Ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο για τη Λίβερπουλ, υπάρχει και το γκρι!
Με μία έκτη σερί ήττα στο γήπεδο της, χωρίς γκολ εκτός από το πέναλτι του Σαλάχ με την Μάντσεστερ Σίτι, δίχως νίκη στην έδρα της από τις 27 Δεκεμβρίου (1-1 με Γουέστ Μπρομ) και με την ψυχολογία να έχει καταβαραθρωθεί υπάρχει μία τεράστια συζήτηση σχετικά με το ποιο είναι τελικά το πρόβλημα μίας ομάδας που μέχρι την ήττα από την Σαουθάμπτον στις 2 Ιανουαρίου 2021, σε 720 μέρες είχε χάσει μόλις τέσσερις φορές! Και το ακόμα πιο εκπληκτικό, από τότε σε δύο μήνες έχει ηττηθεί συνολικά άλλες επτά φορές! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Υπάρχουν διάφορες κουβέντες για το ποιος μπορεί να φταίει. Σαφέστατα ο προπονητής σε όλες αυτές περιπτώσεις έχει μερίδιο, συνεπώς ο Γιούργκεν Κλοπ δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ωστόσο πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που παρέλαβε μία Λίβερπουλ στην όγδοη θέση το 2015, την βελτίωσε κάθε χρονιά από τότε και πριν από μόλις μερικούς μήνες την οδήγησε στο πρώτο πρωτάθλημα εδώ και 30 χρόνια και αφού ενδιάμεσα την είχε κάνει πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου!
Ακούγεται λοιπόν τουλάχιστον αστείο, το να ζητάνε κάποιοι να αντικατασταθεί, πολύ δε περισσότερο όταν η επιλογή καθαρά παρορμητικά κάποιων νεότερων είναι να έρθει στη θέση του ο Στίβεν Τζέραρντ!
Ένας εμβληματικός ποδοσφαιριστής για τον σύλλογο που μόλις κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο ως προπονητής, κάτι πολύ σημαντικό για την Ρέιντζερς στη Σκωτία έπειτα από μια δεκαετία κυριαρχίας της Σέλτικ, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να πάει και να επωμιστεί το βάρος και τις ευθύνες που απαιτεί η θέση του να είσαι προπονητής στην Λίβερπουλ η διαφορά είναι με το να οδηγείς ένα αμάξι της Formula 1 με το να προσπαθείς να παρκάρεις ένα mini Cooper!
Για την κατάρρευση της Λίβερπουλ υπάρχουν σαφέστατες δικαιολογίες και πολλές εξηγήσεις. Δεν σημαίνει ότι μπορεί να δικαιολογηθεί κάνεις για αυτό που συμβαίνει ωστόσο πρέπει να κοιτάξει και να αναλύσει πραγματικά τα δεδομένα και όχι μέσα από το πρίσμα της οργής ή της στεναχώριας.
Πρώτα απ’ όλα λοιπόν Λίβερπουλ με τους τραυματισμούς στην άμυνα έχασε ταχύτητα. Έχασε δύο από τους γρηγορότερους αμυντικούς στο πρωτάθλημα αφού τραυματίστηκαν και μετά έχασε και τον τρίτο της κανονικό κεντρικό αμυντικό.
Για να μην υπολογίσουμε το ψυχολογικό χτύπημα του τραυματισμού του σημαντικότερου ποδοσφαιριστή της, του Φαν Ντάικ, από πλευράς ποιότητας αμυντικά.
Πιθανώς αυτή τη στιγμή κανείς δεν το θυμάται αλλά η Λίβερπουλ ξεκίνησε τη σεζόν με τρεις νίκες, απέναντι σε Λιντς Τσέλσι, Άρσεναλ παίζοντας με διαφορετικό τρόπο στην άμυνα της από τα προηγούμενα χρόνια.
Αλλά για να αλλάξει τον τρόπο που παίζει η ομάδα ο Κλοπ ρίσκαρε και η ήττα από την Άστον Βίλα με 7-2 ήταν μια πολύ κακή βραδιά στο γραφείο που έδειξε πως με την άμυνα πιο ψηλά εάν οι ομάδες θέλουν να παίξουν εναντίον της με αντεπιθέσεις θα είχε πρόβλημα.
Στις εβδομάδες που ακολούθησαν εκείνη την ήττα, το διόρθωσε, ωστόσο και παρά τον τραυματισμό του Ολλανδού σταρ τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν.
Ειδικά η εικόνα της εμφάνισης στο παιχνίδι εκτός έδρας με την Μάντσεστερ Σίτι έδειχνε πως είχε βρεθεί μία ισορροπία αλλά αμέσως μετά τραυματίστηκε ο Γκόμεζ!
Ο τρόπος αλλαγής επίσης στο πως αγωνιζόταν έως εκείνη τη στιγμή φέρνει αποτέλεσμα γιατί είχε περάσει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας μαζί με την Τότεναμ και έπαιρνε ειδικά στα εντός έδρας παιχνίδια γκολ και από τους παραδοσιακούς της παίκτες και κυρίως από το πόσο γρήγορα είχε προσαρμοστεί στο παιχνίδι της ο Ντιόγο Ζότα. Ένας από τους γρηγορότερους φορ στο νησί και ο πιο παραγωγικός, με βάση τα λεπτά που έχει παίξει!
Όταν τραυματίστηκε και αυτός για τρεις μήνες το πρόβλημα γιγάντωσε!
Όσο πιο γρήγοροι είναι οι αμυντικοί τόσο καλύτερα μπορεί μια ομάδα να αντιμετωπίσει τους γρήγορους επιτιθέμενους. Και όσο πιο γρήγοροι είναι οι κυνηγοί της τόσο πιο δύσκολο είναι για τους αντιπάλους να τους αντιμετωπίσουν!
Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού, να πιέζει η Λίβερπουλ μπροστά, οι ακραίοι της μπακ να παίζουν αρκετά ψηλά, τα χαφ να κερδίζουν γρήγορα την μπάλα, λειτούργησε άψογα τα προηγούμενα χρόνια επειδή το δίδυμο της άμυνας είχε είτε με τον Μάτιπ είτε με τον Γκόμεζ ως σημείο αναφοράς τον Φαν Ντάικ.
Φεύγοντας λοιπόν αυτοί οι τρεις από την άμυνα και μάλιστα για όλη τη σεζόν, προέκυψε σιγά-σιγά ένα βασικό θέμα: η έλλειψη ύψους!
Αυτό είναι ζωτικής σημασίας στην Πρέμιερ Λιγκ, η οποία συχνά είναι εναέριος πόλεμος και δεν είναι τυχαίο πόσες ομάδες «γιγάντων» έχουν νικήσει τη Λίβερπουλ μέσα στο 2021, όπως συνέβαινε πριν από την άφιξη του Κλοπ αλλά και στην πρώτη του σεζόν, μέχρι που άρχισε να διορθώνει τα προβλήματα.
Η Λίβερπουλ έχει δύο από τους ψηλότερους κεντρικούς στην Αγγλία όταν είναι γεροί, στο πρόσωπο του Φαν Ντάικ και του Μάτιπ οι οποίοι, την περασμένη σεζόν, ήταν στην πρώτη δεκάδα για εναέριες μονομαχίες. Ο Μάτιπ κέρδισε το 90% των μονομαχιών του, που είναι εξωφρενικό νούμερο και φέτος το πλησιάζει μόνο ο Ντίας της Σιτι και ο Μπεν Γουάιτ της Μπράιτον!
Με το που τραυματίστηκε ο Ολλανδός, ο Κλοπ έβαλε την άμυνα τον Φαμπίνιο που είναι ψηλός και κάλυψε για μεγάλο διάστημα εξαιρετικά τη θέση.
Τον στερήθηκε όμως η μεσαία γραμμή που έπαψε να είναι το ίδιο αποτελεσματική άμεσα με το που πήγε πιο πίσω ο Βραζιλιάνος. Μόνο το ύψος δεν είναι λύση αλλά όταν οι αμυντικοί έχουν και ύψος και ταλέντο η επιτυχία είναι πιο εύκολη.
Το μεγάλο λάθος του καλοκαιριού για την Λίβερπουλ ήταν ότι έφυγε ο Λόβρεν που φέτος αποδεδειγμένα θα ήταν πολύ χρήσιμος λόγω των τραυματισμών και δεν αποκτήθηκε κανείς!
Ερχόμαστε λοιπόν σε ένα ξεκάθαρο πρόβλημα σε σύγκριση με πέρσι όπου η Λίβερπουλ είχε σκοράρει 14 φορές από κόρνερ! Φέτος είναι πλέον πάνω από 100 κόρνερ από τότε που η Λίβερπουλ σημείωσε γκολ από ένα τέτοιο χτύπημα, εκείνο του Φιρμίνο με την Τότεναμ!
Αυτό καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντικό είναι γιατί όταν τα κόρνερ και οι στημένες φάσεις ήταν μια μεγάλη πηγή για γκολ πριν τους τραυματισμούς στους βασικούς παίκτες, τώρα τα τέρματα στέρεψαν.
Θα πει κανείς πως οι «κόκκινοι» έπαιξαν με δύο ψηλούς κεντρικούς αμυντικούς εναντίον της Φούλαμ, αλλά αυτοί είναι νέοι παίκτες χωρίς γκολ καριέρας και περίπου δώδεκα παιχνίδια ανωτέρου επιπέδου συνολικά μεταξύ τους.
Και χωρίς τους Φιρμίνο, Φαμπίνιο Φαν Ντάικ Μάτιπ και Χέντερσον , δεν υπήρχε στο συγκεκριμένο ματς ύψος ούτε μπροστά από την άμυνα ούτε επιθετικά για εναέριες μονομαχίες
Αυτό είναι το πιο προφανές πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Η Λίβερπουλ έχει μόνο ένα γκολ από το 2018 σε 22 παιχνίδια όταν παίζει χωρίς τον Φαν Ντάικ και τον Μάτιπ!
Και συνολικά τα 20 από αυτά ήταν και είναι την τρέχουσα σεζόν!
Με αυτό το ζευγάρι στην άμυνα οι Reds σκοράρουν ένα τέρμα κάθε τρία παιχνίδια από στημένες μπάλες ένα συγκλονιστικό ποσοστό που εξαϋλώθηκε!
Όπως επίσης η έλλειψη βοήθειας στα γκολ από την άμυνα έφερε και την ανομβρία από τις ασίστ των full-back που είχαν διψήφιο αριθμό τα προηγούμενα χρόνια ο καθένας!
Ο Φαν Ντάικ, κακά τα ψέματα είναι πιθανώς ο καλύτερος παίκτης στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο σε παρουσία μέσα στην αντίπαλη περιοχή!
Πιο κλασικό παράδειγμα, δύο χρόνια πριν, η νίκη της Λίβερπουλ μέσα στο Μόναχο επί της Μπάγερν όπου σε δυο φάσεις, τρεις αμυνόμενοι τον τραβούν και αυτό ελευθερώνει χώρο για άλλους παίκτες να μπαίνουν σφήνα.
Έτσι σκόραρε μια φορά έτσι δημιούργησε τον χώρο για ένα ακόμα γκολ σε μία από τις σημαντικότερες επικρατήσεις της Λίβερπουλ των τελευταίων ετών!
Άλλο κλασικό παράδειγμα η πρώτη αγωνιστική του φετινού πρωταθλήματος και το πως χωρίς καν να σηκωθεί από το έδαφος μπόρεσε να νικήσει όλους τους αμυντικούς της Λιντς Γιουνάιτεντ σκοράροντας με κεφαλιά.
Το ίδιο είχε συμβεί με δύο πανομοιότυπα γκολ εναντίον της άμυνας της Μπράιτον πριν από 15 μήνες και παρότι είχαν «κρεμαστεί» πάνω του οι αμυντικοί!
Θυμηθείτε το φετινό ματς των «γλάρων» στο Άνφιλντ εκεί όπου νίκησαν με 1-0 πριν μερικές εβδομάδες, όπου οι επιθετικοί της Λίβερπουλ δεν πήραν ούτε μία κεφαλιά σε στημένη μπάλα!
Όπως και να το δει λοιπόν κάνεις αυτό είναι ένα ξεκάθαρο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει μετά τον Οκτώβριο η Λίβερπουλ. Έγινε ακόμα μεγαλύτερο έπειτα από τα Χριστούγεννα και πλέον δεν έχει καμία πίεση η άμυνα των αντιπάλων της στο να βγάλει την μπάλα κόρνερ ξέροντας πως θα απειληθεί ελάχιστα.
Το ίδιο συμβαίνει και με την άνεση που παραχωρούνται τα φάουλ δεξιά και αριστερά περιμετρικά της περιοχής με τους αμυντικούς και τους χαφ των αντιπάλων ομάδων να γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να δεχτούν εύκολα τέρμα με δεδομένη όλη αυτή την έλλειψη των ψηλών ποδοσφαιριστών που έχει η Λίβερπουλ στην ενδεκάδα!
Βάλτε όλα στην εξίσωση του τι συμβαίνει και έχετε μια πρώτη σοβαρή εξήγηση. Θέλει κάποιος να υπολογίσει πως ήταν οι βαθμοί που πήρε η Λίβερπουλ σκοράροντας σε τέτοιες φάσεις τις δύο προηγούμενες σεζόν;
Τουλάχιστον είκοσι σε κάθε αγωνιστική περίοδο!
Και ερχόμαστε στο πιο κρίσιμο σημείο όλης της προσπάθειας για εξήγηση του τι συμβαίνει: Έλλειψη αυτοπεποίθησης μπροστά από το τέρμα.
Η Λίβερπουλ πέρασε από μια ξηρασία σκοραρίσματος, εντός και εκτός, έως ότου ο Σαλάχ σημείωσε ένα γκολ στο Old Trafford στο FA Cup και άλλο ένα αργότερα παρά την ήττα με σκορ 3-2.
Ήταν το σημείο που οι Reds σημείωσαν δύο ή τρία γκολ ανά παιχνίδι εκτός, ωστόσο, στο άδειο Άνφιλντ ήρθε κατάρρευση!
Είναι καθαρά ψυχολογικό θέμα και το μυαλό ήταν είναι και θα είναι ο πιο ισχυρός παράγοντας στο ποδόσφαιρο.
Μόλις αυτά τα πράγματα μπουν στο μυαλό, ο επιθετικός αρχίζει να σκέφτεται διπλά! Τότε χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να εκτελέσει πράγματα που διαφορετικά θα μπορούσε να τα κάνει να κάνει στον... ύπνο του!
Χρειάζεται να σπάσει αυτό το νοητικό μπλοκάρισμα και για να γίνουν τα πράγματα ξανά δεύτερη φύση σε έναν επιθετικό πρέπει να βρει γκολ!
Για να μείνουμε μόνο στους παίκτες που έχουν φορέσει την φανέλα της Λίβερπουλ στην επίθεση, ο Ρας κάποτε έκανε 11 ματς για να σκοράρει, ο Νταλγκλίς έκανε ένα σερί επίσης 12 αγώνων χωρίς γκολ, ο Όουεν αργότερα έμεινε οκτώ παιχνίδια χωρίς τέρμα και ο Φερνάντο Τόρες κάποια στιγμή σίγησε για σχεδόν τρεις μήνες!
Η διαφορά είναι ότι στην τωρινή φάση για την Λίβερπουλ το νοητικό μπλοκάρισμα έγινε σε όλους μαζί στην επίθεση και αυτό είναι το πραγματικά ανεξήγητο!
Αυτό θα μπορούσε να μην αποτελεί πρόβλημα ακόμα και όταν δεν σκοράρουν, ο Μανέ ή ο Σαλάχ, εάν σκόραρε ο Φιρμίνο ο οποίος όμως έτσι κι αλλιώς ενώ έχει 15 με 20 γκολ σε κάθε σεζόν, περισσότερο τα προηγούμενα χρόνια ξεχώρισε δημιουργώντας και όχι σκοράροντας!
Η έλλειψη του σουτ επίσης από τα χαφ στοιχειοθετεί περισσότερη πίεση σε αυτούσιες επιθέσεις!
Πέρσι πήρε γκολ από τα χαφ όπως και φέτος μέχρι τα Χριστούγεννα. Σιγά σιγά με τους τραυματισμούς χάλασε η ισορροπία και η χρήση Φαμπίνιο και Χέντερσον στην άμυνα αποδυνάμωσε την αποτελεσματικότητα δημιουργίας.
Με τον Κεϊτά σχεδόν μόνιμα εκτός, με τον Βαϊνάλντουμ να παίζει διαρκώς αφού είναι ο πιο αξιόπιστος από πλευράς τραυματισμών αλλά πλέον να φαίνεται εντελώς ξεζουμισμένος, με τον Μίλνερ να έχει φορτώσει μία χρονιά στην πλάτη του και με τον Τσάμπερλεϊν να μην έχει φέτος την παραμικρή συμβολή (όποτε παίζει) σε σύγκριση με τα γκολ και την παρουσία του πέρσι, διέλυσε την ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης.
Με όλα αυτά με έχουν πειραχτεί και πάλι οι πιθανότητες για ένα μόνο γκολ στο Άνφιλντ από τον Δεκέμβριο και μετά θα έδινε πιθανότητες 10.000-1.
Τον περασμένο χειμώνα, σ' εκείνη την ξέφρενη κούρσα της Λίβερπουλ για τον τίτλο με 26 νίκες στα πρώτα 27 παιχνίδια και μία ισοπαλία στο Ολντ Τράφορντ, σε πολλά ματς τα στατιστικά της Λίβερπουλ ήταν χειρότερα από αυτά που είναι φέτος όσον αφορά την παραγωγή των φάσεων στα παιχνίδια!
Και όμως, πέρσι σε πάρα πολλές περιπτώσεις νίκησε ματς με ένα γκολ, γιατί ο δικός της επιθετικός έκανε καλή επιλογή και ο αντίπαλος επιθετικός ή ο τερματοφύλακας των «κόκκινων» έκανε καλές επεμβάσεις!
Αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου αλλά και αυτό που οι Αγγλοσάξωνες λένε random!
Η πίεση παίζει ρόλο, αλλά πολλές φορές όταν όλα πάνε καλά, δε χρειάζεται ο ποδοσφαιριστής να κάνει κάτι ιδιαίτερο για να βρει τον στόχο και αντίθετα όταν δεν πάνε τα πράγματα καλά κάτι πάρα πολύ απλό δυσκολεύεσαι ακόμα και να το σκεφτείς, όχι να το κάνεις!
Επίσης πέρσι μπαίνοντας στα τελευταία 10 λεπτά των αγώνων, ο αντίπαλος ήξερε πως η Λίβερπουλ με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα βρει ένα γκολ γιατί (συνήθως) έτσι συνέβαινε και αυτό αναγκάζει σε πιο βιαστικές επιλογές τον αμυνόμενο και σε τελική ανάλυση τον εξαναγκάζει σε λάθη!
Φέτος όταν δεν σκοράρει σε τόσα ματς, το πρόβλημα το βάζει η ίδια στον εαυτό της και ο αντίπαλος ξέρει μπαίνοντας στα τελευταία 10 λεπτά των παιχνιδιών ότι είναι πλέον σχεδόν αδύνατο να δεχτεί τέρμα!
Εννοείται πως αυτό το πράγμα θα αλλάξει αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε το πότε θα συμβεί ούτε πόσο σύντομα!
Κοιτάξτε τώρα ένα στατιστικό στοιχείο: Μετά από τις 16 προσπάθειές με τη Φούλαμ, η Λίβερπουλ απέτυχε να σκοράρει με κάθε μια από τις 115 τελικές στο γήπεδό της στην Premier League, η μεγαλύτερη αναμονή ποτέ από ομάδα εντός έδρας σύμφωνα με την OPTA.
Όπως πρόσθεσε ο αναλυτής Andrew Beasley: «συνήθως με αυτό τον αριθμό τελικών η Λίβερπουλ έπρεπε να έχει σκοράρει 10,9 γκολ στα οκτώ τελευταία εντός έδρας παιχνίδια και έχει μόνο δύο γκολ και δύο πόντους αντί για πιθανώς οκτώ έως δέκα»!
Τέτοια πράγματα συμβαίνουν και ένας εξτρά λόγος που η Λίβερπουλ έχει επηρεαστεί είναι δεδομένο πως αποτελεί η έλλειψη του κόσμου στην εξέδρα.
Κανείς δεν φαίνεται να συνδέει άμεσα την κατάρρευση με αυτό αλλά μετά από ένα απίθανο σερί με 68 εντός έδρας παιχνίδια χωρίς ήττα κερδίζοντας τα περισσότερα από αυτά, με γεμάτο γήπεδο, το άδειο Άνφιλντ ήταν τεράστια αλλαγή.
Κάτι που πολλοί ξεχνούν είναι πως στο διάστημα που ήταν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας μέχρι τα Χριστούγεννα υπήρχαν στην εξέδρα σε πολλά ματς έστω 2.000 άνθρωποι που σχετικά με αυτό το γήπεδο, πιστέψτε με κάνει τεράστια διαφορά και νιώθεις πως είναι γεμάτο!
Πρώτο παιχνίδι χωρίς κόσμο μετά τις απαγορεύσεις τον Δεκέμβριο στη Βρετανία ήταν εκείνο με την Γουέστ Μπρομ στις 27 Δεκεμβρίου και από τότε όλα άρχισαν να καταρρέουν!
Σε ένα άδειο γήπεδο, όταν μία ομάδα είναι καλύτερη συνήθως επικρατεί, όταν όμως όλα της πηγαίνουν καλά όταν δεν έχει τραυματισμούς όταν δεν έχει προβλήματα!
Μπορεί να είναι υπέροχο όταν κερδίζεις χωρίς κόσμο, αλλά είναι πιο δύσκολο όταν δεν πάνε καλά τα πράγματα.
Σε μία σεζόν που χτυπήθηκε η ομάδα ανελέητα από εξαιρετικά σοβαρούς τραυματισμούς σε πολλούς από τους βασικούς παίκτες και με μια προετοιμασία ελαχίστων ημερών που ήρθε αμέσως μετά από μία πολύ επιβαρημένη χρονιά με ό,τι συνέβη με την διακοπή των τριών μηνών λόγω Covid-19 ένας σύλλογος ο οποίος τρία χρόνια έπαιζε στα κόκκινα κινδύνευε με κατάρρευση!
Ακόμα και οι παίκτες που αποκτήθηκαν με ξεχωριστή ποιότητα όπως ο Τιάγκο με το που ήρθε τραυματίστηκε και αυτό τον έβγαλε εκτός προγράμματος!
Όταν πλέον επέστρεψε η ομάδα έχει αρχίσει να εμφανίζει τα προβλήματα κατάρρευσης και η δική του παρουσία έγινε ακόμα πιο δύσκολη ακριβώς γιατί κάποιοι περίμεναν ότι με το που θα επέστρεφε όλα θα ήταν μια χαρά!
Αυτά συμβαίνουν στα κόμικ αλλά όχι στην πραγματικότητα. Σε μία ομάδα λοιπόν με τραυματισμούς κομβικών ποδοσφαιριστών και ταυτόχρονο ντεφορμάρισμα τουλάχιστον πέντε έως έξι σημαντικών παικτών εκ των οποίων οι τρεις της επίθεσης, ήρθε μια κατάρρευση που είναι σπάνιο γεγονός ωστόσο απόλυτα εξηγήσιμο.
Προσθέστε σε αυτά τον αυξημένο κίνδυνο μυϊκών τραυματισμών σε μια σεζόν με ματς ανά τρεις με τέσσερις μέρες και έχετε εικόνα.
Η Λίβερπουλ για τρεις σεζόν έπαιξε στα κόκκινα. Από τον Δεκέμβριο του 2018 έως τον Μάρτιο του 2019 σε 52 ματς έκανε 45 νίκες πέντε, ισοπαλίες και μόλις δυο ήττες κάτι τρομερό που ωστόσο κόστισε πολύ σε ένταση και ενεργεία!
Αν για κάτι έχει ευθύνη ο Κλοπ, είναι πως το ρόστερ της ομάδας σε σύγκριση με των άμεσων ανταγωνιστών της, της Σίτι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Τσέλσι, είναι πολύ πιο άδειο και φτωχό όσον αφορά τις επιλογές που μπορεί να έχει μία ομάδα στον πάγκο.
Με όλα αυτά λοιπόν, με τους τραυματισμούς, με το ντεφορμάρισμα, με τα συνεχή ματς η έλλειψη πολλών εναλλακτικών λύσεων κόστισε.
Ωστόσο η απάντηση σε όποιον λέει να φύγει ο προπονητής είναι πως δεν υπάρχει κάποιος που θα άλλαζε ένα τόσο άσχημο σερί από επιθετικούς με σχεδόν 600 γκολ καριέρας!
Δεν είναι κακοί επιθετικοί αλλά όταν ολόκληρη η ομάδα βρίσκεται σε ταυτόχρονο κακό momentum απλά περιμένεις!
Όπως είχε πει ο μεγάλος Μπομπ Πέισλι το 1980-81 όταν ταυτόχρονα δεν σκόραραν για σχεδόν 10 παιχνίδια μαζί ο Τζόνσον και ο Νταλγκλίς, οι δυο βασικοί του επιθετικοί και η Λίβερπουλ από τις 26 Δεκεμβρίου έως τις 28 Φεβρουαρίου είχε κάνει μόλις μια νίκη: «Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω. Δεν ξέχασαν να βάζουν γκολ απλά αυτή την περίοδο δεν μπορούν. Στην εποχή μου, όταν κάτι χαλούσε το φτιάχναμε, δεν το πετάγαμε».
Η Λίβερπουλ είχε πέσει από πρώτη στην έβδομη θέση της βαθμολογίας.
Στο τέλος τερμάτισε 5η ωστόσο τον Μάιο εκείνης χρονιάς έχοντας αποκλείσει στα ημιτελικά την Μπάγερν κέρδισε την Ρεάλ 1-0 και κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης.
Δεν σημαίνει ότι τώρα μπορεί να γίνει το ίδιο, σημαίνει όμως πως από το άσπρο και το μαύρο μερικές φορές υπάρχει κάτι ενδιάμεσο που λέγεται γκρι!
