Το Μάντσεστερ δεν την αφήνει να καλπάσει
27.10.2014 | 11.58
Η Πρέμιερ Λιγκ έχει ένα δικό της μαγικό τρόπο να μη μας αφήνει να πλήξουμε και να θεωρήσουμε κάτι δεδομένο πριν γίνει δεδομένο. Το είδαμε πέρσι με τη Λίβερπουλ που βρήκε τον τρόπο να χάσει έναν τίτλο που φαινόταν δικός της, ενώ για την ώρα το βλέπουμε και με την Τσέλσι στο τρέχον πρωτάθλημα. Γράφει ο Γιάννης Μπίλιος.
Θαρρείς και κάποιο μαγικό χέρι δεν αφήνει τους μπλε του Λονδίνου να γίνουν αυτό που λέμε «απόλυτο φαβορί». Δύο απώλειες έχουν όλες κι όλες, τις δύο ισοπαλίες στο Μάντσεστερ με Σίτι και Γιουνάιτεντ, και αμφότερες ήρθαν σε στιγμές που ο Ζοζέ Μουρίνιο κρατούσε στα χέρια του νίκες από αυτές που σε κάνουν πρωταθλητή.
Περίπου όπως έχασε τη νίκη πριν από μερικές εβδομάδες στο «Σίτι οφ Μάντσεστερ», με εκείνο το γκολ του Φρανκ Λάμπαρντ στο 85’, έτσι έφερε και την ισοπαλία στο Ολντ Τράφορντ με το σουτ του Φαν Πέρσι στο 94’. Κι αν η πρώτη (χαμένη) νίκη θα ήταν ένα «διπλό» στην έδρα του άμεσου ανταγωνιστή, η δεύτερη και πιο πρόσφατη θα ήταν η όγδοη σε εννέα αγώνες, επίτευγμα ίδιο με αυτό της Μάντσεστερ Σίτι της σεζόν 2011-12, η οποία άρχισε με 12 νίκες και δύο ισοπαλίες στα πρώτα 14 ματς και στο τέλος στέφθηκε πρωταθλήτρια, έστω και αν χρειάστηκε να «αυτοκτονήσει» η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Τίποτα από αυτά, όμως, δεν έγινε κι έτσι δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για πρόωρη στέψη, αγκάλιασμα της κούπας και όλα τα σχετικά. Μετά από ένα τόσο καλό ξεκίνημα και με μια συμπεριφορά πολύ πειστική για υποψήφια πρωταθλήτρια, η Τσέλσι έχει έξι βαθμούς απόσταση από την Σίτι, όμως αυτές οι διαφορές δε λένε τίποτα στα τέλη του Οκτώβρη. Και ειδικά όταν μιλάμε για την Αγγλία. Δεύτερη, εξάλλου, αυτή την εποχή είναι η Σαουθάμπτον!
Ωστόσο, δε νομίζω ότι η Τσέλσι (που, παρεμπιπτόντως, έχει να επιδείξει το καλύτερο ξεκίνημα ομάδας στην Πρέμιερ Λιγκ με 10/10 τη σεζόν 2005-06, η οποία τελείωσε με τον δεύτερο σερί τίτλο της πρώτης θητείας Μουρίνιο) είναι λιγότερο φαβορί σε σχέση με το πόσο θα ήταν αν έμενε το 0-1. Σε μια αγωνιστική που η Σίτι υπέκυψε στο Απτον Παρκ, οι μπλε του Ζοζέ έφυγαν αήττητοι από το Ολντ Τράφορντ και αύξησαν λίγο ακόμα τη διαφορά τους από τους περσινούς πρωταθλητές, οι οποίοι υποδέχονται την ερχόμενη Κυριακή τη συμπολίτισσα Γιουνάιτεντ και απειλούνται, θεωρητικά έστω, με μια ακόμα βαθμολογική απώλεια, τη στιγμή που η Τσέλσι θα υποδέχεται την ασθενέστατη Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς. Οι πρωτοπόροι έχουν απώλειες αλλά όχι γκέλες, τη στιγμή που οι θεωρητικά αμεσότεροι ανταγωνιστές τους είναι πίσω τους με έξι (Σίτι) εννέα (Αρσεναλ και Λίβερπουλ) και δέκα πόντους (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) αντίστοιχα και σκορπούν βαθμούς εκεί που δεν πρέπει.
Απέναντι στη συνολικά καλύτερη Γιουνάιτεντ που είδαμε φέτος, η Τσέλσι έπρεπε να μείνει με δέκα παίκτες για να ισοφαριστεί στα… χασομέρια. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όμως είχαμε (ξανα)δεί γιατί ξεχωρίζει . Είδαμε πρωτίστως ότι μπορεί και χωρίς Ντιέγκο Κόστα, ειδικά όταν ο μεγάλος Ντιντιέ Ντρογκμπά καταφέρνει ακόμα να σκοράρει με άλμα στο πρώτο δοκάρι, όπως στην ιστορική νύχτα του Μονάχου, στον Τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ 2012 με αντίπαλο την Μπάγενρ. Ακόμα και με τον Σεσκ Φάμπρεγας σε χαμηλή πτήση, η Τσέλσι έδινε την αίσθηση ότι ελέγχει απόλυτα την κατάσταση.
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πήρε μια καλή «ντόπα» με αυτό το γκολ-επιβράβευση της επιμονής της, όμως δεν μπορείς επιβιώνεις μόνο με… ηρωικά φινάλε. Ούτε με τα θαύματα του Ντε Χέα. Ούτε με κορυφαίο τον… Φελαϊνί. Η άμυνά της δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, κάτι που φάνηκε και στη φάση του γκολ της Τσέλσι, όταν ο Ντρογκμπά σηκώθηκε μαζί με τον... Ραφαέλ. Η μεταφορά του παιχνιδιού στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου «κολλάει» όταν λείπει ο Ρούνεϊ, ο Φαν Πέρσι δεν είναι καλά, ο Φαλκάο θα αργήσει να συνέλθει, ο Μάτα είναι ο παίκτης που ανεβαίνει σε απόδοση όταν παίζει καλά η ομάδα αλλά όχι αυτός που θα ανεβάσει την ομάδα, ενώ ο Ντι Μαρία δεν μπορεί να είναι σούπερ σε όλο το ενενηντάλεπτο και σε όλους τους αγώνες.
Το καλό για την ομάδα του Φαν Χάαλ είναι ότι, εκτός από την Τσέλσι και τη Μάντσεστερ Σίτι, δεν υπάρχει ομάδα που να σε πείθει ότι μπορεί να την αφήσει πίσω. Εκτός κι αν αντέξει η… Σαουθάμπτον. Βέβαια, πέρσι τέτοια εποχή η Γιουνάιτεντ μιλούσε ακόμα και για τίτλο (ειδικά όταν μείωσε στους πέντε βαθμούς από την τότε πρωτοπόρο Αρσεναλ, νικώντας την με 1-0 στις 10 Νοεμβρίου 2013) αλλά είδαμε πώς τελείωσε η σεζόν.
Επειδή, όμως, ο Φαν Χάαλ δεν είναι Μόιες και επειδή το ρόστερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι σαφώς πιο πλήρες, η λογική λέει ότι η πορεία της δεν θα είναι τόσο κακή. Τουλάχιστον απέναντι σε Αρσεναλ και Λίβερπουλ, δείχνει ότι μπορεί να είναι ευθέως ανταγωνιστική και να διεκδικήσει μια θέση στο Τσάμπιονς Λιγκ 2015-16. Για κάτι παραπάνω, αυτή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν μπορεί να μιλάει…
