Μέσα από τα μάτια του Κάραγκερ
Συμπαίκτης του από την ηλικία των 16 ετών. Ανέβηκαν μαζί στην πρώτη ομάδα της Λίβερπουλ και για χρόνια μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο στις αποστολές. Ο Τζέιμι Κάραγκερ ανέλυσε γιατί θα αποθεώνει πάντα τον Μάικλ Όουεν και στέκεται στη στιγμή της μεταγραφής του στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο Κάραγκερ, ο οποίος και αυτός ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες ότι στο τέλος της σεζόν θα ολοκληρώσει την ποδοσφαιρική του καριέρα, θέλησε να αναφερθεί στον Όουεν από τις πρώτες μέρες της συνύπαρξής τους στη Λίβερπουλ.
«Δεν θα μπορούσε να κάνει πιο δυναμικό μπάσιμο στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Το χατ-τρικ στον αγώνα του Κυπέλλου Νέων απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την άνοιξη του 1996, ήταν η καλύτερη αρχή. Το τελείωμά του σκότωνε, η πάσα του ήταν εξαιρετική όμως αυτό που εμένα μου έκανε εντύπωση ήταν ο δυναμισμός στα τάκλιν του. Ήμουν κι εγώ σκληρός παίκτης αλλά ο Μάικλ ήταν το κάτι άλλο. Δεν ήθελε να χάνει ούτε μια μονομαχία.
Μέσα στους επόμενους 12 μήνες, ανεβήκαμε μαζί στην πρώτη ομάδα και γίναμε αμέσως φίλοι αφού ήμασταν οι μικρότεροι της ομάδας. Πέτυχε ένα εξαιρετικό τέρμα στο ντεμπούτο του με τη Γουίμπλεντον και αμέσως έγινε ο πιο γνωστός ποδοσφαιριστής της γενιάς του αφού όλοι μιλούσαν γι΄αυτόν.
Αν μου έλεγε κάποιος το βράδυ που σκόραρε κατά της Αργεντινής, ότι στο τέλος της καριέρας του θα κάθεται στον πάγκο της Στόουκ, απλά θα γελούσα. Ωστόσο αυτό είναι το γεγονός και υπάρχουν λόγοι που τα πράγματα οδηγήθηκαν εκεί».
Ο Κάραγκερ έδωσε τη δική του εκδοχή για τις αιτίες που δεν άφησαν τον Όουεν να χαρεί ποδοσφαιρικά όλα όσα άξιζε. «Ο πιο σημαντικός ρόλος ήταν οι τραυματισμοί. Αυτός κόντρα στη Λιντς τον Απρίλιο του 1999 αλλά και φυσικά αυτός στο Μουντιάλ του 2006. Ένας ακόμη πολύ σημαντικός ρόλος για τον οποίο ο Όουεν δεν κατάφερε αυτά που άξιζε, διαφεύγει από το μυαλό αρκετών. Με το πέρασμα των ετών, οι περισσότερες ομάδες χρησιμοποιούν σύστημα 4-3-3 ή 4-2-3-1 και ο Μάικλ δεν μπορούσε να αγωνιστεί μόνος του στην κορυφή της επίθεσης. Δεν ήταν τέτοιου τύπου ποδοσφαιριστής.
Ήταν όμως γεννημένος νικητής. Για πολλά χρόνια είχε στην ομάδα επιθετικούς μεγάλης αξίας και διεκδικούσε θέση βασικού από τους Φάουλερ και Κόλιμορ. Ποτέ δεν παραπονέθηκε και όταν δεν αποτελούσε βασική επιλογή, περίμενε την ευκαιρία του. Στον τελικό του Λιγκ Καπ το 2001 με την Μπέρμιγχαμ έμεινε στον πάγκο αλλά ήταν αυτός που χάρισε το Κύπελλο στη Λίβερπουλ κόντρα στην Άρσεναλ και που με τα δικά του γκολ η ομάδα πήρε το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου».
Σε αυτό το σημείο ο κεντρικός αμυντικός της Λίβερπουλ, στάθηκε στο σημείο που άλλαξε κατά τη γνώμη του την καριέρα του Όουεν σε μεγάλο βαθμό.
«Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας το καλοκαίρι του 2004, μπήκε στο δωμάτιο και μου εκμυστηρεύθηκε ότι είχε δεχθεί πρόταση από τη Ρεάλ. Μου είπε μάλιστα ότι το σκεφτόταν πολύ σοβαρά. Εγώ ήμουν αρνητικός αφού πίστευα ότι μια ομάδα όπως η Ρεάλ με τους Ραούλ και Ρονάλντο να παίζουν πάντα βασικοί, δεν θα του έδινε χώρο για να αποδείξει αυτό που αξίζει. Ο ίδιος όμως ήθελε να δοκιμάσει. Είχε επηρεαστεί από τις μεταγραφές των Σισέ και Μπάρος.
Αν και δεν ήταν βασική επιλογή και ουσιαστικά ποτέ δεν κατάφερε να γίνει μέλος της Ρεάλ, σκόραρε 16 φορές σε 45 εμφανίσεις όμως ένα χρόνο μετά αποφάσισε να γυρίσει. Επέλεξε τη Νιούκαστλ αν και έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσε να διαλέξει τη Λίβερπουλ όπως το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και το 2009. Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα και οι οπαδοί της ομάδας μας θα τον υποδέχονταν ζεστά παρά το γεγονός ότι ο τρόπος με τον οποίο έφυγε δεν ήταν και ο πλέον κομψός. Είχα στείλει μήνυμα μάλιστα τον Μπενίτεθ αλλά αυτός μου απάντησε ότι είχε ήδη αγοράσει τον Νταβίντ Ν΄Γκονγκ.
Το αμέσως επόμενο μεγαλύτερο λάθος του ήταν η μεταγραφή του στη Γιουνάιτεντ. Νομίζω ότι σε εκείνο το σημείο ράγισαν εντελώς οι σχέσεις του με τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Ακόμη και το νικητήριο γκολ του απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι δεν τον έβαλε στις καρδιές των οπαδών της Γιουνάιτεντ. Ίσως θα μπορούσε να επιλέξει ένα σύλλογο στο MLS ή στη Μέση Ανατολή αλλά δεν ήταν τέτοιος ο χαρακτήρας του. Ήθελε να παίζει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο.
Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά δεν αλλάζει τη γνώμη μου για τον Όουεν. Ήταν ένας χαρισματικός σκόρερ, γεννημένος για μεγάλες στιγμές και το γκολ του απέναντι στον Ντέιβιντ Σίμαν στον τελικό του Κυπέλλου το 2001, ήταν η κορυφαία μου στιγμή με την ομάδα μέχρι να έρθει ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ στην Κωνσταντινούπολη. Για μένα αυτός θα είναι πάντα ο «τελικός του Όουεν» τόνισε ολοκληρώνοντας το άρθρο του ο Κάραγκερ.