Φρανκ Λάμπαρντ: ενας μέσος που σκόραρε σαν σεντερ φορ και κέρδισε τα πάντα με την Τσέλσι!
«Νιώθω σχεδόν ένοχος που τον αποκαλώ μέσο». Αυτή ήταν μία φράση του Άλαν Σίρερ που πιθανότατα να συνοδεύει την σκέψη όσων αναφέρονται στον μύθο του Hall of Famer, Φρανκ Λάμπαρντ.
Το ξεκίνημά του στην Γουέστ Χαμ στα 21 του χρόνια, του έδωσε το εισιτήριο για την Τσέλσι 2 καλοκαίρια αργότερα. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι, όταν επέλεγε να ενσωματώσει στο δυναμικό του τον πιτσιρικά Άγγλο, δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει το τι θα ακολουθούσε...
O Λάμπαρντ έδωσε τα δείγματα ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή από την αρχή, ωστόσο έμελλε να γράψει ιστορία υπό τις οδηγίες του Ζοσέ Μουρίνιο. Ο Πορτογάλος από την πρώτη (Ιούνιο 2004) μέχρι και την τελευταία ημέρα (Σεπτέμβριο 2007) της πρώτης παρουσίας του στην Τσέλσι, έφερε τουλάχιστον ένα τίτλο στο κλαμπ και παρέσυρε τους ποδοσφαιριστές του στην επιτυχία (ή και αντίστροφα).
Το 2005 ειδικά φάνηκε ως το ορόσημο του Λάμπαρντ, αφού ο τίτλος του καλύτερου παίκτη της Αγγλίας «έντυσε» το γεγονός της κατάκτησης του εγχώριου Πρωταθλήματος και του εγχώριου Κυπέλλου, αλλά και ενός Super Cup. H πρωτιά στην Premier League την ίδια σεζόν ήρθε σαν δώρο για όλους όσοι συνδέονταν με τον σύλλογο, αφού κάτι ανάλογο είχε να συμβεί 50 ολόκληρα χρόνια!
Ο εμβληματικός ποδοσφαιριστής της Τσέλσι παρουσίαζε στο χορτάρι ένα ρεπερτόριο που δεν σου επέτρεπε να συμβιβαστείς με τον ορισμό του σε μία συγκεκριμένη θέση. Αποτελούσε έναν μέσο που μπορούσε να σκοράρει με την ίδια ευκολία που τροφοδοτούσε τους συμπαίκτες του.
Σε ολόκληρη την καριέρα του στους «μπλε» , η οποία μεταφράζεται σε 648 εμφανίσεις, μέτρησε 211 γκολ και 150 ασίστ. Υπήρξαν, μάλιστα, χρονιές όπως εκείνη του 2011-12 και την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου ο διεθνής χαφ βγήκε πρώτος σκόρερ για την ομάδα του!
Αποτέλεσμα; Η επόμενη σεζόν και η προσθήκη του Europa League στις επιτυχίες του, ήρθαν ως συνέχεια του τίτλου του 1ου σκόρερ στην ιστορία της Τσέλσι...
Οι στιγμές που «πλήγωσε» την μεγάλη του αγάπη!
Όταν ο Λάμπαρντ βρέθηκε απέναντι στην ομάδα που συνδέθηκε όσο καμία άλλη, ήταν και πάλι ανάμεσα στα πρόσωπα του αγώνα με κάθε τρόπο.
Παίζοντας στην Γουέστ Χαμ και δίχως να έχει γνωρίσει την ιστορία των «μπλε» εκ των έσω, την σεζόν 1998-99, από δική του ασίστ μόλις στο 4ο λεπτό, «τα σφυριά» προηγήθηκαν της Τσέλσι (μέχρι το 76ο λεπτό και το 1-1). Ο 21χρονος μέσος πανηγυρίζει και γίνεται ένα...κουβάρι με τους συμπαίκτες του.
Η δεύτερη φορά, ωστόσο, που θα συμβεί αυτό δεν είναι ίδια για τον έμπειρο -εκείνη την εποχή- μέσο. Έχει περάσει 13 χρόνια στον σύλλογο του Λονδίνου, με μεγάλες στιγμές δόξας και επιτυχιών. Ο δανεισμός από την αμερικάνικη Νew York City FC, θα τον στείλει στον πάγκο της Μάντσεστερ Σίτι, να παρακολουθεί την αναμέτρηση με την Τσέλσι στο Έτιχαντ.
Μπορεί να αγωνίστηκε για 12 λεπτά, αλλά ο φωτεινός πίνακας είχε ακόμη χώρο για τον μεγάλο «Λάμπαρντ» σε μία αγαπημένη του “ghost” κατάσταση.
Τα χέρια του παρέμειναν χαμηλά προτρέποντας τους παίκτες της Σίτι να σεβαστούν τους φιλάθλους της Τσέλσι που κοιτούν αμήχανα τον αγωνιστικό χώρο...
Μετά το παιχνίδι μένουν για να χειροκροτήσουν τον «δικό τους» Φρανκ!
Η άγονη γη των «Τριών Λιονταριών»
Με την συμμετοχή του για 15 χρόνια στη εθνική ομάδα της Αγγλίας, δεν είχε ανάλογη πορεία με εκείνη της Τσέλσι. Η αφετηρία, για τις μετέπειτα 106 εμφανίσεις με το εθνόσημο, ορίστηκε η 10η Οκτωβρίου 1999, υπό τις οδηγίες του Κέβιν Κίγκαν.
Όσο και αν προσπάθησε να φέρει τα «Τρία Λιοντάρια» στην κορυφή, δεν τα κατάφερε...
Μέτρησε 29 γκολ και 12 ασίστ, από το οποία θα έχει έντονα να θυμάται εκείνη την βραδιά Μουντιάλ του 2010, απέναντι στη Γερμανία για την φάση των «16». Οι Άγγλοι βρίσκονταν να κυνηγούν το 2-1, όταν στο 38ο λεπτό ο Λάμπαρντ «εκτόξευσε» ένα σουτ, η μπάλα χτύπησε πρώτα στο δοκάρι πριν καταλήξει μέσα από την γραμμή του Νόιερ, αλλά το γκολ δεν μέτρησε ποτέ!
Η συνέχεια ήταν τυπική, η τροπαιοθήκη του Λάμπαρντ σε εθνικό επίπεδο έμεινε κενή και το «φάντασμα» της υπερομάδας του 2010 πιθανότατα να τον κυνηγά ακόμα!
Η σχέση που δεν μέτρησε στους πάγκους
Μία σχέση λατρείας και παντοτινής εμπιστοσύνης...
Αυτό συνέδεε τον Φρανκ Λάμπαρντ με το Στάμφορντ Μπριτζ και ήταν ο βασικός παράγοντας για να πει το μεγάλο «ναι» στον Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Οι συνθήκες αυτή τη φορά ήταν διαφορετικές για τον Άγγλο, καθώς αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να μεταδώσει μία «μπλε» φιλοσοφία νικητή στους παίκτες του και μόνο αυτό!
Το ποσοστό επιτυχίας του προκατόχου του, Μαουρίτσιο Σάρι, συν το Europa League που κατέκτησε η ομάδα πριν την απομάκρυνσή του, «ακολουθούσε» τον Λάμπαρντ στο ξεκίνημά του το 2019.
Η διστακτική αρχή, συνεχίστηκε με πολλές ανισορροπίες στην ομάδα. Έβγαζαν ενέργεια, δημιουργούσαν καταστάσεις για γκολ, αλλά το να κρατήσουν “clean sheet” σε μία σειρά αναμετρήσεων άγγιζε τα όρια του ακατόρθωτου (μόλις 12 ματς σε μία σεζόν).
Η ευκαιρία που του δόθηκε το επόμενο καλοκαίρι, μαζί με ένα μπάτζετ 270 εκατομμυρίων για 5 παίκτες δεν ήταν αρκετά να τον κρατήσουν στον πάγκο της Τσέλσι.
«Αποκορύφωμα» των κακών εμφανίσεων ήταν απέναντι στον...κακό του δαίμονα. Τα ντέρμπι του Βόρειου Λονδίνου δεν του ταίριαζαν από την ποδοσφαιρική του καριέρα. Απέναντι στην Άρσεναλ μετρούσε 12 νίκες σε 44 παιχνίδια. Ίδια η προπονητική ιστορία με την ήττα στο Emirates, από μία ομάδα που «ψυχορραγούσε»...
Ο Λάμπαρντ έκλεισε έναν σύντομο και όχι όμορφο νέο κύκλο στην Τσέλσι, αφήνοντας μνήμες ποδοσφαιρικής εποχής να τον ενώνουν με το Στάμφορντ Μπριτζ
Σταυρούλα Μουστακάτου
