Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ: Ο δημιουργικός μέσος από το μέλλον!
Ο δεξιός ακραίος αμυντικός της Λίβερπουλ είναι προικισμένος με απίστευτο ταλέντο και ωριμότητα, παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει μαζί με τον Άντι Ρόμπερτσον επαναπροσδιορίσει τον ρόλο που οι πλάγιοι μπακ έχουν στην δημιουργική ανάπτυξη μιας ομάδας και η εξέλιξή του μοιάζει να μην έχει ταβάνι. Αλλά ένα ερώτημα που γεννάται είναι αν θα μπορέσει -στο μέλλον τουλάχιστον- να χρησιμοποιηθεί το τεράστιο ταλέντο του και στον άξονα!
Μια σκέψη η οποία σαφώς στην παρούσα είναι απαγορευτική, δεδομένης της χημείας της ομάδας και της σταθερότητας που απαιτείται για την επίτευξη των στόχων της. Στο μέλλον όμως -και όχι απαραίτητα την επόμενη σεζόν- η διαφορετική αξιοποίηση του προσεχώς 22χρονου αμυντικού είναι μια απολύτως ρεαλιστική προοπτική.
Τον Οκτώβριο του 2015, ο τότε προπονητής της Μονακό, Λεονάρντο Ζαρντίμ, βλέποντας τις ικανότητες του δεξιού ακραίου αμυντικού της ομάδας του, Φαμπίνιο Ταβάρες (νυν συμπαίκτης του Άρνολντ στην Λίβερπουλ), αποφάσισε να τον μετατοπίσει, τοποθετώντας τον δοκιμαστικά στο κέντρο της μεσαίας γραμμής. Ο Βραζιλιάνος, ήταν τόσο χρήσιμος και αποδοτικός που η θέση του κεντρικού μέσου έγινε μόνιμα δική του, δικαιώνοντας την επιλογή του προπονητή του και βοηθώντας την Μονακό να κατακτήσει την επόμενη σεζόν το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 16 χρόνια.
Μια ανάλογη -υποθετική και μελλοντική πάντοτε- μετατόπιση θα μπορούσε να βοηθήσει δραστικά και την ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ σε έναν από τους ελάχιστους τομείς στον οποίο δείχνει να αντιμετωπίζει δυσκολίες. Στην δημιουργία ευκαιριών με κάθετες κινήσεις από τον χώρο του κέντρου. Είναι ξεκάθαρο ότι από την εποχή της φυγής του Φελίπε Κουτίνιο, η 3άδα του κέντρου της Λίβερπουλ υστερεί στον δημιουργικό τομέα. Μπορεί το στοιχείο αυτό να μην δημιουργεί άμεσο πρόβλημα, ωστόσο θα έκανε το έργο της διάσπασης των κλειστών αμυνών ευκολότερο ενώ θα προσέδιδε και στην ‘’ομορφιά’’ του παιχνιδιού διαφοροποιώντας μερικώς την επιθετική ανάπτυξη της ομάδας ενώ θα την έκανε και πιο απρόβλεπτη.
Η παρούσα κεντρική τριάδα του κέντρου της Λίβερπουλ, Φαμπίνιο-Χέντερσον-Βαϊνάλντουμ, είναι σχεδόν πάντα άριστη στα καθήκοντα της, υπολείπεται όμως δημιουργικότητας. Με έναν Ναμπί Κεϊτά ο οποίος φαίνεται να μην μπορεί να βρει τα πατήματα του, έναν Όξλεϊντ-Τσάμπερλεϊν να τραυματίζεται αρκετά συχνά και έναν Άνταμ Λαλλάνα σαφώς πιο γερασμένο ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα αποχωρεί το καλοκαίρι, η ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ δείχνει να χρειάζεται τα παραπάνω στοιχεία στον χώρο του κέντρου της.
Και ουδείς καταλληλότερος να τα παρέχει από τον Άγγλο πλάγιο αμυντικό φυσικά. Πέραν του νεαρού της ηλικίας, άρα και της περαιτέρω εξέλιξής του, ο Αλεξάντερ-Άρνολντ διαθέτει την απαραίτητη διορατικότητα και ‘’διάβασμα’’ του παιχνιδιού που απαιτείται από έναν σύγχρονο κεντρικό μέσο, εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, άριστες μακρινές μεταβιβάσεις και την ικανότητα τελικής πάσας. Πέραν αυτών, διαθέτει και τα απαραίτητα αθλητικά στοιχεία, αφού είναι ταχύτατος και έχει εκπληκτική αντοχή.
Ο θρύλος της Λίβερπουλ, Τζέιμι Κάραγκερ είχε δηλώσει στις αρχές της χρονιάς, ότι θα του άρεσε πάρα πολύ μελλοντικά, να δει έναν τόσο δημιουργικό ποδοσφαιριστή όσο ο Αλεξάντερ-Άρνολντ να αγωνίζεται σε έναν πιο προωθημένο κεντρικό ρόλο, ενώ παρόμοια άποψη εξέφρασε και ο παλαίμαχος Άγγλος επιθετικός και νυν παρουσιαστής Γκάρι Λίνεκερ, συγκρίνοντας μάλιστα τις δημιουργικές ικανότητές του Αλεξάντερ-Άρνολντ με αυτές του Ντε Μπρόινε. Ακόμα και ο ίδιος ο Κάραχερ όμως αναγνώρισε ότι κάτι τέτοιο είναι εκτός πραγματικότητας για το βραχυπρόθεσμο τουλάχιστον μέλλον, εφόσον ο τρέχων ρόλος του 21χρονου αμυντικού είναι κομβικής σημασίας για την ομάδα.
Ο νεαρός scouser από την πλευρά του δήλωσε ότι μελλοντικά δεν αποκλείει το οτιδήποτε και αυτό το σενάριο είναι κάτι το οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί. Τόνισε όμως ότι στο παρόν στάδιο και από την στιγμή που ο προπονητής του τον χρειάζεται στην θέση του δεξιού μπακ, αυτό θα κάνει με απόλυτη προσήλωσή.
Επίσης απάντησε και στο προαναφερθέν σχόλιο του Λίνεκερ στο Twitter,όπου μεταξύ σοβαρού και αστείου είπε : «Μια-μια θέση κάθε φορά». Αξίζει φυσικά να σημειωθεί ότι σε παλαιότερες δηλώσεις του είχε πει ότι το ποδοσφαιρικό του είδωλο ήταν ο πρώην αρχηγός της ομάδας, Στίβεν Τζέρραρντ, του οποίου τον τρόπο παιχνιδιού λάτρευε και ήθελε να του μοιάσει ! Συμπωματικά και ο Τζέρραρντ στις αρχές της καριέρας του ξεκίνησε ως δεξιός μέσος και ενίοτε αμυντικός και σε μεταγενέστερο χρόνο μεταφέρθηκε στο κέντρο όπου και καθιερώθηκε.
Σαν σκέψη, η μετατροπή αυτή βγάζει νόημα και είναι απολύτως εφικτή. Θα γίνει όμως εάν και εφόσον όμως είναι απολύτως απαραίτητη. Διότι ο Κλοπ έχει βασίσει την δημιουργία επιθέσεων της ομάδας στα συνεχή overlaps των πλαγίων μπακ καθώς και στην άψογη συνεργασία μεταξύ των δύο ( Ρόμπερτσον – Αλεξάντερ Άρνολντ).
Είναι όμως και γνωστή η αρέσκεια του Γερμανού στην διατήρηση του βασικού κορμού και ομοιομορφίας της ομάδας με ελάχιστες μεταγραφές κάθε χρόνο, καθώς και στις ‘’εσωτερικές μεταγραφές’’ με τις αλλαγές θέσεων όταν είναι απαραίτητες ( π.χ. Μίλνερ ως αριστερός μπακ, Οριγκί στα πλάγια της επίθεσης παρά στο κέντρο, μετατροπή Όξλεϊντ-Τσάμπερλεϊν από δεξί εξτρέμ σε box-to-box μέσο κ.ο.κ) εξού και το λογικό της σκέψης αυτής. Βασική προϋπόθεση φυσικά, η αντικατάσταση του Άρνολντ στο δεξί άκρο της άμυνας με έναν αντίστοιχου επιπέδου και στοιχείων ποδοσφαιριστή.
Πολλοί θα ήθελαν να δουν αυτή την αλλαγή να λαμβάνει χώρα όμως είναι κάτι που προς το παρόν δεν θα γίνει. Διατηρούνται όμως οι ελπίδες αφού ο ίδιος δεν το απέκλεισε και όπως φαίνεται το μέλλον του ανήκει!
ΛΟΪΖΟΣ ΜΩΥΣΕΩΣ
