Πεπ εναντίον Ζοσέ: Σύγκρουση δύο κόσμων

Μετρώντας αντίστροφα για την αναμέτρηση μεταξύ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μάντσεστερ Σίτι, το υπερβολικό σκηνικό που έχει στηθεί πίσω από το παιχνίδι μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως δεν έχει να κάνει με την πόλη, αν θα είναι κόκκινη ή μπλε μετά το ντέρμπι αλλα η κόντρα ενσαρκώνεται μέσα από τις δύο εμβληματικές προπονητικές φυσιογνωμίες, τον Ζοσέ Μουρίνιο και τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.  



Πεπ εναντίον Ζοσέ: Σύγκρουση δύο κόσμων
Και οι δύο τους ζουν και αναπνέουν γι'αυτό που κάνουν. Η σκέψη τους χάνεται προσπαθώντας να εξελίξουν το ποδοσφαιρικό «παιδί» τους, καμιά φορά ακόμη και το ίδιο το άθλημα. Συλλογίζονται, εφευρίσκουν, καινοτομούν, υλοποιούν και σαν μαέστροι κατευθύνουν την ομάδα στην καλύτερη εκτέλεση. Ένα γνωμικό αναφέρει «κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη». Τι γίνεται όμως όταν το ίδιο χωριό έχει δύο που πρέπει να είναι πρώτοι;
 
Η  κόντρα των δύο κόουτς έχει ρίζες από την Ισπανία, με τα «τσανάκια» τους χωριστά τότε. Ο Μουρίνιο στη Ρεάλ Μαδρίτης και ο Γκουαρδιόλα στην Μπαρτσελόνα. Φυσικά η σχέση τους πάει ακόμα πιο πίσω, την εποχή που ο μεν Πορτογάλος ήταν βοηθός του Ρομπσον και του Φαν Χάαλ στη Μπάρτσα ενώ ο Καταλανός ήταν βασικό γρανάζι της εντεκαδας!
 
Στα αγωνιστικα πότε κέρδιζε ο ένας, πότε ο άλλος, πότε κανείς, ως φυσιολογικό επόμενο δηλαδή.
 
Η μοίρα τα έφερε έτσι, για να είναι ξανά αντιμέτωποι και διεκδικητές όχι μόνο του τίτλου, αλλά και της δόξας στην πόλη του Μάντσεστερ.
 
Εγωιστές οπως όλοι οι πετυχημένοι και επιβλητικοί, ακούραστοι εργάτες του ποδοσφαίρου που ωστόσο πρεσβεύουν διαφορετικές φιλοσοφίες.  Έχουν κατηγορηθεί κατά καιρους και οι δύο. Ο Πορτογάλος για την εμμονή του στο αμυντικογενές πλάνο, ιδέα που δεν αποχωρίζεται ποτέ και ενσωματώνει σε κάθε σύλλογο, άλλωστε με αυτό τον τρόπο έχει κατακτήσει όλα όσα ήθελε, μέχρι το επόμενο.
 
Από την άλλη, ο Καταλανός έχει πολυδιάστατη ανάγνωση. Αν υποθέσουμε πως η θεωρία του Χιού Έβερετ το 1957 περί πολλαπλων συμπάντων ισχύει (κάτι που πια ολοένα και περισσότεροι επιστημονες αποδέχονται) και μέσω της κβαντομηχανικής θεωρίας, το σύμπαν διακλαδίζεται σε πολλαπλά αντίγραφα άρα ένα όν μπορεί να έχει πολλές ταυτόσημες υπάρξεις σε πολλά χωροχρονικά σημεία, είτε του ίδιου σύμπαντος είτε άλλων τότε και ο Πεπ δημιούργησε ένα ποδόσφαιρο γεμάτο από παράλληλα σύμπαντα που δεν είναι ξεχωριστά γιατί αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
 
Αυτό είναι που τον κάνει ξεχωριστό. Μετεξέλιξε ουσιαστικά τις ιδέες του Μίχελς και του Κρόιφ σε κάτι πολύ μοντέρνο!
 
Γιατί άλλο είναι το ποδόσφαιρο που έπαιζε μαζί του η Μπαρτσελόνα, άλλο αυτό που έπαιζε εκείνη την εποχή η εθνική Ισπανίας αλλου τύπου εκείνο που δοκίμασε στη Μπάγερν. Τώρα είναι ένα εντελώς διαφορετικό αλλά συνάμα ίδιο σε φιλοσοφία το ποδόσφαιρο αυτό που παίζει με την Μάντσεστερ Σίτι!
 
Ναι και αυτος έχει ακούσει διαφορα πως το 4-3-3 με τα αδιάκοπα τρεξίματα και την ατελείωτη κυκλοφορία της μπάλας μερικοι το θεωρούν κουραστικό και καταστροφικό αλλά μήπως κάτι τέτοιο για την εποχή του δεν έκανε και ο μεγιστος Άγιαξ του 1971 εως 1973; Απλά σε κάθε εποχή οτιδήποτε διαφοροποιεί τα ειωθότα ξαφνιάζει και ενίοτε ενοχλεί!
 
Όπως και να'χει, οι δυο προπονητές  των «κόκκινων διαβόλων» και των «πολιτών» αντίστοιχα, κάθονται στο επίκεντρο, ακούν τα σχόλια και χαμογελούν. Έχουν καταφέρει με τη δουλειά τους, ο κόσμος να ασχολείται περισσότερο μαζί τους παρά με το σύλλογο που προπονούν. Το πρωτάθλημα λένε  δεν κρίνεται στα ντέρμπι, αλλά αυτό εδώ μπορεί να  αποτελέσει ένα κομβικό σημείο για την έκβασή του. Θα είναι μη αναστρέψιμο σε περίπτωση που η Σίτι δεν χάσει!
 
Ζοσέ και Πεπ έχοντας κοντραριστεί πολλές φορές, έχει μάθει ο ένας για τον άλλον όλα όσα χρειάζεται. Η ψυχραιμία του Ισπανού για ένα διάστημα φαινόταν να «καταπίνει» τον Πορτογάλο. Όταν ο Μουρίνιο έμαθε να χάνει από τον Γκουαρδιόλα, τότε κατάφερε και να τον κερδίσει! Και μάλιστα όχι μία φορά...
 
Πολύ πετυχημένο θεωρώ αυτό που μου έγραψε ενας από τους πιο πιστούς αναγνώστες της στήλης και του England 365.gr, ο Άκης Ασημακόπουλος. Μου τόνισε πως η Σίτι έχει προπονητή με απίστευτη ποδοσφαιρική πνευματική διαύγεια, από τη στιγμή που έχει μηδέν πίεση αφού έχει αποδείξει ότι είναι top σε παγκόσμιο επίπεδο! Έναν προπονητή που έχει από πριν τα συστήματα τα οποία θα παίξει, στο χαρτί του άριστα μελετημένα. Στην κυριολεξία ξέρει ποιον παίκτη χρειάζεται και για ποια δουλειά, γι’ αυτό τον αγοράζει. Και με δεδομένο πως υπάρχουν άφθονα χρήματα δεν το σκέφτεται δεύτερη φορά!
 
Η Γιουνάιτεντ από την άλλη, έχει προπονητή επισης top που υποχρεώνεται ωστόσο να αγοράζει παίκτες από την πιεστική ανάγκη να διατηρηθεί ανταγωνιστικός! Έναν προπονητή που θα ψάξει καθοδόν να βρει τα σχήματα που θα τους ταιριάξει, αφού όμως έχει αγοράσει! Και επειδή είναι πολύ έμπειρος και έξυπνος και με αυτοπεποίθηση πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει.
 
Στην πρώτη περίπτωση έχεις μακεδονική φάλαγγα με αρχηγό τον Αλέξανδρο. Στην δεύτερη έναν εξαιρετικό Ρωμαίο οπως ο Ιούλιος Κσισαρας με πολλους Χιλίαρχους και προερχόμενος από νίκες σε όλες τις γωνίες της αυτοκρατορίας! Μοιάζει με Clash of the Titans!