Ο Τρέβορ Φράνσις υπήρξε το παιδί θαύμα του αγγλικού ποδοσφαίρου στην δεκαετία του '70. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος που αναφέρεται στο καινούργιο βιβλίο του «Ταξίδι στα αστέρια» (Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ) σε μία άγνωστη πτυχή για το πώς προχώρησε ο Κλάφ στην ολοκλήρωση της μεταγραφής που συγκλόνισε τότε τον κόσμο!
Μόλις 15 ετών στην πρώτη ομάδα της Μπέρμιγχαμ, σκοράροντας πριν κλείσει τα 16, ο Τρέβορ Φράνσις έγινε το απόγευμα της 9ης Φεβρουαρίου του 1979 ο πρώτος Βρετανός ποδοσφαιριστής που ξεπερνούσε το φράγμα του ενός εκατομμυρίου λιρών!
Εκείνη τη μέρα πριν 37 χρόνια, όταν η Νότιγχαμ Φόρεστ, αποφάσιζε να σπάσει τα ταμεία, πληρώνοντας διπλά χρήματα από την πιο ακριβή μεταγραφή που είχε γίνει έως τότε, του Ντέιβιντ Μιλς που είχε κοστίσει στη Γουέστ Μπρόμιτς Αλμπιον 550.000 λίρες, το ποδόσφαιρο επίσημα έπαιρνε διαζύγιο από τη λογική!
Παρά τις επιτυχίες που είχε η Νότιγχαμ κατακτώντας τον τίτλο το 1978 προερχόμενη από τη δεύτερη κατηγορία, το «Σίτι Γκράουντ» δεν γέμιζε ξεπερνώντας σπάνια το φράγμα των 32.000 και ο Κλαφ εξοργιζόταν!
Σε ένα καταπληκτικό βιβλίο του σχετικά με τον ιδιόρρυθμο Άγγλο τεχνικό, Provided You Don’t Kiss Me: 20 Years with Brian Clough, ο Ντάνκαν Χάμιλτον, ένας ρεπόρτερ που ακολουθούσε παντού τη Νότιγχαμ, γράφει: «Αποφάσισε να απαγορεύσει ακόμα και στο ραδιόφωνο να μεταδοθούν παιχνίδια όπως αυτά με την ΑΕΚ και την ελβετική Γκρασχόπερς στο Κύπελλο Ευρώπης, μήπως έτσι πήγαιναν κάποιες χιλιάδες ακόμη στο γήπεδο, αλλά μάταια! Αυτό δεν συνέβη και η Φόρεστ, ο μοναδικός από τους 92 συλλόγους που ήταν στις τέσσερις κατηγορίες και δεν είχε μετατραπεί σε ανώνυμη εταιρεία, συντηρούμενος από τις συνδρομές των 200 μελών του, έπρεπε να ζήσει με ό,τι έμπαινε στο ταμείο».
Όπως μάλιστα σημειώνει ο Χάμιλτον, από εξιστορήσεις του ίδιου του Κλαφ και έχει πραγματικά αξία να το δούμε μέσα από τα λόγια του χαρισματικού μάνατζερ: «Τα μέλη μας κόντεψαν να… λιποθυμήσουν όταν τους είπα την ιδέα να ξοδευτεί το απίθανο ποσό του ενός εκατομμυρίου λιρών για τον 24χρονο Τρέβορ Φράνσις της Μπέρμιγχαμ. Ούτε που ήθελαν να το ακούσουν. Τότε χτύπησα το χέρι στο τραπέζι και είπα πως με αυτόν στην εντεκάδα θα μπορούσε να έρθει το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης στο Νότιγχαμ και να βρεθούν σπόνσορες και γενικά κάποιοι επενδυτές στην ομάδα».
Το πόσο δίκιο είχε, αποδείχθηκε όταν η μετακίνηση του Φράνσις, που ήταν η πρώτη που ξεπερνούσε το ψυχολογικό όριο του ενός εκατομμυρίου λιρών, ανάγκασε όχι μόνο την Αγγλία αλλά όλο τον κόσμο να ασχολείται με τη Νότιγχαμ! Και παρότι ο Φράνσις είχε δικαίωμα να παίξει μόνο στον τελικό, αν έφτανε εκεί η Φόρεστ, ήταν ένα ρίσκο που άξιζε τον κόπο! Η Φόρεστ πήγε στον τελικό και ο Φράνσις σκόραρε στο Μόναχο κατά της σουηδικής Μάλμε χαρίζοντας το τρόπαιο σε μία ομάδα που μόλις 24 μήνες πριν ανέβαινε στη μεγάλη κατηγορία τη τελευταία μέρα του πρωταθλήματος!
Τα γκολ του Φράνσις βοήθησαν τα μέγιστα στο να ξαναφτάσει στον τελικό η ομάδα κα το 1979-80 αλλά ο ίδιος έχοντας τραυματιστεί σοβαρά στον αχίλλειο τένοντα (τον πρώτο από τους τέσσερις σοβαρούς τραυματισμούς που του αναχαίτισαν την καριέρα) έλειψε τόσο από τον τελικό το 1980 απέναντι στο Αμβούργο, αλλά και από το EURO της ίδιας χρονιάς στην Ιταλία.
Η μέρα αυτή πριν 37 χρόνια, έφερε σεισμό στην ποδοσφαιρική καθημερινότητα! Αν και έξι χρόνια νωρίτερα, το 1973 ο Γιόχαν Κρόιφ αποχωρώντας από τον Αγιαξ για τη Μπαρτσελόνα είχε ήδη σπάσει το φράγμα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, η μετακίνηση του δεν προκάλεσε το μεταγραφικό τσουνάμι που είχαν φοβηθεί όλοι. Μόνο στην Ιταλία είχαν ήδη ξοδευτεί αλόγιστα χρήματα με την απόκτηση του Σαβόλντι από τη Νάπολι η οποία πλήρωσε σχεδόν δυο δισεκατομμύρια λιρέτες (κάτι παραπάνω από ενάμιση εκατομμύριο δολάρια) το 1975. Ο Φράνσις ουσιαστικά πήρε στην πλάτη το φορτίο του πρώτου μονομάχου στην αρένα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Όχι πως δεν άξιζε τα λεφτά του, αλλά αυτή η τρελή εκτόξευση του ποσού τον έκανε στόχο!
Ήταν τυχερός ωστόσο που είχε να κάνει με την εκκεντρική φυσιογνωμία που λεγόταν Μπράιαν Κλαφ. Στην πρώτη του προπόνηση με την καινούργια του ομάδα, σαν σήμερα στις 10 Φλεβάρη, ο πιο ακριβός παίκτης στον κόσμο (αφού το ένα εκατομμύριο λίρες αντιστοιχούσε σε 1,7 εκατομμύρια δολάρια) προσγειώθηκε αφού υποχρεώθηκε από τον Κλαφ να σερβίρει ζεστό τσάι στους συμπαίκτες του! Στα πρώτα τέσσερα ματς πρωταθλήματος ο Κλαφ τον είχε στον πάγκο και δεν τον χρησιμοποίησε λέγοντας του πως αυτοί που έπαιζαν ήταν ήδη πρωταθλητές και πρέπει να αποδείξει πως αξίζει να είναι βασικός!
Γνωρίστηκα με τον Φράνσις μέσω του παλιού διεθνή γκολκίπερ του ΠΑΟΚ Νίκου Μιχόπουλου. Ήταν το 2002 και ο Μιχόπουλος είχε αφήσει την Μπέρνλι για την Κρίσταλ Πάλας όπου προπονητής ήταν ο Φράνσις. Αργότερα ήμασταν δίπλα δίπλα στα δημοσιογραφικά θεωρεία διαφόρων αγώνων για το Τσάμπιονς Λιγκ, όταν εκείνος σχολίαζε για το Sky Sports και μάλιστα μία φορά σε παιχνίδι της Αρσεναλ με τον Παναθηναικό μου έκανε on air σχόλιο και για το MEGA.
Όταν λοιπόν συμπληρώθηκαν τα 30 χρόνια από τη μεταγραφή που έκανε πάταγο σε όλο τον κόσμο μου έδωσε μία συνέντευξη στον ΣΠΟΡ FM, το 2009 μιλώντας μου για την πίεση που νοιώθει οποιοδήποτε νέο παιδί που πέφτουν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. «Ελάχιστοι μπορούν να το διαχειριστούν και ειδικά αν έχεις κοστίσει και πολλά χρήματα όπως εγώ τότε, νοιώθεις ένα αβάσταχτο βάρος στα πόδια» ήταν τα λόγια του. «Εμένα με βοήθησε η οικογενειακή ατμόσφαιρα στη Νότιγχαμ και το ότι είχα για προπονητή τον Μπράιαν Κλαφ. Ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε πως να τραβά πάνω του την προσοχή και να απελευθερώνει από το άγχος τους ποδοσφαιριστές του» συμπλήρωσε.
Τον είχα ρωτήσει αν μετά τη μεταγραφή ένοιωθε να πετά στον αέρα. Χαμογέλασε και υπογράμμισε: «Ποτέ δεν άφηνε ο Κλαφ να πάρουν τα μυαλά σου αέρα. Αυτό με έσωσε. Στη σημερινή εποχή όμως έχεις να κάνεις με 18χρονους και 20χρονους κακομαθημένους εκατομμυριούχους που τους φταίνε όλοι οι άλλοι. Πάντα και για τα πάντα. Εκτός από τον εαυτό τους» ήταν τα λόγια του. Παραμένουν επίκαιρα όλο και περισσότερο κάθε χρόνο που περνάει.
Μία κλήρωση διαφορετική από τις υπόλοιπες, ένα ταμπλό που «έσπασε» σε στυλ… τένις για πρώτη φορά στην ιστορία του Μουντιάλ και μας χάρισε μία διαδικασία που δεν είχαμε συνηθίσει. Τι προκύπτει από την εν λόγω διαδικασία; Η Αγγλία να «χαμογελά», διότι μπορεί να βγει πρώτη στον όμιλό της, αν είναι σοβαρή, την στιγμή που η Σκωτία έχει δύσκολο έργο, αλλά μπορεί να συγκεντρώσει περισσότερους βαθμούς από την τελευταία της παρουσία σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Ωραία ματς, δύο όμιλοι να ξεχωρίζουν, τρομερά ζευγάρια στην οκτάδα, αν όλα τα φαβορί επικρατήσουν στα γκρουπ τους, πράγμα… δύσκολο να συμβεί. Σε κάθε περίπτωση, μπήκαμε σε κλίμα Μουντιάλ και σήμερα είναι η μέρα που κάθε χώρα, ανεξαρτήτως δυναμικής, έχει κάθε δικαίωμα να ονειρεύεται προκρίσεις, πανηγυρισμούς, κόσμους στους δρόμους και πορεία ως το φινάλε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, τον Καναδά και το Μεξικό. Ακόμη και αν η FIFA «οραματίζεται» μία «σούπερ» τετράδα στα ημιτελικά…
Μας προξενεί εντύπωση το 1-1 της Λίβερπουλ με τη Σάντερλαντ; Όχι, θα έπρεπε να είναι η σωστή απάντηση. Ιστορικά, οι «κόκκινοι» δυσκολεύονται περισσότερο από τις «μαυρόγατες» στο «Άνφιλντ», παρά εκτός έδρας. Αγωνιστικά, οι φιλοξενούμενοι βρίσκονται σε καλύτερη φάση από τους γηπεδούχους, στο οποιοδήποτε επίπεδο. Και για όποιον είδε το ματς, το τελικό αποτέλεσμα είναι απόλυτα δίκαιο, με τον ΛεΜπρίς να έχει «στήσει» εκπληκτικά την ομάδα του. Σπουδαίος βαθμός για τη Σάντερλαντ, απόλυτος ηγέτης της ο Γκρανίτ Τσάκα, ο οποίος δικαιώνει τη δήλωσή του στην αρχή της σεζόν… «Δεν ήρθαμε για να… έρθουμε, αλλά για να γράψουμε ιστορία!». Και ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο αυτό το σύνολο να τερματίσει σε θέση για ευρωπαϊκό εισιτήριο, στο φινάλε της σεζόν;
Η καλύτερη Άρσεναλ των τελευταίων, τουλάχιστον, 19 ετών, είναι ανάμεσά μας. Σταθερή, αποτελεσματική, με φοβερή συνέπεια στην απόδοσή της και ένα αήττητο σερί που «τρέχει» από τις 31 Αυγούστου. Το βράδυ απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου πιστοποιεί τη φόρμα της και θυμίζει αυτό απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, μερικούς μήνες πριν. Και πλέον, τα βλέμματα στρέφονται στην Κυριακή. Αν οι «κανονιέρηδες» κερδίσουν, θα θεωρούνται το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση της Premier League. Εννέα χιλιόμετρα χωρίζουν το γήπεδό τους με αυτό της Τσέλσι. Και αν κερδίσουν, οι εννέα βαθμοί που θα χωρίζουν τις δύο ομάδες, ίσως αποδειχθούν καθοριστικοί για την έκβαση της σεζόν!
Κάποιοι ποδοσφαιριστές μένουν στην ιστορία ως καλοί, κάποιοι ως σπουδαίοι. Για ελάχιστους όμως μπορεί να αποδοθεί με μία λέξη, η αξία τους. Ο Τζορτζ Μπεστ δεν υπήρξε απλά «καλός» ή «κορυφαίος» ή «σπουδαίος», ή «εξαιρετικός». Ήταν ιδιοφυία. Όπως έγραφε και το τηλεγράφημα του σκάουτερ Μπομπ Μπίσοπ στον αείμνηστο Ματ Μπάσμπι μόλις είδε τον πιτσιρικά Τζορτζ σε ένα ματς στο Μπέλφαστ. Όσοι υπήρξαμε τυχεροί που τον προλάβαμε έστω και στο τέλος της καριέρας του να παίζει, μπορούμε άφοβα να πούμε πως με την δική του ποιότητα δεν πρόκειται να ξαναβγεί εύκολα παίκτης από τα βρετανικά νησιά!