Η απίθανη ιστορία του Ματ Ντιούκ
Εμπόδια πολλά. Δυσκολίες ακόμη περισσότερες. Όμως ο άνθρωπος έχει δείξει πως αν θέλει να τα ξεπεράσει, το καταφέρνει. Παραδείγματα υπάρχουν ποικίλα στην καθημερινή μας ζωή άλλωστε. Υπάρχει όμως και μια αθλητική ιστορία, ανάμεσα στις πολλές, που το αποδεικνύει περίτρανα. Αυτή του Ματ Ντιούκ. Το england365.gr σας την παρουσιάζει.
Στον τελικό του «Γουέμπλεϊ» ανάμεσα στη Μπράντφορντ και τη Σουόνσι, ο Ματ Ντιούκ κλήθηκε να υπερασπιστεί την εστία της πρώτης, όπως έχει κάνει 27 φορές τη φετινή αγωνιστική σεζόν, τις 26 εκ των οποίων ξεκίνησε στην αρχική ενδεκάδα.
Ο Ντιούκ ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές στην πορεία της Μπράντφορντ στο Λιγκ Καπ, ωστόσο στο παιχνίδι της Κυριακής δέχθηκε τρία τέρματα, πριν αποβληθεί για πέναλτι που έκανε στον Ντε Γκούζμαν.
Μέχρι εδώ, η ιστορία του Ντιούκ είναι μια σχετικά συνηθισμένη ιστορία, ενός ποδοσφαιριστή – στελέχους μιας μικρής ομάδας, που έφτασε μακριά σε μία διοργάνωση. Αλλά το παρελθόν του Ντιούκ είναι μεγαλύτερο από έναν τελικό του Λιγκ Καπ στο «Γουέμπλεϊ». Ο 35χρονος Άγγλος πορτιέρε δεν ζούσε πάντα στιγμές ανάλογες του τελικού.
Η παμπ, το ΙΚΕΑ και η Χαλ
Ο Ντιούκ ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας για την ομάδα μιας παμπ στο Σέφιλντ. Ταυτόχρονα, δούλευε στα ΙΚΕΑ της περιοχής, πακετάροντας συσκευασίες για τα ράφια του μαγαζιού, ως ημιαπασχόληση για να βγάζει τα προς το ζειν.
Στις 23 Ιουλίου του 2004, και ενώ είχε κάνει τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα στον χώρο, πήρε μεταγραφή στη Χαλ από την Μπέρτον. Στην αρχή τα πήγαινε καλά, και η δουλειά του ήταν σίγουρα καλύτερη από αυτή στη σουηδική εταιρία επίπλων. Όμως η έλευση του Μποάζ Μάιχιλ στον σύλλογο, τον έκανε αναπληρωματικό και στη συνέχεια οι διοικούντες την ομάδα αποφάσισαν πως έπρεπε να φύγει δανεικός για αλλού. Η Στόκπορτ και οι Γουίκομπ Γουάντερερς ήταν οι επόμενοι σταθμοί της καριέρας του.
Όταν τελικά επέστρεψε στην Χαλ, πήρε χρόνο συμμετοχής σε ένα παιχνίδι για το Λιγκ Καπ απέναντι στην Κρου και προτιμήθηκε για την αρχική ενδεκάδα και στους επόμενους δύο αγώνες. Παρ’ όλα αυτά, στάθηκε άτυχος μέσα στην τύχη του, αφού ένας τραυματισμός τον κράτησε στα «πιτς» για αρκετό καιρό.
Ο καρκίνος, η επιστροφή, το γούρικο Λιγκ Καπ και το όνειρο
Προς το τέλος του 2007, διαπιστώθηκε πως ο Ντιούκ έπασχε από καρκίνο στους όρχεις, με αποτέλεσμα στις 5 Ιανουαρίου του 2008 να υποβληθεί σε εγχείρηση αφαίρεσης του όγκου. Αφού όλα πήγαν όπως τα σχεδίαζαν οι γιατροί, ο Ντιουκ επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους στις 29 Μαρτίου, για να στελεχώσει την ομάδα του βρισκόμενος στον πάγκο, στο νικηφόρο παιχνίδι κόντρα στη Γουότφορντ (3-0).
Την πρώτη Ιουνίου του ίδιου χρόνου, ολοκλήρωσε τη διαδρομή πέντε χιλιομέτρων «Keep your eye on the ball» στο «VictoriaPark» για να ενισχύσει τα έσοδα του ιδρύματος κατά του καρκίνου «Everyman Campaign». Τρεις μήνες αργότερα, αυτός και οι συμπαίκτες του στη Χαλ άφησαν μουστάκια για να μαζέψουν και πάλι λεφτά για ίδρυμα κατά του καρκίνου.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ο Ντιούκ βρισκόταν και πάλι στη σκιά του Μάιχιλ, ενώ ο σύλλογος είχε ανεβεί στην Πρέμιερ Λιγκ. Η ευκαιρία για τον Ντιούκ ήρθε και πάλι σε αγώνες για το Λιγκ Καπ, αλλά και για το Κύπελλο, αλλά αυτή τη φορά ήταν πιο τυχερός.
Όχι μόνο δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα τραυματισμού, αλλά τα πήγε εξαιρετικά, κλέβοντας τις εντυπώσεις απέναντι σε διπλά παιχνίδια κόντρα στη Νιούκαστλ, όταν και κράτησε ανέπαφη την εστία του. Οι δύο αυτές εμφανίσεις είχαν ως φυσικό επακόλουθο να πείσουν τον προπονητή του, Φιλ Μπράουν, να τον χρησιμοποιήσει ως βασικό στο επόμενο παιχνίδι τους συλλόγου. Αυτό κόντρα στη Γουέστ Χαμ στις 28 Ιανουαρίου του 2009.
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αν και η Χαλ έχασε με 2-0, ο Ντιούκ είχα αποκρούσει πέναλτι και με τη συνολική του παρουσία, ανακηρύχτηκε σε MVP της αναμέτρησης.
Τρία χρόνια μετά, και με τον Ντιούκ να έχει «περιφερθεί» σε διάφορες ομάδες, η προχωρημένη ηλικία του (34 ετών) και οι περιπέτειες που είχε στη ζωή του, δεν του επέτρεπαν να είναι τόσο ανταγωνιστικός όσο απαιτούσαν οι συνθήκες.
Όντας λίγο τυχερός, στις 28 Μαρτίου του 2012 επέστρεψε στη Μπράντφορντ, από την οποία είχε πάει δανεικός στη Νορθάμπτον, αφού ο βασικός τερματοφύλακας των «Bantams» τέθηκε νοκ άουτ σε ένα παιχνίδι κόντρα στην Κρόουλι.
Από ‘κει και έπειτα, η ιστορία του είναι γνωστή. Ο Άγγλος γκολκίπερ υπερασπίστηκε όσο καλύτερα μπορούσε την εστία της Μπράντφορντ κόντρα στην Άρσεναλ, το ίδιο έκανε και με αντίπαλο την Άστον Βίλα, όπου ανακηρύχθηκε MVP, και έφτασε μέχρι τον τελικό του «Γουέμπλεϊ», αποδεικνύοντας σε όλους πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Επιμέλεια: Γιώργος Σιάφας