Γήπεδο – κόλαση, «πόλεμος» για χειροκρότημα: Συγκινητική Νιούκαστλ, έχασε από τη Λίβερπουλ, γιατί δεν της… αρκούσε η ισοπαλία!
Ένα «δεν περνάτε από εδώ», μία συγκινητική Νιούκαστλ, παίκτες που «προδόθηκαν» από το πόσο ήθελαν να κερδίσει τη Λίβερπουλ! Τι ζήσαμε στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ»… Αξίζουν συγχαρητήρια στον απόλυτο βαθμό για τις «καρακάξες» και τον Έντι Χάου. Που αγωνίστηκαν έτσι. Που έκαναν το ματς «κόλαση». Που δεν σταμάτησαν να τρέχουν. Που στο 2-2, δεν τους αρκούσε, ακόμη και αν έπαιζαν με «10». Το αποτέλεσμα θα ξεχαστεί κατά τη διάρκεια της σεζόν. Η εικόνα, όμως, οφείλει να γεμίσει με υπερηφάνεια το κοινό της.
.jpg "Γήπεδο – κόλαση, «πόλεμος» για χειροκρότημα: Συγκινητική Νιούκαστλ, έχασε από τη Λίβερπουλ, γιατί δεν της… αρκούσε η ισοπαλία!")
Τι και αν ηττήθηκε με 3-2; Τι και αν μία ήττα στο 100ό λεπτό μίας αναμέτρησης «πονάει» και φθείρει πιο πολύ ψυχολογικά, από ένα 2-0, που θα ερχόταν «σβηστά» από το πρώτο ημίχρονο;
Δύο φυσιολογικές ερωτήσεις. Μία… παράλογη Νιούκαστλ. Ήταν «παράλογο» αυτό που είδαμε να συμβαίνει στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ» απέναντι στη Λίβερπουλ. Αν υπάρχει «κατάθεση ψυχής» σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, ήταν αυτή η εμφάνιση.
Αν υπάρχει «πόλεμος» εντός αγωνιστικού χώρου, ήταν αυτός που έδωσαν οι «καρακάξες». Αν υπάρχει πραγματικά το «πεθαίνω για κάθε μπάλα», ήταν η υπερπροσπάθεια της ομάδας του Έντι Χάου. Διότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η Νιούκαστλ ήταν συγκλονιστική κόντρα στη Λίβερπουλ, στη δεύτερη αγωνιστική της Premier League.
Μία απλή καταμέτρηση των όσων της συνέβησαν στην εν λόγω αναμέτρηση, απλά επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Είναι ανώτερη μέχρι και το 35ο λεπτό, έχει περισσότερες προϋποθέσεις να προηγηθεί. Βρίσκεται πίσω στο σκορ, με ένα σουτ Χράφενμπερχ, εκτός περιοχής. Μαρκάρει σωστά δηλαδή, αλλά ο Ολλανδός έχει την ικανότητα να το βάλει.
Προτού μπορέσει να συνέλθει, ο Άντονι Γκόρντον της στερεί τη δυνατότητα να «παλέψει» επί ίσοις όροις. Αποβάλλεται στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου. Πρακτικά, το μυαλό των παικτών της έχει «χαλάσει» πλήρως. Ήταν καλύτεροι, χάνουν με 1-0, παίζουν με παίκτη λιγότερο και καλούνται να βγάλουν περισσότερη ενέργεια από αυτή που έβγαλαν στο πρώτο μέρος. Φαντάζει… απίθανο, τον Αύγουστο, μετά από προετοιμασία και με την πίεση που ο κόσμος έχει «πιστώσει» στο σύνολο του Έντι Χάου.
Ξεκινά το δεύτερο ημίχρονο. Ο Άγγλος έχει προφανώς καταστρώσει ένα πλάνο για την ομάδα του. Καταρρίπτεται και αυτό. Σκοράρει στα 19 δευτερόλεπτα ο Ούγκο Εκιτικέ. Το 2-0 σε βάρος της Νιούκαστλ είναι γεγονός.
Τι συμβαίνει από εκεί και μετά; Κόλαση! Μειώνει ο Γκιμαράες. Βρίσκει ξανά ρυθμό η Νιούκαστλ, ανακτά και πάλι παλμό το γήπεδο. Χτυπά ο Τονάλι. Γίνεται αναγκαστική αλλαγή. Χτυπά ο Ζοέλιντον. Επίσης αντικαθίσταται. Φτάνουμε στο 80ό λεπτό και μετά από μία καταπληκτική ενέργεια του Σερ πάνω στον Κέρκεζ, χτυπά και αυτός στο κεφάλι, σε σύγκρουση με τον Φαν Ντάικ.
Προσπαθεί να συνεχίσει. Δεν μπορεί. Περνά ο Τιαό, που τυχαίνει σε ένα «πολεμικό» ματς να κάνει ντεμπούτο. Και όμως, η Νιούκαστλ ισοφαρίζει. Είμαστε στο 88’. Πρέπει να προστατεύσει τα κεκτημένα της. Η κούραση είναι… διάχυτη. Οι ποδοσφαιριστής της αρνούνται. Νιώθουν πως μπορούν να κερδίσουν. Αισθάνονται πως αυτοί είναι περισσότεροι, πως η Λίβερπουλ είναι εξουθενωμένη.
Κόρνερ. Στο κόρνερ. Στο πλάγιο. Και πάλι το ίδιο. Τρομερή πίεση, ένα γήπεδο να πανηγυρίζει για την κάθε μπάλα.
Στη φάση του 3-2 και του «μοιραίου» τελευταίου τέρματος, που έκρινε το ματς, τα χαφ της Νιούκαστλ έχουν «χαθεί». Σκεφτείτε τον συναισθηματικό τους κόσμο εκείνη την στιγμή. Δεν προσπαθούν να καλύψουν τον χώρο. Θέλουν να «πέσουν» στην μπάλα, αγωνίζονται μανιωδώς για αυτό.
Η αφέλεια του 100ού λεπτού της κοστίζει το ματς. Είναι άσχημο, ακούγεται ακόμη χειρότερο. Ωστόσο, αυτός ο «πόλεμος» που έδωσε η Νιούκαστλ, αυτό το πάθος, αυτή η αυταπάρνηση να μην ηττηθεί και αυτός ο ζήλος να κερδίσει, αξίζει πολλά περισσότερα. Μία εκπληκτική ομάδα, ένας φανταστικός προπονητής και ποδοσφαιριστές που «τιμούν» στον απόλυτο βαθμό, το σήμα που φορούν και εκπροσωπούν…
Δημήτρης Μανάκος