Ζοσέ, θέλει ακόμα πολλή δουλειά η Γιουνάιτεντ!
09.08.2017 | 14.54
Την καλύτερη ατάκα για το ματς του Ευρωπαικού Σούπερ Καπ την ανέβασε κάποιος στο twitter την ώρα που η Ρεάλ προηγήθηκε με 2-0. “Είναι |σαν να βλέπεις την πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου απέναντι στην έκτη ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ”! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η πικρή αλήθεια είναι πως η αγωνιστική διαφορά ανάμεσα σε Ρεάλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν πολύ μεγαλύτερη από το τελικό σκορ. Το 2-1 είναι ένα αποτέλεσμα που δεν μοιάζει κακό ειδικά αν κάποιος μείνει στη συνολική εικόνα. Φυσικά αν ψάξει κάποιος δικαιολογίες μπορεί να σταθεί στο αν ήταν οφσάιντ το γκολ του Κασεμίρο αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν το δέντρο που θα έκρυβε το δάσος. Η Ρεάλ έμοιαζε να έχει περισσότρη ποιότητα και περισσότερη ικανότητα στο να κυκλοφορήσει τη μπάλα και διέθετε στο πρόσωπο του Ισκο τον (πέραν πάσης αμφιβολίας) κορυφαίο παίκτη της αναμέτρησης.
Όποιος επίσης παρατήρησε την αγωνιστική φιλοσοφία των δύο ομάδων θα είδε πως η ομάδα του Ζιντάν δεν άλλαξε προσέγγιση στο ματς ούτε όταν ζορίστηκε μετά το 2-1 από τον Λουκάκου.
Βλεποντας μάλιστα τον τρόπο που αποφόρτισε την πίεση και αμύνθηκε κρατώντας τελικά τη νίκη, θα καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα πως είναι έτοιμη και φέτος να διεκδικήσει τα πάντα. Και η πιο τρομακτική σκέψη που κάνει κάποιος είναι τι θα είχε συμβεί αν για κάποιο λόγο αυτή η ομάδα είχε αντί του (πάντα επιρρεπή στο λάθος) Κέιλορ Νάβας τον Ντέ Χέα κάτω από τα δοκάρια! Τότε πιστεύω ειλικρινά πως θα ήταν το απόλυτα ξεκάθαρο φαβορί για χατ τρικ τίτλων τον επόμενο Μάη στο Κίεβο, κάτι που η Μπάγερν του Μπεκενμπάουερ και του Μίλερ πέτυχ ετελευταία φορά στα 70s.
Όχι πως τώρα δεν είναι δηλαδή, αλλά αυτή η μόνη της αμυντική αδυναμία αφήνει σε όλους περιθώρια ελπίδας.
Όσο για τη Γιουνάιτεντ η εντύπωση πως είναι έτοιμη για το πρωτάθλημα, που προέκυψε μέσα από τα φιλικά κατέρρευσε υπό το βάρος της διαφοράς ποιότητας ωστόσο δεν πρόκειται να βρει άλλη Ρεάλ στο δρόμο της στην Πρέμιερ Λιγκ οπότε δεν πρόκειται να κινδυνεύσει με έκθεση στις αγωνιστικές αδυναμίες που είναι πολλές. Είναι μία ομάδα που ό Μουρίνιο θέλει να της δώσει το δικό του τρόπο σκέψης και οι μεταγραφές που έκανε θα βοηθήσουν προς αυτη τη κατεύθυνση, αλλά πάντως ο Πορτογάλος αντιλήφθηκε μέσα από το σκληρό μάθημα των Σκοπίων πως η ομάδα χρειάζεται δουλειά. Ο Λίντελεφ θα βοηθήσει πολύ, ο Μάτιτς είναι κομμένος και ραμμένος για το ρόλο του αντι -Κάρικ και ο Λουκάκου θα σκοράρει μπροστά. Αυτά είναι δεδομένα. Όμως το να μη βρίσκει χώρο στην εντεκάδα ο Πορτογάλος για τον Ράσφορντ με... ξεπερνά!
Ο Μικιταριάν και ο Λίνγκαρντ όσο καλοί και να είναι δεν μπορούν να δώσουν την ίδια ποιότητα και ταχύτητα που προσφέρει ο νεαρός Αγγλος ενώ ο Πογκμπά παραμένει μία πολυτέλεια που όσο δεν θα παίζει καλά σε τέτοιο επίπεδο τόσο θα αγχωνεται ο ίδιος και θα αγχώνει την ομάδα! Αν και φέτος δεν βρει τον εαυτό του τότε η καλύτερη λύση το 2018 θα είναι να αποφασίσει να φύγει και η Γιουνάιτεντ να πάρει πίσω ότι μπορεί. Οπως έγινε με τον Ντι Μαρία, αφού δεν σημαίνει πως είναι κακός παίκτης κάποιος αλλά απλά πως δεν μπορεί να αποδώσει στη καινούργια του ομάδα αυτά που υπολόγιζαν από αυτόν όταν τον αγόρασαν! Και τώρα που του έφυγε και η ταμπέλα του πιο ακριβού πάικτη στον πλανήτη, αν δεν αποδώσει δεν υπάρχει λόγος να επιμένει πλεον ο Μουρίνιιο σε αυτόν!
Τι μπορεί να κάνει η Γιουνάιτεντ στη νέα σεζόν στο πρωτάθλημα; Θέλει δουλειά αλλά πρέπει να παλέψει για τον τίτλο! Αντιστρέφοντας την ερώτηση θα μπορούσαν να ρωτήσουν οι φίλοι της αν μπορεί να πάλέψει για τον τίτλο και η απάντηση θα έπρεπε να είναι “ναι, είναι υποχρεωμένη να το κάνει”. Γιατί καμία σεζόν μετά την αποχώρηση του Σερ Αλεξ δεν μπόρεσε να διεκδικήσει πραγματικά το πρωτάθλημα και αυτό για μία ομάδα με 13 πρωταθλήματα σε 20 σεζόν, είναι κάτι που ακούγεται αδιανόητο!
Όμως αγωνιστικά δεν θεωρώ πως είναι καλύτερη αυτή τη στιγμή από τη Σίτι ή την Τσέλσι, ούτε καν από την Τότεναμ οπότε πρωτος στόχος οφείλει να είναι μία κανονική διεκδίκηση του τίτλου κάτι που πέρσι τελείωσε ουσιαστικά από τα μέσα Οκτωβρίου! Ολα τα άλλα έπονται!
