Τι θα «διαλέξει» ο Ζοζέ;
15.04.2014 | 11.16
Επιμένω ότι, αν η Λίβερπουλ χάσει τελικά τον τίτλο, δεν θα τον χάσει με τους «μικρούς», αλλά σε κάποιο από τα βαθμολογικά ντέρμπι. Αλλά το βαθμολογικό ντέρμπι που έμεινε είναι ένα όλο κι όλο, αυτό με την Τσέλσι στο Ανφιλντ την άλλη Κυριακή. Και, τώρα πια, με τη δυναμική που δείχνουν οι δύο ομάδες, δε βλέπω πώς οι «μπλε» θα βρουν τον τρόπο να πάρουν το ΕΝΑ αποτέλεσμα που θα χρειάζονται εκεί μέσα (δηλαδή τη νίκη, αφού μου φαίνεται αδύνατο να σταματήσει η Νόριτς αυτή τη Λίβερπουλ την ερχόμενη Κυριακή) όταν θα πάνε για το match-ball του τίτλου. Γράφει ο Γιάννης Μπίλιος
Δεν είναι μόνο ότι αγκομαχούν -όπως φάνηκε και στην αγχωτική νίκη επί της Σουόνσι- την ώρα που οι αντίπαλοί τους αστράφτουν από ενέργεια και πόθο για την ιστορική υπέρβαση. Είναι και ότι θα πρέπει να πάνε στο Ανφιλντ ενδιάμεσα των δύο ημιτελικών με την Ατλέτικο Μαδρίτης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η άποψη ότι η Λίβερπουλ είχε φέτος ένα μεγάλο «συν» λόγω της έλλειψης ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, ίσως επιβεβαιωθεί απόλυτα σε αυτή την εβδομάδα που θα αρχίσει για την Τσέλσι την ερχόμενη Τρίτη στη Μαδρίτη, θα «περάσει» από το Ανφιλντ και θα καταλήξει στο Στάμφορντ Μπριτζ στις 30 του μήνα για τη ρεβάνς με τους «ροχιμπλάνκος».
Το γκολ του Ντεμπά Μπα που έδωσε την πρόκριση στην Τσέλσι στον αγώνα με την Παρί Ζεν Ζερμέν, ήταν ίσως το… κλειδί του τίτλου για τους «κόκκινους». Αν ο Ζοζέ Μουρίνιο μπει στη διαδικασία να «διαλέξει», σίγουρα θα τον γοητεύσει περισσότερο να παίξει τα ρέστα του στο Τσάμπιονς Λιγκ που χορταίνει πολύ περισσότερο το επαγγελματικό «εγώ» του (όταν αυτοανακηρύχθηκε κάποτε σε special one, το Τσάμπιονς Λιγκ επικαλέστηκε ως πιστοποιητικό αξίας) από όσο τον χορταίνει ο τίτλος στην Αγγλία. Άλλωστε, μετά από συνολικά επτά πρωταθλήματα σε Πορτογαλία, Αγγλία, Ιταλία και Ισπανία με Πόρτο, Τσέλσι, Ιντερ και Ρεάλ αντίστοιχα, δε νομίζω ότι τον καίει τόσο πολύ αν θα πάρει τον όγδοο τίτλο του φέτος ή λίγο αργότερα. Γιατί να βιάζεται; Μόνο 51 είναι ακόμα…
Εν κατακλείδι, η Λίβερπουλ έχει την τύχη της στα χέρια της και οι περισσότερες εξισώσεις των τελευταίων αγωνιστικών τη βγάζουν πρωταθλήτρια. Η ορμή της (που της επιτρέπει να μπαίνει στα περισσότερα ματς από νωρίς σε θέση οδηγού) η τρομακτική επιθετική ισχύ της (πάει να σπάσει το ρεκόρ των 103 γκολ της Τσέλσι του 2010) και η παροιμιώδης εφετινή ρέντα της (σε εννέα περιπτώσεις έχει δεχθεί από δύο γκολ και πάνω αλλά δεν έχει χάσει!) της έδωσαν μία ακόμα μεγάλη νίκη τη Κυριακή, τη στιγμή μάλιστα που η Μάντσεστερ Σίτι έδειχνε έτοιμη να φέρει τούμπα και το ντέρμπι αλλά και τη μάχη του τίτλου. Το μεγάλο ματς του υπέροχου Νταβίντ Σίλβα πήγε περίπατο, ενώ η Σίτι χάνει ένα ακόμα πρωτάθλημα με τρόπο ανάλογο με αυτόν που είχε γλιστρήσει και ο περσινός, σε εκείνο το ντέρμπι με τη Γιουνάιτεντ, με το φάουλ του Φαν Πέρσι στο 92’. Μετέτρεψε σε 2-2 το σε βάρος της αρχικό 0-2, αλλά στο τέλος προδόθηκε από τις λεπτομέρειες.
Ο Βενσάν Κομπανί που προ διετίας είχε βάλει την άμυνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα δίχτυα και είχε κρίνει τον τίτλο υπέρ της Σίτι σε εκείνο το ντέρμπι του «Etihad», αυτή τη φορά ήταν μια θλιβερή φιγούρα που έκρινε αρνητικά για την ομάδα του ένα άλλο ματς ανάλογης σημασίας: στην αρχή έφαγε σαν αρχάριος την ντρίπλα του Στέρλινγκ, στο τέλος έκανε δώρο στον Κουτίνιο το 3-2, ενώ ενδιάμεσα, με το σκορ ακόμα στο 2-0, έχει κάνει στον Σουάρες ένα πέναλτι που κακώς δεν δόθηκε από τον Κλάτενμπεργκ. Αλλά και κακώς δεν αποβλήθηκε αργότερα με δεύτερη κίτρινη κάρτα ο Ουρουγουανός σε μία ακόμα από τις γνωστές κωμικές βουτιές του για να πάρει πέναλτι. Πέναλτι ήταν και το χέρι του Σκρτελ στο 95’, αλλά πολύ δύσκολο να το δεις με γυμνό μάτι και πολύ περισσότερο να το σφυρίξεις. Ακόμα στην Αγγλία, τέτοια ώρα δεν δίνονται τέτοια πέναλτι…
Μετά τη γεμάτη λάθη διαιτησία του στο πρόσφατο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Λίβερπουλ, ο εκ των κορυφαίων Αγγλων διαιτητών (αλλά… σεσημασμένος γκαφατζής επί σειρά ετών) είχε άλλο ένα ατυχές μεσημέρι την Κυριακή στο Ανφιλντ. Την Κυριακή σφυρίζει στο Εβερτον-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, προφανώς επειδή η οικεία επιτροπή διαιτησίας έχει… ενθουσιαστεί με την απόδοσή του. Τουλάχιστον ούτε αυτός ούτε κάποιος άλλος συνάδελφός του δεν έχει καταφέρει να αποσπάσει την προσοχή μας από τους αληθινούς πρωταγωνιστές. Το πρωτάθλημα που βλέπουμε, είναι μοναδικά απολαυστικό!
