Ήταν εκεί πάντα όταν τον χρειαζόταν η χώρα του!
Έπεσε λοιπόν το στοιχειωμένο ρεκόρ που κρατούσε από το 1970 για την εθνική ομάδα της Αγγλίας. Και ήταν φυσικά ο Γουέιν Ρούνεΐ εκείνος που η μοίρα είχε επιλέξει, ακριβώς πριν από 12 χρόνια, να ξεκινήσει το ταξίδι προκειμένου να φτάσει η δική του προσωπική Ιθάκη! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Με το πέναλτι εναντίον των Ελβετών ο επιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έφτασε τα 50 γκολ με το εθνόσημο και άφησε πίσω του, οριστικά και αμετάκλητα, τον μεγάλο σερ Μπόμπι Τσάρλτον. Από εκείνο το πρώτο γκολ εναντίον της ΠΓΔΜ στα Σκοπια ο Ρούνεΐ χρειάστηκε αλλά 49 για να φτάσει σε αυτή την τεράστια επίδοση αφήνοντας πίσω του στο δρόμο εναν προς ένα τεράστια ονόματα. Ο Τζιμι Γκριβς που πέτυχε 44 γκολ αλλα σε 57 μολις ματς, ειχε προβλέψει απο το 2005 ακομη πως ο πιτσιρικάς απο το Λιβερπουλ θα κατάφερνε αυτο που ο ίδιος αλλα και άλλοι οπως ο Γκαρι Λινεκερ και ο Μαικλ Οουεν απέτυχαν να κάνουν!
Από αυτά τα 50 τέρματα με τα οποία πλέον ο Ρούνει είναι στο πάνθεον της ιστορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου, τα 41 ήταν μέσα από την περιοχή εάν συμπεριλάβουμε σε αυτά και τα έξι πέναλτι. Τα εννιά ηταν απέξω απο την περιοχή δυο εκ των οποίων με εκτέλεση φάουλ! Εντεκα γκολ μπήκαν με το κεφάλι τα 34 ήταν με το δεξί πόδι και τα πεντε μονο με το αριστερό!
Τώρα, η μεγάλη κουβέντα ανάγεται στο αν ο αρχηγός της εθνικής Αγγλίας ήταν πάντα τόσο καθοριστικός ως παίκτης και φυσικά αν μπορεί να γίνουν συγκρίσεις με ποδοσφαιριστές που στο παρελθόν πήραν το παγκόσμιο κύπελλο! Η άποψή μου είναι πως αυτό αποτελεί ένα μεγάλο λάθος. Το κριτήριο δεν μπορεί να είναι κατ' ανάγκη οι τίτλοι! Άλλωστε για μία χώρα όπου παρά το ότι γέννησε το ποδόσφαιρο έχει μόλις ένα παγκοσμιο κυπέλλο να επιδειξει για την υπεροχη της ειναι πολυ φτωχό πειστήριο προκειμένου να γίνει κουβεντα!
Μπορούμε λοιπόν να πούμε άφοβα πως είναι ένας ποδοσφαιριστής ο οποιος πάντα όταν η Αγγλία χρειάστηκε κάποιον να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ήταν εκεί! Οπου κατα καιρούς σε προκριματικά η Αγγλια ήθελε ενα γκολ για κρατηθεί όρθια το έβρισκε απο αυτόν, στο Κιέβο,στη Βαρσοβια, στη Ποντγκοριτσα, στη Βασιλεια, στη Μπρατισλαβα! Και αυτο που τον καθορίζει ειναι πως ποτε δεν αρνήθηκε να ειναι εκει! Φιλικό ή επίσημο ποτε δεν γκρίνιαξε και ποτε δεν προσπάθησε να το αποφύγει!
Οκ,ο Ρούνει δεν θα γίνει Τσάρλτον ποτέ αγωνιστικά! Ειναι αλλο στυλ και επειδη τα χρόνια περνάνε ίσως αδίκησε τον εαυτό του μερικές φορές ειδικα αν αναλογιστούμε πως την εποχή που αγωνιζόταν μαζί με τον Ρονάλντο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ η ποιοτική τους αγωνιστική διαφορά δεν ήταν τεράστια. Ενώ όμως ο Πορτογάλος, φεύγοντας από το Ολντ Τράφορντ για την Μαδρίτη, εκτόξευσε στη στρατόσφαιρα την καριέρα του, ο Ρούνεϊ έμεινε αρκετά στάσιμος με αποτέλεσμα να υπάρχει συζήτηση το 2013 για το εάν θα έφευγε ή όχι από την Γιουνάιτεντ! Σε αυτό το κομμάτι η αλήθεια είναι πως θα μπορέσει ποτέ να μπει σε συγκρίσεις με τους κορυφαίους των κορυφαίων.
Σε περίπτωση ωστόσο που οδηγήσει την Αγγλια στην κατάκτηση του Euro σε λίγους μήνες, τοτε ναι θα δικαιούται να απαιτεί θέση ανάμεσα στους καλύτερους στην Αγγλια! Αλλα και αν δεν το καταφέρει, αυτο το ρεκόρ που θα κανει χρόνια για να πέσει θα υπενθυμίζει και στους επόμενους πως ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχων ηταν ενα παιδι που δεν είπε ποτε "όχι" στην οποία πρόκληση και πρόσκληση της εθνικής ομάδας!
