Αν ο Ρονάλντο έμενε στο ταλέντο θα ήταν ένας άλλος... Νάνι!

Η 6η Αυγούστου 2003 θα είναι πάντα μια μέρα ξεχωριστή για τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ήταν τότε που ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον πυροδότησε τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα τον έφερναν να μετασχηματίζεται από ένα παιδί σε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του παγκόσμιου αθλητισμού. Γράφει ο Χρηστος Σωτηρακόπουλος.



Αν ο Ρονάλντο έμενε στο ταλέντο θα ήταν ένας άλλος... Νάνι!

Η εκτίναξη προς την κορυφή δεν ήταν κάτι που συνέβη από τη μια μέρα στην άλλη, ωστόσο επειδή οι Κινέζοι λένε σωστά πως και η μεγαλύτερη πορεία χρειάζεται το πρώτο βήμα, αυτό έγινε εκείνο το απόγευμα. Είναι μια πολύ γνωστή ιστορία: η εντυπωσιακή απόδοση εναντίον της Μαντσεστερ Γιουνάιτεντ στην προετοιμασία για τη νέα σεζόν, σε ένα φιλικό με τη φανέλα της Σπόρτινγκ Λισαβώνας  έπεισε τον Φέργκιουσον  ότι απλά δεν θα μπορούσε να φύγει από την πόλη χωρίς να εξασφαλίσει αυτόν τον νεαρό. Και πάλι η διαδικασία της μετακίνησης στην Αγγλία δεν  ήταν κάτι που θα γινόταν άκοπα.

Μόλις πάντως ολοκληρώθηκε το φιλικό παιχνίδι στο Στάδιο Jose Alvalade,εκεί όπου σχεδόν ένα χρόνο μετά, ο Ζαγοράκης θα έκανε την επική ντρίμπλα στον Λιζαραζού και θα σημάδευε τον Χαριστέα με αποτέλεσμα η εθνική μας ομάδα να πετάξει τη Γαλλία του Ζιντάν εκτός ΕURO 2004, ο Σερ Αλεξ ζήτησε από τον νεαρό Ρονάλντο να πάει στα αποδυτήρια της Γιουνάιτεντ μαζί με τον τεχνικό  διευθυντή της Σπόρτινγκ. Τα υπόλοιπα όπως λένε και τα βιβλία, είναι ιστορία! Με αυτό τον τρόπο, ξεκίνησε η πορεία του προς  τη βορειοδυτική Αγγλία, εκεί όπου λίγες μέρες μετά ολοκλήρωσε τη συμφωνία και ουσιαστικά εκείνη η διαδρομή τον έφερε μέχρι την αποθέωση του Σαββάτου στο Κάρντιφ! Και ο ίδιος παραδέχεται πως αν ο Σερ Αλεξ δεν τον έπαιρνε ουσιαστικά, υπό τη προστασία του, δεν θα είχε κάνει τα άλματα που σημείωσε η καριέρα του, αλλά κρατάω τη κουβέντα που είπε για τον Ρονάλντο ο Φαν Ντερ Σάαρ. “Μου έλεγε διαρκώς πως ήθελε να τον βοηθήσω με έξτρα προπόνηση μένοντας μαζί του στο γήπεδο για φάουλ και έξτρα σουτ! Έλεγε πως ήθελε να γίνει ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο! Πολλοί το λένε αλλά λίγοι πραγματικά το προσπαθούν με όλη τους τη ψυχή” τονίζει ο Ολλανδός τερματοφύλακας που έπαιξε μαζί του για τέσσερα χρόνια!

Αυτή η επαγγελματική στάση ζωής του Ρονάλντο, η προθυμία του να ακούει, να μαθαίνει και να εργάζεται σκληρά για να βελτιωθεί, να πάρει οτι περισσότερο μπορεί από κάθε άνθρωπο που γνώριζε, τον έκανε να εκμεταλλευτεί το πλούσιο ταλέντο του και να ξεχωρίσει! Ο Σερ Αλεξ τον πήγε με μαστίγιο και καρότο, αποφεύγοντας τις συγκρίσεις με το Μπέκαμ στην αρχή, που μόλις είχε φύγει για τη Ρεάλ και τον προστάτευσε από τα αδηφάγα μίντια όπως έκανε και με τον Γκιγκς αλλά και τον Ρούνει μετά. Τον μετέβαλλε από απλά ένα παιδί με ταλέντο στο να σκέφτεται στο παιχνίδι και να  είναι αυτός που θα έπαιρνε διαρκώς ολοένα και περισσότερες ευθύνες. Ο Ρονάλντο προς τιμήν του, όχι μόνο το αναγνωρίζει αλλά παραμένει τόσο καταλυτική η επιρροή που έχει πάνω του ο Σκωτσέζος τεχνικός που όποιος έβλεπε την εικόνα της συνάντησης τους στο Κάρντιφ μετά το ματς θα εισέπραττε τη σχέση ως πατέρα και γιού και όχι απλά προπονητή με  παίκτη! Φυσικά αυτό που πραγματικά κάνει πρότυπο για πολλούς από τους νέους ταλαντούχους παίκτες που θέλουν να ξεκινήσουν το παιχνίδι, τον Ρόναλντο είναι πως δούλεψε αυτό το ταλέντο, χωρίς να επαναπαυτεί ακόμα και όταν το 2008 έφτασε στην κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας και στο πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ της καριέρας του!

Μόλις πήγε στη Ρεάλ το 2009 δεν είπε πως έφτασε στην κορυφή και δεν χρειάζεται να συνεχίσει τη δουλειά αλλά συνέχισε να προσπαθεί! Και έφτασε στα 32 του να κάνει από πέρσι τέτοια εποχή αυτή την απίθανη σεζόν με διαδοχικούς τίτλους στο Τσάμπιονς Λιγκ, με το ισπανικό πρωτάθλημα και την κατάκτηση του EURO 2016 να μπαίνει ως κερασάκι στην τούρτα, γιατί τελικά χωρίς προσπάθεια δεν χαρίζεται τίποτα σε κανένα!  Θυμίζω πως τη μέρα που τον παρουσίασε η Γιουνάιτεντ, το γνωστό όνομα δεν ήταν αυτός αλλά ο Βραζιλιάνος παγκόσμιος πρωταθλητής Κλέμπερσον! Που σήμερα ίσως κανείς δεν θυμάται πως φόρεσε τη φανέλα των “κόκκινων διαβόλων”! Ο Αινστάιν έλεγε πως η επιτυχία είναι απόρροια 10% ταλέντου και 90% ιδρώτα και προσπάθειας! Ο Ρονάλντο είναι η απόδειξη και στη θεωρία και στη πράξη αυτού του ρητού αφού αν δεν προσπαθούσε τόσο σκληρά και έμενε στο ταλέντο, θα ήταν απλά ένας άλλος... Νάνι!