Η Άλεξ Μόργκαν ήπιε το πιο ακριβό τσάι
Συζητήθηκε όσο τίποτα άλλο σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου γυναικών (και όχι γυναικείου ποδοσφαίρου αφού πρόκειται για το ίδιο άθλημα). Φυσικά δεν ήταν τόσο η νίκη των ΗΠΑ επί της Αγγλίας, αλλά ο πανηγυρισμός της Άλεξ Μόργκαν, μετά την επίτευξη του τέρματος με το οποίο έστειλε την ομάδα της στον τρίτο σερί τελικό, όπου κόντρα στην Ολλανδία θα διεκδικήσει τον τέταρτο τίτλο της ιστορίας της.
Ο Αμερικανός μεγιστάνας Γουόρεν Μπάφετ, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη είχε πει, ότι «δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι το ξεχωριστό για να λάβεις ξεχωριστά αποτελέσματα». Εντούτοις, η Άλεξ Μόργκαν κατόρθωσε το βράδυ της Τρίτης 2 Ιουλίου να διαψεύσει το παραπάνω ρητό περίτρανα. Χρειάστηκε μόλις ένας ιδιάζων πανηγυρισμός, μιά «τραβηγμένη από τα μαλλιά» θεωρία και μερικά σχόλια επιφανών προσώπων, πριν μαγνητίσει όλα τα βλέμματα της διεθνούς σκηνής πάνω της και σηκώσει θυελλώδης αντιδράσεις με την πράξη της.
Είναι εξόχωςκατανοητό και εύλογο. Η ΜέγκανΡαπίνοείχε τα φώτα της δημοσιότητας γύρω της μετά την παρατεταμένη κόντρα με τον πρόεδρο Ντόναλτ Τραμπ, σε σημείο που μερικοί άρχισαν να κάνουν λόγο για θεωρίες συνωμοσίας, όταν το όνομά της εξέλειπε από την βασική ενδεκάδα της Τζιλ Έλις στον πρώτο ημιτελικό κόντρα στην Αγγλία. Ευτυχώς δηλαδή, που γνωστοποιήθηκε ότι απουσίαζε λόγω τραυματισμού, γιατί κανείς δεν ξέρει που θα έφτανε όλη αυτή η θεωρία.
Αλλά φυσικά το παραπάνω περιστατικό, δεν μπορεί να τοποθετηθεί πουθενά κοντά στον πολύκροτο πανηγυρισμό της συμπαίκτριας της, Άλεξ Μόργκαν, όταν αυτή σκόραρε το νικητήριο γκολ και στήθηκε επιδεικτικά για να απολαύσει το «τσάι» της, μπροστά στους Άγγλους οπαδούς που βρέθηκαν στο γήπεδο αλλά και σε κάτι παραπάνω από 12 περίπου εκατομμύρια ακόμη, οι οποίοι την παρακολουθούσαν συγχυσμένοι από το από το σπίτι τους στο Νησί.
Εκ πρώτης όψης και σκέψης, ο πανηγυρισμός φάνηκε άκακος, σαν μιά παρόρμηση της στιγμής που αντλήθηκε και αναδύθηκε στην επιφάνεια, ως απάντηση στον εξίσου υπερβολικό πανηγυρισμό του τέρματος της Έλεν Γουάιτ, η οποία μερικά λεπτά νωρίτερα, τοποθέτησε τα χέρια της σαν κιάλια μπροστά από τα μάτια της πανηγυρίζοντας εν εξάλλω. Σαν αγκαθωτό λουλούδι που προτάσσει το κάλλος των πολύχρωμων πετάλων του, η ίδια η Μόργκαν παραδέχτηκε ότι ο πανηγυρισμός ήταν η απάντηση στην άτυπη «κόντρα» που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε αυτή και την Ραπίνο για το βραβείο της πιο ευφάνταστης φιγούρας, αφού όπως είπε,«ήθελε ναανεβάσει το επίπεδο και να το κάνει λίγο πιο ενδιαφέρον».
Ωστόσο, «προδόθηκε» από την φύση της ιδιότυπης κίνησης των Άγγλων, που πραγματοποιούν όταν επιχειρούν να πιουν το «εθνικό» τους αφέψημα, το τσάι. Το γεγονός πως οι Βρετανοί καταναλώνουν πάνω από 100 εκατομμύρια κούπες τσάι ημερησίως, δυναμίτισε την ατμόσφαιρα και επιβεβαίωσε το ρητό πως «όποιος έχει την μύγα, μυγιάζεται». Η ίδια η Άλεξ αργότερα απεφάνθη, ότι ο πανηγυρισμός ήταν μιάαντίδραση στην πίεση και την δριμεία κριτική που είχε δεχθεί η εθνική της ομάδα, από σχόλια σαν και του προπονητή της εθνικής Αγγλίας, Φιλ Νέβιλ, που τις κατηγόρησε ότι «δεν έχουν τρόπους», μετά την επίσκεψη μερικών μελών της αμερικανικής αποστολής στο ξενοδοχείο που διέμεναν οι Αγγλίδες αθλήτριες.
Καθώς η ίντριγκα αποτελεί αγαπημένο «σπορ» των ανθρώπων, αφού η ιστορία δίδαξε ότι προτιμούνπάντα το διαβολικό από το ευγενές καλό, ο «φάκελος Μόργκαν» έμελε να πάρει περαιτέρω διαστάσεις. Μερικά πονηρά μυαλά, αναρωτήθηκαν εάν ο συγκεκριμένος πανηγυρισμός είναι μια αναφορά στην 4η Ιουλίου, ημέρα εθνικής εορτής των Αμερικανών, καθώς και αν αποτελεί μια υποχθόνια εσωτερική ώθηση της Αμερικανίδας, να αναφερθεί στα γεγονότα που οδήγησαν στην Ανεξαρτησία. Γιατί όχι λοιπόν, να μην αναφέρεται στην ημέραπου οι Αμερικανοί σήκωσαν ανάστημα απέναντι στον αγγλικό ζυγό και πέταξαν στη θάλασσα τεράστιες ποσότητες τσαγιού, ως μιά μορφή αντίδρασης στην αυξημένη φορολογία των Βρετανών κυρίαρχων στις αποικίες τους.
Κατά πάσα πιθανότητα βέβαια, οι προαναφερθείσες απόψεις να προέρχονται διά στόματος των ίδιων, που εάν τους ρωτήσεις τι πιστεύουν πως σημαίνει το «13» στην φανέλα της Μόργκαν θα σου απαντήσουν ότι αποτελεί ξεκάθαρη αναφορά στις 13 πολιτείες που πρωτοστάτησαν απέναντι στους Άγγλους πίσω στο 1776.Σύμπτωση, ωστόσο διαβολικά τοποθετημένη, ούτως ώστε να προβοκάρει τη φαντασία να οργιάσει ανεξέλεγκτα.
Εξετάζοντάς το από μια λογική σκοπιά, η Μόργκαν γνωρίζει ότι διαθέτει εξουσία. Την κέρδισε επάξια και δεν χωρά αμφιβολία. Τίτλοι σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο θα πλαισιώνουν για πάντα το όνομά της με κορυφαίο ίσως αυτόν του Μουντιάλ του 2015 και φυσικά, αυτόν που ευελπιστεί να κερδίσει στις 7 Ιούλη κόντρα στην πρωτάρα Ολλανδία. Τίποτα δεν της χαρίστηκε και μόνο η ίδια γνωρίζει πόσο πολύ μόχθησε για να αναδειχθεί μέσα απόένα «έκπτωτο» και «αποκρουστικό» για τους συμπατριώτες της σπορ, σαν το ποδόσφαιρο, ή όπως είναι ευρέως διαδεδομένο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, “soccer” (δηλαδή, κορόιδο).
Εκτός από το να σκοράρει και να τριπλάρει, έχει αποδείξει το ταλέντο της να δίνει απαντήσεις εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Τίποτα απ’όσα πράττει δεν διακατέχονται από «τύχη». Μέχρι και η ροζ κορδέλα που χρησιμοποιεί για να πιάσει τα μαλλιά της, έχει την δική της ιστορία. Η μητέρα του συζύγου της, Σερβάντο Καράσκο, διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και τον νίκησε, κάτι που την ευαισθητοποίησε και χρησιμοποίησε το χρώμα με το οποίο έχει συνδεθεί πιο στενά η επάρατη νόσος στο στήθος για να κοσμεί τα μαλλιά της ενώ αγωνίζεται. Οπότε μέχρι και αυτό δεν μπορεί να κριθεί τυχαίο και παντελώς ακούσιο.
Γνωστή για την αντισυμβατικότητα και τον αγώνα για ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλαστον χώρο του ποδοσφαίρου, δεν δίστασε να γίνει ηγέτης και φωνή δεκάδων άλλων γυναικών που βιώνουν την ίδια υποτίμηση. Έχει στο αίμα της την επανάσταση και με κάθε ευκαιρία είναι έτοιμη να το βγάλει προς τα έξω. Ξεκάθαρα τάχθηκε υπέρ της δίκαιης και εφάμιλλης ανταμοιβής ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες στο ίδιο σπορ, αν και οι επιτυχίες από το «αδύναμο φύλο» στην πατρίδα της υπερκερνούν τις αντίστοιχες τουστερεοτυπικά «δυνατού» φύλου.
Ανεξαρτήτως του τι είχε η 30χρονη πλέον Αμερικανίδα στο μυαλό της να υπονοήσει ή να υποδείξει, ο επιλαχών δεν είναι άλλος από το ίδιο το ποδόσφαιρο και την θηλυκή σκοπιά του. Πριν από 10 με 20 χρόνια, η ιδέα και μόνο του να συζητηθεί σε τέτοιο βαθμό ένα συμβάν σε Παγκόσμιο Κύπελλο γυναικών, αποτελούσε καλοδουλεμένο σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι η κίνηση της Μόργκανάγγιξε ευαίσθητες χορδές. Σε μιά περίοδο που το ποδόσφαιρο γυναικών αναπτύσσεται ραγδαία, η προβολή και η συζήτηση παντός φύσεως θα λειτουργούν ευεργετικά σε κάθε περίπτωση. Ίσως τελικά, αυτή να είναι η σπίθα που χρειάζεται αυτή την στιγμή το σπορΗ σπίθα από την οποία θα ανάψει μια φωτιά και θα περιλούσει με αχτίδες ελπίδας την νοσηρή πεποίθηση της πλειοψηφίας που επικρατεί για το ποδόσφαιρο γυναικών. Αν αυτή η σπίθα προϋποθέτει ηρωίδες σαν και την Μόργκαν για να ανάψει, τότε το σπορ έχει ήδη σωθεί.
Γιάννης Γατσούλης
