Εδώ τα όνειρα πραγματοποιούνται
16.09.2012 | 16.22
Ο Jorge Luis Borges, Αργεντινός συγγραφέας, είχε πει ότι η ζωή είναι ένα όνειρο που βλέπει ο Θεός. Στην περίπτωση του Νικ Πάουελ, όπως και δεκάδων άλλων "μπέμπηδων" που φόρεσαν τη φανέλα της Γιουνάιτεντ,θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ζωή τους είναι είναι ένα όνειρο που είδε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Στις 23 Μαρτίου του 1994, ημέρα της γέννησης του Νικ Πάουελ, ο Ράιαν Γκιγκς διένυε το 21ο έτος της ζωής του, ήταν βασικός στη Γιουνάιτεντ, ήδη Πρωταθλητής ένα χρόνο νωρίτερα και ετοιμαζόταν για τη στέψη του ως νταμπλούχος Αγγλίας.
Στη μεγάλη στιγμή του τρεμπλ το 1999 στη Βαρκελώνη, το πιθανότερο είναι ότι ο πεντάχρονος Πάουελ δεν είδε καν τον τελικό. Ίσως έπαιζε με τα παιχνίδια του, ίσως έβλεπε κινούμενα σχέδια, ίσως κοιμόταν γιατί την άλλη μέρα είχε σχολείο. Και αν κοιμόταν σίγουρα δεν ονειρευόταν ότι δεκατρία χρόνια αργότερα, στις 15 Σεπτεμβρίου 2012, όντας ποδοσφαιριστής της Γιουνάιτεντ θα αντικαθιστούσε τον μεγάλο Ράιαν Γκιγκς, κάνοντας το ντεμπούτο του στο Θέατρο των Ονείρων.
Kαι μάλιστα με γκολ. Εξαιρετικό γκολ. Μόλις είδε τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα, έτρεξε να αγκαλιάσει τον Φαν Πέρσι, που ήταν ο πιο κοντινός σε απόσταση από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Ίσως ήθελε κάποιον να τον τσιμπήσει για να ξυπνήσει. Φαινόταν να μην έχει συνειδητοποιήσει τί είχει συμβεί.Όταν οι συμπαίκτες του έτρεξαν να πανηγυρίσουν μαζί του κατάλαβε ότι δεν ήταν όνειρο, ήταν το δικό του "big moment". Μια στιγμή που ίσως να μην είχε φανταστεί ότι θα μπορούσε να ζήσει στην καριέρα του και μάλιστα σε τόσο μικρή ηλικία. Όμως, στο "Θέατρο των Ονείρων", τα όνειρα πραγματοποιούνται. Η έκφραση του προσώπου του τα έλεγε όλα. Είχε έρθει στο Μάντσεστερ από την τέταρτη τη τάξει κατηγορία της Αγγλίας και στο ντεμπούτο του στο Ολντ Τράφορντ είχε σκοράρει. Μαγεία!
Την ίδια στιγμή που ο βιονικός Πολ Σκόουλς, στα 38 του, γιόρτασε με γκολ τις 700 συμμετοχές και ένας άλλος "ρούκι", ο 23χρονος Ολλανδός Άλεξ Μπάτνερ, είχε και αυτός ανοίξει λογαριασμό με τα αντίπαλα δίχτυα. Χωρίς τον τραυματία Ρούνεϊ και με τον Ρόμπιν Φαν Πέρσι να μην ξεκινάει βασικός, ο Σερ Άλεξ παρέταξε τις διαφορετικές "σειρές" που έχει στη Γιουνάιτεντ. Και αυτές οι σειρές ξεκινούν από τους στρατηγούς της περίφημης "τάξης του 1992" Γκιγκς και Σκόουλς , συνεχίζονται με τις παλιοσειρές Φέρντιναντ,Βίντιτς, Κάρικ, Νάνι, τους "νέους" Τσικαρίτο, Λίντεργκαρντ, Γουέλμπεκ και φτάνουν στους "ψάρακες" Μπάτνερ και Πάουελ. Και παρά τις διαφορές στα "παράσημα" , είναι όλοι πιστοί "στρατιώτες", ίσοι μεταξύ τους και δίνουν τα πάντα για το Σύλλογο και τους οπαδούς. Και φυσικά για το αφεντικό, τον Σερ Άλεξ, που συνεχίζει να γράφει το ωραιότερο ποδοσφαιρικό παραμύθι. Ένα παραμύθι που ξεκίνησε δειλά δειλά πριν από 26 χρόνια και που για να το διηγηθείς, χρειάζεσαι πλέον μια ολόκληρη ζωή...
Λυκοσκούφης Γιώργος
(Στείλτε μας και εσείς τη δική σας άποψη ή οποιαδήποτε ερώτηση ή σχόλιο στο info@england365.gr)
