Ο Πεπ, η λύση στο πρόβλημα που λέγεται Σιτι και όχι το αντίθετο!
Όπως τα σαλιγκάρια βγαίνουν έπειτα από τη βροχή, ξεμύτισαν και όλοι οι αμφισβητίες του Πεπ μετά τον αποκλεισμό της Μάντσεστερ Σίτι στο επικό παιχνίδι με την Τότεναμ. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται εύκολα όλοι είναι πως ο Γκουαρντιόλα δεν αποτελεί το πρόβλημα αλλά τη λύση για μια Σίτι, που από το 1971 μέχρι σήμερα έχει παίξει μόλις σε έναν ευρωπαϊκό ημιτελικό, αυτόν του 2016. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Για τον Καταλανό προπονητή μπαίνει ένα μεγάλο ερωτηματικό από τις μέρες που έφυγε από την Βαρκελώνη για το εάν τελικά είναι τόσο καλός προπονητής ή εάν οι ποδοσφαιριστές που είχε στην Μπαρτσελόνα ήταν αυτοί που έκαναν τη διαφορά. Εκείνοι που υποστηρίζουν πως δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο στέκονται κυρίως στην παρουσία του στην Μπάγερν, ξεχνώντας ωστόσο πως οι Βαυαροί εξακολουθούν και δεν έχουν παίξει τελικό στο Champions League από την κατάκτηση του τροπαίου το 2013 και μάλιστα έχουν πάθει αρκετές πανωλεθρίες και μετά την αποχώρηση του Γκουαρντιόλα, όπως η φετινή από τη Λίβερπουλ μέσα στο Μόναχο.
Επίσης αυτό που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει, είναι πως ο Γκουαρντιόλα δημιούργησε στη Σίτι μία υπερομάδα που πέρσι έφτασε τους 100 βαθμούς παίρνοντας το πιο εύκολο πρωτάθλημα όλων των εποχών από τις αρχές Δεκέμβρη και φέτος παρά την τρομερή πίεση από την Λίβερπουλ θα φτάσει σχεδόν ξανά τον ίδιο αριθμό πόντων και αν πάρει τον τίτλο θα είναι τρομερή επιτυχία, διατηρώντας το τρόπαιο κάτι που δεν έχει συμβεί από το 2009 στην Premier League!
Αυτό που δεν μπορεί να συζητήσει κανείς είναι το πόσο μπροστά έχει πάει τον τρόπο σκέψης στο ποδόσφαιρο με τις ιδέες του και με τον τρόπο που έχει προχωρήσει αυτά που κήρυττε κάποτε ο ποδοσφαιρικός του πατέρας, ο Γιόχαν Κρόιφ.
Ναι, πέρσι η σύγκρουση και το πως έμεινε έξω με δυο ήττες από τη Λίβερπουλ ήταν αποτυχία, ενώ πρόπερσι δεν υπήρχε καμία δικαιολογία στον αποκλεισμό από την Μονακό. Αυτή τη φορά όμως δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει ούτε τους ποδοσφαιριστές, ούτε τον Πέπ για το πως έμειναν εκτός διότι ήταν ένα συγκλονιστικό παιχνίδι στο οποίο για πολλή ώρα καταργήθηκε η λογική και στο τέλος κρίθηκε από μια πολύ οριακή φάση που αν δεν υπήρχε το VAR, πιθανότητα θα είχε μετρήσει ως γκολ.
Και εδώ ξαναμπαίνει κουβέντα πως μία ομάδα που ευρωπαϊκά δεν έχει βαριά φανέλα και που από το 1971 και τον ημιτελικό του Kυπέλλου Kυπελλούχων, όπου είχε αποκλειστεί με δύο ήττες από την Τσέλσι, σχεδόν σε μισό αιώνα έχει καταφέρει μόλις μία φορά, εκείνη πριν από τρία χρόνια με τον Πελεγκρίνι, να φτάσει και πάλι σε έναν ημιτελικό.
Η Σίτι, άλλωστε, αγνοεί τι είναι τελικός από την μοναδική της ευρωπαϊκή κατάκτηση, εκείνη του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1970 επί της πολωνικής Γκόρνικ με 2-1 στην Βιέννη!
Για όποιους υποστηρίζουν πως η φετινή χρονιά ήταν μια τεράστια ευκαιρία, ανάμεσα τους και ο υπογραφών, είναι πολύ λογικό να μπαίνει και η επωδός «Αν όχι τώρα τότε πότε θα πάει τελικό»!
Συγγνώμη, αλλά δεν θα συμφωνήσω όμως με αυτή τη λογική, γιατί απλούστατα θεωρώ πως στον ημιτελικό το φαβορί θα ήταν ο Άγιαξ και όχι η Μάντσεστερ Σίτι, από πλευράς απόδοσης των Ολλανδών που τους έχουμε δει να διαλύουν Ρεάλ και Γιουβέντους αλλά και γιατί η φανέλα του Αίαντα έχει πολύ περισσότερο ειδικό βάρος ιστορικά στα κύπελλα Ευρώπης.
Από την άλλη θεωρώ πως αργά η γρήγορα ο χρόνος της Σίτι θα έρθει, ίσως την επόμενη σεζόν αν όχι μετά από δύο χρόνια, το πολύ σε μία τριετία. Δεν υπάρχει πίεση στο project, ο Γκουαρντιόλα έχει ακόμα συμβόλαιο και θα συνεχίσει να χτίζει και η ομάδα είναι γεμάτη από ποδοσφαιριστές με χαρακτήρα και έχει λεφτά να προσθέσει και άλλη ποιότητα!
Είναι βέβαιο πως από αυτό το φετινό στραπάτσο θα πεισμώσουν και θα έχουν μάθει πολύ περισσότερα αφού πάντα η ήττα είναι ένας πολύ καλύτερος οδηγός για το μέλλον από μία επιτυχία ιδιαίτερα αν ο οργανισμός διαθέτει τα κατάλληλα αντισώματα!
Όσο για τον Πεπ είναι τουλάχιστον ουτοπικό να μπαίνει συζήτηση για το αν είναι ή όχι καλός προπονητής.
Εάν τα πάντα κρίνονται μόνο με τους τίτλους, πάλι έχει αρκετούς αλλά στην δική του περίπτωση το τελικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι πόσο πολύ απολαμβάνει κάποιος βλέποντας τις ομάδες του να αγωνίζονται.
Και αυτό δεν μπορεί να το στερήσει κάνεις πως είναι παράσημο!
Και κάτι ακόμα: Οι δηλώσεις του μετά το ματς παρά την πίκρα του για τον αποκλεισμό, πως οι διαιτητές χρειάζονται βοήθεια, πως το VAR θα βοηθήσει και πως ένα οφσάιντ είναι πάντα οφσάιντ δείχνουν την κλάση και την ποιότητά του. Και αυτό είναι που συνεχίζει να τον κάνει μοναδικό!
