Χωρίς τους σταρς του παρελθόντος, αλλά είναι μια ευκαιρία για τη Σκωτία που πρέπει να εκμεταλλευτεί!

Η Σκωτία τρέχει ένα σερί οκτώ αήττητων αγώνων, το καλύτερό της εδώ και 30 χρόνια, αλλά τίποτα δεν θα έχει αξία αν δεν πάρει την πρόκριση στη Σερβία την Πέμπτη. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.,  



Χωρίς τους σταρς του παρελθόντος, αλλά είναι μια ευκαιρία για τη Σκωτία που πρέπει να εκμεταλλευτεί!

Ο Στιβ Κλαρκ στον πάγκο της εθνικής Σκωτίας ξεκίνησε τόσο άσχημα την θητεία του με σερί ήττες που πολλοί ελεγαν πως δεν θα μακροημερεύσει. Όπως σε όλα τα ερωτήματα, οι καλύτερες απαντήσεις έρχονται μόνο μέσα στο γήπεδο και αφού άρχισε να κάνει νίκες άρχισε να έρχεται και η αυτοπεποίθηση. Το μπαράζ με την Σερβία, και ας είναι εκτός έδρας, δίνει στην Σκωτία την μεγάλη ευκαιρία να επιστρέψει σε σημαντική διοργάνωση για πρώτη φορά από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στην Γαλλία. 

Είναι 22 ολόκληρα χρόνια αναμονής, που για ένα ποδοσφαιρικό έθνος που συνήθιζε να δίνει το παρών στα μεγάλα ραντεβού από το 1974 και μετά, η αναμονή είμαι μαρτυρική. Αμέσως μετά από εκείνη την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, η Σκωτία πλησιάζει στο να πάει και στο Εuro του 2000, που είχε διοργανωθεί στο Βέλγιο και την Ολλανδία. 

Έπαιζε μπαράζ με την Αγγλία και αφού έχασε το πρώτο παιχνίδι με σκορ 2-0 στη Γλασκώβη με δύο τέρματα του Πολ Σκοουλς, νίκησε μετά στο Γουέμπλεϊ. Εκείνη η νίκη με το γκολ του Χάτσινσον, δεν αρκούσε για να ανατρέψει το αποτέλεσμα, ωστόσο άφηνε ελπίδες πως η ομάδα ήταν έτοιμη να διεκδικήσει την πρόκρισή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Άπω Ανατολής το 2002.

Όχι μόνο δεν συνέβη αλλά από τότε σχεδόν ποτέ δεν πλησίασε τόσο πολύ στο να πάει σε μία σημαντική διοργάνωση. Πέρασε μάλιστα ένα μαρτυρικό διάστημα με τον Γερμανό, Μπέρτι Φογκτς στον πάγκο. Τότε άρχισε η πτώση και κατρακύλησε έως την 88η θέση τον Μάρτιο του 2005 στα FIFA rankings.

Εάν τυχόν προκριθεί στη Σερβία θα ανεβεί άλλες τέσσερις θέσεις, φτάνοντας στο 45 κάτι που δεν έχει κάνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και ταυτόχρονα θα ισοφαρίσει ένα αήττητο σερί, εννιά παιχνιδιών, που δεν έχει προηγούμενο από το 1977. Αγωνιστικά είναι απίστευτο το πως κάποτε η Σκωτία διέθετε ό,τι καλύτερο υπήρχε στο αγγλικό πρωτάθλημα και με τα χρόνια έφτασε να μην μπορεί να δημιουργήσει μια εθνικη ομάδα ικανή, όχι να πάρει την πρόκριση, αλλά ούτε να τη διεκδικήσει.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, στην Δυτική Γερμανία, αποκλείστηκε αήττητη στην φάση των ομίλων επειδή η Βραζιλία είχε σκοράρει ένα γκολ περισσότερο από τους Σκωτσέζους, νικώντας τον Ζαΐρ. Μία εθνική Σκωτίας που διέθετε σούπερσταρ, όπως τον αρχηγό Μπρέμνερ της Λιντς και τους συμπαίκτες του στην πρωταθλήτρια Αγγλίας, Λόριμερ, Έντι Γκρέι, Τζόρνταν Χάρβεϊ και Μακουίν. Επίσης τον κορυφαίο σκόρερ τότε στην ιστορία του εθνικού συγκροτήματος, Ντένις Λόου, τον Κένι Νταλγκλίς τον Ντέιβιντ Χέι και τον Ντάνι Μαγκρέιν της Σέλτικ, τον Γουίλι Μόργκαν της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον Σάντι Τζάρντιν της Ρέιντζερς.

Τέσσερα χρόνια πιο μετά, στην Αργεντινή, η Σκωτία πήγε πιθανώς με το καλύτερο και πιο γεμάτο ρόστερ που είχε ποτέ παρατάξει σε μεγάλη διοργάνωση. 

Υπήρχαν πλέον παίκτες που είχαν πάρει κύπελλα Ευρώπης ή που θα έπαιρναν αμέσως μετά, όπως ο Γκρέιαμ Σούνες, ο Άρτσι Γκέμιλ και ο Νταλγκλίς ήταν πια σουπερσταρ πηγαινοντας στη Λίβερπουλ. Υπήρχαν χαφ με προσωπικότητα οπως ο Μάσον και ο Ρίοκ και πια ο Τζόρνταν στην επίθεση ήταν στα ντουζενια του. 

Ήττα από το Περού στην πρεμιέρα και ισοπαλία μετά με το Ιράν, αποτέλεσαν την ταφόπλακα των ελπίδων και παρότι ήρθε μία πολύ εντυπωσιακή νίκη επί της Ολλανδίας όπου παραλίγο να γίνει και μία τεράστια ανατροπή, η Σκωτία για μία ακόμη φορά πήγε πίσω στην διαφορά τερμάτων από τον πρώτο γύρο! Το 1982 ίδια ιστορία πάλι, στην Ισπανία, όπου αποκλείστηκε στα γκολ αν και είχε προπονητή τον αείμνηστο Τζοκ Στιν, την πιο επιβλητική φυσιογνωμία που υπήρχε στο σκωτσέζικο ποδόσφαιρο και παίκτες πέραν αυτών που αναφέραμε οπως ο Χάνσεν ο Μακλίς, ο Γουορκ και ο Μπραζίλ.

Το 1986 στο Μεξικό με τον Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο δεν μπορεσε να νικήσει την Ουρουγουάη που έπαιζε με δέκα παίκτες από το πρώτο λεπτό! 

Το 0-0 ήταν παταγώδης αποτυχία για μια ομάδα που είχε επιθετικούς οπως ο Τσάρλι Νίκολας και ο Γκόρντον Στράχαν. Και το 1990 στην Ιταλία, πάλι αποκλεισμός στις λεπτομέρειες.

Εαν λοιπόν τότε που είχε μερικούς από τους σπουδαιότερους παίκτες που έβγαλε το Νησί δεν μπορεσε να κάνει κάτι παραπάνω έμοιαζε αδύνατο τα επόμενα χρόνια που στέρεψε η παραγωγή να καταφέρει κάτι. 

Τώρα έχει μια μεγάλη ευκαιρία και ας μην διαθέτει σούπερσταρ, να πάρει μία πρόκριση που μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά για το μέλλον! Είναι ένα βήμα και οι μεγαλύτερες πορείες ξεκίνησαν ακριβώς έτσι...