Λίβερπουλ: Και αν ο κύκλος απλά έχει «κλείσει» στα 7 χρόνια; (vids)

Στις 8 Οκτωβρίου του 2015, ο Γιούργκεν Κλοπ προσλαμβάνεται από την Λίβερπουλ. Μέσα σε επτά χρόνια, έχει κατακτήσει τα πάντα. Την Premier League, το Champions League, το πρώτο FA Cup μετά από 14 χρόνια, το Λιγκ Καπ, είναι ο «αρχιτέκτονας» της μοναδικής ομάδας που διεκδίκησε τα πάντα μέχρι τον Απρίλιο, έχοντας πάρει δύο τίτλους, ενώ ανέδειξε και αναρίθμητους ποδοσφαιριστές, φτάνοντας αρκετούς να παίξουν πιθανώς και πάνω από αυτό που μπορούσαν. Η φετινή σεζόν ή μάλλον το φετινό ξεκίνημα, είναι αρνητικό. Φταίνε οι μεταγραφές; Φταίνε οι ιδιοκτήτες; Ή μήπως ένας πλήρως επιτυχημένος κύκλος ολοκληρώνεται στην επταετία και πρέπει αυτό να γίνει αποδεκτό;



Λίβερπουλ: Και αν ο κύκλος απλά έχει «κλείσει» στα 7 χρόνια; (vids)

Αντιλαμβάνεται κανείς πόσα πράγματα έχει πετύχει ο Γιούργκεν Κλοπ με την Λίβερπουλ; Την παρέλαβε σε μία κατάσταση που δεν έμοιαζε με διάλυση, αλλά δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος πλησιέστερη λέξη για να την περιγράψει και την έχει κάνει μία από τις κορυφαίες ομάδες του ποδοσφαιρικού πλανήτη.

Όπως και να πηγαίνει φέτος. Όπως και να συνεχίσει να πηγαίνει σε ολόκληρη την τρέχουσα σεζόν. Άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία της, της θύμισε το ένδοξο παρελθόν της και την έκανε ξανά διεκδικήτρια κάθε λογής τίτλου, έχοντας κατακτήσει μαζί του, περισσότερα από όσα πήρε αθροιστικά από την έναρξη του 21ου αιώνα και έπειτα.

Οι τίτλοι του Γιούργκεν Κλοπ – Το πρωτάθλημα, οι 90+ βαθμοί, οι τελικοί του Champions League και ο… Τσιμίκας

Πήρε το πρώτο πρωτάθλημα της Λίβερπουλ μετά το 1990, έφτασε τους 99 βαθμούς, συμμετείχε στον καλύτερο «μαραθώνιο» όλων των εποχών με τη Μάντσεστερ Σίτι (98-97 βαθμούς) και μην ξεχνάμε πως το 2018 έχασε μόλις ένα ματς, από τους «πολίτες» σε ολόκληρη την σεζόν και δεν κατάφερε να στεφθεί πρωταθλήτρια.

Έκανε τον Τζόρνταν Χέντερσον τον μοναδικό αρχηγό της ομάδας που έχει πάρει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου και το FA Cup, με το πέναλτι του Κώστα Τσιμίκα, πράγμα που δεν πέτυχε ούτε ο Στίβεν Τζέραρντ, ενώ κατέστησε απόρθητο το «Άνφιλντ», δίνοντας και πάλι κίνητρο στους φίλους της ομάδας, να πανηγυρίσουν ξεχωριστά κάθε γκολ και να τον περιμένουν στο τέλος κάθε παιχνιδιού για έναν ακόμη έξαλλο πανηγυρισμό.

Μην ξεχνάμε βεβαίως και την περσινή χρονιά. Εκεί που το -14 έγινε -1, στην τελευταία αγωνιστική η Λίβερπουλ βρέθηκε μία «ανάσα» από το πρωτάθλημα, αλλά στάθηκε άτυχη, μιας και η Μάντσεστερ Σίτι έκανε ακόμη μία επική ανατροπή κόντρα στην Άστον Βίλα. Πρακτικά λοιπόν, οι «κόκκινοι» μετρούν δύο χρονιές με 92+ βαθμούς, δίχως… ισάριθμα πρωταθλήματα, και μία κατάκτηση με έναν πόντο λιγότερο από τους 100!

Το Champions League φυσικά ποτέ δεν βγαίνει από την συζήτηση, με τον τίτλο απέναντι στην Τότεναμ, αλλά και ο περσινός χαμένος τελικός με την Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία πάντα θα αποτελεί εξαίρεση. Ποτέ δεν έχουμε δει την «Βασίλισσα» να χάνει τελικό και η Λίβερπουλ δεν μπόρεσε να γίνει η πρώτη ομάδα που θα την κερδίσει στο τελευταίο βήμα πριν από την κατάκτηση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Η αναβάθμιση του ρόστερ, ο Μανέ που αποχώρησε και η φετινή συγκομιδή που την γυρνά 10 χρόνια πίσω

Στα συν του Γιούργκεν Κλοπ, προστίθενται φυσικά και οι παίκτες που ανέδειξε, πλην του «δικού» μας Κώστα Τσιμίκα. Μιλάμε για την καλύτερη εκδοχή των τελευταίων ετών και η μεγαλύτερη απόδειξη έγκειται στο γεγονός πως η πρώτη του ενδεκάδα με την σημερινή, δεν έχει την παραμικρή σχέση. Τότε δεν υπήρχε Φαν Ντάικ, δεν υπήρχε Άλισον, δεν υπήρχε Μάτιπ, Άρνολντ και Ρόμπερτσον. Δεν είχε υπογράψει ο Φαμπίνιο, δεν βρισκόταν στην Αγγλία ο Τιάγκο και φυσικά ήταν όνειρο απατηλό για τους Σαλάχ, Μανέ και Ντίας να αγωνίζονται με μία από τις πιο ιστορικές φανέλες του κόσμου!

Ολική αναβάθμιση λοιπόν, πολλοί τίτλοι, τεράστιες νίκες, υπερπλήρης ομάδα και μία Λίβερπουλ που στα χρόνια παρουσίας του έκανε νέους οπαδούς.

Καμία ένσταση σε όλα αυτά. Απλά, να δούμε λίγο και τα φετινά πεπραγμένα της; Διότι, οι 16 βαθμοί σε 12 αγωνιστικές πρωταθλήματος είναι η επίδοση που είχε και ο Ρόι Χότζον την σεζόν 2010-11. Τότε συνέβη κάτι τέτοιο για τελευταία φορά, σε μία ομάδα που απαρτιζόταν από τους Μπραντ Τζόουνς, Πολ Κοντσέσκι, Ραούλ Μεϊρέλες, Κρίστιαν Πόουλσεν και Ντάνι Γουίλσον, που είχαν αποκτηθεί με μεταγραφή, ενώ στο ρόστερ βρισκόταν και ο Σωτήρης Κυργιάκος.

Τα προβλήματα – «Ξέχασε» να προηγείται και η ανατροπή δεν μπορεί να έρχεται κάθε… Κυριακή

Φέτος όμως το παρελθόν έχει αναβιώσει και η επίδοση του Ρόι Χότζον που απολύθηκε τον Ιανουάριο του 2011, είναι και πάλι επίκαιρη. Οι λόγοι είναι πολλοί. Ένας από αυτούς μπορεί να είναι το γεγονός πως σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της, δέχεται πρώτη γκολ.

Συνέβη με την Φούλαμ στην πρεμιέρα της Premier League, η Κρίσταλ Πάλας προηγήθηκε στο «Άνφιλντ» και το κακό τρίτωσε στα τέλη Αυγούστου, στο «Ολντ Τράφορντ», απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τους γηπεδούχους να σκοράρουν στο 16ο  λεπτό. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που η Λίβερπουλ δεν μπόρεσε να γυρίσει την κατάσταση και έτσι γνώρισε την πρώτη της ήττα, μέσα στο 2022 στο πρωτάθλημα!

Ακολούθησε η συντριβή από τη Νάπολι με 4-1, με τους «παρτενοπέι» να προηγούνται στο 5ο λεπτό, για να έρθουν η Νιούκαστλ και η Ρέιντζερς στο «Άιμπροξ» και να κάνουν το ίδιο, με την Λίβερπουλ όμως αυτή την φορά να προβαίνει σε ανατροπή.

Θα επιμείνουμε όμως. Η Μπράιτον υπενθύμισε το γνωστό πρόβλημα, βάζοντας δύο γκολ σε 20 λεπτά στο «Άνφιλντ», στο τελικό 3-3 και εν συνεχεία, ήρθε το ντέρμπι στο «Έμιρεϊτς», με την Άρσεναλ να σκοράρει στο 1ο λεπτό του πρώτου μέρους και στο τελευταίο του ημιχρόνου, επιβεβαιώνοντας πως η Λίβερπουλ όχι μόνο δεν πατά καλά, αλλά έχει και ζητήματα συγκέντρωσης.

Οι ιστορικές νίκες της Λιντς και της Νότιγχαμ και το 18 στα… 24

Και φτάνουμε στο παιχνίδι με την Λιντς, που δεν είχε κερδίσει από τα τέλη Αυγούστου και συνολικά εκτός έδρας με τη Λίβερπουλ από τον Απρίλιο του 2001, όπως νωρίτερα το ίδιο ίσχυε και για τη Νότιγχαμ. Στο τέταρτο λεπτό, ένα λάθος του Γκόμεζ έδωσε το αβαντάζ στους φιλοξενούμενους και για μία ακόμη φορά λοιπόν η Λίβερπουλ κυνηγούσε το σκορ, αλλά δεν μπόρεσε να φύγει νικήτρια.

Συνεπώς, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει πλέον να είναι σύμπτωση. Οι 18 φορές σε 24 παιχνίδια δεδομένα δεν θυμίζουν… Λίβερπουλ, αλλά ομάδα ερασιτεχνικού πρωταθλήματος και η φτωχή βαθμολογική συγκομιδή, σίγουρα οφείλεται σε αυτό. Ότι δεν μπορείς δηλαδή κάθε Σαββατοκύριακο να κάνεις ανατροπή και δεν είναι φυσικό, στο 60%+ των αναμετρήσεων, να είσαι πίσω στο σκορ.

Οι «ντεφορμέ», ο αξιοπρεπής Άλισον, ο προσεκτικός Φαν Ντάικ και ο MVP Σαλάχ

Από εκεί και πέρα, είναι πολλοί οι παίκτες της που βρίσκονται σε κακή κατάσταση. Ο Άλισον είναι αξιοπρεπής, ο Αλεξάντερ Άρνολντ έχει αναδείξει φέτος τα αμυντικά του προβλήματα και έχει ολίγον τι χάσει την θέση του, ο Άντι Ρόμπερτσον ανταγωνίζεται διαρκώς με τον Κώστα Τσιμίκα, ο Κονατέ και ο Μάτιπ πιο πολύ λείπουν παρά παίζουν και ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ… μάλλον προστατεύει τον εαυτό του για το Μουντιάλ, χάνοντας και για πρώτη φορά στο «Άνφιλντ», μετά από 70 ματς.

Ο Χέντερσον με τον Μίλνερ είναι χρήσιμοι, αλλά δεν είναι για βασικοί, ο Κεϊτά είναι μονίμως τραυματίας, ο Οξ σχεδόν δεν λογίζεται ως παίκτης της ομάδας και ο Έλιοτ αν και ξεκινά στο αρχικό σχήμα, δεν έχει προσαρμοστεί στις απαιτήσεις, μετά τον περσινό τραυματισμό του με τον Στράουκ.

Να πάμε στην επιθετική τριάδα. Ο Μοχάμεντ Σαλάχ ξεχωρίζει. Είναι ο μοναδικός παίκτης της Premier League με 10+ γκολ και 5+ ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Σε μία σεζόν που έχει κατακριθεί πολύ… Συνεπώς, δεν είναι αυτός το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι ο Ζότα είναι επίσης στα pitch, ότι ο Νούνιες μία σκοράρει και μία… χάνεται, δίχως να έχει προσαρμοστεί, πως ο Ντίας επίσης είναι τραυματίας και πως ο Οριγκί δεν αντικαταστάθηκε ποτέ, με τον «φευγάτο» Φιρμίνο να είναι από τους καλύτερους παίκτες της φετινής Λίβερπουλ.

Η αξιοποίηση του Μίλνερ, η μη αντικατάσταση των Μανέ και Οριγκί και το συμπέρασμα

Και για να το πούμε πιο απλά… Δεν είναι δυνατόν, για μία ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο, ο Φιρμίνο να είναι εκ των κορυφαίων, όντας τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος από το 2018 και το επικό πρωτάθλημα, ο Μίλνερ να γίνεται αλλαγή όταν η Λίβερπουλ είναι πίσω στο σκορ και ο Φάμπιο Καρβάλιο, που αποκτήθηκε από την Φούλαμ, να μπαίνει στο ματς για να δώσει λύσεις στο πρόβλημα, όπως έκανε με τη Νιούκαστλ.

Δεν είναι λογικό για μία τέτοια ομάδα, μετά από μία απίθανη επταετία, να έχει μείνει στάσιμη. Ναι, έφυγε ο Μανέ. Ποιος τον αντικατέστησε; O Νούνιες που δεν έχει προσαρμοστεί. Έφυγε ο Οριγκί; Δεν παίζει ο Ζότα, άρα πρόβλημα και εκεί. Χτυπάει το… μισό κέντρο; Αλλαγή ο Μίλνερ, με τον Βαϊνάλντουμ να μην έχει αντικατασταθεί ποτέ και τον Αρτούρ να έρχεται και να μην έχει καταγράψει καν ακόμη συμμετοχή.

Φταίει η διοίκηση; Φταίει ο Κλοπ που δεν απαίτησε μεταγραφές; Είναι οι μεταγραφές η εξήγηση στην βαθμολογική συγκομιδή στην Premier League; Ή απλά ο κύκλος έκλεισε στα επτά χρόνια;

Δημήτρης Μανάκος