Καραγκούνης: «Δεν υπάρχει διαφυγή… »
Όσο ευτυχισμένος κι αν είναι στην Αγγλία, παίζοντας στην Πρέμιερ Λιγκ, ο Γιώργος Καραγκούνης δήλωσε ότι δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται την κρίση και τις δυσκολίες που βιώνει η Ελλάδα. «Δεν υπάρχει διαφυγή…» τόνισε χαρακτηριστικά στη «Guardian».
Ο «τυπάρας», σε μια ξεχωριστή συνέντευξη, μίλησε επίσης για τις στιγμές που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη του με την Εθνική μας ομάδα.
Σχολίασε τις συνθήκες υπό τις οποίες η «γαλανόλευκη» συμμετείχε τόσο στο Euro του 2004, όσο και σε αυτό του 2012, την οικονομική κρίση που έχει «γονατίσει» την Ελλάδα αλλά και τις διαφορές του αγγλικού ποδοσφαίρου που τον κάνουν να αισθάνεται ευλογημένος.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Γιώργος Καραγκούνης:
Για το περσινό Euro: «Η νίκη επί της Ρωσίας και το παιχνίδι στα προημιτελικά του Euro απέναντι στην Γερμανία ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμάς. Μας θύμισε… την Πορτογαλία του 2004. Ήμασταν ξανά μόνοι μας απέναντι σε όλους. Είχαμε καθήκον να κάνουμε τους Έλληνες στην πατρίδα, να χαμογελάσουν».
Για το ματς με τους Γερμανούς: «Ήταν μια πολύ φορτισμένη ατμόσφαιρα. Και σε αυτό έπαιξε ρόλο και η πολιτική. Το ιδανικό σενάριο για εμένα, όταν πήγαμε στο Euro, ήταν να παίξουμε με τους Γερμανούς επειδή είχαμε πολλά χρόνια να τους αντιμετωπίσουμε, αλλά και επειδή θα ήταν πολύ ιδιαίτερη αναμέτρηση, βάσει των δεδομένων και των συνθηκών. Γι’ αυτό και αντέδρασα με αυτό τον υπερβολικό τρόπο όταν πήρα κίτρινη κάρτα στο ματς με τη Ρωσία και δεν είχα δικαίωμα συμμετοχής στο παιχνίδι με τους Γερμανούς. Ήθελα πάρα πολύ να παίξω. Δεν μπορούσα να δεχτώ εύκολα την ήττα (4-2). Έχω τόσες συμμετοχές με την Εθνική ομάδα, αλλά έχασα αυτό το ματς».
Για τον επόμενο στόχο με την Εθνική ομάδα: «Η συμμετοχή με την Εθνική στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, το 2014, θα ήταν η ιδανική εξέλιξη. Θέλω να συνεχίσω να παίζω. Δεν ξέρω αν θα είναι στη Φούλαμ, με την οποία σίγουρα θα μιλήσω, αλλά θέλω να συνεχίσω για να έχω την ευκαιρία να παίξω στο Μουντιάλ. Θα είναι το κερασάκι στην τούρτα. Ο ιδανικός τρόπος για να αποχωρήσω…».
Για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα: «Σίγουρα, είμαι πιο τυχερός από τον μέσο Έλληνα. Αλλά σίγουρα, είναι δύσκολο να βλέπεις τους φίλους σου να χάνουν το χαμόγελό τους. Να μην έχουν χρήματα ώστε να προσφέρουν τα απαραίτητα στην οικογένειά τους, να αγοράσουν φαγητό. Δεν μπορείς να ζήσεις φυσιολογικά, γνωρίζοντας τι συμβαίνει στην πατρίδα σου. Αυτό σε κυνηγάει… Δεν υπάρχει διαφυγή. Το σκέφτεσαι συνέχεια. Το αισθανθήκαμε και στο Euro του 2012 με την Εθνική μας ομάδα. Έπρεπε να πετύχουμε… απελπισμένα. Έπρεπε να δώσουμε στον κόσμο κάτι για να χαρεί, να ξεχαστεί. Η νίκη επί της Ρωσίας στο τελευταίο ματς του ομίλου ήταν πολύ σημαντική και σίγουρα, επανέφερε τη χαρά στους Έλληνες. Έπρεπε να κάνουμε κάτι για την πατρίδα μας, αλλά αισθανόμασταν ότι ακόμα και στο Euro, όλα ήταν εις βάρος μας. Στο πρώτο ματς με τους Πολωνούς, παίξαμε με δέκα παίκτες σχεδόν στη μισή αναμέτρηση. Πήρα κάρτα απέναντι στη Ρωσία σε μια φάση που έπρεπε να πάρω πέναλτι και έτσι δεν έπαιξα στον προημιτελικό με τη Γερμανία. Παρ’ όλα αυτά, όμως, κάναμε τους Έλληνες περήφανους. Αυτό, σήμαινε πολλά για εμάς…».
Για το Euro 2004: «Όλοι μιλούσαν για την οργάνωση που είχαμε σαν ομάδα, αλλά εκτός αγωνιστικού χώρου, δεν υπήρχε τίποτα. Μέναμε σε ένα ξενοδοχείο αρκετά μακριά από το Πόρτο, χωρίς γυμναστήριο κι αν κάποιος ήθελε να γυμναστεί, τότε έπρεπε να βρει ένα τοπικό, κοντινό γυμναστήριο. Ωστόσο, ήμασταν όλοι ενωμένοι και αποφασισμένοι. Δουλεύαμε ο ένας για τον άλλον. Θέλαμε το καλύτερο για την Εθνική μας ομάδα. Ήμασταν μια οικογένεια. Το μοναδικό άσχημο, είναι ότι εκείνη η επιτυχία, δεν είναι κανένα αντίκτυπο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σίγουρα, η Εθνική κέρδισε ακόμα περισσότερο σεβασμό σε σχέση με αυτό που απολάμβανε στο παρελθόν. Πριν το 2004, υπήρχε η άποψη ότι η Εθνική ομάδα δεν ήταν σημαντική και ότι ορισμένοι παίκτες ήταν προτιμότερο να φυλάσσονται για να παίξουν με τις ομάδες τους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εμείς πήραμε το Euro το 2004, αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι πολύ χειρότερο απ’ ότι ήταν πριν από δέκα χρόνια».
Για το όνειρο που ζει στην Πρέμιερ Λιγκ: «Και μόνο που η πολιτική δεν εμπλέκεται στο ποδόσφαιρο, κάνει την Πρέμιερ Λιγκ φανταστική. Είναι μόνο ποδόσφαιρο. Το 2005 είχα την ευκαιρία να έρθω στην Αγγλία, μετά την Ίντερ, αλλά τότε προτίμησα τη Μπενφίκα. Δεν το μετάνιωσα και τώρα που τελικά κατάφερα να έρθω και να παίξω στην Αγγλία, αισθάνομαι μοναδικά. Απολαμβάνω τη ζωή και το ποδόσφαιρο. Είναι σπουδαία εμπειρία».
