του σχετικά με τον ιδιόρρυθμο Άγγλο τεχνικό, Provided You Don’t Kiss Me: 20 Years with Brian Clough, ο Ντάνκαν Χάμιλτον, ένας ρεπόρτερ που ακολουθούσε παντού τη Νότιγχαμ, γράφει: «Αποφάσισε να απαγορεύσει ακόμα και στο ραδιόφωνο να μεταδοθούν παιχνίδια όπως αυτά με την ΑΕΚ και την ελβετική Γκρασχόπερς στο Κύπελλο Ευρώπης, μήπως έτσι πήγαιναν κάποιες χιλιάδες ακόμη στο γήπεδο, αλλά μάταια! Αυτό δεν συνέβη και η Φόρεστ, ο μοναδικός από τους 92 συλλόγους που ήταν στις τέσσερις κατηγορίες και δεν είχε μετατραπεί σε ανώνυμη εταιρεία, συντηρούμενος από τις συνδρομές των 200 μελών του, έπρεπε να ζήσει με ό,τι έμπαινε στο ταμείο».
Όπως μάλιστα σημειώνει ο Χάμιλτον, από εξιστορήσεις του ίδιου του Κλαφ και έχει πραγματικά αξία να το δούμε μέσα από τα λόγια του χαρισματικού μάνατζερ: «Τα μέλη μας κόντεψαν να… λιποθυμήσουν όταν τους είπα την ιδέα να ξοδευτεί το απίθανο ποσό του ενός εκατομμυρίου λιρών για τον 24χρονο Τρέβορ Φράνσις της Μπέρμιγχαμ. Ούτε που ήθελαν να το ακούσουν. Τότε χτύπησα το χέρι στο τραπέζι και είπα πως με αυτόν στην εντεκάδα θα μπορούσε να έρθει το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης στο Νότιγχαμ και να βρεθούν σπόνσορες και γενικά κάποιοι επενδυτές στην ομάδα».
Το πόσο δίκιο είχε, αποδείχθηκε όταν η μετακίνηση του Φράνσις, που ήταν η πρώτη που ξεπερνούσε το ψυχολογικό όριο του ενός εκατομμυρίου λιρών, ανάγκασε όχι μόνο την Αγγλία αλλά όλο τον κόσμο να ασχολείται με τη Νότιγχαμ! Και παρότι ο Φράνσις είχε δικαίωμα να παίξει μόνο στον τελικό, αν έφτανε εκεί η Φόρεστ, ήταν ένα ρίσκο που άξιζε τον κόπο! Η Φόρεστ πήγε στον τελικό και ο Φράνσις σκόραρε στο Μόναχο κατά της σουηδικής Μάλμε χαρίζοντας το τρόπαιο σε μία ομάδα που μόλις 24 μήνες πριν ανέβαινε στη μεγάλη κατηγορία τη τελευταία μέρα του πρωταθλήματος!
Τα γκολ του Φράνσις βοήθησαν τα μέγιστα στο να ξαναφτάσει στον τελικό η ομάδα κα το 1979-80 αλλά ο ίδιος έχοντας τραυματιστεί σοβαρά στον αχίλλειο τένοντα (τον πρώτο από τους τέσσερις σοβαρούς τραυματισμούς που του αναχαίτισαν την καριέρα) έλειψε τόσο από τον τελικό το 1980 απέναντι στο Αμβούργο, αλλά και από το EURO της ίδιας χρονιάς στην Ιταλία.
Η μέρα αυτή πριν 37 χρόνια, έφερε σεισμό στην ποδοσφαιρική καθημερινότητα! Αν και έξι χρόνια νωρίτερα, το 1973 ο Γιόχαν Κρόιφ αποχωρώντας από τον Αγιαξ για τη Μπαρτσελόνα είχε ήδη σπάσει το φράγμα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, η μετακίνηση του δεν προκάλεσε το μεταγραφικό τσουνάμι που είχαν φοβηθεί όλοι. Μόνο στην Ιταλία είχαν ήδη ξοδευτεί αλόγιστα χρήματα με την απόκτηση του Σαβόλντι από τη Νάπολι η οποία πλήρωσε σχεδόν δυο δισεκατομμύρια λιρέτες (κάτι παραπάνω από ενάμιση εκατομμύριο δολάρια) το 1975. Ο Φράνσις ουσιαστικά πήρε στην πλάτη το φορτίο του πρώτου μονομάχου στην αρένα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Όχι πως δεν άξιζε τα λεφτά του, αλλά αυτή η τρελή εκτόξευση του ποσού τον έκανε στόχο!
Ήταν τυχερός ωστόσο που είχε να κάνει με την εκκεντρική φυσιογνωμία που λεγόταν Μπράιαν Κλαφ. Στην πρώτη του προπόνηση με την καινούργια του ομάδα, σαν σήμερα στις 10 Φλεβάρη, ο πιο ακριβός παίκτης στον κόσμο (αφού το ένα εκατομμύριο λίρες αντιστοιχούσε σε 1,7 εκατομμύρια δολάρια) προσγειώθηκε αφού υποχρεώθηκε από τον Κλαφ να σερβίρει ζεστό τσάι στους συμπαίκτες του! Στα πρώτα τέσσερα ματς πρωταθλήματος ο Κλαφ τον είχε στον πάγκο και δεν τον χρησιμοποίησε λέγοντας του πως αυτοί που έπαιζαν ήταν ήδη πρωταθλητές και πρέπει να αποδείξει πως αξίζει να είναι βασικός!
Γνωρίστηκα με τον Φράνσις μέσω του παλιού διεθνή γκολκίπερ του ΠΑΟΚ Νίκου Μιχόπουλου. Ήταν το 2002 και ο Μιχόπουλος είχε αφήσει την Μπέρνλι για την Κρίσταλ Πάλας όπου προπονητής ήταν ο Φράνσις. Αργότερα ήμασταν δίπλα δίπλα στα δημοσιογραφικά θεωρεία διαφόρων αγώνων για το Τσάμπιονς Λιγκ, όταν εκείνος σχολίαζε για το Sky Sports και μάλιστα μία φορά σε παιχνίδι της Αρσεναλ με τον Παναθηναικό μου έκανε on air σχόλιο και για το MEGA.
Όταν λοιπόν συμπληρώθηκαν τα 30 χρόνια από τη μεταγραφή που έκανε πάταγο σε όλο τον κόσμο μου έδωσε μία συνέντευξη στον ΣΠΟΡ FM, το 2009 μιλώντας μου για την πίεση που νοιώθει οποιοδήποτε νέο παιδί που πέφτουν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. «Ελάχιστοι μπορούν να το διαχειριστούν και ειδικά αν έχεις κοστίσει και πολλά χρήματα όπως εγώ τότε, νοιώθεις ένα αβάσταχτο βάρος στα πόδια» ήταν τα λόγια του. «Εμένα με βοήθησε η οικογενειακή ατμόσφαιρα στη Νότιγχαμ και το ότι είχα για προπονητή τον Μπράιαν Κλαφ. Ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε πως να τραβά πάνω του την προσοχή και να απελευθερώνει από το άγχος τους ποδοσφαιριστές του» συμπλήρωσε.
Τον είχα ρωτήσει αν μετά τη μεταγραφή ένοιωθε να πετά στον αέρα. Χαμογέλασε και υπογράμμισε: «Ποτέ δεν άφηνε ο Κλαφ να πάρουν τα μυαλά σου αέρα. Αυτό με έσωσε. Στη σημερινή εποχή όμως έχεις να κάνεις με 18χρονους και 20χρονους κακομαθημένους εκατομμυριούχους που τους φταίνε όλοι οι άλλοι. Πάντα και για τα πάντα. Εκτός από τον εαυτό τους» ήταν τα λόγια του. Παραμένουν επίκαιρα όλο και περισσότερο κάθε χρόνο που περνάει.
Ένα χρόνο πριν με τη Λίβερπουλ στη φάση μελαγχολίας, οι οπαδοί «θρηνούσαν» για την αποχώρηση του Γιούργκεν Κλοπ που είχε μετατρέψει την ομάδα σε μόνιμη πρωταγωνίστρια τα τελευταία χρόνια έπειτα από μια περίοδο μετριότητας. Η εύρεση ενός νέου προπονητή έμοιαζε δύσκολη ώστε να ακολουθήσει έναν εμβληματικό άνθρωπο και η δουλειά είχε γίνει ακόμα πιο προβληματική μετά την απόφαση Αλόνσο να μείνει στη Λεβερκούζεν. Η επιλογή Σλοτ πιστώνεται στον Ριτσαρντ Χιουζ και ένα χρόνο μετά, οι μέρες που βρέθηκε στην Ολλανδία καθόρισαν την εξέλιξη αυτής της σεζόν, που τελείωσε με ένα άνετο πρωτάθλημα… Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η επιστροφή της Λιντς Γιουνάιτεντ στην Premier League δεν έχει φέρει μόνο χαρά στους φανατικούς της οπαδούς, αλλά και έναν αέρα αισιοδοξίας που διαπνέει την ιστορική αυτή ομάδα. Γενικότερα, όλοι οι άνθρωποι που μας αρέσει το ποδόσφαιρο, χάρηκαν με αυτή την επιστροφή. Το «Έλαντ Ρόουντ» μετατράπηκε ξανά σε ένα «κάστρο», καθώς οι οπαδοί της Λιντς, με το πάθος και την αφοσίωσή τους, μετά την περσινή απογοήτευση που δεν πέτυχαν την άνοδο, είχαν φέτος από νωρίς καταλάβει πως επιστρέφουν. Τώρα, υπάρχει ένα αίσθημα αναγέννησης και προσμονής για τις προκλήσεις που έρχονται. Πώς, όμως, μπορεί να καταφέρει την παραμονή της και να μη γίνει… ασανσέρ, όπως η Σαουθάμπτον ή η Λέστερ; Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Football, bloody hell! Αυτό είχε πει μπροστά στις κάμερες ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον, μετά την ανατροπή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μέσα σε 146 δευτερόλεπτα στον τελικό της Βαρκελώνης, στο Champions League το 1999 απέναντι στη Μπάγερν. Μπορεί το διακύβευμα να μην ήταν το ίδιο σε αυτή την τρελή βραδιά στο Ολντ Τράφορντ, ωστόσο, αυτό που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μας αποτελεί μια ωδή σε αυτό το απίθανο παιχνίδι που λέγεται ποδόσφαιρο! Αυτο που θα λέγεται πάντα το θαύμα του Μάντσεστερ 2025! Από 2-0 2-2 2-3 2-4 και 5-4... Επικό! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η πορεία της Άστον Βίλα στο UEFA Champions League της φετινής χρονιάς υπήρξε γεμάτη προκλήσεις, αλλά και απίστευτες στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη των φιλάθλων της. Η ομάδα έφυγε με ψηλά το κεφάλι από τον αγώνα απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν, αφήνοντας πίσω της μια σειρά από εντυπωσιακές εμφανίσεις και λίγο ήθελε να κάνει μια απίθανη υπέρβαση. Λένε πως τρώγοντας έρχεται η όρεξη και σίγουρα μετά από αυτό που έζησαν φέτος οι παίκτες και οι οπαδοί, θα ήθελαν να το βιώσουν και του χρόνου. Και όλα αυτά τα χρωστάει ο σύλλογος σε αυτόν τον άνθρωπο που είναι ήρεμη δύναμη: τον Ουνάι Έμερι. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος