«It’s not over yet»: «Ξέσπασμα», αποθέωση, χειροκρότημα, ιστορίες… «Έμιρεϊτς», η Άρσεναλ μπορεί μέσα στη Γαλλία!
Πριν ξεκινήσει ο ημιτελικός της Άρσεναλ με την Παρί Σεν Ζερμέν στη Γαλλία, προβλήθηκε από τα μάτριξ του «Έμιρεϊτς», το βίντεο που οι περισσότεροι θα είδατε στο Twitter, την ημέρα της αναμέτρησης (29/04). Τον Μικέλ Αρτέτα να μιλά, να ζητά από 60.000 κόσμο στήριξη, φωνή και πάθος για τους «κανονιέρηδες». Σε αυτό το βίντεο, ο Ντέκλαν Ράις απεικονίζεται να φωνάζει πριν τη ρεβάνς με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη… Λέει στους συμπαίκτες του να μη φοβούνται! Αυτό πρέπει να συμβεί και στη Γαλλία. Διότι με τον Πάρτεϊ βασικό, με… αυτόν τον Σκέλι, με καλύτερο Έντεγκααρντ και με γκολ νωρίς, οι Λονδρέζοι μπορούν να προκριθούν! Αυτό άκουγες άλλωστε και από τον κόσμο, μετά την ήττα στην Αγγλία!
Ήξερα πως ο κόσμος της Άρσεναλ «ζει» και «αναπνέει» για τον πρώτο ημιτελικό του Champions League. Το γνώριζα. Το φανταζόμουν, προτού καν μπω στο αεροπλάνο για να πετάξω από την Αθήνα στην Αγγλία, ώστε να βρεθώ στο «Έμιρεϊτς» και να παρακολουθήσω τη συνάντηση.
Ωστόσο, αυτό που αντίκρισα και είδα μπροστά στα μάτια μου να συμβαίνει, περίπου ένα τέταρτο πριν από τη σέντρα του ημιτελικού, ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Αρχικά, όπως όλοι βλέπετε από την τηλεόραση, το γήπεδο ήταν γεμάτο.
Ναι, αλλά αν έχει επισκεφτεί κάποιος μερικά αγγλικά γήπεδα, θα έχει διαπιστώσει πως αυτά γεμίζουν και 1-2 λεπτά πριν από τη σέντρα. Νωρίτερα, όλοι έχουν μπει στον χώρο, αλλά δεν έχουν βγει στην εξέδρα για να βρουν τις θέσεις τους, απολαμβάνοντας φαγητό ή μπύρα γύρω – γύρω.
Στο «Έμιρεϊτς» λοιπόν, ο κόσμος είχε κατακλύσει τις εξέδρες, 15 λεπτά πριν από την έναρξη της αναμέτρησης. Και δεν σταμάτησε να φωνάζει. Συνθήματα, αποθέωση στον Μικέλ Αρτέτα, «stand up for the Arsenal», ξεχωριστό σύνθημα για τον Σάκα, για τον Σαλιμπά, για το «Έμιρεϊτς» και τη φετινή πορεία.
Εκπληκτική ατμόσφαιρα, σε έκανε να θες και εσύ να επικρατήσει η Άρσεναλ στον ημιτελικό και να δει αυτός ο κόσμος για πρώτη φορά την ομάδα του σε τελικό Champions League, μετά από 19 χρόνια.
Γίνεται η σέντρα και αναμένεις πως η Άρσεναλ στο πρώτο τέταρτο θα «πατήσει» την Παρί. Συμβαίνει το «ανάποδο». Το απόλυτο «σοκ». Οι Γάλλοι σκοράρουν στο 3’ και η Άρσεναλ δεν έχει ακουμπήσει καν την μπάλα. Κοιτάω γύρω μου. Ο Ράις να φωνάζει «ήρεμα», ο Ράγια «πάμε», ο Έντεγκααρντ το ίδιο, ο Σάκα και ο Μαρτινέλι να μην το έχουν συνειδητοποιήσει.
Συνολικά, στο σύνολο του Μικέλ Αρτέτα πήρε μισή ώρα σχεδόν να συνέλθει. Και από εκείνο το σημείο, μέχρι και το 65ο λεπτό, ήταν ανώτερο της Παρί Σεν Ζερμέν.
Εικόνες που ξεχώρισα; Είναι πολλές. Πρώτον, ο Μάιλς Λιούις Σκέλι, αν δεν έχει τραυματισμούς, θα μπει στην κουβέντα για τους κορυφαίους στη θέση του στον πλανήτη, σε μία τριετία. Δεν περίμενα να δω τον Μικέλ Μερίνο σε τόσο καλή κατάσταση. Εξαιρετικός, ώριμος, φοβερές τοποθετήσεις, πολύ καλό έλεγχο της μπάλας. Είδα τον Μπουκάγιο Σάκα να παίρνει την μπάλα και ολόκληρη η κερκίδα από πίσω του να σηκώνεται όρθια. Είδα τον Μαρτινέλι να προσπαθεί αναρίθμητες φορές να ξεσηκώσει το κοινό και για τον λόγο αυτόν να πηγαίνει και στην ατομική ενέργεια, επιδιώκοντας να κερδίσει κόρνερ.
Είδα τον Ράγια να σε κάνει να αισθάνεσαι μία ανασφάλεια με τα πόδια και επιβεβαίωσα πως αν ο Ντέκλαν Ράις έπρεπε να παίξει 90 λεπτά ακόμη, συνεχόμενα, έχει την ικανότητα και τις δυνάμεις να το κάνει. Όσον αφορά τον Άγγλο, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως φαντάζει εντός αγωνιστικού χώρου, ηγετική μορφή για την Άρσεναλ. Είναι απαραίτητος, μιλάει συνεχώς, ζητά διαρκώς την μπάλα, διαμαρτύρεται πρώτος ακόμη και στον διαιτητή.
Από εκεί και πέρα, κράτησα πως ο Κίβιορ είναι πολύ καλός και σίγουρος στις μεταβιβάσεις του, αλλά με προβλήματα στην πλάτη της άμυνας, ενώ ο Σαλιμπά μοιάζει καλύτερος με τον Γκάμπριελ δίπλα του, καθώς τώρα είναι πιο επιρρεπής στο λάθος. Παρά ταύτα, παραμένει εξαιρετικός και η προβολή στο τέλος ήταν κομβική για να διατηρηθεί το 1-0.
Είδα τον Μικέλ Αρτέτα να «ξεσπά» για μία διαιτητική απόφαση στο πρώτο 20άλεπτο, είδε τον κόσμο να φωνάζει γενικώς για τον τρόπο που σφύριζε ο ρέφερι της συνάντησης. Χαρακτηριστικότερο από όλα ήταν το φάουλ που καταλογίστηκε στον Μπουκάγιο Σάκα στο πρώτο μέρος, μετά από το οποίο πήρε και κίτρινη κάρτα. Δεν υφίσταται φάουλ σε αυτήν την περίπτωση. Ήταν προφανές και από το γήπεδο, αλλά υποθέτω και από την τηλεόραση.
Στο σύνολο, για να συνοψίσουμε… Η Άρσεναλ ηττήθηκε από μία ομάδα που έχει περισσότερες λύσεις στον πάγκο, έχει τρωτά σημεία, αλλά βασίζεται σε τρία πράγματα. Στο πόσο έξυπνος είναι ο Βιτίνια, που κάνει άπαντες καλύτερους δίπλα του, στην εκπληκτική κατάσταση του Ντοναρούμα και στην «κόντρα – επίθεση».
Προβλέπω πως ο δεύτερος ημιτελικός, στη Γαλλία αυτήν τη φορά, θα είναι διαφορετικός. Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Η Άρσεναλ δεν ισοφάρισε με Μαρτινέλι και Τροσάρ, η Παρί δεν το έκανε 2-0 στο τέλος. Μπορούσε, αλλά δεν το έκανε. Και τώρα, επιστρέφει ο Τόμας Πάρτεϊ. Αυτομάτως, η ανασφάλεια στους «κανονιέρηδες» περιορίζεται, οι λύσεις αυξάνονται, ο Λεάντρο Τροσάρ θα έρθει από τον πάγκο, ο Μικέλ Μερίνο θα παίξει ξανά ως σέντερ φορ και θα «κολλήσει» στον… ασταθή, όπως είδα, Πάτσο.
Οι πιθανότητες υπάρχουν, το πρώτο ημίχρονο τελείωσε, ο Ντέκλαν Ράις οφείλει να φωνάξει και στο Παρίσι, όπως και στη Μαδρίτη, «μη φοβάστε κάτι, παιδιά». Και αυτό που άκουγες και έβλεπες μετά το φινάλε της συνάντησης, στον περιβάλλοντα χώρο του «Έμιρεϊτς», είναι πως «It’s not over yet…»
Δημήτρης Μανάκος