Ο Μόιες «δικαιώνεται» σε όλα τα μέτωπα!
Το όμορφο παραμύθι που έζησε για δύο μήνες η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έσβησε μαζί με τα λαμπιόνια του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Η ήττα από τη Σαουθάμπτον επιβεβαίωσε όλα όσα είχαμε πει από αυτήν εδώ τη στήλη και επανέφερε τη συγκεκριμένη ομάδα στην τάξη, στη μελαγχολία και γενικώς εκεί όπου θα έπρεπε (βαθμολογικά) να είναι, βάσει συνολικής εικόνας.
Δέκα αγωνιστικές είχε μείνει αήττητη η Γιουνάιτεντ, με συνολικά επτά νίκες και τρεις ισοπαλίες. Το όλον 24 βαθμοί που είχαν ωθήσει κάποιους παίκτες της, όπως ο Γουέιν Ρούνεϊ, και κάποιους οπαδούς να μιλάνε ακόμα και για τίτλο –ειδικά όταν «έτρεχε» εκείνο το έξι στα έξι, το οποίο δεν είχε κλείσει τόσο την ψαλίδα με την κορυφή, όσο είχε ανοίξει την αντίστοιχη με Αρσεναλ, Λίβερπουλ, Τότεναμ.
Ηταν η εποχή που ακόμα κι εγώ –ο γενικά επιφυλακτικός- πίστεψα ότι η τρίτη θέση δεν κινδυνεύει και ότι το ρόστερ, ο μάνατζερ, η δυναμική, η εμπειρία και η φανέλα αυτής της ομάδας ήταν στοιχεία επαρκή για να «κλειδώσουν» την επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ. Oταν, όμως, έσβησε εκείνη η τρομερή ρέντα που είχε φέρει τις μεγάλες νίκες με Αρσεναλ, Σαουθάμπτον και Λίβερπουλ κι όταν η Γιουνάιτεντ επεδείκνυε αδυναμία να πάρει κάτι καλύτερο από ισοπαλίες στις έδρες της Βίλα, της Τότεναμ και της Στόουκ, το προβάδισμα αυτό εξανεμίστηκε. Τώρα πια, μετά την (πρώτη μετά από πέντε μήνες εντός έδρας) ήττα από τη Σαουθάμπτον, η τράπουλα ανακατεύεται και πάλι απ’ την αρχή…
Προσωπικά, δεν ένιωσα καμία έκπληξη. Η Γιουνάιτεντ που αγκομαχάει να μπει στην περιοχή του αντιπάλου, ήταν πολύ φυσιολογικό να βρει τοίχο απέναντι στην πιο «σφιχτή» ομάδα της κατηγορίας, μια ομάδα που κατά τύχη τη νίκησε πριν από 35 μέρες στο γήπεδό της. Από τη στιγμή που είναι… σίγουρο για την ομάδα του Φαν Χάαλ ότι θα φάει ένα γκολ, θα χρειαζόταν ένα για να μη χάσει και δύο για να κερδίσει. Απέναντι σε αυτή τη Σαουθάμπτον, δύσκολο…
Η στατιστική λέει όλη την πικρή αλήθεια. Δέκα τελικές, μηδέν εντός εστίας. Με τον Ντι Μαρία δεύτερο επιθετικό και όχι στα άκρα, με τον Ρούνεϊ μέσο και με τον Φαλκάο εκτός αποστολής (γιατί άραγε;). Δε μου έλειψε, βέβαια, ο Κολομβιανός –τουλάχιστον αυτός που έχω δει ως τώρα- αλλά ο Ρούνεϊ που έχει… βαπτιστεί μέσος, θα ήταν προτιμότερος στην αντίπαλη περιοχή και από τον Φαλκάο, αλλά και από τον «σκιώδη» Φαν Πέρσι που βλέπουμε.
Επί της ουσίας, η μπάλα που, σε βάθος χρόνου, είναι πάντα δίκαιη με όλους μας, παίρνει πίσω από την ομάδα του Φαν Χάαλ όλα εκείνα που απλόχερα της είχε χαρίσει μετά την ήττα από τη Μάντσεστερ Σίτι στις 2 Νοεμβείου και μέχρι το 3-0 με τη Λίβερπουλ στις 14 Δεκεμβρίου -εκεί όπου η ρέντα (για να μην το πω αλλιώς) της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ… απογειώθηκε. Ερχεται, όμως, η στιγμή που η αμυντική αστάθεια, η εμμονή για πειράματα σε πρόσωπα και σχήματα και η λάθος διαχείριση του εμψύχου δυναμικού πληρώνονται. Δεν μπορεί να κάνει πάντα θαύματα ο Ντε Χέα, δεν μπορείς να βασίζεσαι μονίμως στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών, δεν μπορείς να ζεις χωρίς πλάνο παραγωγής παιχνιδιού και χωρίς αυτοματισμούς. Ο Λουίς Φαν Χάαλ είναι ακόμα πολύ μπερδεμένος και ταυτόχρονα μπερδεύει και όλους εμάς.
Έγραφα λίγο μετά τη νίκη επί της Λίβερπουλ στις 14 Δεκεμβρίου, την ώρα που εκείνο το έξι στα έξι πυρπολούσε τον… μεγαλοϊδεατισμό των φίλων της Γιουνάιτεντ: «Όπως ήρθε η ρέντα, θα έρθει και η γκίνια. Πέρσι τέτοιο καιρό, όταν ο Ντέιβιντ Μόιες οδηγούσε την τότε ομάδα του σε ένα παρόμοιο σερί που σταμάτησε τελικά στις τέσσερις νίκες, κάποιοι ξεθάρρεψαν και μίλησαν για τίτλο. Ξέρετε τι έγινε μετά…».
Παρεμπιπτόντως, ο Φαν Χάαλ έχει μαζέψει 37 βαθμούς, όσους και ο Μόιες πέρσι τέτοια μέρα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Την ίδια ώρα που ο Ολλανδός επιδεικνύει τις ίδιες επιδόσεις, στο αντίστοιχο διάστημα, με αυτές του Σκωτσέζου, ο Μόιες νικάει την Μπαρτσελόνα στην Ισπανία και γίνεται αντικείμενο νοσταλγίας από τους οπαδούς της Εβερτον που αναπολούν την αμυντική σταθερότητα της ομάδας τους επί των ημερών του. Καλά ήταν πέρσι, με τον Ρομπέρτο Μαρτίνεζ πρώτη χρονιά στον πάγκο και με μια ομάδα-προίκα από τον προκάτοχό του, αλλά η εφετινή πορεία της ομάδας είναι κακή. Εν ολίγοις, και στην Εβερτον και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στη Ρεάλ Σοσιεδάδ, ο Μόιες... τώρα δικαιώνεται!
