Φαβορί η Γιουνάιτεντ, αλλά σε έναν τελικό ποτέ δεν ξέρεις!
ENGLAND365 26.02.2017 | 13.17
Ένα απόγευμα του Μάρτη του 1972 η ελληνική τηλεόραση που μετρούσε τότε έξι χρόνια ζωής, συνδέθηκε με το Γουέμπλει , εκεί όπου η Στόουκ του Γκόρντον Μπάνκς έπαιζε με την Τσέλσι του Πίτερ Οσγκουντ . Ο τελικός του Λιγκ Καπ έμπαινε στη ζωή μας και ομολογώ πως από τότε και για αρκετά χρόνια ένα Σαββατιάτικο απόγευμα το χαλαλίζαμε πάντα για αυτόν τον αγώνα. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Κάπου στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90 η διοργάνωση άρχισε να φθίνει και στο ξεκίνημα του νέου αιώνα πέρασε τη φάση της πλήρους απαξίωσης. Τα τελευταία δέκα χρόνια όμως επέστρεψε δυναμικά και ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι ένας βασικός λόγος που το παρεξηγημένο Λιγκ Καπ πήρε και πάλι τα πάνω του αφού τόσο με την Τσέλσι όσο και με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τώρα, έδειξε μεγάλο σεβασμό στη διοργάνωση!
Απόψε στο Γουέμπλει ο Πορτογάλος μπορεί να γίνει ο πρώτος τεχνικός στα 139 χρόνια ιστορίας της Γιουνάιτεντ που στην πρώτη του χρονιά στον πάγκο θα κατακτά ένα τίτλο! Ακούγεται τρελό αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Και με την Τσέλσι ο πρώτος του τίτλος στο παρθενικό του πέρασμα και στην επιστροφή του ήρθε μέσω του Λιγκ Καπ και η ψύχωση που έχει ο Πορτογάλος με το να μετρά τις επιτυχίες του αποτελεί και το DNA του. Αν τα καταφέρει και σήμερα (26/2), θα μπει σε ένα εξαιρετικά κλειστό κλαμπ τεσσάρων κατακτήσεων του Λιγκ Καπ, μαζί με τους Κλαφ και Φέργκιουσον.
Από την άλλη πλευρά η Σαουθάμπτον επανέρχεται σε ένα τελικό στο Γουεμπλει μετά το 2003 όταν είχε ηττηθεί στο FA Cup σπό την Αρσεναλ 1-0 ενώ στο Λιγκ Καπ η μοναδική φορά που ήταν παρούσα βρίσκεται στο 1979. Αλλά η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του συλλόγου ήταν εναντίον της Γιουνάιτεντ το 1976 όταν ως ομάδα δεύτερης κατηγορίας πήρε το Κύπελλο με 1-0 σε μία μαγική μέρα που ακόμα μνημονεύεται στη νότια ακτή! Μάλιστα, είναι η πρώτη ομάδα μετά την Τότεναμ το 1982 που έφτασε στον τελικό δίχως να έχει δεχθεί γκολ.
Σε αυτή τη διαδρομή των 45 χρόνων που παρακολουθω το Λιγκ Καπ πρέπει να χωρίσουμε τις εποχές σε πρό Πρέμιερ Λιγκ δηλαδή πριν το 1992, όταν όλοι θέλανε να πάρουν το Κύπελλο και μετά που η αδιαφορία άρχισε να επικρατεί.
Μέχρι λοιπόν το 1992 είχαμε αδιάφορα ματς (Τότεναμ-Νόριτς 1-0 το '73 ή Αστον Βίλα – Νόριτς 1-0 το '75, Λίβερπουλ - Εβερτον 0-0 το '84, Νόριτς - Σαντερλαντ 1-0 το '85, Σέφιλντ Γουένσντει-Μαν.Γιονάιτεντ 1-0 το 1991 και Γιουνάιτεντ – Νότιγχαμ 1-0 το1992), μέτρια ματς (Γούλβς- Μάντσεστερ Σίτι 2-1 το '74 ή Αστον Βίλα- Εβερτον 0-0 το '77, Οξφορντ- ΚΠΡ 3-0 το '86 και Νότιγχαμ – Ολνταμ 1-0 το 1990) αλλά και συγκλονιστικές κόντρες, όπως το 2-1 της Σίτι επί της Νιουκαστλ με ένα ονειρώδες ψαλίδι του Ντενις Τιουαρτ το '76 ή το 3-1 της Λίβερπουλ επί της Τότεναμ με τα δυο γκολ του (πιτσιρικά τότε) Ρόνι Γουίλαν το '82, και το 3-2 της Νότιγχαμ επί της Σαουθάμπτον το '79 ή την επικράτηση με το ίδιο σκορ της Λούτον επί της Αρσεναλ το 1988.
Το 1983 η διοργάνωση είχε ρεκόρ τηλεθέασης με 14 εκατομμύρια κόσμου στη Βρετανία να παρακολουθούν τη μάχη της Λίβερπουλ με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με γκολ του Αλαν Κένεντι και του Ρόνι Γουίλαν (με εκπληκτικό φάλτσο). Η Λίβερπουλ γύρισε το σκορ αφού η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είχε προηγηθεί με τον (νεότερο σκόρερ ποτέ σε τελικό) Νόρμαν Γουάιτσαιντ.
Το Λιγκ Καπ μετά το 1990 πέρασε μια φάση απαξίωσης δεκαπέντε χρόνων όπου μόνο το βαρύ πυροβολικό όταν έπαιζε στον τελικό προκαλούσε ενδιαφέρον (1994 Αστον Βίλα- Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-1, 2003 Λίβερπουλ Μάν.Γιουνάιτεντ 2-0) και με τον τελικό της Τσέλσι με τη Λίβερπουλ και την πρώτη κόντρα Μουρίνιο-Μπενίτεθ το 2005 άρχισε και πάλι να ασχολείται ο κόσμος.
Εκείνο το ματς με τη νίκη των «μπλε» με 3-2 έδωσε το έναυσμα για κάποια ωραία ματς και πάλι, με την επικράτηση της Τσέλσι με την Αρσεναλ 2-1 το 2007 και της Τότεναμ επί της Τσέλσι το 2008 με το ίδιο σκορ, ενώ άρχισε εκείνα τα χρόνια να ασχολείται ξανά σοβαρά ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον που οδήγησε την ομάδα του σε τρεις κατακτήσεις το 2006, το 2009 και το 2010.
Η Μπέρμιχαμ έκανε την έκπληξη το 2011 κερδίζοντας την Αρσεναλ πριν όμως υποβιβαστει μερικές εβδομάδες μετά, η Λίβερπουλ πήρε το τελευταίο της τίτλο με τον Κένι Νταλγκλίς στον πάγκο το 2012 στα πέναλτι με την Κάρντιφ, η Σουόνσι έζησε το παραμύθι της με το επιβλητικό 5-0 επί της Μπράντφορντ το 2013 και η Τσέλσι με τον Μουρίνιο να επιστρέφει κέρδισε ξανά τη Τότεναμ το 2015.
Ενδιαμεσα η Σίτι είχε πάρει το Λιγκ Καπ με τη Σάντερλαντ που της εβαλε δύσκολα το 2014 και πέρσι είχαμε έναν ωραίο τελικό ανάμεσα σε Σίτι και Λίβερπουλ που κρίθηκε τελικά στα πέναλτι! Μπορεί λοιπόν να μην γίνει και πάλι το Λιγκ Καπ προτεραιότητα όπως έλεγε κάποτε ο Μπράιαν Κλαφ που ζητούσε από τους παίκτες της Νότιγχαμ να βλέπουν το ματς αυτό σαν τελικό Κυπέλου Ευρώπης αλλά ξαναβρήκε κάτι από τη χαμένη αίγλη του τα τελευταία χρόνια.
Πρόβλεψη; Σε τελικό που γίνεται στο Γουέμπλει έχω μάθει να μην μιλάω εύκολα για φαβορί. Ναι, η Γιουνάιτετ είναι φαβορί αλλά είναι τελικός και στην Αγγλία ακόμα και σήμερα ο μικρός έχει πάντα την ελπίδα. Καλύτερα λοιπόν ρωτήστε με τι καιρό θα κάνει του χρόνου, τέτοια μέρα!!!
Μία σπουδαία επιτυχία, ένα επίτευγμα που φαντάζει μεγαλύτερο, συγκριτικά με το 2023! Έτσι μπορώ να αποδώσω τη δεύτερη, συνεχόμενη κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος U21 από την εθνική Αγγλίας, η οποία έχει… λιγότερο ταλέντο, συγκριτικά με το 2023, αλλά ίδιο προπονητή και ανάλογη αγωνιστική «ταυτότητα». Ο Λι Κάρσλεϊ φέρει την «υπογραφή» του στην κατάκτηση του EURO και η ομάδα των ανδρών καλό θα ήταν να τον έχει στα υπόψιν της για το μέλλον! Ακόμη και ως βοηθό, του ικανότερου Άγγλου προπονητή για εμένα, του Έντι Χάου…
Εξαιρετική είναι η εικόνα της Μάντσεστερ Σίτι στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Τρεις νίκες, 13-2 τα γκολ υπέρ της, εντυπωσιακές εμφανίσεις και μία σπουδαία επικράτηση απέναντι στη Γιουβέντους, η πρώτη κόντρα στη «Βέκια Σινιόρια» μετά από το Κύπελλο UEFA, το 1976, με ένα γκολ του Μπράιαν Κιντ, στο «Μέιν Ρόουντ». Η συγκεκριμένη διοργάνωση έχει κάνει καλό στον Πεπ, οι μεταγραφές του έχουν προσαρμοστεί, ο Ρόδρι επιστρέφει και οι κινήσεις που έλαβαν χώρα αυτό το καλοκαίρι, φαντάζουν σίγουρα ανώτερες από αυτές του Ιανουαρίου… Το βασικότερο, όμως, ζήτημα δεν «τρέχει» στο γήπεδο για τους «πολίτες». Και όσο πλησιάζει, τόσο το άγχος θα μεγαλώνει, με την επόμενη σεζόν να περιβάλλεται από ένα μεγάλο ερωτηματικό στο «Έτιχαντ»!
Η PremierLeagueθέλει κάτι λιγότερο από δύο μήνες για να κάνει… σέντρα, όμως η πιο ωραία μέρα της σεζόν, πέρασε πριν από μερικές ώρες! Το πρόγραμμα ανακοινώθηκε, όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο, και όλα είναι σχετικά. Ποιος και πότε, άλλωστε, πήρε πρωτάθλημα τον… Ιούνιο; Κανείς! Άλλες ομάδες έχουν ευκολότερο πρόγραμμα, άλλες δυσκολότερο. Και κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, η ατάκα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, πριν από τουλάχιστον 25 χρόνια, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Ναι, έχει σημασία το ξεκίνημα και τα αποτελέσματα. Αλλά ένα σερί νικών, δεν εξασφαλίζει την επιτυχία. Στην ανάποδη περίπτωση, όμως, μπορεί να «εξασφαλίσει» μία αποτυχημένη σεζόν…
Η επιλογή του Τόμας Φρανκ να αφήσει τη σιγουριά της ομάδας που αυτός δημιούργησε στην Μπρέντφορντ, δουλεύοντας με ανθρώπους που είχαν υπομονή, για να επιλέξει το… τρελοκομείο της Τότεναμ και τον Ντάνιελ Λίβι, θα είναι τεράστιο… κρας τεστ. Ο Δανός τεχνικός έχει όλα τα εχέγγυα για να πετύχει, αλλά από την άλλη, αρκεί κάποιος να δει πόσο γρήγορα έκαψε ο ιδιοκτήτης της Τότεναμ τον Νούνο, μετά από την εκπληκτική παρουσία του στη Γουλβς, ώστε να βγάλει τα συμπεράσματα του.