Yπήρξε πραγματικά ένας και μοναδικός!
ENGLAND365 25.11.2010 | 18.26
Ως ποδοσφαιριστής ήταν από εκείνη την -προς εξαφάνιση πλέον- σπάνια ράτσα που παίζει με το κεφάλι ψηλά! Η εικόνα του την ώρα που κοντρόλαρε την μπάλα, έργο τέχνης. Η τελευταία πινελιά που έμπαινε από έναν αρτίστα πάνω στον καλύτερο πίνακα ζωγραφικής ήταν η ικανότητα του να κάνει το απρόβλεπτο...Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Στην εποχή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης ο Μπέστ ξεχώριζε σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Προσέδιδε χρώμα σε αυτό που έβλεπες με την ανεξάντλητη παλέτα του. Οι καλλιτέχνες στο ποδόσφαιρο είναι λίγοι. Αυτός ήταν ένας από αυτούς.
Τον έμαθα, παιδάκι ακόμη, μέσα από τις μεταδόσεις της κρατικής τηλεόρασης κάθε Σάββατο απόγευμα. Μερικές φορές νόμιζες πως βαριόταν μέσα στο γήπεδο. Και επάνω που πίστευες πως δεν έπαιζε πια, έπαιρνε την μπάλα και έκανε το απίστευτο. Το αδιανόητο. Αυτό που χρειαζόσουν τρία ριπλέι για να αντιληφθείς.
Ο Μπεστ όμως αδίκησε τον εαυτό του. Γιατί ουσιαστικά ότι έκανε και για αυτά τον θυμόμαστε τα πέτυχε έως τα 26 του χρόνια! Αν το συνειδητοποιήσει κανείς μένει άλαλος! Από το 1974 ουσιαστικά η καριέρα του είχε τελειώσει. Το πικρό αντίο στο «Ολντ Τράφορντ» λίγο μετά την Πρωτοχρονιά συνοδεύτηκε από τον υποβιβασμό της ομάδας μόλις έξι χρόνια μετά την μαγική νύχτα στο Γουέμπλει. Τότε που ο Μπεστ πήρε την μπάλα και περασε και τον τερματοφύλακα στην παράταση, βάζοντας τις βάσεις για να πάρει (με αντίπαλο την Μπενφίκα) η ομάδα του το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών για αγγλικό σύλλογο. Ο Μπεστ σε ηλικία 16 ετών έκανε ήδη πράγματα και θάματα με την φανέλα των «κόκκινων διαβόλων». Μέχρι την μέρα που πέταξε μαύρη πέτρα στο Μάνστεστερ κανείς δεν αμφισβητούσε πως ήταν ο μόνος Βρετανός που το όνομα του έμπαινε δίπλα στον Πελέ, τον Κρόιφ, τον Μπεκενμπαουερ.
Τελικά μόνο έναν αντίπαλο δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει. Το αλκοόλ. Πριν από πέντε χρόνια σαν σήμερα, ο πιο χαρισματικός παίκτης που πέρασε από τα αγγλικά γήπεδα., έφευγε από την ζωή αφήνοντας πίσω του κάποιες στιγμές που θα μας συνοδεύουν ως αναμνηση της μοναδικότητας του!