Ένας...μπαλαδόρος μετά από χρόνια!
Η απόκτηση του ¶ντερ Ερέρα από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ίσως αποδειχθεί η πιο καθοριστική κίνηση των τελευταίων ετών για τους «κόκκινους διάβολους» σε μακροπρόθεσμο πλάνο. Γράφει ο Τόλης Χριστοφοράκης
Από την εποχή του Πολ Σκόουλς, η Γιουνάιτεντ δεν είχε στη μεσαία γραμμής της, τέτοιον μπαλαδόρο. Τι και αν ο Σερ ¶λεξ Φέργκιουσον προσπάθησε να αναδείξει τον Κλέβερλι, να καλύψει κάποια κενά με τον ¶ντερσον, να ανεβάσει λίγα μέτρα πιο ψηλά τον Κάρικ, η Γιουνάιτεντ χώλαινε στον συγκεκριμένο τύπο ποδοσφαιριστή.
Η είσοδος μάλιστα πέρυσι του Ράιαν Γκιγκς στη βασική 11άδα του αγώνα με τον Ολυμπιακό για τους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, αποδεικνύει περίτρανα, το πρόβλημα που αντιμετώπιζε η ομάδα στο να βρει έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος θα μπορούσε με απλό ποδόσφαιρο να προωθήσει το παιχνίδι της και να καλύψει τα 2/3 του γηπέδου, δημιουργώντας επικίνδυνες καταστάσεις για τον αντίπαλο.
Μικρόσωμος αλλά με εξαιρετικές επαφές με την μπάλα, ο Ερέρα χρειάζεται διαρκώς να έχει παίκτες δίπλα του. Πολύ απλά, γιατί και ο ίδιος έχει μάθει τη βασική αρχή του ποδοσφαίρου. Δίνω πάσα, δημιουργώ στήριγμα. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που θα τον δείτε να πασάρει και να μένει στατικός. Συνήθως το κάνει όταν η μπαλιά του, βρίσκει συμπαίκτη στα όρια της αντίπαλης περιοχής ή μέσα σε αυτήν.
Ο Ερέρα θα είναι ο εσωτερικός μέσος της Γιουνάιτεντ, ο οποίος τολμώ να πω ότι θα γίνει βασικός και αναντικατάστατος στην 11άδα του Λουίς Φαν Χάαλ. Γκολ δεν θα προσφέρει, εντυπωσιακά σουτ ούτε. Όμως το έξυπνο παιχνίδι του και πάνω όλα, η ταχύτητα στις πάσες του, θα βοηθήσουν πολύ τη Γιουνάιτεντ να γίνει η άκρως επιθετική ομάδα, η οποία υπό τις οδηγίες του Ντέιβιντ Μόγιες, είχε χάσει την ταυτότητά της.
Υπό αυτές τις σκέψεις, η περσινή απώλεια του Τιάγκο Αλκαντάρα, ο οποίος τελικά προτίμησε την Μπάγερν του Πεπ Γκουαρντιόλα, δεν θα σημαίνει τίποτα, αρκεί φυσικά ο μεταγραφικός σχεδιασμός της Γιουνάιτεντ να μη σταματήσει στην απόκτηση του 24χρονου Ισπανού
