Ένα αδικημένο «7»!
Μόνιμη επαφή με τα δίχτυα ή μία συνηθισμένη Βραζιλιάνικη μαγεία; Όταν τα φώτα έπεφταν στην τελευταία εμφάνιση του Πελέ σε Μουντιάλ, ο Ζαΐρζινιο έγραφε την δική του ιστορία στα γήπεδα του Μεξικό το 1970. Τα δίχτυα είχαν βρει τον δικό τους εραστή!
«Η δουλειά του εξτρέμ είναι να μοιράζει ασίστ και να βοηθάει στο σκοράρισμα» είναι ένας από τους αόρατους νόμους του ποδοσφαίρου που κυριαρχεί μέχρι και σήμερα με αρκετές, ωστόσο, εξαιρέσεις. Ο δημιουργός του… αντίλογου, ακούει στο όνομα του Ζαΐρ Βεντούρα Φίλιο ή αλλιώς, Ζαΐρζινιο. Ο άνθρωπος που κατάφερε να γράψει το όνομα του με «χρυσά» γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μέσα στα γήπεδα του Μεξικό το 1970, με τα χρώματα της Βραζιλίας. Ο, τότε 25χρονος ακραίος, κατάφερε να σκοράρει σε όλα τα παιχνίδια της τελικής φάσης, τερματίζοντας στην δεύτερη θέση των σκόρερ με 7 τέρματα, πίσω από τον, δεύτερο κορυφαίο σκόρερ στην ιστορία του Μουντιάλ, Γκέρντ Μίλερ, ο οποίος είχε συνολικά 10.
Αξιοσημείωτο, πάντως, είναι το συμβάν πριν την πρεμιέρα της διοργάνωσης, το οποίο, μετονομάστηκε σε «Πόλεμο του ποδοσφαίρου», με πρωταγωνιστές τις Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ. Μετά από δύο επεισοδιακούς αγώνες μπαράζ, το Ελ Σαλβαδόρ θα πάρει την πρόκριση με συνολικό σκορ 3-1 (0-1 και 3-0), κάτι που ωστόσο, θα ακυρώσει η ΦΙΦΑ λόγω της κατάστασης και θα διοργανώσει ένα νέο αγώνα σε ουδέτερο έδαφος και πιο συγκεκριμένα στο Μεξικό, με το Ελ Σαλβαδόρ να επικρατεί και πάλι με 3-2. Την επόμενη μέρα, ο στρατός των νικητών, εισβάλλει στην Ονδούρα και μέσα σε 4 μέρες, σκορπάει τον θάνατο σε 3000 ανθρώπους, τραυματίζει άλλους 6000 και αφήνει στον δρόμο 100.000 ψυχές (!) με τον Οργανισμός Αμερικάνικων Κρατών να δίνει το τέλος. Φυσικά, το κλίμα ήταν ιδιαίτερα βαρύ πριν και κατά την διάρκεια της διοργάνωσης, λόγω αυτής της κίνησης, κάτι που ωστόσο δεν κατάφερε να «μαυρίσει» τόσο την ιδιαιτερότητα του τουρνουά, όσο και τα ρεκόρ που σημειώθηκαν σε αυτό.
Άπαντες περίμεναν την αντίδραση της Βραζιλίας λόγω του σεκταριστικού αποκλεισμού της από το Μουντιάλ του 1966, όπου η «σελεσάο», βρέθηκε εκτός από την πρώτη φάση του τουρνουά παρότι είχε κατακτήσει τα δύο σερί προηγούμενα τρόπαια (1958 και 1962). Από την άλλη, όμως, τα βλέμματα είχαν πέσει και πάνω στο «αστέρι» του κόσμου, τον Πελέ, με τον Ζαΐρζινιο να είναι η αποκάλυψη από την πρώτη κιόλας αγωνιστική, χωρίς ο κόσμος να περιμένει τι θα ακολουθήσει. Η αρχή του 9ου Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι σε ισχύ και η Τσεχοσλοβακία είναι πρώτη αντίπαλος της «σελεσάο».Το γκολ του Λάντισλαβ Πέτρας στο 11ο λεπτό για το 1-0 των Ευρωπαίων, θα ξυπνήσει εφιάλτες στους Βραζιλιάνος, με την ανατροπή, ωστόσο, να μην αργεί να έρθει, χάρης στα γκολ των Ριβελίνο (24’) και Πελέ (59’). Στο 61ο λεπτό, ο Ζαΐρζινιο βρίσκει για πρώτη φορά δίχτυα, γράφοντας το 3-1 για την Βραζιλία ενώ στο 81ο, σκοράρει και δεύτερο τέρμα, διαμορφώνοντας το τελικό 4-1, χαρίζοντας το πρώτο τρίποντο στους δύο φορές κατόχους του τροπαίου.
Η επόμενη αγωνιστική, τους φέρνει αντιμέτωπους με την προηγούμενη πρωταθλήτρια κόσμου, την Αγγλία. Ο δεξιοπόδαρος ακραίος δηλώνει και πάλι παρών και με το 3ο του γκολ στην διοργάνωση, στο 59ο λεπτό, χαρίζει την νίκη στην ομάδα του με 1-0, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει και την πρόκριση στην επόμενη φάση. Η τελευταία «στροφή» των ομίλων, φέρνει την Ρουμανία να διεκδικεί ιστορική πρόκριση αφού βρίσκεται σε ισοβαθμία με τους Άγγλους. Η Βραζιλία, όμως, δεν επαναπαύεται και ο ταλαντούχος άσσος της βρίσκει και πάλι δίχτυα, αυτή την φορά στο 22ο λεπτό για το 2-0 (το οποίο μετέπειτα έγινε 3-2 υπέρ των «σελεσάο»). Η πρόκριση στους προημιτελικούς με 3 στις 3 νίκες και συνολικά 6 βαθμούς (εκείνη την εποχή, ο νικητής έπαιρνε 2 βαθμούς και όχι 3) είναι γεγονός, με την ομάδα του Πελέ να είναι έτοιμη για την επιστροφή της στον «θρόνο».
Το αξιόμαχο Περού είναι η ομάδα θα κληθεί να αποκλείσει η Βραζιλία, με τον Ζαΐρζινιο να μην λείπει από το ραντεβού του με τα δίχτυα, καθώς στο 75ο λεπτό, θα διαμορφώσει το τελικό 4-2, και θα προσθέσει την ομάδα του, στα ζευγάρια των ημιτελικών και θα την φέρει κόντρα στην Ουρουγουάη. Το τέρμα του εξτρεμ της Μποταφόγκο στο 76’ θα ολοκληρώσει την ανατροπή στο γκολ του Λουίς Κουμπίγια, και με το τελικό 3-1, η Βραζιλία θα προκριθεί στον τελικό. Εκεί θα βρει απέναντι της την Εθνική Ιταλίας, με όλα τα βλέμματα να στρέφονται στον μοναδικό άνθρωπο που δεν έχει σταματήσει να σκοράρει σε όλο το Μουντιάλ.
Το ρεκόρ βρίσκονταν ένα τέρμα μακριά, με τον κόσμο να το γνωρίζει και να περιμένει εκείνη την στιγμή που θα πανηγυρίσουν και θα δουν το όνομά του γραμμένο στον πίνακα των σκόρερ. Τα λεπτά περνούσαν και οι Βραζιλιάνοι ήταν μπροστά στο σκορ με 2-1 μέχρι το 71ο λεπτό, όταν ο Πελέ θα κάνει την ασίστ με το κεφάλι και ο παίχτης με το νούμερο 7, θα βάλει την μπάλα στο πλεκτό, γράφοντας την δική του ιστορία και τον επίλογο του τελικού. Ένας εξτρεμ είχε σκοράρει και επίσημα σε όλα τα παιχνίδια του Μουντιάλ, κάνοντας το τρομερό 6/6. Ο Αλμπέρτο Τόρες σκοράρει για 4-1 στο 89ο λεπτό και το σφύριγμα της λήξης, φέρνει τους Βραζιλιάνος και πάλι στην κορυφή του Κόσμου, πανηγυρίζοντας τον 3ο τίτλο στην ιστορία τους. Ο Ζαΐρζινιο, γίνεται ο δεύτερος παίχτης που το καταφέρνει μετά τον Αλσίντε Γκίζια της Ουρουγουάης του 1950, με μία σημαντική διαφορά, που τον κατατάσσει πρώτο. Σε εκείνο το Μουντιάλ, έγιναν μόλις 4 αγώνες έναντι 6 που έγιναν σε αυτό του Μεξικό, με αποτέλεσμα, ο παίχτης της «σελεσάο» να εδραιώνεται ως ο πρώτος που το κατάφερε.
Ταυτόχρονα, έγινε μέλος της τρίτης ομάδας που κατάφερε να πάρει νίκες σε όλα τα παιχνίδια του τουρνουά μετά την Ουρουγουάη (1930) και την Ιταλία (1938) με την διαφορά των συνολικών αγώνων, να είναι η ίδια όπως και στα γκολ. Δηλαδή οι δύο προηγούμενες έκαναν το 4/4 σε αντίθεση με την Βραζιλία που έκανε το 6/6 και χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 2002, όπου πάλι η ίδια, θα έκανε το 6/6 στις νίκες. Φυσικά, αξιοσημείωτο, είναι ότι, ο προπονητής της επιτυχίας, ήταν ο ποδοσφαιριστής στις κατακτήσεις του 1958 και 1962, Μάριο Ζαγκάλο, κάτι που τον έκανε τον πρώτο τεχνικό που το καταφέρνει αυτό, μέχρι την κατάκτηση της Εθνικής Γαλλίας του 2018, με τον Ντιντιέ Ντεσάν στην άκρη του πάγκου, ο οποίος ήταν και μέλος των πρωταθλητών του 1998.
Οι πανηγυρισμοί τελείωσαν, οι Βραζιλιάνοι μπήκαν σε ρυθμούς καθημερινότητας και όλοι περιμέναν το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, στα γήπεδα της Δυτικής Γερμανίας το 1974. Ο Ζαΐρζινιο ήταν και πάλι παρών αλλά όχι όπως της χρονιάς που έγραψε ιστορία. Χρειάστηκαν να προηγηθούν δύο ματς χωρίς σκορ κόντρα σε Γιουγκοσλαβία και Σκωτία για να σκοράρει στο παιχνίδι με την Ζαΐρ. Σκόραρε για ακόμη μία φορά στο 2-1 επί της Αργεντινής στην 2η Φάση των ομίλων και έπειτα ήρθε ο αποκλεισμός από την Ολλανδία, αφού η ήττα με 2-0 από την ομάδα του Κρόιφ, την έστειλε στον Μικρό Τελικό, όπου και έχασε με 1-0 από την Πολωνία. Αυτή ήταν και η τελευταία συμμετοχής του ανθρώπου που αγωνίστηκε συνολικά σε 3 Ηπείρους (Ευρώπη, Αμερική και Αφρική). Ωστόσο ο επίλογος, για έναν τέτοιο γκολτζή, έχει ως εξώφυλλο την τρομερή επίδοση του 1970, που τον προσθέτει στην ιστορία του ποδόσφαιρο ως παράδειγμα ότι και οι εξτρεμ μπορούν να σκοράρουν και όχι μόνο να μοιράζουν ασίστ. Και η Βραζιλία «γέννησε» ακόμη ένα αστέρι στο Παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Νότης Χάλαρης
