Η ξεχωριστή ιστορία του Στέρλινγκ
Είναι από τις περιπτώσεις που εάν ένας σκηνοθέτης μετέφερε τη ζωή του στις κινηματογραφικές αίθουσες θα υπήρχαν σχόλια για υπερβολικό ρομαντισμό. «Έλα, σιγά. Δεν γίνονται αυτά στη ζωή». Κι όμως, για τον Ραχίμ Στέρλινγκ, η μοίρα επεφύλασσε πράγματα που δεν μπορείς καν να ονειρευτείς.
Πράγματα που τρομάζεις ακόμη και να παραδεχθείς ότι σκέφτεσαι. Όταν η πρόκληση είναι τόσο μεγάλη και το …δώρο στην άλλη πλευρά του δρόμου που πρέπει να διαβείς τόσο πολύτιμο, κολλάς. Ο 17χρονος Στέρλινγκ, όμως, δεν το σκέφτηκε στιγμή.
Έκανε το πρώτο βήμα και 5.000 χιλιόμετρα πιο μακριά άρχισε το μακρύ του ταξίδι.
Στην αρχή τα πράγματα είχαν περισσότερο πλάκα και λιγότερο άγχος. Στους χωμάτινους δρόμους της Τζαμάικας, εξάλλου, η μόνη αδρεναλίνη που εκκρίνει ο οργανισμός προέρχεται από την έκσταση, όχι από αγωνία. Μεγάλωσε στο Κίνγκστον και μέχρι τα 6 του χρόνια ανέπνεε τον αέρα της Καραϊβικής.
Στη συνέχεια το ταξίδι. Μεγάλο και υπερατλαντικό. Η οικογένειά του επέλεξε μία γειτονιά του Λονδίνου. Με όχι ιδιαίτερα καλή φήμη. Η ιστορία της ζωής του, όπως θα παραδεχτεί και ο ίδιος, δείχνει πως οι γονείς, το σχολείο και ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος μπορούν να πάρουν ένα «ακατέργαστο διαμάντι» και να το μετατρέψουν σε κόσμημα πολυτελείας. Ο Κρις Μπέσκι, δάσκαλος του Ραχίμ τότε, θα πει: «Τον θυμάμαι όταν ήρθε στο Vernon House School. Υπήρχαν προβλήματα με τη συμπεριφορά του και τον έδιωξαν από το δημοτικό. Τον θυμάμαι να είναι παθιασμένος και να έχει τσαγανό μέσα του. Του είπα ότι έτσι όπως είναι ο χαρακτήρας του είτε στα 17 θα παίζει για την εθνική Αγγλίας, είτε θα είναι φυλακή».
Ουσιαστικά έγινε το πρώτο, αφού ήταν στην αποστολή στο τελευταίο ματς των «τριών λιονταριών» χωρίς να αγωνιστεί. Έχει φορέσει, όμως, το εθνόσημο με τα μικρότερα κλιμάκια.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Από τα μικρά της ΚΠΡ, την περίοδο 2003-2010, στο «σχολείο» της Λίβερπουλ. Εκεί έκανε το αγροτικό του και έδειξε τα διαπιστευτήριά του. Το 2009 ήρθε η κλήση του στην εθνική Αγγλίας κάτω των 16 ετών. Αυτό ήταν, δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Έβαλε στόχο την κορυφή και βάδισε προς τα εκεί. Τη σεζόν 2010-2011 θα κάνει 13 εμφανίσεις με την U-17 Ομάδα και μέσα στο 2012 θα φορέσει μία φορά τη φανέλα της U-19. Η ώρα της Ελπίδων έφτασε και –επίσης μέσα στο 2012- θα κάνει δύο εμφανίσεις.
Ο ίδιος έχει τονίσει πως δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ τα όσα έζησε στο Λονδίνο. Έμενε στην οδό Reapers, όταν το 2009 ένας 15χρονος πυροβολήθηκε και άφησε την τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του Στέρλινγκ. Η βόρεια πλευρά της αγγλικής πρωτεύουσας, ανάμεσα στο «Wembley» και το North Circular, τον ατσάλωσε και τον εφοδίασε με όλα εκείνα τα στοιχεία που τον κάνουν αυτό που είναι.
Ένας 17χρονος, ήδη, βασικός σε έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους του πλανήτη και πατέρας δύο παιδιών. Έτοιμος για την εθνική Αγγλίας και απόψε έτοιμος για το πρώτο του ντέρμπι. Αυτό που χωρίζει μία πόλη και μία περιοχή στα δύο.
