Φαβορί η Γιουνάιτεντ, αλλά σε έναν τελικό ποτέ δεν ξέρεις!
ENGLAND365 26.02.2017 | 13.17
Ένα απόγευμα του Μάρτη του 1972 η ελληνική τηλεόραση που μετρούσε τότε έξι χρόνια ζωής, συνδέθηκε με το Γουέμπλει , εκεί όπου η Στόουκ του Γκόρντον Μπάνκς έπαιζε με την Τσέλσι του Πίτερ Οσγκουντ . Ο τελικός του Λιγκ Καπ έμπαινε στη ζωή μας και ομολογώ πως από τότε και για αρκετά χρόνια ένα Σαββατιάτικο απόγευμα το χαλαλίζαμε πάντα για αυτόν τον αγώνα. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Κάπου στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90 η διοργάνωση άρχισε να φθίνει και στο ξεκίνημα του νέου αιώνα πέρασε τη φάση της πλήρους απαξίωσης. Τα τελευταία δέκα χρόνια όμως επέστρεψε δυναμικά και ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι ένας βασικός λόγος που το παρεξηγημένο Λιγκ Καπ πήρε και πάλι τα πάνω του αφού τόσο με την Τσέλσι όσο και με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τώρα, έδειξε μεγάλο σεβασμό στη διοργάνωση!
Απόψε στο Γουέμπλει ο Πορτογάλος μπορεί να γίνει ο πρώτος τεχνικός στα 139 χρόνια ιστορίας της Γιουνάιτεντ που στην πρώτη του χρονιά στον πάγκο θα κατακτά ένα τίτλο! Ακούγεται τρελό αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Και με την Τσέλσι ο πρώτος του τίτλος στο παρθενικό του πέρασμα και στην επιστροφή του ήρθε μέσω του Λιγκ Καπ και η ψύχωση που έχει ο Πορτογάλος με το να μετρά τις επιτυχίες του αποτελεί και το DNA του. Αν τα καταφέρει και σήμερα (26/2), θα μπει σε ένα εξαιρετικά κλειστό κλαμπ τεσσάρων κατακτήσεων του Λιγκ Καπ, μαζί με τους Κλαφ και Φέργκιουσον.
Από την άλλη πλευρά η Σαουθάμπτον επανέρχεται σε ένα τελικό στο Γουεμπλει μετά το 2003 όταν είχε ηττηθεί στο FA Cup σπό την Αρσεναλ 1-0 ενώ στο Λιγκ Καπ η μοναδική φορά που ήταν παρούσα βρίσκεται στο 1979. Αλλά η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του συλλόγου ήταν εναντίον της Γιουνάιτεντ το 1976 όταν ως ομάδα δεύτερης κατηγορίας πήρε το Κύπελλο με 1-0 σε μία μαγική μέρα που ακόμα μνημονεύεται στη νότια ακτή! Μάλιστα, είναι η πρώτη ομάδα μετά την Τότεναμ το 1982 που έφτασε στον τελικό δίχως να έχει δεχθεί γκολ.
Σε αυτή τη διαδρομή των 45 χρόνων που παρακολουθω το Λιγκ Καπ πρέπει να χωρίσουμε τις εποχές σε πρό Πρέμιερ Λιγκ δηλαδή πριν το 1992, όταν όλοι θέλανε να πάρουν το Κύπελλο και μετά που η αδιαφορία άρχισε να επικρατεί.
Μέχρι λοιπόν το 1992 είχαμε αδιάφορα ματς (Τότεναμ-Νόριτς 1-0 το '73 ή Αστον Βίλα – Νόριτς 1-0 το '75, Λίβερπουλ - Εβερτον 0-0 το '84, Νόριτς - Σαντερλαντ 1-0 το '85, Σέφιλντ Γουένσντει-Μαν.Γιονάιτεντ 1-0 το 1991 και Γιουνάιτεντ – Νότιγχαμ 1-0 το1992), μέτρια ματς (Γούλβς- Μάντσεστερ Σίτι 2-1 το '74 ή Αστον Βίλα- Εβερτον 0-0 το '77, Οξφορντ- ΚΠΡ 3-0 το '86 και Νότιγχαμ – Ολνταμ 1-0 το 1990) αλλά και συγκλονιστικές κόντρες, όπως το 2-1 της Σίτι επί της Νιουκαστλ με ένα ονειρώδες ψαλίδι του Ντενις Τιουαρτ το '76 ή το 3-1 της Λίβερπουλ επί της Τότεναμ με τα δυο γκολ του (πιτσιρικά τότε) Ρόνι Γουίλαν το '82, και το 3-2 της Νότιγχαμ επί της Σαουθάμπτον το '79 ή την επικράτηση με το ίδιο σκορ της Λούτον επί της Αρσεναλ το 1988.
Το 1983 η διοργάνωση είχε ρεκόρ τηλεθέασης με 14 εκατομμύρια κόσμου στη Βρετανία να παρακολουθούν τη μάχη της Λίβερπουλ με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με γκολ του Αλαν Κένεντι και του Ρόνι Γουίλαν (με εκπληκτικό φάλτσο). Η Λίβερπουλ γύρισε το σκορ αφού η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είχε προηγηθεί με τον (νεότερο σκόρερ ποτέ σε τελικό) Νόρμαν Γουάιτσαιντ.
Το Λιγκ Καπ μετά το 1990 πέρασε μια φάση απαξίωσης δεκαπέντε χρόνων όπου μόνο το βαρύ πυροβολικό όταν έπαιζε στον τελικό προκαλούσε ενδιαφέρον (1994 Αστον Βίλα- Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-1, 2003 Λίβερπουλ Μάν.Γιουνάιτεντ 2-0) και με τον τελικό της Τσέλσι με τη Λίβερπουλ και την πρώτη κόντρα Μουρίνιο-Μπενίτεθ το 2005 άρχισε και πάλι να ασχολείται ο κόσμος.
Εκείνο το ματς με τη νίκη των «μπλε» με 3-2 έδωσε το έναυσμα για κάποια ωραία ματς και πάλι, με την επικράτηση της Τσέλσι με την Αρσεναλ 2-1 το 2007 και της Τότεναμ επί της Τσέλσι το 2008 με το ίδιο σκορ, ενώ άρχισε εκείνα τα χρόνια να ασχολείται ξανά σοβαρά ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον που οδήγησε την ομάδα του σε τρεις κατακτήσεις το 2006, το 2009 και το 2010.
Η Μπέρμιχαμ έκανε την έκπληξη το 2011 κερδίζοντας την Αρσεναλ πριν όμως υποβιβαστει μερικές εβδομάδες μετά, η Λίβερπουλ πήρε το τελευταίο της τίτλο με τον Κένι Νταλγκλίς στον πάγκο το 2012 στα πέναλτι με την Κάρντιφ, η Σουόνσι έζησε το παραμύθι της με το επιβλητικό 5-0 επί της Μπράντφορντ το 2013 και η Τσέλσι με τον Μουρίνιο να επιστρέφει κέρδισε ξανά τη Τότεναμ το 2015.
Ενδιαμεσα η Σίτι είχε πάρει το Λιγκ Καπ με τη Σάντερλαντ που της εβαλε δύσκολα το 2014 και πέρσι είχαμε έναν ωραίο τελικό ανάμεσα σε Σίτι και Λίβερπουλ που κρίθηκε τελικά στα πέναλτι! Μπορεί λοιπόν να μην γίνει και πάλι το Λιγκ Καπ προτεραιότητα όπως έλεγε κάποτε ο Μπράιαν Κλαφ που ζητούσε από τους παίκτες της Νότιγχαμ να βλέπουν το ματς αυτό σαν τελικό Κυπέλου Ευρώπης αλλά ξαναβρήκε κάτι από τη χαμένη αίγλη του τα τελευταία χρόνια.
Πρόβλεψη; Σε τελικό που γίνεται στο Γουέμπλει έχω μάθει να μην μιλάω εύκολα για φαβορί. Ναι, η Γιουνάιτετ είναι φαβορί αλλά είναι τελικός και στην Αγγλία ακόμα και σήμερα ο μικρός έχει πάντα την ελπίδα. Καλύτερα λοιπόν ρωτήστε με τι καιρό θα κάνει του χρόνου, τέτοια μέρα!!!
Είναι αδιανόητο αυτό που συνέβη στον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, ανάμεσα στην Κόβεντρι και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο τρόπος με τον οποίο η ομάδα της Championshipέκανε το 3-0 σε βάρος της… 3-0. Το ότι έστειλε το παιχνίδι στην παράταση, το ότι ήταν καλύτερη των «κόκκινων διαβόλων», το ότι για να φτάσουμε στα πέναλτι, έπρεπε η… μύτη ενός παπουτσιού να είναι εκτεθειμένη. Αυτό είναι το FACup, ο θεσμός των εκπλήξεων και το… απρόβλεπτο που ανέκαθεν περιλαμβάνει. Όσον αφορά την ομάδα του Έρικ Τεν Χαγκ; Δεν είμαι βέβαιος αν μία ενδεχόμενη κατάκτηση, μακροπρόθεσμα θα την ωφελήσει… Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Το Κύπελλο Αγγλίας επιστρέφει και η Τσέλσι συναντά τη Μάντσεστερ Σίτι στο Wembley, με φόντο την πρόκριση στον τελικό του θεσμού. Ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι, στο όποιο λέω πως οι «μπλε» έχουν αποδείξει πως όσο καλύτερο είναι το ματς, τόσο πιο ανταγωνιστικοί είναι. Αν δεν είχε παίξει την παράταση η Σίτι στο ματς με την Ρεάλ, θα μπορούσα να πω πως είναι ξεκάθαρο φαβορί, τώρα όμως έχουν αλλάξει τα δεδομένα αυτά. Η Τσέλσι έχει ευκαιρία και ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο θα κερδίσει χρόνο και πίστη σε ένα πλάνο, που διαρκώς εξελίσσεται, όποτε ο κόσμος θα κληθεί να δείξει υπομονή. Το επίτευγμα αν πάρει την πρόκριση και κατακτήσει το FA Cup θα είναι σπουδαίο,! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Έζησα εκείνη τη μέρα από κοντά και έχω δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου πως δεν θα την αφήσω να φύγει από τη μνήμη ποτέ. Δεν θα γράψω κάτι καινούργιο στη στήλη αφού το έχω κάνει ήδη τα προηγούμενα χρόνια και πιστεύω πως σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται να αφήνεις το συναισθηματικό κομμάτι να μιλήσει και όχι τη δημοσιογραφική ματιά. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ένα κακό βράδυ. Ένα πολύ κακό βράδυ. Ένα αποτέλεσμα που σηματοδότησε το τέλος ενός σερί 14 μηνών στο «Άνφιλντ» δίχως ήττα. Ήταν Φεβρουάριος του 2023, όταν είχε ηττηθεί με 5-2 από τη Ρεάλ Μαδρίτης, και φτάσαμε στον Απρίλιο για να επαναληφθεί η ιστορία από την εκπληκτική τακτικά, Αταλάντα, του Γκασπερίνι. Κέρδισε κατά κράτος αυτός τον Κλοπ, αλλά το σοβαρότερο ζήτημα δεν είναι το τελικό 3-0 για τους Ιταλούς… Είναι πως οι «κόκκινοι» είναι… υποχρεωμένοι πλέον να πάρουν το πρωτάθλημα. Η επιτυχία με την αποτυχία δεν απέχουν πολύ, αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή, η Λίβερπουλ θυμίζει την ιστορία των ναυτών του Κολόμβου. Και αν η κατάληξη είναι η ίδια, θα συζητάμε για ένα κακό φινάλε για τον Γιούργκεν Κλοπ… Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.