Ο Σερ Άλεξ ηταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα!

Μια λεπτομερής παρατήρηση, διαχρονικά, ανάμεσα στους μεγάλους προπονητές όλων των εποχών βγάζει ένα συμπέρασμα που μπορεί να μην είναι θέσφατο δεν παύει όμως να μοιάζει σημαντικό! Βάσει αυτού ο κύκλος ενός πολύ επιτυχημένου τεχνικού ειναι 8 μέχρι 12 χρόνια και οι εξαιρέσεις υπάρχουν απλα επιβεβαιώνοντας τον κανόνα! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος



Ο Σερ Άλεξ ηταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα!

Αν πάμε πίσω, και από την δεκαετία του 1920 και την πρώτη εμβληματική φυσιογνωμία που άλλαξε το ποδόσφαιρο, τον Χέρμπερτ Τσάπμαν άνθρωπο στον οποιο πιστώνεται η κωδικοποίηση του αθλήματος με το WM, μέχρι σήμερα θα διαπιστώσουμε πως αυτος ο κύκλος περίπου μιας δεκαετίας καθορίζει την αρχή της πτώσης! Ο Τσάπμαν έγινε ο πρώτος που πήρε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα με τη Χάντερσφιλντ στα μέσα της δεκαετίας του '20 και μετακινήθηκε στην Άρσεναλ δημιουργώντας και εκεί μία υπερομάδα που έμελλε να πάρει τέσσερα πρωταθλήματα σε εφτά χρόνια.

Ο ίδιος δεν θα έβλεπε το δημιούργημα του ολοκληρώνεται αφου πέθανε απο πνευμονία αλλα αν βαλει καποιος κατω τα χρονια της κυριαρχίας του ειναι μια δωδεκαετία! Ο μεγάλος Ελένιο Ερρέρα στη δεκαετία του '60 ανέβασε την Ίντερ στο θρόνο της Ευρώπης και κόσμου πριν μετακινηθεί με ένα συμβόλαιο μυθικό στην Ρόμα όπου μόνο ένα κύπελλο Ιταλίας μπορέσει να κατακτήσει. Αρχές δεκαετίας του 70 το άστρο του άρχισε να δύει! Ο Ρινους Μίχελς θεωρείται ο πατέρας του Τοταλ Φουτμπολ αλλα και αυτος μια μεγαλη δεκαετία περιπου μπορει να καταγράψει στη καριέρα του, σε αντίθεση με τον Ερνστ Χάπελ τον μονο ανθρωπο που οδήγησε τρεις διαφορετικές ομαδες στον τελικο του Κυπελλου Πρωταθλητριών του οποίου η καριέρα κράτησε με τίτλους σε υψηλό επίπεδο περιπου 15 χρόνια!

Ο Μπιλ Σάνκλι και ο Μπομπ Πέισλι είχαν από μία δεκαετία περίπου γεμάτη επιτυχίες πριν οι ίδιοι βάλουν τίτλους τέλους στην καριέρα τους, ενώ ο μυθικός Ματ Μπάσμπι που έχτισε μεσα απο τος στάχτες του Μονάχου από την αρχή τη Μαντσεστερ Γιουναιτεντ αποχώρησε το 1969 έχοντας σχεδόν 15 χρόνια στην πρώτη γραμμή. Οούντο Λάτεκ και ο Χένες Βάισβάιλερ ειχαν απο μια εξαιρετικη δεκαετία στην πρωτη γραμμή στη Γερμανια ενω τα μεγάλα χρονια του Μπραιαν Κλάφ ηταν ακριβώς 12 πριν αρχίσει η φθίνουσα πορεία! Τόσα ηταν και τα σπουδαία χρόνια του Κένι Νταλγκλίς σε Λιβερπουλ Μπλάκμπερν και Νιουκαστλ!

Ο Αρίγκο Σάκι άλλαξε το ποδόσφαιρο με την Μίλαν στα τέλη της δεκαετίας του '80 αλλά τα καλά του χρόνια ήταν περίπου οκτώ, με τον διάδοχο του Φάμπιο Καπέλο να κάνει επιτυχιες σε Ιταλια και Ισπανια περίπου 12 χρόνια πριν παρει την κατιούσα πηγαίνοντας στην εθνική Αγγλίας!
Ο Αρσέν Βενγκέρ τα πρώτα 12 χρόνια της καριέρας του πέτυχε πραγματα που αλλοι ουτε ονειρεύονται ωστόσο εδω και μια δεκαετία ειναι σε πτώση ενω πολλές είναι οι περιπτώσεις προπονητών που έκαναν επιτυχία για μια πενταετία περίπου αλλά ουσιαστικά εξαφανίστηκαν με μία κλασσική περίπτωση τον Φρανκ Ράικαρντ.

Φυσικά υπάρχουν μεγάλες εξαιρέσεις. Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον για σχεδόν δύο δεκαετίες ήταν στο προσκήνιο διεκδικώντας κάθε χρόνο το πρωτάθλημα και κατακτώντας ευρωπαϊκούς τίτλους. Ο αείμνηστος Βαλερί Λομπανόφσκι δημιούργησε τρεις διαφορετικές σπουδαίες  ομάδες στην Ντιναμό Κιέβου Πρώτα στη δεκαετία του 70 μετά σε εκείνη του 80 και στο κλείσιμο της δεκαετίας του 90! Ο Κάρλο Αντσελότι από το 2000 είναι σταθερά στο προσκήνιο με τίτλους και επιτυχίες όπου κι αν εχει δουλέψει ενω ο κάποτε πρωτοποριακός Λουις Φαν Χααλ στη δεκαετία του 90 μετα τη Μπαγερν το 2010 είδαμε ποσο δυσκολεύτηκε να ακολουθήσει τη νέα εποχή! Ο Τζιοβάνι Τραπατόνι μετά από μία μαγική δεκαετία στη Γιουβεντους από το 1976 μέχρι το 1986 οπου κατέκτησε κυριολεκτικά τα παντα συνέχισε με τίτλους και ρεκόρ στην Ίντερ και κατόπιν στη Μπαγερν ενω έβγαλε τη Φιορεντινα στο Τσάμπιονς λιγκ στα τέλη  των 90´s αλλα και αυτος αποτελει εξαίρεση!

Μια ξεχωριστή περιπτωση ηταν και ο Γιουπ Χάινκες που κατόρθωσε να παρει τίτλους σε τεσσερις διαφορετικές δεκαετίες και απο το πρωτο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεαλ το 1998 πέρασαν 15 χρονια για να παει και τη Μπαγερν στην κορυφή το 2013! Ο Οτμαρ Χιτζφελντ αντίθετα άντεξε περιπου μια δεκαετία   σε υψηλό επίπεδο απο τις μέρες θριάμβων της Ντορτμουντ και της Μπαγερν στο να αποφασίσει πως η εθνική Ελβετιας ειχε λιγότερες απαιτήσεις και άγχος!

Όλη η κουβέντα έχει ανοίξει για το εάν μετά από μια δωδεκαετία σε τοπ επίπεδο εχει αρχίσει να παίρνει την κατω βολτα ο Ζοσε  Μουρινιο και αυτο συζητάνε στην Αγγλια ομως η αλήθεια ειναι πως ο Πορτογαλος δεν ειναι ξεπερασμένος ουτε ομως πια ο άνθρωπος που κατάφερνε να συσπειρώσει τα αποδυτήρια γύρω του! Οι άνθρωποι με τους οποίους δούλεψε κάποτε στην Πόρτο, στην Τσέλσι την πρώτη φορά, αλλά και στην Ίντερ μετα, πίνουν νερό στο όνομα του λέγοντας πως σαν αυτόν δεν υπάρχει άλλος! Από την άλλη πλευρά οι αριθμοί λένε πως ενώ από το 2003 μέχρι το 2010 κατέκτησε έξι πρωταθλήματα ενα κυπελλο ΟΥΕΦΑ και δύο Champions League από εκείνη τη στιγμή που πήγε στην Ρεάλ και μετά έχει μολις δύο τίτλους και κανένα ευρωπαϊκό τρόπαιο!

Αν αυτο βέβαια ειναι η αρχή του τέλους δεν το ξέρει κανεις ειδικά από τη στιγμή που αυτή την ώρα έχει την ευκαιρία να κατακτήσει και πάλι τρόπαια με μια ομάδα του μεγέθους της Μαντσεστερ Γιουναιτεντ! Το άλλο πρόβλημα του είναι πως γίνεται από το 2008 και μετά μια διαρκής σύγκριση μεταξυ του Πεπ Γκουαρντιόλα και του Ζοσε Μουρινιο που αδικεί σε μόνιμη βάση και τους δυο! Ο Πεπ δείχνει ικανός να αλλαξει επίπεδο στη Σιτι αλλα δούλεψε μεχρι τωρα στη καριέρα του σε δυο γιγαντιαία κλαμπ ενω ο Μουρινιο κατόρθωσε νε την Πορτο και κυριως την Ίντερ να φέρει τούμπα τα ποια προγνωστικά συν το οτι επι των ημερών του η Τσελσι μεταβλήθηκε απο μια ομάδα δεύτερης ταχύτητας σε μόνιμη πρωταγωνίστρια! Ομως πια πρεπει και ο ιδιος να αποδεχτεί πως σε καποια πραγματα ξεπεράστηκε και πως δεν ειναι πια ο νεαρός σαραντάρης τεχνικός που αιφνιδίασε ολο το σύστημα μετακινούμενος απο μεταφραστής και βοηθός σε νούμερο ενα το 2002! Και το γρηγορότερο που θα το καταλάβει πιθανοτατα θα ανανεωθεί και το ενδιαφερον του για να μπορέσει να ξαναγίνει ανταγωνιστικός!

Το συμπέρασμα παντως παρακολουθώντας ιστορικά τους κύκλους παραμενει ενα: μια δωδεκαετία ειναι το μάξιμουμ στο οποιο ενας προπονητής μπορει να παραμείνει στη πρωτη γραμμή! Ο  Σερ Άλεξ απλα το εκανε 22 χρονια να μοιαζει εύκολο ενω αποδεδειγμένα δεν ειναι!