Η Λίβερπουλ του Κλοπ έχει πια ωριμάσει, αλλά ίσως αυτό δεν αρκεί...

Στην επέτειο των 30 χρόνων του Χίλσμπορο, δεν μπορούσε να υπάρξει άλλο αποτέλεσμα για τη Λίβερπουλ εκτός από τη νίκη, ειδικά σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι και μάλιστα με τη φοβερή συγκυρία του θανάτου του πρώτου αρχηγού της που σήκωσε ποτέ ευρωπαϊκό τρόπαιο, του Τόμι Σμιθ. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος  



Η Λίβερπουλ του Κλοπ έχει πια ωριμάσει, αλλά ίσως αυτό δεν αρκεί...

Από εδώ και πέρα, λογικά, η Λίβερπουλ θα φτάσει στους 97 βαθμούς και θα περιμένει ένα στραβοπάτημα της Μάντσεστερ Σίτι οπουδήποτε. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε θα έχει χάσει απλά το πρωτάθλημα από μια... εξωπραγματική ομάδα.

Μετά την ισοπαλία με την Έβερτον κι αφού είχε προηγηθεί ισοπαλία στο «Ολντ Τράφορντ» με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έγραψα πως η Λίβερπουλ «έκαψε» τις όποιες ζωές είχε και πλέον έπρεπε να κερδίσει όλα τα παιχνίδια. Τα τρία πιο δύσκολα ήταν αυτά με Τότεναμ, Σαουθάμπτον και Τσέλσι και κατάφερε να πάρει το τρίποντο σε όλα. Το σημαντικότερο της νίκης επί των «μπλε», ήταν πως επρόκειτο για το πρώτο θετικό αποτέλεσμα στο «Άνφιλντ» από το 2012, ενώ μαζί, η ομάδα του Κλοπ, έκανε ίσως την καλύτερή της εμφάνιση μέσα στο 2019 στο πρωτάθλημα.

Ο Μο Σαλάχ ξαναβρήκε τη χαμένη του αυτοπεποίθηση με το γκολ στο St. Mary's και το επανέλαβε με ένα απίστευτο τέρμα το οποίο ουσιαστικά κλείδωσε το ματς.

Φυσικά, χρειάστηκε και η τύχη, ειδικά στο πλασέ του Αζάρ που πήγε στο δοκάρι, αλλά εννοείται πως για να μπορέσει να διεκδικήσει η ομάδα το πρωτάθλημα, χρειάζεται σε κάποια σημεία της χρονιάς να είναι και τυχερή. Φέτος, η Λίβερπουλ σε κρίσιμες περιπτώσεις φαίνεται πως έχει αυτό το κοκαλάκι της νυχτερίδας που άλλες φορές της έλειψε αυτά τα 29 χρόνια που δεν έχει κατακτήσει τίτλο.

Συγκλονιστική, όμως, ήταν η εμφάνιση του Χέντερσον στο παιχνίδι με την Τσέλσι. Τον τελευταίο ενάμιση μήνα έχει κάνει πολύ μεγάλα ματς, αρχής γενομένης από εκείνο με τη Μπάγερν στο Άνφιλντ και μετά με την Σαουθάμπτον, περνώντας με αλλαγή στο ματς, όπου και σκόραρε. Έπειτα με την Πόρτο που ήταν ο κορυφαίος στο γήπεδο και τώρα με την Τσέλσι, όπου δημιούργησε το πρώτο γκολ και ήταν ο άνθρωπος του αγώνα.

Ήταν ο μόνος που έπαιζε σε εκείνη τη νίκη επί της Τσέλσι, το 2012 και που είχε λείψει τόσο πολύ στο κρίσιμο παιχνίδι του 2014, όταν γλίστρησε ο Τζέραρντ αφού είχε αποβληθεί δυο παιχνίδια νωρίτερα σε αναμέτρηση με τη Μάντσεστερ Σίτι, στις καθυστερήσεις και απουσίαζε με τιμωρία.

Αυτή η Λίβερπουλ, είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που διεκδίκησε το πρωτάθλημα του 2014 με τον Μπρένταν Ρότζερς στον πάγκο. Τότε, έτυχε να γίνει διεκδικήτρια, φέτος από την αρχή από την αρχή της χρονιάς ένιωθες πως μπορεί και πως είναι αποφασισμένη να φτάσει ακόμα και σε εξωφρενικά ύψη για να διεκδικήσει τον τίτλο απέναντι σε μια ομάδα που πιθανώς όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί στην Πρέμιερ Λιγκ.

Και να μπορέσεις να πιέσεις μια ομάδα που πήρε 100 βαθμούς πέρυσι και να ξαναφτάσεις σχεδόν σε αυτό το όριο για να της πάρεις τον τίτλο, από μόνο του είναι επιτυχία, αλλά εδώ που έφτασε το πράγμα, η Λίβερπουλ καταλαβαίνει πως έχει τεράστια ευκαιρία να πάρει το πρωτάθλημα.

Αν η Σίτι από εδώ και πέρα κερδίσει όλα της τα παιχνίδια, θα πάρει τον τίτλο και αυτό θα σημαίνει πως πέρασε με νίκη και από το «Ολντ Τράφορντ».

Όμως, αν το τρόπαιο δεν πάει φέτος στο «Άνφιλντ», αυτή τη φορά δεν θα περάσουν πάλι πέντε χρόνια για να διεκδικήσει η Λίβερπουλ ξανά την κορυφή. Με δύο μεταγραφές το καλοκαίρι, έναν χαφ και έναν ακόμα επιθετικό και πάλι του χρόνου θα φτάσει πάνω από τους 90 βαθμούς. Το πόσο έχει αλλάξει αυτή την ομάδα ο Κλοπ στην τετραετία που βρίσκεται στον σύλλογο, φαίνεται από το πως διαχειρίζεται πλέον τα κρίσιμα παιχνίδια και το Κυριακάτικο με την Τσέλσι ήταν μια απόλυτη απόδειξη της ωριμότητας της τωρινής φουρνιάς της ομάδας...