ENGLAND365 22.09.2014 | 12.56
Η στατιστική, όμως, στο ποδόσφαιρο είναι... άτιμο πράγμα και το 0% που συνιστά το 0/1, μπορεί να ακυρώσει ακόμα και ένα προηγούμενο 50%. Γι’ αυτό και είμαι βέβαιος ότι ο Ζοζέ Μουρίνιο θα άλλαζε κάποια (αν όχι όλα) από αυτά τα 7/14 του Βραζιλιάνου που έγινε Ισπανός, με ένα γκολ στον αγώνα του Μάντσεστερ, στη φάση που ο περσινός σούπερ σταρ της Ατλέτικο Μαδρίτης σημάδεψε το δοκάρι.
Αν γινόταν εκεί το 0-2 απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι των δέκα παικτών, τώρα οι “μπλε” θα είχαν 15 βαθμούς, οι “γαλάζιοι” επτά και θα μιλούσαμε για το πιο γρήγορο ξεκάθαρο προβάδισμα που έχει πάρει ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ εδώ και πολλά χρόνια. Οι πρωταθλητές, όμως, όχι μόνο κράτησαν τη διαφορά στους πέντε βαθμούς, αλλά έβγαλαν για μια ακόμα φορά αντίδραση, με έναν τρόπο που σε πείθει ότι, όσο κι αν οι... αριθμοί ευημερούν για την Τσέλσι σε αυτό το “τρελό” ξεκίνημά της, η ομάδα που παραμένει ο καθοριστικός ρυθμιστής της μάχης του τίτλου, είναι αυτή του Πελεγκρίνι.
Το είχα πει και μετά το 2-2 στο Emirates με την Αρσεναλ ότι η Μάντσεστερ Σίτι έχει τον τρόπο να διαχειρίζεται ακόμα και τις πιο δύσκολες γι’ αυτήν περιστάσεις με ζηλευτή σιγουριά. Την ίδια μέρα που η πάλαι ποτέ ανίκητη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είδε τη Λέστερ να της γυρίζει το 1-3 σε 5-3, η Σίτι βρήκε τον τρόπο, με σκόρερ έναν εν αναμονή παλαίμαχο που ήρθε από τον πάγκο, να σώσει κάτι από μια παρτίδα πολύ κομβική και σχεδόν χαμένη. Το έκανε και στο Λονδίνο οκτώ μέρες νωρίτερα, όταν δεν παρασύρθηκε από την ορμή της Αρσεναλ σε εκείνο το οργιώδες εικοσάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου και βρήκε έναν unlikely hero της τελευταίας στιγμή στο πρόσωπο του Ντεμικέλις, χάνοντας μάλιστα και ευκαιρίες για το 2-3.
Η Σίτι δεν είναι καλά. Το δείχνει. Το Μουντιάλ βαραίνει ακόμα τα πρώτα βιολιά της και είναι λίγες οι στιγμές που μας έχει δείξει αυτά που μπορεί να κάνει. Αλλά όσο καταφέρνει να αγοράζει χρόνο και να μην αφήνει την ψαλίδα με την κορυφή να ανοίξει, ο καθένας μας ξέρει ότι δεν μπορείς να την ξεγράψεις.
Από την άλλη, ο Ζοζέ Μουρίνιο πήγε στο Etihad για να... παρκάρει ξανά εκείνο το πούλμαν μπροστά από την εστία του. Του έφτανε η ισοπαλία, την πήρε τελικά, αλλά η εξέλιξη του αγώνα ήταν από αυτές που στο τέλος δεν σου αφήνουν γλυκιά γεύση.
Εφτασε κοντά στη νίκη-τίτλο, αλλά δεν την πήρε. Ισως και επειδή δεν την άξιζε τόσο. Αν ο Ζαμπαλέτα είχε κρατήσει τα νεύρα του και δεν είχε αποβληθεί στη φάση του 66’ με τον... επιστήμονα της προβοκάτσιας Ντιέγκο Κόστα (που μπορεί να χρησιμεύσει στην Τσέλσι τόσο σκοράροντας, όσο και φορτώνοντας τους αντιπάλους με κάρτες εντός και εκτός φάσης) ίσως η Σίτι να είχε βρει πρώτη το γκολ και να λέγαμε τώρα άλλα. Διαβλέπω, πάντως, και πάλι μια πρόθεση του Πορτογάλου να “κλέψει” τον τίτλο, δηλαδή να προσπαθήσει να τον κατακτήσει δίνοντας τα... απολύτως απαραίτητα και όχι παίζοντας ωραία μπάλα. Μένει να δούμε αν θα το πληρώσει και πάλι, όπως πέρσι.
Είδαμε πάντως την πιο χορταστική αγωνιστική της τρέχουσας καμπάνιας: με τις... φαντασμαγορικές ήττες της Γιουνάιτεντ και της Λίβερπουλ, με τα χαστούκια που έφαγαν στις έδρες τους η Τότεναμ και η Εβερτον, με τα γεμάτα σασπένς 2-2 σε Λόφτους Ρόουντ και Σεντ Τζέιμς Παρκ, με την... πεντάλεπτη παράσταση της Αρσεναλ στο Βίλα Παρκ και με το μεγάλο διπλό της Σαουθάμπτον στο Σουόνσι. Σε επίπεδο θεάματος, το big match της αγωνιστικής στο Μάντσεστερ ήταν το πιο φτωχό, αλλά εκεί απολαύσαμε τις μεγάλες στιγμές του Φρανκ Λάμπαρντ: μία εντός αγώνα, το γκολ του δηλαδή, και άλλη μία μετά το ματς, μπροστά στην εξέδρα της Τσέλσι. Η Πρέμιερ Λιγκ, για ένα ακόμα σαββατοκύριακο, μάς πρόσφερε και πάλι απ’ όλα!
ΥΓ. Στο 1-1 της Λέστερ, η μπάλα έχει βγει άουτ πριν την σέντρα του Βάρντι στον Ουγιόα. Και στα δύο πέναλτι της Λέστερ, έχει προηγηθεί επιθετικό φάουλ. Στο πρώτο μάλιστα, δεν υπάρχει ούτε πέναλτι του Ραφαέλ στον Βάρντι. Ο Ντε Λαέτ θα έπρεπε να έχει αποβληθεί λίγο μετά την κίτρινη που είδε στο 33’, για επικίνδυνο φάουλ στον Ντι Μαρία. Βάλτε στη σούμα και το μεταφυσικό «5 εντός εστίας/5 γκολ» και βγάζετε όλα τα συμπεράσματα για το πώς έχασε η Γιουνάιτεντ από τη Λέστερ. Ναι, δεν είναι ομάδα ακόμα και δεν έλυσε τα προβλήματά της επειδή μάζεψε την τελευταία ώρα των μεταγραφών δυο-τρεις διεθνείς αστέρες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένη να παίζει με άλλους κανονισμούς παιδιάς -όπως έγινε και στο Μπέρνλι με τα δύο υπέρ της «πνιγμένα» πέναλτι. Ο Σερ Αλεξ δεν περιμένει πια στη φυσούνα ή στα αποδυτήρια και κάτι τύποι σαν τον Κλάτενμπεργκ βγάζουν ξεδιάντροπα το άχτι τους για την… καταπίεση τόσων χρόνων