Κλειδί για Λίβερπουλ ο Φιρμίνο, για Ρεάλ οι τρεις του κέντρου!
Ξημερώνοντας η μέρα του τελικού του UEFA Champions League, κάθε χρόνο, νοιώθω όπως τα παιδιά τα Χριστούγεννα. Με τη προσμονή να είναι τεράστια εδώ στο Κίεβο για ένα σπουδαίο ματς ανάμεσα στη Ρεάλ Μαδρίτης, που κυνηγά το απίθανο σερί με τρίτο τρόπαιο και της Λίβερπουλ που κάνει επανεμφάνιση ύστερα από 11 χρόνια. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος που θα περιγράψει για τη COSMOTE TV το ματς απόψε.
Πρώτος τελικός που βρέθηκα στο γήπεδο, δουλεύοντας ως ρεπόρτερ της ραδιοφωνίας της ΕΡΤ, ήταν το 1983 στη νίκη του Αμβούργου του Ερνστ Χάπελ επί της πανίσχυρης Γιουβέντους στο ΟΑΚΑ με 1-0. Από τότε παρακολούθησα από κοντά άλλους 27 τελικούς, είτε ως απεσταλμένος εφημερίδων, είτε κυρίως περιγράφοντας για τη τηλεόραση και το ραδιόφωνο αυτές τις σπουδαίες βραδιές!
Από το 1994-95 που το Mega έφερε τη διοργάνωση στα ελληνικά σπίτια και περιέγραψα στη Βιέννη εκείνη τη νίκη του Άγιαξ με το τέρμα του Κλάιφερτ (το νεότερου μέχρι κι σήμερα που έχει σκοράρει σε τελικό) επί της Μίλαν, μέχρι και τη θριαμβευτική περσινή επικράτηση στο Κάρντιφ της Ρεάλ με 4-1 επι της Γιουβέντους δεν ήμουν μόνο σε ένα τελικό, το 2008.
Δεν κρύβω πως καμιά φορά, κοιτώντας πίσω για το πόσο γρήγορα τρέχει ο καιρός αισθάνομαι ένα ρίγος αλλά η ομορφιά της ζωής είναι στο να μπορείς αυτή την αναδρομή να την κάνεις με τρόπο που να σε γεμίζει εικόνες και παραστάσεις σαν να φορτίζεις τις μπαταριές και όχι νοσταλγικά!
Οι Ουκρανοί αυτές τις μέρες προσπάθησαν πραγματικά πολύ να είναι στο ύψος των περιστάσεων και στο γήπεδο όλα είναι στην εντέλεια, ωστόσο, εκεί τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχει η UEFA. Στα υπόλοιπα όμως εκτός, η βαθμολογία είναι πολύ κάτω από τη βάση, με την αισχροκέρδεια να έχει χτυπήσει ταβάνι αφού τα ξενοδοχεία, και τα τρίστερα κοστίζουν πάνω από 150 ευρώ το βράδυ ενώ η τραγική κατάσταση στα όρια της γελοιότητας είμαι με τα ταξί! Όπου σε βρουν σε...σφάζουν ανάλογα με το πόσο καίγεσαι να πας κάπου. Ξεκίνησαν από 150 ουκρανικά γρίβνα για αποστάσεις που συνήθως κάνουν 60 και ζητάνε 300 ή 400 ανάλογα με το που θα σε πετύχουν! Μέχρι 600 μας ζητούσαν το βράδυ της Παρασκευής για μια απόσταση οκτώ χιλιομέτρων επειδή είχε η αστυνομία κλειστό το κέντρο μετά τις 12 που τελειώσαμε από τη δουλειά μας στο γήπεδο!
Ας επιστρέψουμε στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, εκεί όπου υπάρχουν οι δυνατότητες να δούμε έναν πραγματικά αλησμόνητο τελικό. Η Λίβερπουλ και ο Γιούργκεν Κλοπ δεν μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο παιχνιδιού γιατί θα είναι έτσι κι αλλιώς καταστροφικό αλλά και δεν περιλαμβάνεται στον ρεπερτόριο που ο Γερμανός τεχνικός έχει ως μπούσουλα. Είναι ουτοπικό για τους ρεντς να πιστεύει κανείς πως μπορούν να προηγηθούν και μετά να αμυνθούν. Αυτό θα ήταν τάση αυτοκτονίας κόντρα σε μία Ρεάλ που το ποδόσφαιρο της διαθέτει αρκετούς μαέστρους αλλά έχει και πολλούς εργάτες ώστε να μπορεί να σε καταστρέψουν σε περίπτωση που τους αφήσει στο γήπεδο να αλωνίζουν.
Ότι η Λίβερπουλ μπορεί να βγάλει στον αγωνιστικό χώρο ενέργεια, είναι απόλυτα βέβαιο, ειδικά από τη στιγμή που είχε δύο εβδομάδες την ευκαιρία να ξεκουραστεί και να αποσυμπιεστεί ολοκληρώνοντας τις υποχρεώσεις στην Premier League.
Κλειδί, επιμένω και το ανέφερα πολύ αυτές τις μέρες, πως για την Λίβερπουλ είναι η παρουσία του Ρομπέρτο Φιρμίνο περισσότερο και από εκείνη που Σαλάχ. Ο Βραζιλιάνος είναι ένας εξαιρετικά ιδιοφυής ποδοσφαιριστής, που κάνει πολλές δουλειές τις οποίες αρκετές φορές οι οπαδοί δεν αντιλαμβάνονται αλλά οι προπονητές λατρεύουν! Η δική του οξυδέρκεια είναι αυτή που μπορεί να μεταβάλει την κατάσταση υπέρ της Λίβερπουλ, ειδικά εάν μπορέσει με αυτόν τον μοναδικό τρόπο που κάνει να παρασύρει τον Βαράν μακριά από την περιοχή δημιουργώντας κενά στο κέντρο της άμυνας της Ρεάλ τα οποία είτε ο Σαλάχ είτε ο Μανέ μπορούν να εκμεταλλευτούν.
Για τους Μαδριλένους η κατάσταση μοιάζει λογικά να είναι πιο απλή. Αν πάρει η Ρεάλ το κέντρο με Μοντριτς και Κρόος συν τον εξαιρετικό Κασεμίρο όπως έκανε πέρσι στο Κάρντιφ τότε θα κυριαρχήσει. Συνεπώς κομβικό σημείο για την αγγλική ομάδα, είναι να δυσκολέψει την κυκλοφορία της μπάλας, περιορίζοντας χώρους και πιέζοντας ειδικά στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, ίσως και στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους πολύ έντονα.
Ανεξαρτήτως επίσης με το ποιος θα προηγηθεί, νομίζω πως θα έχει δρόμο το ματς. Ίσως και σε παράταση.
Για την Ρεάλ είναι μία μοναδική ευκαιρία να κάνει τρία σερί τα τρόπαια, παίρνοντας ένα τέταρτο την τελευταία πενταετία κάτι ουσιαστικά μόνο η ομάδα του Ντι Στέφανο στο ξεκίνημα του θεσμού θα έχει κάνει. Θα είναι επικό επίτευγμα για τη σημερινή εποχή του 21ου αιώνα, αυτής της δεκαετίας που το ποδόσφαιρο ουσιαστικά ξεζουμίζει τους σταρ παίζοντας non stop.
Που σημαίνει πως ο Ζιντάν θα μπορεί να έχει στην κατοχή κάτι που κανείς άλλος δεν έχει πετύχει σε αυτό το κύπελλο, είτε ως πρωταθλητριών είτε ως Champions League: Τρια τρόπαια σερί! Θα πιάνει μάλιστα τον άνθρωπο στον οποίο έμαθε δίπλα του τη δουλειά, τον Κάρλο Αντσελότι και βέβαια τον μυθικό Μπόμπ Πέισλι. Διάολε, δεν το λες και μικρό επίτευγμα.
Από την άλλη για τον Κλοπ είναι μία ευκαιρία να βγάλει από πάνω του αυτή την άδικη ταμπέλα του loser. Κάποτε, στη δεκαετία του ‘70 και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 80, τέτοιου τύπου ταμπέλα είχαν κολλήσει στον Χάπελ. Έφτανε στους τελικούς και έχανε αλλά όπως έλεγε ο ίδιος: «Για να φτάνω στους τελικούς, κάτι κάνω σωστά άρα θα κερδίσω κάποια στιγμή» και το πέτυχε μετά από τη Φέγενορντ και με το Αμβούργο ενώ έπαιξε τελικό και με την Μπριζ. Επίσης έχει οδηγήσει την Ολλανδία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου χάνοντας από την γηπεδούχο Αργεντινή το 1978, όπου αν το σουτ του Ρέζενμπρινκ στο τελευταίο λεπτό πήγαινε στα δίχτυα αντί για το δοκάρι η ιστορία θα ήταν διαφορετική! Δεν θα τις έλεγες φαβορί ποτέ τις ομάδες του Χάπελ και αυτό συμβαίνει και με τον Κλοπ όπου με Ντόρτμουντ και Λίβερπουλ ποτέ δεν ήταν φαβορί.
Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε τι θα μας βγάλει αυτός ο τελικός εδώ στο Κίεβο. Όποια και αν είναι η εξέλιξη θα είναι μία σπουδαία βραδιά!
