Ωραία η αποθέωση αλλά…
Ο Γιούργκεν Κλοπ είναι πανέξυπνος. Αυτό το γνωρίζαμε. Δεν χρειαζόταν να πάει στη Λίβερπουλ για να το μάθουμε. Εκεί στηρίζεται και η «αναγέννηση» της ομάδας, λίγες εβδομάδες μετά τον ερχομό του Γερμανού. Γράφει ο Τόλης Χριστοφοράκης.
Ας δούμε όμως πίσω από τα φώτα τι ακριβώς έχει κάνει ο Κλοπ και τι απέφυγε συνειδητά να κάνει. Γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να αλλάξει στα μισά της σεζόν, το σκεπτικό και τις συνήθειες των παικτών, οι οποίοι είχαν προσαρμοστεί σε αυτά που ήθελε ο Μπρένταν Ρότζερς, πήρε την απόφαση να δημιουργήσει μια ομάδα, η οποία θα παίζει κάτι σαν… κλεφτοπόλεμο αλλά με τα πλεονεκτήματα συγκεκριμένων παικτών.
Πέταξε λοιπόν εκτός ένα βαρύ φορ και παρουσίασε μια ομάδα με ταχύτητα και εναλλαγές θέσεων, στην οποία δημιούργησε λίγα μέτρα πιο πίσω ένα απροσπέλαστο τοίχος με πολλά τρεξίματα. Το σύστημα πέτυχε στο Λονδίνο απέναντι στην Τσέλσι, λειτούργησε στο Καζάν και εκτοξεύτηκε στο Etihad.
Αντίθετα, όποτε η Λίβερπουλ χρειάστηκε να φτιάξει παιχνίδι δυσκολεύτηκε και σε καμία περίπτωση δεν έβγαλε στο χορτάρι αυτά που θα μπορεί σε λίγα χρόνια υπό τις οδηγίες του Κλοπ. Ο Γερμανός γνωρίζει πως αυτή την στιγμή δεν μπορεί να δημιουργήσει μια ομάδα, η οποία θα παίζει φυσιολογικά.
Με έναν ικανό φορ, τον οποίο θα τροφοδοτούν οι συμπαίκτες του και που γενικά θα παρουσιάζει μια αρμονία στο χορτάρι. Για το λόγο αυτό στα «μικρά» ματς, η Λίβερπουλ θα είναι πιο κοντά στην γκέλα, απ΄ ότι θα είναι στα μεγάλα ντέρμπι.
Κακό δεν είναι αλλά μοιάζει ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι με αυτό το στιλ παιχνιδιού, η Λίβερπουλ θα μπορέσει να επιστρέψει στις επιτυχίες σε σταθερό ρυθμό. Γιατί όταν θα έρθει η ώρα των κρίσιμων αναμετρήσεων όπου θα χρειάζεται βαθμούς για να μπει για παράδειγμα στην 4αδα, εκεί θα οφείλει να κάνει παιχνίδι κυριαρχίας και ο Κλοπ για την ώρα δεν στήνει τέτοια ομάδα στο αγγλικό χορτάρι.
