Κόπα Άφρικα με έντονο χρώμα από... Λίβερπουλ

Με έντονο χρώμα από την Πρέμιερ Λιγκ ξεκινάει το Κόπα Άφρικα, με δυο συμπαίκτες και πολύ καθοριστικούς στο να γίνει η Λίβερπουλ Πρωταθλήτρια Ευρώπης, να είναι οι αιχμές του δόρατος για τις χώρες τους που είναι και τα φαβορί.  



Κόπα Άφρικα με έντονο χρώμα από... Λίβερπουλ

Η διοργανώτρια Αίγυπτος, που έχει κατακτήσει και τους περισσότερους τίτλους στην διοργάνωση στο παρελθόν και μάλιστα τρεις απ' αυτούς σερί, πριν από μια δεκαετία (το 2006, το 2008 και το 2010), έχει τον Σαλάχ, ενώ η Σενεγάλη έχει τον Μανέ.

Ο τελευταίος, είναι τιμωρημένος για την πρεμιέρα με την Τανζανία, αλλά η ομάδα του δεν θα έχει προβλήματα και ίσως τελικά αυτό το Αίγυπτος – Σενεγάλη να είναι το ζευγάρι για το μεγάλο τρόπαιο στο φινάλε.

Για την Αίγυπτο, το εάν οι επτά τίτλοι γίνουν οχτώ, περνάει οπωσδήποτε από το να κάνει ένα πολύ καλό τουρνουά ο Σαλάχ. Πέρυσι στο Μουντιάλ, επηρεασμένος από τον τραυματισμό του στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ από τον Ράμος κόντρα στην Παρί, ήταν σαν να μην παίζει...

Αν κάποια χώρα μπει σφήνα, μπορεί να είναι η Νιγηρία, η οποία έλειπε από τις δύο τελευταίες διοργανώσεις. Ωστόσο, η συνέχεια και η συνέπειά της είναι σημαντικά στοιχεία. Μπορεί να έχει μόνο δυο τίτλους, ωστόσο, έχει παίξει στα ημιτελικά στις 14 από τις 17 τελευταίες διοργανώσεις.

Ο Ιγκάλο που έπαιξε στη Γουότφορντ, είναι ο σημαντικότερος παίκτης της, ωστόσο, έχοντας λείψει καιρό από το υψηλό επίπεδο, αγωνιζόμενος στην Κίνα, πιθανώς να είναι κάτι που θα μετρήσει πολύ αρνητικά.

Κάτοχος του τίτλου είναι το Καμερούν και εκεί ήταν να γίνει αρχικά η διοργάνωση, ωστόσο για λόγους ασφαλείας αφαιρέθηκε.

Είναι η ομάδα με τους περισσότερους τίτλους μετά την Αίγυπτο και ιστορικά δεν μπορεί κάποιος να μην την υπολογίζει.

Η Ακτή Ελεφαντοστού έχει ως αστέρι τον Πέπε τη Λιλ που έκανε μια απίθανη χρονιά και τον θέλουν όλοι. Όμως, η ομάδα δεν έχει βάθος.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός πως οι έξι από τους δέκα τελευταίους νικητές του Κόπα Άφρικα είχαν προπονητή Ευρωπαίο και αυτό γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό αν αφαιρέσουμε από την εξίσωση τον Αιγύπτιο Σεχάτα. Τον νικητή του 2006, του 2008 και του 2010. Τότε, γίνονται έξι στους επτά!

Ο μόνος σημαντικός Ευρωπαίος σε ομάδα που είναι από τα φαβορί αυτή τη φορά, είναι ο Ερβε Ρεβάρ, που βρίσκεται στον πάγκο του Μαρόκου. Είναι νικητής στο παρελθόν με τη Ζάμπια το 2012 και την Ακτή Ελεφαντοστού το 2015.

Ο Κλάρενς Ζέεντορφ υπήρξε τεράστιος ποδοσφαιριστής, αλλά ακόμα είναι αδοκίμαστος ως προπονητής και θα βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία του Καμερούν. Ο Γερμανός Ρορ, που επίσης δεν έχει περγαμηνές, καθοδηγεί τη Νιγηρία και γενικότερα, μιλάμε για ένα τουρνουά που πια γίνεται καλοκαίρι και όχι Ιανουάριο ή Φεβρουάριο.

Αυτό, θα πρέπει να δούμε πόσο θα ζυγίσει τα πράγματα. Σίγουρα πάντως, η ζέστη και η υγρασία θα παίξουν ρόλο. Ως έκπληξη του τουρνουά θα έλεγα πως το Μαρόκο μπορεί να κάνει ζημιές, αλλά για νικητή δεν μπορώ να φύγω από την πεπατημένη. Αίγυπτος ή Σενεγάλη... Σαλάχ ή Μανέ...