Τέτοιο αντίο δεν άξιζε στον Τζέραρντ!
Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια χάνουν την αξία τους και αδυνατούν να περιγράψουν το μέγεθος μιας πράξης. Αυτό που συμβαίνει με τον Στίβεν Τζέραρντ δεν είναι απλά το τέλος μιας καριέρας ενός παίκτη σε μια ομάδα. Είναι το οριστικό σφράγισμα μια εποχής για τη Λίβερπουλ! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Πιθανότατα ποτέ στο μέλλον δεν θα δοθεί η ευκαιρία σε ένα παιδί που ξεκινά από τις ακαδημίες της αγαπημένης του ομάδας να εξελιχθεί στον καθοριστικότερο ποδοσφαιριστή και αρχηγό της. Γιατί στην περίπτωση του Τζέραρντ η Λίβερπουλ ευτύχησε να βρει ταυτόχρονα έναν οπαδό και σούπερσταρ μαζί.
Αν είναι σωστό για τη διοίκηση της Λίβερπουλ που αφήνει το σύγχρονο σύμβολό του κλαμπ να φύγει και να μην ολοκληρώσει την καριέρα του στο γήπεδο που λάτρεψε και λάτρεψαν;Ξεκάθαρα όχι επειδή κάποια πράγματα δεν αποτιμούνται σε χρήματα ή σε λεπτά συμμετοχής αλλά σε κατάθεση ψυχής!
Για τους Αμερικανούς ιδιοκτήτες της Λίβερπουλ μπορεί λογιστικά να έκαναν μια καλή κίνηση απαλλάσσοντας την ομάδα από ένα αχρείαστο συμβόλαιο αλλά όπως και στην περίπτωση της άκομψης απομάκρυνσης του Κένι Νταλγκλίς το 2012, καλό είναι κάποιος να τους εξηγήσει πως τα σύμβολα μιας ομάδας δεν είναι ισοσκελισμένοι ισολογισμοί.
Για τον ίδιο τον Στίβεν Τζέραρντ η καλύτερη επιλογή είναι αυτή που κάνει φεύγοντας τώρα που δεν αποτελεί βάρος και που δεν θα βλέπει τη σχέση του με την ομάδα να εκφυλίζεται σε ελάχιστα λεπτά συμμετοχής. Δυστυχώς γι αυτόν οι σκληρές μοίρες συνωμότησαν τον Μάιο σε εκείνο το μοιραίο γλίστρημα. Αν η Λίβερπουλ έπαιρνε αυτό τον ανέλπιστο τίτλο που ο ίδιος άξιζε πιο πολύ απ΄όλους τότε θα μπορούσε να φύγει με τους δικούς του όρους.
Και έτσι πάντως αυτός είναι δικαιωμένος αλλά η ιστορία του κλαμπ θα γράψει και θα κρίνει τόσο τους ιδιοκτήτες όσο και τον Ρότζερς ως επίορκους σε μια στιγμή που καταγράφεται ως μελανή κηλίδα για έναν σύλλογο που κάποτε ήταν πολύ διαφορετικός στη συμπεριφορά του!
